⚜️ ڕاه ســعــادتـــ ⚜️
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت375 آن قدر گوشی لعیا زنگ خورد که دیگر می‌خواستم قطع کنم اما لحظه‌ی آخر جو
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت376
دستم را روی پیشانی علی گذاشتم داغ بود.
با نگرانی نگاهی به نسخه انداختم. برای تهیه‌اش باید فکری می‌کردم.
خودم که نای رفتن نداشتم پس مجبور بودم به پدر بگویم.
نسخه را برداشتم و به طبقه‌ی بالا رفتم.
پدر در حال درست کردن جوشانده بود.
ماسکم را روی صورتم جابه‌جا کردم و گوشه‌ی سالن روی مبل نشستم.
پدر یک سینی جوشانده ریخت و به اتاق برد.
موقع برگشتن چشمش به من خورد.
با فاصله روبرویم ایستاد.
–چیه بابا؟ خوبی؟ علی آقا چطوره؟ نادیا می گفت اونم افتاده.
–آره، شما رو هم گرفتار کردم.
–این چه حرفیه؟ اول و آخر همه می گرفتن دیگه. یه کم رسیدگی بهشون سخته، کاش من می‌گرفتم ولی مامانت سرپا بود.
–ببخشید بابا، دست تنها موندید.
–بنده خدا رستا می‌خواست بیاد نذاشتم، بالاخره می گذره. تو چطوری؟ کاری داشتی بابا؟
نگاهی به پدر انداختم خیلی خسته به نظر می‌رسید. خجالت کشیدم نسخه را بدهم.
از جایم بلند شدم.
–نه، خواستم یه سر به مامان اینا بزنم.
خودش جلو آمد و نسخه را از دستم گرفت.
–این چیه؟
سر به زیر گفتم:
–نسخه داروهامونه. علی حالش بده نمیتونه بره داروخانه. خواستم بدم شما بگیرید که دیدم سرتون خیلی شلوغه، می دم به یکی از دوستام بگیره.
پدر نوچی کرد و گفت:
–داروهای کرونا که گیر نمیاد از هر داروخونه‌ای بگیری. آمپولم نوشته؟
–فقط برای من نوشته، آخه من ریه‌هام کمی درگیر شده ولی سرم برای هردومون نوشته.
پدر با نگرانی ماسکش را بالا کشید.
–حالا من می رم ببینم می تونم پیدا کنم. از نسخه یه عکس میندازم، برای یکی از دوستامم می‌فرستم. اون یکی از فامیلاش تو داروخونه کار می کنه شاید بتونه کاری کنه.
به خاطر چند دقیقه سرپا ایستادن سر گیجه گرفتم و مجبور شدم دست به دیوار بگیرم.
پدر گفت:
–حال خودتم خیلی بده که...مامان بزرگت داره بالا سوپ درست می کنه، حاضر شد براتون میارم پایین.
پرسیدم:
–مامان بزرگ چطوره؟ مریض نیست؟
–اونم می گفت یه کم بی‌حالم. ولی چاره چیه؟ همه افتادن، من که بلد نیستم حتی یه تخم مرغ نیمرو کنم.
به اتاق رفتم تا حال مادر و بچه‌ها را بپرسم.
هر سه بی‌حال افتاده بودند.
با ناراحتی دوباره به اتاق خودمان برگشتم.
صدای پای پدر را شنیدم که از خانه بیرون رفت.
کنار علی نشستم و دستش را گرفتم. دستم داغ شد. به زحمت بلند شدم و از قرص هایی که هلما داده بود برایش آوردم. با ناله گفتم:
–علی جان! بلند شو این قرص رو بخور.
بی حرف قرص را خورد و دوباره دراز کشید. خود من هم از آن قرص خوردم و دراز کشیدم.
برای آوردن یک قرص چنان احساس خستگی کردم که انگار ساعت ها کار کرده‌ام.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت377
نمی‌دانم چقدر خوابیدم که از صدای قربان صدقه‌های علی بیدار شدم.
–خانم خانما فدات شم، پاشو یه کم سوپ بخور. خیلی ضعیف شدی!
فوری دستش را گرفتم.
–هنوزم که داغی!
لبخند زورکی زد.
–بهتر می شم.
