♻️دعای روز دوشنبه
💠بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ💠
✨الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یُشْهِدْ أَحَداً حِینَ فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ، وَ لا اتَّخَذَ مُعِیناً حِینَ بَرَأَ النَّسَمَاتِ، لَمْ یُشَارَکْ فِی الْإِلَهِیَّةِ، وَ لَمْ یُظَاهَرْ فِی الْوَحْدَانِیَّةِ، کَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ غَایَةِ صِفَتِهِ، وَ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِهِ، وَ تَوَاضَعَتِ الْجَبَابِرَةُ لِهَیْبَتِهِ، وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِخَشْیَتِهِ، وَ انْقَادَ کُلُّ عَظِیمٍ لِعَظَمَتِهِ،
✨فَلَکَ الْحَمْدُ مُتَوَاتِراً مُتَّسِقاً، وَ مُتَوَالِیاً مُسْتَوْسِقاً [مُسْتَوْثِقا]، وَ صَلَوَاتُهُ عَلَى رَسُولِهِ أَبَداً، وَ سَلامُهُ دَائِماً سَرْمَداً، اللَّهُمَّ اجْعَلْ أَوَّلَ یَوْمِی هَذَا صَلاحاً، وَ أَوْسَطَهُ فَلاحاً، وَ آخِرَهُ نَجَاحاً.
✨وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ یَوْمٍ أَوَّلُهُ فَزَعٌ، وَ أَوْسَطُهُ جَزَعٌ، وَ آخِرُهُ وَجَعٌ، اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ نَذْرٍ نَذَرْتُهُ، وَ کُلِّ وَعْدٍ وَعَدْتُهُ، وَ کُلِّ عَهْدٍ عَاهَدْتُهُ ثُمَّ لَمْ أَفِ بِهِ، وَ أَسْأَلُکَ فِی مَظَالِمِ عِبَادِکَ عِنْدِی،
✨ فَأَیُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِکَ کَانَتْ لَهُ قِبَلِی مَظْلِمَةٌ ظَلَمْتُهَا إِیَّاهُ، فِی نَفْسِهِ، أَوْ فِی عِرْضِهِ أَوْ فِی مَالِهِ، أَوْ فِی أَهْلِهِ وَ وَلَدِهِ، أَوْ غِیبَةٌ اغْتَبْتُهُ بِهَا، أَوْ تَحَامُلٌ عَلَیْهِ بِمَیْلٍ أَوْ هَوًى، أَوْ أَنَفَةٍ أَوْ حَمِیَّةٍ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ عَصَبِیَّةٍ، غَائِباً کَانَ أَوْ شَاهِداً، وَ حَیّاً کَانَ أَوْ مَیِّتاً، فَقَصُرَتْ یَدِی وَ ضَاقَ وُسْعِی عَنْ رَدِّهَا إِلَیْهِ وَ التَّحَلُّلِ مِنْهُ.
#دوشنبه
حـاجـتــღ ࢪوا بـاشـےد🤲
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
↬@masirsaadatee↫
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
دانلود+دعای+روز+دوشنبه+مهدی+سماواتی.mp3
4.34M
📝دعای روز دوشنبه
🎤حاج مهدی#سماواتی
#دعای_روز_دوشنبه
#دوشنبه
حـاجـتــღ ࢪوا بـاشـےد🤲
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
↬@masirsaadatee↫
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
4_5897813030321785168.mp3
3.89M
📝زیارت روز دوشنبه
با لحن عربی
#زیارت_ائمه_روزهای_هفته 💠
📌روز #دوشنبه متعلق است به سرور جوانان بهشت آقا امام حسن المجتبی علیه السلام وآقا امام حسین علیه السلام
حـاجـتــღ ࢪوا بـاشـےد🤲
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
↬@masirsaadatee↫
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
♻️زیارت حضرت امام حسن علیه السلام
💠 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
✨ السَّلامُ عَلَيْكَ يا ابْنَ رَسُولِ رَبِّ العالَمِين َ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا ابْنَ أَمِيرِ المُؤْمِنِينَ ، السَّلامُ عَليْكَ يا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ ياحَبِيبَ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا صَفْوَةَ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا أَمِينَ اللهِ ، السَّلامُ عَليْكَ يا حُجَّةَ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا صِراطَ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا بَيانَ حُكْمِ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا ناصِرَ دِينِ اللهِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها السَّيِّدُ الزَّكي ُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها البَرُّ الوَفيُّ
✨ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها القائِمُ الاَمِينُ ، السَّلامُ عَليْكَ أَيُّها العالِمُ بِالتَّأْوِيلِ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها الهادِي المَهديُّ السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها الطّاهِرُ الزَّكيُّ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها التَّقيُّ النَّقيُّ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها الحَقُّ الحَقِيقُ ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّها الشَّهِيدُ الصِّدِّيقُ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يا أَبا مُحَمَّدٍ الحَسَنِ بْنَ عَلِيٍّ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ .
