🔴 چرا ایران به سوریه کمک کرد به افغانستان نه؟! 👤 #محسن_مهدیان 🔹 "چرا ایران شبیه سوریه و لبنان و عراق و فلسطین و یمن به افغانستان ورود نمی کند؟" 🔸 البته این شبهه را کسانی با تعریض گوشه دار مطرح می کنند که تا دیروز زمزمه مدام شان نه غزه نه لبنان بود. حالا چرا یاد آرمان مبارزه با ظلم شدند؟ چون این روزها خناسان و غداران رسانه ای، همه معرکه شان در موضوع افغانستان، عملیات روانی بر ذهن مخاطب ایرانی است. احتمالا دقیق شوید تائید می کنید/ بماند بعد. ✅ بااین حال شبهه وارد است و البته مفید. چون یک چارچوب دقیق از سبک تعاملی انقلاب می دهد. 🔹 رهبری نسبت ما و افغانستان را ساده و روان توضیح دادند: "ما مدافع مردمیم" این جمله ساده از محکمات اندیشه سیاسی ماست. در مبارزه با قصاب صهیونیستی نیز کل موضع ایران همین است: رفراندوم. درباره ایران هم نظام اندیشه امامین چنین است: "مشروعیت انقلاب اسلامی از مردم است." زیباست؛ بماند. 🔸 ملاک حکمرانی خواست مردم است ولو ناحق بخواهند؛ سرنوشت شان بر گرده خودشان است و لاغیر. بهشت نیز زوری نیست. ✅ با این توضیح شبهه از بیخ تعیین تکلیف شده است؛ اما سه اصل برآمده از این مقدمه: 1️⃣ اصل اول خواست مردم همان دیارست. سوری و عراقی و فلسطینی اول خودشان ایستادند وبعد هم از ایران مدد خواستند تا مقابل متجاوز قدرت بگیرند. اما در افغانستان دولت با دمپائی فرار کرد و مردم نشستند تا طالب ها در کمترین زمان حاکم شوند. حوادث پنجشیر نیز برآمده از یک قوم است و مورد استقبال ملت قرار نگرفت و دلیلی ندارد ایران بغیر از محکومیت آدم کشی، وارد نزاع داخلی قومی و قبیله ای شود. 2️⃣ اصل دوم خواست ملت های مجاهد است. اهمیت جبهه مقاومت اینجااست. برای جمهوری اسلامی خواست ملت های مستقر در جبهه مقاومت مهم است. اینکه نکند جنگ داخلی ظاهری و باطنش تقابل با خروش ملت ها مقابل مجسمه شرارت و ظلم مجسم باشد. اینجا نیز فرق سوریه و افغانستان است. در سوریه تلاش استکبار برای شکستن خط مقاومت بود ودر افغانستان نزاع پشتون و تاجیک و هزاره و غیره است. 3️⃣ و در نهایت اصل سوم خواست ملت ایران است. جمهوری اسلامی اگر در سوریه و عراق با داعش نمی جنگید در کرمانشاه و تهران باید می جنگید. نزاع نیابتی به نفع خاکمان بود، حال آنکه در افغانستان چنین نیست. طالب ها نه داعش اند نه وهابی و نه القاعده. حتا خودشان هم یک دست نیستند. نسبت به گذشته و آینده شان نیز تصویر روشنی نیست. با این حال مهم است که حقوق ایران را به رسمت بشناسند. امنیت مرزها و حق آب هیرمند و جلوگیری از ترانزیت افیون و پرهیز از شیعه کشی و غیره. باید حق مردم ایران باید به رسمیت بشناسند.

انتشار فیلم و تصویر سربریده کمتر از جنایت نیست یک پژوهش دانشگاهی در بررسی احساس ناامنی سه شهر تهران و لندن و بمبئی نشان می دهد، مردم تهران از دو شهر دیگر بیشتر احساس ناامنی می کنند و علت نیز بخاطر صفحه حوادث رسانه های ایرانست، حال آنکه مطابق همین پژوهش تهران نسبت به دو شهر دیگر با حوادث کمتری در واقعیت مواجه است. انتشار بی محابای اخبار حوادث یکی از خط های مشترک "ناشی گری داخلی رسانه ها" و "دشمنی رسانه های ضدانقلاب" است که خواسته یا ناخواسته "فروپاشی روانی" را رقم می زند. تعطیلی یک رسانه ناراحت کننده است اما بهم زدن روان یک جامعه معصیت بزرگی است. خاصه وقتی که اول فیلم تبلیغ کار کنند یعنی با هدف کسب درآمد باشد/ ✍ #محسن_مهدیان