–سوپ از کجا؟
–بیچاره مامان بزرگ آورد.
با سرفه گفتم:
–اول خودت بخور. من فعلا نمی‌تونم.
نگاهش را به چشم‌هایم دوخت. مردمک چشم‌هایش زلال شدند.
–الهی بمیرم برات.
از جایش بلند شد و به طرف چوب لباسی رفت احساس کردم تعادل ندارد.
پیراهنش را برداشت و به تنش کشید با صدایی که حسابی بم شده بود گفت:
–باید سرم وصل کنی. نسخه کجاست؟
همان موقع سرش گیج رفت و خودش را به صندلی رساند و رویش نشست.
فوری از جا جهیدم و با استرس پرسیدم:
–علی... چی شد؟!
همین که بلند شدم احساس ضعف شدیدی کردم و همان جا پای تخت نشستم.
–نسخه رو دادم به بابا. رفت ببینه گیرش میاد.
چهار دست و پا به طرفم آمد و بشقاب سوپ را که قبلا کشیده بود جلویم گذاشت.
–من خوبم، حالا که بلند شدی یه کم از این سوپ بخور.
از ظهر گذشته بود که بالاخره پدر آمد
ولی با دست خالی، نتوانسته بود نسخه را تهیه کند. می گفت مدتها در صف دارو ایستاده و قبل از این که نوبتش شود گفته‌اند که تمام شده.
علی سرش را گرفت و نالید.
–مگه گوشت و مرغه که تموم بشه. یعنی چی؟
پدر دستهایش را از هم باز کرد.
–چی بگم؟ اونقدر جمعیت اونجا بود و بیشترشونم خودشون حال بد بودن و کرونا داشتن. بعضی‌ها میگفتن بازار سیاه میتونم پیدا کنم ولی بعضی‌ها هم میگفتن اونا تاریخ مصرف گذشتس. آدم میمونه چیکار کنه.
ساره چند بار زنگ زد و قطع کرد تا من پیامش را بخوانم. گوشی را باز کردم.
نوشته بود.
–حالت بهتره؟
حتی حال جواب دادن به پیامش را نداشتم.
در چند کلمه برایش شرح حالم را مختصر نوشتم.
او هم نوشت:
–عکس نسخه‌ت رو بفرست ببینم می تونم برات بگیرم. شکلک خنده برایش فرستادم و نوشتم:
–تو بگیری؟!
نوشت:
–مگه من چمه؟ حالا تو بفرست بذار ما هم زورمون رو بزنیم.
بعد از این که عکس نسخه را فرستادم نگاهی به علی که کنارم دراز کشیده بود انداختم و دوباره دستم را روی پیشانی‌اش گذاشتم. تبش بالا رفته بود.
مستاصل شدم نمی‌دانستم چه کار باید بکنم.
توان بلند شدن نداشتم. برای همین چهار دست و پا، ظرف بزرگی برداشتم و کمی آب داخلش ریختم و پاهای علی را داخلش گذاشتم.
علی چشم‌هایش را باز کرد و با صدای ضعیفی گفت:
–چیکار می‌کنی؟
نفس نفس زنان خودم را روی تخت انداختم و گفتم:
–پاشویه، بذار چند دقیقه همین جور بمونه تا تبت بیفته.
سرش را بلند کرد و نگاهم کرد.
–نمی خواد قربونت برم. خودت رو خسته نکن عزیز دلم. عکس نسخه رو واسه میثاق فرستادم ان شاءالله تا شب نشده می گیره. دیگه نیازی به این کارا نیست.
نوچی کردم.
–اون خودش درگیره، نمیتونه که.
با همان حالش دستم را گرفت و روی لب هایش گذاشت.
–تو که پیشمی خوبم، کرونا کیلو چند؟
لبخند زدم. حتی نای جواب دادن نداشتم. پلک هایم روی هم افتاد و خوابیدم.
به نظر خودم خیلی خوابیدم.
با سوزش چیزی روی دستم چشم‌هایم را باز کردم.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت378
نگاهم که به نگاه هلما افتاد. چشم‌هایم گرد شدند. سر چرخاندم و با چشم‌هایم دنبال علی گشتم. ساره آن طرف پرده‌ی توری روی صندلی نشسته بود. از همان جا دستی برایم تکان داد.
