💠 غفلت مایه بدبختی انسان است «وَلَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاّيَفْقَهُونَ بِها وَلَهُمْ اَعْيُنٌ لايُبْصِرُونَ بِها وَلَهُمْ اذانٌ لاّيَسْمَعُونَ بِها اُولئِكَ كَالاْنْعامِ بَلْ هُمْ اَضَلُّ اُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ.» (اعراف ۱۷۰) «ترجمه: و حقّا كه ما بسيارى از جن و انس را (گويى) براى دوزخ آفريده‌ايم، زيرا كه دل‌ها دارند ولى (حقايق را) بدان نمى‌فهمند، و چشم‌ها دارند ولى بدان (به عبرت) نمى‌نگرند و گوش‌ها دارند ولى بدان (معارف حقّه را) نمى‌شنوند؛ آنها مانند چهارپايانند بلكه گمراه ترند (زيرا با داشتن استعداد رشد و تكامل، به راه باطل مى‌روند) و آنها همان غافلانند.» 🔹️مایه بدبختى کسانى که به عذاب ابدى و شقاوت جاودانى مبتلا مى‌شوند، همان غفلت و ناآگاهى ایشان از حقائقى است که انسانیت انسان اقتضاى آگاهى، التفات و توجّه به آنها را دارد و به همین لحاظ، این افراد از نظر ارزش از حیوانات هم که مقتضاى طبعشان غفلت و ناآگاهى است ـ پست‌تر مى‌شوند. طبعاً، از این آیه و آیات مشابه نیز مى‌توان دریافت که آنچه در نقطه مقابل غفلت واقع مى‌شود؛ یعنى، توجّه و التفات و آگاهى، نیز مایه سعادت انسان خواهد بود. اخلاق در قرآن جلد دوم صفحه ۷۹ ترجمه آیه از آیت الله مشکینی #معارف_قرآن