🌸🔸🌸🔸🌸🔸
♻️زیارت امام حسین علیه السلام
💠 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
✨ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ أَشْهَدُ أَنَّكَ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ عَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً وَ جَاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ
✨فَعَلَيْكَ السَّلاَمُ مِنِّي مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ أَنَا يَا مَوْلاَيَ مَوْلًى لَكَ وَ لِآلِ بَيْتِكَ سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ مُؤْمِنٌ بِسِرِّكُمْ وَ جَهْرِكُمْ وَ ظَاهِرِكُمْ وَ بَاطِنِكُمْ لَعَنَ اللَّهُ أَعْدَاءَكُمْ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ أَنَا أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْهُمْ
✨ يَا مَوْلاَيَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ يَا مَوْلاَيَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ هَذَا يَوْمُ الْإِثْنَيْنِ وَ هُوَ يَوْمُكُمَا وَ بِاسْمِكُمَا وَ أَنَا فِيهِ ضَيْفُكُمَا فَأَضِيفَانِي وَ أَحْسِنَا ضِيَافَتِي فَنِعْمَ مَنِ اسْتُضِيفَ بِهِ أَنْتُمَا وَ أَنَا فِيهِ مِنْ جِوَارِكُمَا فَأَجِيرَانِي فَإِنَّكُمَا مَأْمُورَانِ بِالضِّيَافَةِ وَ الْإِجَارَةِ فَصَلَّى اللَّهُ عَلَيْكُمَا وَ آلِكُمَا الطَّيِّبِينَ .
📌روز #دوشنبه متعلق است به سرور جوانان بهشت آقا #امام_حسن المجتبی علیه السلام وآقا #امام_حسین علیه السلام
حـاجـتــღ ࢪوا بـاشـےد🤲
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
↬@masirsaadatee↫
°•○●°•🍃🌸🍃•°●○•°
⚜️ ڕاه ســعــادتـــ ⚜️
🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگردنگاه‌کن پارت110 آهی کشید و گفت: –یه قهوه‌ی تلخ لطفا. نگاهم را از روی خودکارم برنداشتم و
🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت111
امیرزاده مرد بود یک مرد واقعی...
ولی آخر پس چرا با همسرش...
خانم نقره سفارش آن عروس و داماد را هم آورد.
–آقا سعید بیا اینو ببر.میز شماره هشت.
نگاهش که به قهوه‌ی آقای امیرزاده افتاد با چشم‌های گرد شده به طرفم برگشت.
–تو هنوز اینو نبردی؟ سرد میشه. اگه تو با این کارات صدای اینو درنیاوردی....
بعد از رفتن سعید از جایم بلند شدم.
–الان میبرم.
نگاهی به سینی انداختم.
–کنار قهوش یه چیزی بزار، خشک و خالی که نمیشه.
–گفته تلخ دیگه، بعدشم چیز دیگه‌ایی سفارش نداده، میخوای به حساب خودت یدونه شکلات تلخ بزارم؟
نوچی کردم.