پرسیدم:
– تو این جا چیکار می‌کنی؟!
هلما گفت:
–اگر دنبال علی‌آقا می گردی من ندیدمش، ساره جلوتر از من اومده بهش گفته که بره بالا.
نگاهم را به آمپولی دادم که داخل سرم تزریق می‌کرد.
–تو چطوری اومدی؟ سرم و داروها رو تو گرفتی؟
–نگاهش را به سرنگی که در دستش بود انداخت.
–عکس نسخه‌ای که برای ساره فرستاده بودی رو برای پرستاری که توی بیمارستان باهاش دوست شده بودم فرستادم. اونم هماهنگ کرد، من و ساره رفتیم گرفتیم.
ساره تخته‌اش را از همان راه دور مقابلم گرفت. نوشته بود.
–البته با چندین برابر قیمت. قیمتای نجومی!
رو به هلما کردم.
–دستت درد نکنه. شماره کارتت رو بده برات واریز می کنم.
هلما اخمی به ساره کرد.
–این چه کاریه حالا؟ بعد هم مشغول بررسی کردن نایلون داروها شد.
تازه متوجه‌ی لباس مشکی و صورت پر غصه‌ی هلما شدم.
با لحن غمگینی گفتم:
–تسلیت می گم.
خدا مادرت رو بیامرزه، تو توی این شرایط خیلی لطف کردی که اومدی کار من رو راه بندازی. شرمنده م کردی.
نفسش را عمیق بیرون داد و بغض کرد.
–ممنونم. می‌خواستم بشینم تو خونه تک و تنها چیکار کنم؟
ابروهایم بالا رفت.
–تنها چرا؟! مگه مهمون نداشتین؟
سرش را تکان داد.
–اکثرا مجازی تسلیت گفتن، چند نفری هم که اومده بودن برای تشییع، از همون قبرستون رفتن خونه‌هاشون. می گفتن ممکنه منم آلوده شده باشم. به هرحال من چند بار رفته بودم بیمارستان پیش مادرم. فکر می‌کردم حداقل خالم پیشم بمونه، تنها خواهر مادرم. ولی اونم رفت.
اشک هایش آرام آرام روی گونه‌هایش چکید.
ساره نوشت.
–البته خالت گفت شوهرش کرونا داره حالشم خیلی بده، بیشتر واسه خاطر اون رفت.
هلما گریه‌اش به هق هق تبدیل شد.
–مادرم خیلی غریب رفت، همیشه بهم می گفت من جز تو توی این دنیا کسی رو ندارم. می گفت بچه زیاد بیار، من دوست دارم خیلی نوه داشته باشم تا وقتی مُردم گریه کن داشته باشم و بی‌کس و کار نباشم. خبر نداشت که اصلا من نمی‌تونم براش نوه ای بیارم. نمی‌دونست اصلا دنیا بهش مهلت دیدن این چیزا رو نمی ده.
دستش را گرفتم. من هم گریه‌ام گرفت.
–می فهمم خیلی سخته. خدا بهت صبر بده.
ساره با چشم‌های اشک آلود جلو آمد و کنار هلما ایستاد و دستش را روی شانه‌ی هلما گذاشت. هلما هم دست ساره را گرفت.
–تنها مونسم همین ساره ست. به خاطر کارای گذشته‌م همه از دورم رفتن. همه جای خدا نشستن و قضاوتم می کنن. با نگاه هاشون، با پچ پچ هاشون، بعضیاشونم مستقیم تو چشمم نگاه می کنن و حرفشون رو می زنن. روزی هزار بار شکر میکنم که اینا خدا نیستن.
حالا می فهمم بیچاره مادرم به خاطر من چقدر حرف شنیده بوده. انگار تا وقتی زنده بود مثل یه سپر اجازه نمی داد ترکشای حرف و حدیث مردم بهم بخوره. نگاهی به ساره انداخت و ادامه داد:
–حالا می‌فهمم ساره چقدر پام وایساده. همون موقع که امد بازداشگاه و اون مامور همه چی رو در مورد من گفت و من خودمم تایید کردم ولی اون باور نکرد به عمق اشتباهم پی بردم. من ناخواسته خیلی بهش بد کردم ولی اون... گریه‌اش بلندتر شد و دیگر نتوانست حرفش را ادامه دهد.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت379
نمی‌دانستم چطور باید دلداری‌اش بدهم. از یک طرف دلم برایش می‌سوخت از طرفی هم به کسایی که از هلما لطمه دیده بودند حق می‌دادم.
