پدرم هنگامی که رفته بودند تهران برای ملاقات سردار جعفری؛
خواهرزاده پدرم هم همراهشان بودند
ایشان برایم تعریف کردند:
صبح که دایی از خواب بلند شدند
به من گفتند دیشب خواب دیدم که شهید شدم و داستان خواب را برایم این گونه تعریف کردند،
گفتند:
دیدم داخل یک کوه و بیابان هستم که شب هست و گویا فرزند کوچکم نیز همراهم هست
دیدم ۳ نفر در تاریکی شب دنبال من هستند (۳ نفر خیلی آدم نورانی بودند با لباس سفید)
یکی از این سه نفر جلو آمد و گفت
ای ابراهیم، زمانت در دنیا دیگر تمام شده است ، خودت را آماده کن ، باید با ما بیایی.
گفتم این بچه را چکار کنم همراهم هست و خیلی کوچک است ؛ می‌ترسد!
گفتند شما نگران فرزندتان نباشید، ما خودمان مراقبت میکنیم از او.
گفتم من دنبال کاری امدم؛ چند کار ناتمام دارم هنوز انجام ندادم!
گفتند ۶ ماه دیگر بیشتر وقت نداری اما دوباره دراین بیابان دردل شب میاییم به دنبالت ؛ خودت را آماده کن.
دقیق پدرم ۶ ماه بعد از آن خواب در ارتفاعات کوه بمو منطقه کردستان در ماه مبارک رمضان شهید شدند و هنگام شهادت روبه قبله افتاده بودند.
همرزمان پدرم گفتند : وقتی رسیدیم بالای سر شهید ، انگار یکی او را به سمت قبله کرده بود ؛ چند پرنده سپیده صبح امده بودند بالای سر شهید و بیقراری میکردند ؛ انگار برای شهید نوحه سرایی میکردند؛
گفتند هر کاری کردیم پرنده ها از آنجا دور نشدند و از ما نمی ترسیدند وتا وقتی که پیکر شهید را از آنجا منتقل کنیم ، آن‌ها هم آنجا بودند(احساس کردیم این پرنده‌ها طبیعی نیستند).
بعدها متوجه شدم پدرم خواب را برای مادرم تعریف کرده بودند و گفته بودند من دیگر ماندنی نیستم و باید بروم و تو خودت را آماده کن و بار آخر هم از مادرم خداحافظی کرده بودند و گفته بودند دیگر برنمیگردم.
((روایت فرزند شهید ابراهیم باقری ))
تاریخ شهادت ۵./۶./۱۳۸۸
محل شهادت:کردستان منطقه عمومی اورامانات ارتفاعات کوه بمو
کانال رفیق شهیدم شهید ابراهیم هادی
👇
https://eitaa.com/martyrs1231