نه بابا، میخوای اوقاتش تلخ‌تر بشه. قهوه تلخ، شکلات تلخ چه شود.
خندید.
–شود برج زهرمار.
شاکی نگاهش کردم.
–یه شکلات شیری یا ویفری، چیزی، خلاصه یه چیز شیرین بزار.
از باکس زیر پیشخوان دو عدد شکلات مغزدار شیری برداشت و کنار فنجان قهوه‌اش گذاشت.
–بفرما،
سینی را برداشتم و به طرف میزش راه افتادم. دست راستش را زیر سرش مشت کرده بود و منتظر نگاهم می‌کرد.
احساس کردم قلبم از جایش کنده شد. صدای گروپ گروپش را می‌شنیدم. پاهایم دستپاچه شدند و سریع‌تر از هر وقت دیگری خودشان را به میزش رساندند. برای همین چند قطره از قهوه داخل نعلبکی‌اش ریخت و شکلاتهای کنار فنجان را خیس کرد.
با شرمندگی سینی را روی میزش گذاشتم.
صاف نشست و به نعلبکی نگاه کرد و گفت:
–یادتونه روز اولی که می‌خواستید چایی رو بزارید رو میز چی شد؟
سرم را پایین انداختم.
–ببخشید الان براتون تمیز...
با دستش مانع شد.
–نیازی نیست. الان دیگه وارد شدید، حداقل رو لباسم نمی‌ریزین، شانس آوردم وگرنه لک قهوه که پاک نمیشه.
از حرفش خوشم نیامد برای همین گفتم:
–شما نگران نباشید اگه لک میشد خشکشویی ها بلدن چطوری پاکش کنن.
پوزخندی زد.
–خسته نباشید. فکر کردم می‌خواهید بگید خودم میبرم می‌شورم.
پوفی کردم و زیر لب گفتم:
–فعلا که اتفاقی نیوفتاد.
خودش را منتظر نشان داد که قهوه‌اش را جلویش بگذارم.
نگاهی به شکلاتها انداخت.
–من که شکلات سفارش ندادم.
به مسخره گفتم:
–خانم نقره گذاشته، حتما بخورید واسه اعصاب خیلی خوبه.
یکی از شکلاتها را در دستش گرفت و زمزمه کرد.
–ببینید همه میدونن کنار هر تلخی باید یه شیرینی هم باشه وگرنه...
همان لحظه یک مشتری جدید وارد کافی‌شاپ شد.
حرفش را بریدم.
–ببخشید من باید برم.
مات زده نگاهم کرد.
مشتری یک آقای جوان بود که معلوم بود اعصاب ندارد. سه تا ماسک روی هم زده بود. همین که نشست ته مانده‌ی سیگارش را داخل گلدان گلی که روی میز بود انداخت.
چون گلدان شیشه‌ایی بود کثیف شدن آبش مشخص شد.
نگاه متعجبم را به صورتش انداختم.
–آقا سطل آشغال اون گوشه هست، چرا اینجا انداختید.
طلبکار گفت:
–خب یه زیر سیگاری چیزی بزارید اینجا دیگه من پاشم تا اونجا برم؟
گلدان را برداشتم و گفتم:
–اینجا سیگار کشیدن ممنوعه.
زمزمه کرد.
–اینجا که پرنده پر نمیزنه، سیگار کشیدن به کجا برمی‌خوره.
حرفش توهینی بود به همه‌ی آدمهایی که در کافی شاپ بودند.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگردنگاه‌کن
پارت112
گلدان را روی پیشخوان گذاشتم.
آقا ماهان که در حال تزیین یک اسموتی بود. پرسید:
–اینو چرا گذاشتید اینجا؟
–مال میز شماره یازده هست، ته سیگارش رو توش انداخته.
ماهان با انزجار به گلدان نگاه کرد.
–بعضیها یه ذره شعور ندارن،
گنگ نگاهش کردم.
برای عوض کردن موضوع به پودر نارگیلی که دستش بود اشاره کرد.