با مهربانی نگاهش کردم.
–گذشته‌ی آدمها چه اهمیتی داره؟ کاری که تو دیروز در حق من کردی رو هیچ کدوم از آدمایی که قضاوتت کردن نمی تونن انجام بدن. وقتی شنیدم دیروز موقعی که داشتی آرایشم می کردی بهت تلفن کردن و خبر فوت مادرت رو دادن و تو به خاطر این که من ناراحت نشم چیزی نگفتی از شرمندگی نمی‌دونستم چطوری تو چشمات نگاه کنم. من هیچ وقت نمی‌تونم همچین کاری انجام بدم.
قدر شناسانه نگاهم کرد.
–شاید کاری که تو کردی رو هم من نتونم انجام بدم. همین که خیلی زود من رو بخشیدی.
نفسم را بیرون دادم.
–تو این کرونا که اصلا آدم از فردای خودش خبر نداره دلم نمی‌خواد از کسی دلخوری داشته باشم.
هلما نگاهش را به ساره داد.
–من دوستهای خوبی دارم، تو، ساره، که تا آخر عمر مدیونشم.
من هم به ساره نگاه کردم.
–البته هیچ کس مثل ساره نمی شه. راستش رو بخوای خود من اولین باری که اومده بودی جلوی در خونه مون وقتی تیپت رو دیدم شوکه شدم. باورم نمی شد خودت باشی. کلی هم از دستت عصبانی بودم. با خودم گفتم باز این خودش رو به یه رنگ دیگه درآورده.
نگاهش را به چشم‌هایم دوخت.
–حالا چی؟ بازم باورت نمیشه؟
با من و من گفتم:
–می دونی بیشتر برام سواله که یهو چی شد؟
نگاهش را پایین انداخت و ماسکش را جابه جا کرد.
–خیلی اتفاقات دست به دست هم دادن تا به من یه چیزایی رو بفهمونن. ولی من خیلی دیر متوجه شدم.
سرم را روی بالشت جابه جا کردم.
–مادرت ازت خواست که مثل قبل باشی؟
سرش را تند تند تکان داد.
–نه، اون فقط یه چیز ازم خواست.
وقتی از مامانم خواستم من رو ببخشه خیلی اذیتش کرده بودم. اون گفت به شرطی می‌بخشه که مثل قبلنا دوباره چادر سرم کنم. اولش مخالفت کردم ولی مادرم این بار کوتاه نیومد. منم با خودم فکر کردم حالا واسه دلخوشی مادرمم شده یه مدت حرفش رو گوش کنم. با خودم گفتم یه مدت که بگذره و مشکلات من تموم بشه اونم یادش می ره و دیگه گیر نمی ده. یه روز که قرار بود میثم و استادم و چندتا از بچه‌های قدیمی رو که به زحمت جاشون رو پیدا کرده بودم ببینم، امتحانی با همون تیپ چادری رفتم. می‌خواستم ببینم چیکار می کنن.
اونا با دیدن من شوکه شدن و خیلی سعی کردن که به روی خودشون نیارن. حتی یکی شون پرسید:
–دوباره منافق بازیه؟ خودت رو استتار کردی؟
وقتی دیدن جوابم منفیه استاد یه جورایی غیر مستقیم بهم گفت که دیگه نمی‌تونم باهاشون همکاری کنم. البته بهانه‌ای برای این کارش آورد که خیلی مسخره بود.
گرچه من خودمم دیگه نمی‌خواستم همراهی شون کنم. ولی اصلا فکر نمی‌کردم پوشوندن همین چند تار مو این قدر برای اونا دردناک باشه، اونم فقط امتحانی و الکی...
برام باور کردنی نبود چند متر پارچه‌ی سیاه این قدر عصبانی شون کنه و باعث بشه من رو بذارن کنار.
راستش عکس العمل اونا در برابر چادر پوشیدن من اون قدر غیر عادی بود که با خودم گفتم بذار دوباره تکرار کنم ببینم چیکار می کنن. اگه حرفی هم زدن
بهشون می گم مگه نمی گید دنبال آزادی هستید خب منم می خوام آزاد باشم. عکس با چادرم رو گذاشتم توی صفحه‌ی شخصیم.