🔴 مهمترین تفاوت 78 و 88 و 98 و اینبار جنبش لمپن‌ها 👤 #محسن_مهدیان 🔹 جنس اغتشاش امروز با گذشته متفاوت است. یکی دانستن اینها منجر به خطای محاسباتی و تصمیم گیری می شود. آنچه روشن است اینکه این روزها امتداد گذشته نیست و ما با یک پدیده جدید مواجهیم که در انتهای متن به عنوان تفاوت اصلی اشاره خواهم کرد. 🔸 دو تفاوت اولیه: 1️⃣ یکم. در تمام موارد قبلی اغتشاشات از اعتراضات شروع شده بود اما اینبار از ابتدا اغتشاش بود.به همین دلیل شعارها از لحظه اول حول کشتن و اتش زدن و خراب کردن و تقابل با اصل نظام بود. 2️⃣ دوم. در تمام موارد گذشته بهانه اعتراضات فتنه گون بود. به این معنا که حق و باطل ممزوج بود و روشن نبود. 78 به ظاهر فرهنگی و سر بستن روزنامه سلام. 88 سر تقلب و قدرت سیاسی. 98 بحث اقتصادی بود و اینبار هیچ گونه فتنه ای وجود نداشت. شفاف و شفاف. حجاب بهانه و اصل نظام نشانه؛ مردم نه بهانه را می پذیرفتند و نه نشانه. ✅ اما این دو تفاوت اصلی نبود.... و مهمترین: 3️⃣ سوم. در همه موارد قبلی در فضای واقعی، حادثه ای رخ میداد و رسانه ها متناسب با آن ماجرا را روایت می کردند اما اینبار روایت رسانه ها اصل بود و در بیرون برای آن واقعیت ساخته میشد. 🔹 در تمام موارد قبلی رسانه ها نقش اطلاع رسانی و در موارد جدی تر نقش تهییج و ترغیب را داشتند و اما اینبار نقش تصویرسازی. 🔸 فتنه اخیر، فتنه لمپن ها بود. به همین دلیل اساسا با یک نیاز واقعی شروع نشد. اساسا نیازی هم به نیاز حقیقی مردم نبود. نیاز به یک هیجان وجود داشت؛ تحریک و تحریض احساسات. یک هیجان زدگی تا هیجان زده ها به میدان بیایند. برای همین عمده نوجوان بودند که بی شک در خلوت و یا با گذشت زمان پشیمان می شدند. اما لمپن ها این افراد نبودند. لمپن جریان خارج از کشوری بود که تصور می کرد با اتش نشاندن به اباحه گری می تواند علیه دین و خاک این مردم قیام کند؛ اما فقط هیجان صید کرد و خلاص. کف روی آب. ✅ اساسا در جنبش لمپن ها میداندارها در خارج از کشور و اتش بیارها در رسانه و کلوخ انداز ها کف خیابان هستند. این نیز تفاوتی دیگر بین این دوره و موارد گذشته است. 🔹 و اما اصل حرف؛ نزاع ایندوره برخلاف تصور رایج در رسانه ها بود نه در خیابان. در خیابان تنها رویدادسازی بود برای تصویرسازی در رسانه. جمعیتی بسیار محدود اما درجه خشونت بالا که قدرت تصویر سازی داشته باشد. 🔸 برای تصویر سازی رسانه ای اساسا جمعیت لازم نبود؛ کافی بود زن میداندار باشد و خشونت رخدادساز. هردو نیز مهیا بود. حجاب سوزی تا حجاب کشی؛ از اتش زدن ناجا تا بسیجی تا پاکبان تا اتش نشان و امدادگر و غیره. ✅ یک گروه پنجاه تا صدنفره که هر شب در یک نقطه جمع می شوند تا بگویند همه جا هستیم. خشونت زیاد تا تلقی بی شماریم بسازد. 🔹 نزاع ایندوره، جنگ تصویر بود. جنگی برای ساخت تصویر. ترند ها و هتشگ ها دیگر به تنهایی کارساز نبود؛ باید رخدادی هم ساخته میشد در مدد به این ترندها. سطح دعوا در کف خیابان به همین اندازه محدود بود... 🔸 جنبش لمپن ها، جنبش بی مایه ای است که تخریب دارد اما خالی از هرگونه عمق مردمی و اعتقادی و حتی نیاز عمومی است. عاری از وسعت. جنبشی محصور در خیالات و فضای مجازی. ✅ جنبش لمپن ها از مجاز آغاز می شود و واقعیت را تنها برای تحکیم تصویر و خیال میسازد؛ برخلاف همه جنبش ها که از واقعیت اغاز می شود و به مجاز امتداد میابد. 🔹 و خسارت محض برای کسانی بود که این رفت و برگشت خیال انگیز بین واقع و مجاز را درک نکردند و بی آبرو شدند. 🔸 و مهمترین نکته آموزنده این است که؛ ✅ دستگاه امنیتی مقصرین اصلی فتنه لمپن ها را در فضای تصویرسازی و مجازی دنبال کند نه صرفا کف خیابان. 🔹 به همین دلیل است که نقش سلبریتی ها در این دوره تنها برداشتن حجاب و جذب فالور و کسب اعتبار نبود؛ اینبار به روشنی در خون های ریخته شده کف خیابان سهم دارند و باید در دادگاه حاضر شوند. 🔸 و از این واضحتر اینکه؛ فتنه لمپن ها تمامی ندارد چون کم هزینه ترین حالت ممکن برای دشمن است؛ رویداد سازی برای تصویر سازی. ✅ خلاصه اگر فضای مجازی را رها کنید باز هم با خون های به ناحق ریخته شده مواجه خواهید بود. تصویر سازی مصداق عینی میخواهد؛ نباشد، میسازند. آتش می زنند و خون میریزند تا بگویند بی شماریم. دهها نفر کشتند تا بگویند آن یک نفر را شما کشتید. 💢 و اینهمه چرا؟ چون فهمیدند اگر در ذهن مردم پیروز شوند در واقع نیز پیروزند. این واقع سازی ها برای واقع نمایی در جنگ ذهنی است و تمام.

برای کشته سازی ها عمدتا از میان جماعتی که خودکشی کردند انتخاب می کنند. یا افتادن از بلندی یا مشروبات یا مواد و ... چرا؟ به دو دلیل. اول اینکه تکذیبیه ها مشابه شوند و کم کم بی حسی ایجاد کنه و باور نشه. دوم اینکه خانواده ها از ترس آبرو همراهی کنند. هیچ هم بعید نیست در نهادهای مسوول در آمارخودکشی ها نفوذی داشته باشند #محسن_مهدیان