–می‌بینی، این خانم نقره و بقیه فقط دنبال کار کشیدن از آدم هستن، آخه یه مسئول خرید میاد اینجا اسموتی سرو کنه؟
لبخند زدم.
–چه اشکالی داره، همکاریه دیگه.
آقای تازه وارد صدایم زد.
–ببخشید من برم سفارش بگیرم.
آقای تازه وارد دستمال کاغذی برداشته بود و مدام روی میز را دستمال می‌کشید.
تا نزدیکش شدم گفت:
–خانم یه الکل بیار اینجا رو ضد عفونی کن.
نه به ته سیگار انداختنش، نه به این وسواسی بودنش.
–آقا میزها همه قبلا ضد عفونی شدن.
زیر لب گفت:
–ضد عفونی شدن، آره جون خودت
حرفش را نشنیده گرفتم.
–ببخشید چی میل دارید براتون بیارم. نگاهی به امیرزاده انداخت و
پچ پچ کنان گفت:
–تا اینجا رو ضد عفونی نکنی، سفارش بی سفارش. فقط پول میگیرن، اگه من فردا کرونا بگیرم کی میخواد جواب بده.
انگار کسی مجبورش کرده بود به اینجا بیاید.
نمی‌دانم چرا در بین حرفهایش به امیرزاده نگاه می‌کرد. روی مچ دستش یک علامت عجیب خالکوبی کرده بود که توجهم را جلب کرد.
دستمال کاغذی که دستش بود را روی زمین انداخت و عصبی رو به من گفت:
–چته، به چی زل زدی، برو یه الکل بیار خودم پاک کنم.
کمی ترسیدم و برای آوردن الکل از او دور شدم.
تا خواستم از جلوی میز امیرزاده رد بشوم تا الکل بیاورم گفت:
–خانم چند لحظه.
به طرفش برگشتم و جلوی میزش ایستادم.
–بله.
اشاره به قهوه‌اش کرد.
–این که سرده.
دستپاچه گفتم:
–واقعا؟
به جای جواب فقط چشم‌هایش را باز و بسته کرد. ولی وقتی چشم‌هایش را بست برای باز کردنشان عجله‌ایی نکرد و وقتی چشم‌هایش را باز کرد نگاهش در نگاهم در هم آمیخت و باعث شد فراموش کنم قرار بود به دنبال چه کاری بروم.
حس کردم پوست صورتم سرخ شده، نگاهم را به فنجان دادم و بی اراده و از روی عادت انگششتهایم را دور بدنه‌ی فنجان حلقه کردم.
–بله سرد شده، بدید ببرم.
تا خواستم فنجان را بردارم، فنجان را برداشت و جرعه‌ایی خورد.
–سرد نشده، سرد بود. شماحرف من رو باور ندارید، خودتون امتحان میکنید؟
–نه، فقط خواستم...
جدی نگاهم کرد. ماسکش را برداشته بود. لبهایش را روی هم فشار داد.
– سرد می‌خورم. فقط شما اون وقتی که می‌خواستی بزاری اینو ببری، بزار برای من و جوابم رو بده.
من فقط یه سوال دارم. چرا؟
یهو چه اتفاقی افتاد که...
آقای تازه وارد با صدای بلند گفت:
–خانم این الکل چی شد؟
توجه همه به طرفش جلب شد. حتی آقای غلامی،
آن آقا رو به جمع گفت:
–یک ساعته به دخترک گفتم برو الکل بیار رفته وایساده داره لاس میزنه.
از حرفش آنقدر خجالت کشیدم که دلم می‌خواست زمین دهن باز می‌کرد و من درونش فرو می‌رفتم.
امیرزاده ابروهایش را در هم گره زد و از جایش بلند شد تا به طرف آن آقا برود. فوری دستم را جلویش حائل کردم.
–خواهش می‌کنم نرید. ولش کنید، اینجا برای من دردسر درست میشه. اون از عمد این کار رو میکنه نمی‌دونم چرا میخواد شما رو عصبانی کنه.
امیرزاده چپ چپ به آن مرد نگاه کرد و پوفی کرد و سرجایش نشست ولی معلوم بود از کاری که کرده اصلا راضی نیست.