اون موقع بود که ذاتشون رو نشون دادن و شروع کردن زیر صفحه‌‌م به فحش و ناسزا نوشتن.
یه روز که با میثم تو خیابون بحث می کردیم. اون قدر عصبانی شد که تو خیابون چادر رو از سرم کشید و گفت:
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت380
–تو لیاقت آزادی نداری، ما همه‌ی این کارا رو می کنیم که زنا آزاد باشن و از این آزادی لذت ببرن. داری زحمتامون رو به باد می دی.
گفتم:
–پوشش مگه شخصی نیست؟ من می خوام این جوری بپوشم. به کسی ربطی نداره.
عصبانی‌تر شد و گفت:
–ربط داره! تو این همه فالوور داری. این جوری همه‌ی شاگردات از تو یاد می گیرن. از وفتی عکسای قبلیت رو چرا پاک کردی کلی فالوورات بیشتر شدن. حداقل اون عکسا رو میذاشتی باشه، خب براشون سوال می شه.
گفتم خب بشه، من دیگه اصلا نمی خوام باشماها کار کنم.
–دیگه بدتر، خب میان ازت می پرسن تا دلیلش رو بدونن، چی می خوای بگی؟ می خوای ما رو ببری زیر سوال و بگی من با این پوشش امنیت بیشتری دارم؟ همون حرفای تکراری و نخ نما.
حرف هایش عصبانی‌ام کرد و گفتم:
–شماها با این کاراتون دارید آزادی رو از من می گیرید، من می خوام آزاد باشم هر چی دوست دارم بپوشم نه چیزی که شما می خواید. اصلا شماها معنی آزادی رو می‌فهمید؟! شما حتی می خواید تعیین کنید من چه عکسی توی صفحه‌ی شخصیم بذارم.
اون موقع بود که فهمیدم تا حالا چقدر بازی خوردم، میثم اون روز خیلی حرفا زد که من تا به حال نمی‌دونستم. می خواست که من کوتاه بیام.
در مورد فعالیتایی حرف زد که با استاد انجام می دادن و می‌خواستن کم‌کم من رو هم مشارکت بدن. در مورد بهاییت حرف زد که می‌خواستن من رو هم جذب کنن، گفت که ما توی فرقه‌مون برای پوشش خانمها قانون داریم و هر کس باید به همون اندازه پوشش داشته باشه و خیلی حرفای دیگه.
اون از کارا و هدفای بزرگی که توی سرشون بود حرف می زد. و من با هر جمله‌ای که می‌گفت بیشتر به حماقت خودم پی‌می بردم که چرا تا به حال به کارای اینا عمیق فکر نکرده بودم. این کلاسا بهانه‌ای بوده برای جذب حداکثری و کم کم زدن تیر خلاص.
اینا همونایی بودن که اول آشنایی مون کاری به این چیزا نداشتن. می گفتن اتفاقا چادری هستی بهترم هست.
اشک هایش خشک شده بودند و جایش را خشم و نفرت گرفته بود.
پرسیدم:
–اونا گذاشتنت کنار؟ یعنی تو می‌خواستی بازم باهاشون ادامه بدی؟
نگاهی به قطرات مایع سرم که پشت سر هم صف بسته بودند انداخت.
–نه، من فقط رفتم که ازشون گله کنم. می خواستم اعتراض کنم که چرا وقتی من دستگیر شدم اونا رفتن و قایم شدن و هیچ کمکی به من نکردن؟! تو مدتی که ازشون دور بودم فرصت پیدا کردم به کاراشون بیشتر فکر کنم حتی به کارایی که خودم به خواست اونا انجام داده بودم.
بیچاره مادرم با اون شرایطش افتاده بود دنبال کارای من. ولی دیدم باز هم اونا طلبکارن. بعد زمزمه کرد:
–البته همون طلبکاری شون چشمام رو بیشتر باز کرد.
من با حیرت به حرف های هلما گوش می‌کردم.
–یعنی اونا اگر با چادرت مخالفت نمی‌کردن تو باهاشون دوباره همکاری می‌کردی؟!