آن مرد دوباره گفت:
–آره، بشین به لاس زدنت ادامه بده، راحت باش.
این بار امیرزاده با سرعت بیشتری از جایش بلند شد و رو به من لب زد.
از کافی شاپ میبرمش بیرون و حسابش رو میرسم. بعد با گامهای بلند خودش را به آن مرد رساند.
آن مرد وقتی امیرزاده را بالای سرش دید خونسرد گفت:
–ماسکت رو بزن تا هممون رو کرونا ندادی.
امیر زاده خم شد روی صورتش و گفت:
–مثل این که تو بلد نیستی مودبانه حرف بزنی. پاشو بریم بیرون ببینم اونجام اینقدر زبونت درازه.
مرد با طعنه گفت:
–مثلا بیرون بیام میخوای چیکار کنی؟ خوش دارم همینجا بشینم.
امیرزاده یقه‌اش را گرفت و مشتی حواله‌ی صورتش کرد.
تا به حال از کتک خوردن کسی اینقدر خوشحال نشده بودم. واقعا دلم خنک شد. ولی ترسیدم امیرزاده آسیبی ببیند. برای همین خودم را کنارشان رساندم و به امیرزاده گفتم:
–بسشه ولش کنید. ولی انگار زبان درازی آن مرد می‌خواست کار دستش بدهد. زیر لب فحشی به امیرزاده داد و امیرزاده مشت دوم را نثارش کرد.
گوشه‌ی آستین پلیور امیرزاده را گرفتم و عقب کشیدم و با نگرانی گفتم:
–تو رو خدا بیایید عقب، ولش کنید.
امیرزاده برگشت و نگاهم کرد و با دیدن نگرانی‌ام یقه‌ی آن مرد را رها کرد و گفت:
–چیز مهمی نیست شما برید...
هنوز حرفش تمام نشده بود که آن مرد از فرصت استفاده کرد و مشتی به صورت امیرزاده زد. من جیغ کوتاهی کشیدم و گفتم:
–مواظب باشید.
هم زمان آقای غلامی و ماهان و سعید خودشان را رساندند.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸
برگرد نگاه کن
پارت113
از یک طرف می‌ترسیدم بلایی سر امیرزاده بیاید و از طرفی استرس توبیخ آقای غلامی را داشتم.
آقای غلامی از کمر امیرزاده گرفت و به طرف میز هدایت کرد. سعید و ماهان هم آن آقا را آرام می‌کردند.
امیر زاده کنار میز ایستاد و به آقای غلامی گفت:
–از اولش امده بود برای دعوا.
آقای غلامی حرفش را تایید کرد و نگاهش را به آن مرد دوخت.
نگاه نگرانم را به امیرزاده چسباندم. دستی به موهایش کشید و روی صندلی‌اش نشست و نگاهی به من انداخت و بعد چشم‌هایش را بست و دوباره باز کرد. نمی‌دانم چه حکمتی در این کارش بود ولی مرا آرام می‌کرد. انگار می‌خواست بگوید مشکلی نیست.
آن آقا بلند به ماهان و سعید گفت:
–بابا برید کنار فاصله‌ی اجتماعی رو رعایت کنید. اینجا هیچ کس کرونا حالیش نیست.
بعد هم همانطور که به طرف در میرفت گفت:
–من میرم شکایت می‌کنم اصلا اینجا چرا بازه، مگه همه‌ی رستورانها نباید بسته باشه.
آقای غلامی به سعید و ماهان اشاره کرد.
آنها هم دنبالش رفتند تا راضی‌اش کنند که برگردد و با هم صحبت کنند. ولی موفق نشدند.
بعد از رفتنش امیرزاده رو به آقای غلامی کرد و گفت:
–هیچ کاری نمیکنه، همش بلوفه.
ماهان نزدیکتر آمد و رو به من گفت:
–شما حالتون خوبه؟ با تکان سرم جواب مثبت دادم و این از چشم امیرزاده دور نماند.
چند مشتری که در کافی شاپ بودند کم کم بلند شدند و رفتند..
خجالت زده به پشت پیشخوان رفتم. حتما آقای غلامی همه را از چشم من می‌بیند.
خانم نقره با هیجان گفت:
–این امیرزاده برات کار درست کردا، حالا ببین غلامی چیا بهت بگه، اخراجت نکنه شانس آوردی.
–مگه تقصیر امیرزاده بود؟ همه شاهد بودن اون مرده شروع کرد، انصافم خوب چیزیه.
خانم نقره لبهایش را بیرون داد.
–آره، ولی غلامی این چیزا سرش نمیشه، انصافش کجا بود، اگه نوک سوزن انصاف داشت اینقدر از ما کار نمی‌کشید آخرشم سر ماه حقوقمون رو قسطی بده.
همه سرکارهایشان برگشتند.
فقط امیرزاده بود که تنها نشسته بود. به خاطر مشتی که خورده بود لبش کمی متورم شده بود.
یک لیوان آب به همراه چند تکه یخ برایش بردم و پرسیدم:
–حالتون خوبه؟ نایلون یخ‌ها را مقابلش گذاشتم.
– این یخ‌ها رو بزارید روی لبتون.
بدون این که نگاهم کند به لیوان آب زل زد.
–مثل این که اینجا خیلی‌ها نگران حال شما هستن.
نگاهم را پایین انداختم. می‌دانستم منظورش ماهان است برای همین گفتم:
–نه، اینطور نیست، تو محیط کار پیش میاد.
لیوان را بین دستهایش زندانی کرد.
–اینجا کار کردن در شأن شما نیست. باید دنبال یه کار بهتر باشید.
– سر هر کاری که باشم همه جور آدمی پیدا میشه، دیگه باید کنار بیام و خودم از پس مشکلاتم بر بیام.
سرش را بلند کرد.
–محیط کار خیلی مهمه، بخصوص برای دختری مثل شما، حیفه تو این سن تو این محیط‌ها کار کنید.
به روبه‌رو نگاه کردم.
–البته احتمالا به خاطر اتفاق امروز همین کار رو هم از دستش بدم.
سوالی نگاهم کرد.
غم نگاهم را پنهان کردم و به طرف پیشخوان رفتم.
ماهان کنارم ایستاد و گفت:
–آقای غلامی باهات کار داره.
می‌دانستم وقت توبیخ است خودم را آماده کرده بودم. به طرف صندوق رفتم. سعید روی میز آقای غلامی خم شده بود و با هم پچ پچ می‌کردند.
جلوی صندوق ایستادم. با اشاره‌‌ی آقای غلامی سعید کمی آنطرف‌تر ایستاد.
آقای غلامی اخم کرده بود. موهای سرش که قبلا از ته تراشیده بود کمی جیک زده بود و این زشتش می‌کرد.
جایی که ایستاده بودم در دید امیر زاده هم بود. نگاهم را به میز دادم و منتظر ایستادم.
آقای غلامی سینه‌اش را صاف کرد.
–روز اول یادته بهت چی گفتم؟ امروز با این اتفاق مطمئنم چندتا از مشتریهامون رو برای همیشه از دست دادیم.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸
برگرد نگاه کن
پارت114
با ناراحتی گفتم:
–یکی دیگه اینجا توهین میکنه من مقصرم؟
اون آقا ازهمون اول بد حرف میزد.
جدی‌تر شد.
–باید همون اول به من می‌گفتید. پس این کلاسهای مشتری مداری برای چیه؟ من بارها گفتم با این مدل مشتریها باید چطور حرف زد. ولی شما چون حواستون جای دیگه بوده بهش توجه نکردید، اونم عصبی شده.
با ناراحتی گفتم:
–اتفاقا من حواسم پیش مشتریها بود. اون خودش عصبی بود من عصبیش نکردم.
صدام کرد از من الکل خواست، منم رفتم بیارم یه مشتری دیگه صدام کرد گفت قهوش سرد شده، خواستم...
حرفم را برید.