–نه، اولش که رفتم اصلا به این چیزا فکر نمی کردم.
ولی بعدش از حرفهاشون خیلی چیزا دستگیرم شد.
این که دلیل این همه تحویل گرفتن من از همون روز اول به خاطر ظاهرم بوده، اونا هر جا میرفتیم من رو لیدر میکردن چون چهره‌ی زیبایی داشتم و مردم زود جذب میشدن. یه جورایی ازم سواستفاده میکردن. حالام از این چادر سیاه می‌ترسن چون دیگه به اهدافشون نمی‌تونن برسن. چون از وقتی چادر سرم کردم بحث محرم نامحرم رو رعایت میکنم و خیلی از ارزشها رو دیگه زیرپا نمیزارم.
بعد از سکوت کوتاهی که بینمان برقرار شد گفتم:
–پس الان از لج اونا چادر سرت می کنی؟ چون مادرت که دیگه نیست.
دوباره چشم‌هایش زلال شدند.
–از روی لج بازی نه. وقتی برخوردشون رو دیدم انگار تو یه لحظه، پرده های جلوی چشمم کنار رفت و گره های ذهنم باز شد. باورتون میشه از وقتی توبه کردم دیگه نتونستم به کسی انرژی بدم. استاد گفت باید از صفر تمام آموزشها رو شروع کنم ولی من بهتر از هر کسی دلیلش رو فهمیدم. برای همین خوشحالم و دیگه نمیخوام به اون منجلاب برگردم. همه‌ی این تجربیاتم رو توی صفحه شخصیم نوشتم.
لیلافتحی‌پور
┈─➤🌿⊱•❁•─ 🥀─•❁•⊰
ڪپے‌بہ‌نیت‌ظہوࢪ#امام_زمان
⛥ߊࡋࡋܣُܩَ ࡃَܟ᳝ߺّࡋ ࡋ၄ࡋܢߺِِّ࡙ࡏ ߊࡋܦ߭ܝّܟ᳝ߺ
╔═ೋ✿࿐
⛥ @masirsaadatee
╚🦋⃟ٖٜٖٜٖٜ🌤════ೋ❀⛥࿐
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#استوری_روزشمار_اربعین
🏴 ۲۱روز مانده به اربعین حسینی
#امام_حسین #اربعین
....*☆...☆*🖤🥀
ڪپی‌با‌ذڪرصلوات‌براے‌ظهور‌قائم
╔═•══❖•ೋ°
@masirsaadatee
╚═•═◇🕌⃟َ۪ٜ۪ٜ۪ٜ۪ٜؔٛٚؔ🖤•ೋ•ೋ°
مهدی‌حاجی آرامش‌مطلق - yasfatemii.mp3
4.6M
⁽﷽⁾
°•|🌱『🎼🎶』🌱|•°
◉━━━━━━───────
↻ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ⇆
ټٰایـمِـ⏰نماهنگ
🥀سلام الله علیک، میشنوی سلامم....
#کربلایی‌مهدی‌حاجی
🚩السَّلام‌علےالحسین(علیه السلام)
🚩وعلےعلےبن‌الحسیـن(علیه السلام)
🚩وعـــــلےاولادالحسیـن(علیه السلام)
🚩وعلےاصحاب‌الحسیـن(علیه السلام)
─━━━⊱✿⊰━━━─
#امام_حسین #محرم
╔═•══❖•ೋ°
@masirsaadatee
╚═•═◇🕌⃟َ۪ٜ۪ٜ۪ٜ۪ٜؔٛٚؔ🖤•ೋ•ೋ°
♨️پروفایل ویژه اربعین
قرار عاشقان برای فرج
کربلا، اربعین، دعای فرج...
#اربعین_مهدوی
#امام_زمان
💌برسد دست اربعینی ها
✿ ⃟ ⃟ ⃟ ⃟ ⃟ #امام_حسین
╰┈─➤🖤⊱•❁•─ 🥀─•❁•⊰
ڪپی‌با‌ذڪرصلوات‌براے‌ظهور‌قائم
╔═•══❖•ೋ°
@masirsaadatee
╚═•═◇🕌⃟َ۪ٜ۪ٜ۪ٜ۪ٜؔٛٚؔ🖤•ೋ•ೋ°