–نمی‌خواد برام توضیح بدی من کامل از جزییات خبر دارم. این اولین بارت نیست. سرم را بلند کردم و نگاهی به سعید انداختم.
با ناراحتی گفتم:
–من اولین بارم نیست؟ من که کاری نکردم.
پوفی کرد.
–به گوشم میرسه، حالا من چیزی نمیگم فکر نکن از هیچی خبر ندارم.
–آخه از چی؟ من که سرم تو کار خودمه, با کسی کاری ندارم.
انگار حرفم عصبی‌اش کرد.
–فکر کردی متوجه نمیشم با ماهان سر و سّری داری. معلوم نیست چی رد و بدل میکنید. الانم که با این امیرزاده...
حرفش را نیمه گذاشت.
با دهان باز نگاهش کردم.
–چه سر و سٓری، چرا تهمت میزنید؟ ما چیزی رد و بدل نکردیم.
چشمم به امیرزاده افتاد که نگران نگاهم می‌کرد. نمی‌دانم حرفهای ما را می‌شنید یا نه.
آقای غلامی سکوت کرد و من با بغض ادامه دادم:
–شما به من تهمت زدید باید ثابت کنید.
ماسکش را پایین کشید و پچ پچ کنان گفت:
–اون نایلون سیاهه که گذاشت تو اتاق، تو رفتی برداشتی چی بود. بعدشم تو یه نایلون سیاه گذاشتی تو اتاق و رفتی بهش گفتی بره برداره. اونم نایلون رو گذاشته تو گنجه درشم قفل کرده، البته اون بار اولش نیست، فکر کردی من اینجا نشستم از همه جا بی‌خبرم؟ شما آب بخورید من می‌فهمم. بالاخره هم مچتون رو می‌گیرم.
چشم‌هایم را گرد کردم.
–نایلون سیاه؟
سرش را تکان داد.
کمی فکر کردم و بعد یادم آمد دوربین داخل یک نایلون سیاه بود.
وقتی موضوع را برایش توضیح دادم باورش نشد. برای همین من اصرار کردم که ماهان را صدا کند و از او نیز بپرسد.
وقتی ماهان آمد و از موضوع خبردار شد با خونسردی گفت:
–خوشبختانه هم نایلون سیاهه اینجاست هم دوربین شکاریه.
بعد هم رفت و از داخل گنجه‌ایی که در اتاق بود نایلون سیاه را آورد و روی میز گذاشت و با تمسخر گفت:
–بیا اینم مواد مخدر.
قبل از این که آقای غلامی حرفی بزند یا کاری کند دیدم آقای امیرزاده خودش را به ما رساند.
آقای غلامی نگاهش را به او داد. فکر کرد امیرزاده آمده حساب کند و برود. برای همین با لبخند تصنعی گفت:
–قابل شما رو نداره.
امیرزاده همانطور که کارتش را تحویلش می‌داد گفت:
–غلامی جان ماجرای امروز همش تقصیر من بود، ایشون اصلا تقصیری نداره. اشاره به من کرد. اگه من خودم رو کنترل می‌کردم هیچ اتفاقی نمیوفتاد. اصلا نیازی به این همه کشمکش نیست.
آقای غلامی گفت:
–نه اصلا مشکلی نیست. ما در مورد مسئله‌ی دیگه‌ای حرف میزدیم.
امیرزاده به من نگاهی انداخت.
–ایشون واقعا با اون مشتری مدارا کردن. خیلی صبورانه باهاش برخورد کردن. شما نباید شماتتش...
ماهان حرفش را قطع کرد و دستش را داخل نایلون برد و دوربین را بیرون آورد و گفت:
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
برگرد نگاه کن
پارت115
–به خاطر کار شما نیست، به خاطر اینه، ما اینجا تکون میخوریم باید جواب پس بدیم. بعد هم دوربین را روی میز انداخت.
آقای امیرزاده به دوربین زل زد.
شرمندگی‌ام کم بود حالا همین را کم داشتم که امیرزاده بفهمد که دوربین هم عاریه بوده.
دلم می‌خواست زمین دهن باز می‌کرد و مرا می‌بلعید. نگاه سرزنش باری به ماهان انداختم. امیرزاده زمزمه کرد.
–اینا تو محیط کار عادیه؟
حرف خودم راوتحویل خودم می‌داد.
هنوز نگاهش به دوربین بود.
آقای غلامی دوربین را داخل نایلون گذاشت و با لحن مهربانی جوری که انگار نه انگار اتفاقی افتاده رو به من گفت:
–مگه شکار میری که دوربین شکاری ازش گرفتی دختر؟
ماهان گفت:
–مگه فقط برای شکاره؟
غلامی همانطور که کارت امیرزاده را روی دستگاه پز می‌کشید پرسید:
– رمزتون؟
بعد از این که کارت امیرزاده را تحویلش داد رو به من گفت:
–اخه این دوربینا به چه کاری میان؟
امیرزاده بعد از این که کارتش را گرفت زیر لب خداحافظی کرد و رفت.
نفهمیدم او چرا دلخور شده بود. ولی همین دلخوری‌اش مرا عصبانی کرد.
غلامی بی تفاوت گفت:
–برید سرکارتون، ولی این دفعه‌ی آخریه که کوتاه میام. ماهان رفت ولی من آنجا ایستادم. وقتی غلامی نگاهم کرد.
با بغضی که مدام میرفت و می‌آمد گفتم:
–من دیگه اینجا کار نمیکنم. جایی که اینقدر راحت به آدمها تهمت بزنن بعدشم به روی خودشون نیارن جای کار کردن نیست.
بعد هم به طرف اتاق تعویض لباس راه افتادم.
در راه ماهان را دیدم که کنار آشپزخانه با سعید بحث می‌کرد و می‌گفت:
–کاش حداقل درست آدم‌فروشی می‌کردی، چرا یه چیزی رو نمی‌دونی میری میگی؟
باورم نمیشد سعید این کار را انجام داده باشد.
از آنها رد شدم و به داخل اتاق رفتم.
همین که خواستم پیشبندم را باز کنم تقه‌ایی به در خورد.
آقا ماهان بود که نگران نگاهم می‌کرد.
–چی شده؟
بغضم را قورت دادم.
–هیچی، میخوام برم.
دستش را روی در گذاشت و کمی هلش داد.
–لطفا بیایید بیرون. اگر کسی لازم باشه بره اون منم نه شما، تقصیر من بود که...
نگاهم را به زمین دوختم.
–بحث مقصر بودن یا نبودن نیست. موضوع اینه که جلوی همه آبروم رو بردد طلبکارم هست.
–شما زیادی حساس هستید. جلوی کسی نبود. ماها همه اخلاق گندش رو می‌شناسیم. هر جای دیگه هم بخواهید کار کنید باید یه کم پوست کلفت باشید وگرنه نمی‌تونید دوام بیارید.
–من نمی‌تونم، غلامی همش رو اعصابمه. خیلی بد حرف زد. شما که نبودین ببینیند چه حرفهایی پیش امیرزاده زد.
شماتت بار نگاهم کرد.
–آهان، پس دردتون امیرزادس. نگرانید که اون الان چی فکر میکنه،
دستم رو بالا بردم و بلند گفتم:
–دردم هر چی که هست. الان غلامی خیلی راحت به من تهمت زد، فقط اگر خودش بیاد و عذر خواهی کنه میمونم وگرنه من دیگه اینجا کار نمیکنم.
ماهان پوزخندی زد و رفت.
چند دقیقه‌ایی روی گنجه‌ی گوشه‌ی اتاق نشستم. فکر می‌کرد الان غلامی می‌آید و عذر‌خواهی می‌کند.
چه خیال خامی داشتم که فکر می‌کردم همه دست به دامانم می‌شوند که نروم.
لباسهایم را که عوض کردم و آماده‌ی رفتن شدم.
در را باز کردم و بیرون آمدم.
لیلافتحی‌پور
🌸🌸🌸🌸🌸