💐🤲💐🤲💐 💐🤲💐🤲💐 💐🤲💐🤲💐 همراهان گرامی لطفا صبور باشین تا بقیه مطالب رو ان شاالله آماده کنیم و در کانال قرار بدیم ؛ از جمله 📣 مطالب طب سنتی / 📣 تربیت فرزند / 📣 آشپزی / 📣 همسرداری / 📣 شهدایی / 📣 امام زمانی ، 📣 ادامه رُمان ..... .... در کانال قرار داده میشه و من الله التوفیق ممنون از همراهی و صبوریتون 💐🤲💐🤲💐 💐🤲💐🤲💐 💐🤲💐🤲💐

❣بسم الله الرحمن الرحیم❣ 🌹درود و صد سلام ،روزتون بخیر 🗓  امروز پنجشنبه :: ☀️۶ بهمن ۱۴۰۱ خورشيدی 🌲۲۶ ژانویه ۲۰۲۳ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌میلادی   ‌‌‌‌‌‌‌‌‌   ‌‌   ‌‌‌‌‌‌  ‌‌‌‌‌‌‌‌    ‌‌‌‌‌‌‌‌      ‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌙۴ رجب ۱۴۴۴ قمری. 🌸پنج شنبه را آغاز و دهانمان را خوشبو می کنیم با ذکرصلوات بر حضرت محمد(ص) و آل مطهرش. 🌸اللّهُمَّ‌ صَل ِّ‌عَلي مُحَمَّد 🌿وَآلِ‌مُحَمَّد وعجل فَرَجهُم 🌸🍃 🍃 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ┅┅┅┅┄ اللهم عجل لولیک الفرج بحق حضرت #زینب سلام الله علیها 🤲 ┅┅┅┅┄ حداقل به 3 #نفر ارسال کنید در ثوابِ انتشارِ مطالب ؛ سهیم باشین 💐 جهت عضویت در کانال ؛ روی لینک زیر بزنین 👇 https://eitaa.com/joinchat/547422423C0601f233ec

💥💐💥💐💥 https://eitaa.com/joinchat/547422423C0601f233ec 💐💥💐💥💐 کانال مطالب متنوع و مفید در ایتا 👆 کانال کلیپ 💐💐💐💐 بسم الله الرحمن الرحیم 💐💐💐💐💐 💐💐💐💐💐 خیر مقدم به بزرگوارانی که تازه به محفل خودشون تشریف آوردن 🌸🍃🌸🍃💐🍀 و سپاس بیکران از همراهان بزرگواری که همیشه یار و همراه ما بودن 🍀💐💐💐🍀 💐💐💐💐💐 💐💐💐💐💐 ━━━━━━━ 📚👈 جهت حمایت از کانال ، مطالب را با لینک منتشر کنید 🍏🍎 🍎🍏 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم #اَللّهُــــمَّ_عَجـِّــل_لِوَلیِّــــکَ_الفَـــــرَج💔 #کپی ممنوع این پیام فقط مختص همراهان گرامی کانال مطالب متنوع و مفید در ایتا هست

اول از همه رمان رو میفرستیم بعد بقیه مطالب رو ان شاالله

ادامه رمان

🌵 #عبور_از_سیم_خاردار_نفس🎋 #قسمت234 در مسیری که می‌رفتیم دلیل ناراحتی آرش را پرسیدم.–نگران کیارشم.–چرا؟ چی شده؟ یکی از کارمندهای زیر دستش رو چندوقت پیش اخراج کرده، اونم همش تهدیدش می کنه، حدس میزنم از کیارش هم یه آتویی داره، چون خیلی بدحرف میزنه.–مگه کیارش چیکارکرده؟–نمی دونم، خودش که چیززیادی نگفت، ولی فکر نکنم همه ی این تلفنها و خط و ونشون کشیدنها فقط به خاطر اخراج کردن باشه. چون وقتی آروم رفتم توی تراس اونقدراون طرف پشت خط داد میزد که صداش روکاملا از پشت گوشی شنیدم که به کیارش گفت:حالا ببین، منم باناموست همین کار رومی کنم ومیگم اون فقط یه عکسه...وقتی این حرف را زد. با استرس پرسیدم:– یعنی کیارش چیکارکرده؟ میگم آرش کاش ازش می پرسیدی، شاید بتونی کمکش کنی وحل بشه.–پرسیدم، فقط گفت اون خانمه که مژگانم با کیارش دیده بودتش خانم قجری، قبلا زن این آقا بوده، بعد همین عکسایی که با کیارش انداخته رو خانم قجری فرستاده واسه شوهر سابقش تا حرصش رو دربیاره، حالا چه دروغهایی در مورد رابطش باکیارش به شوهر سابقش گفته خدا می دونه. –یعنی چون این آقاهه شوهر سابق خانم قجری بوده اخراجش کرده؟–کیارش که میگه نه، دلیل اخراجش بی نظمی توی کارش بوده و واسه شرکت رقیب هم جاسوسی می کرده...–کیارش از کجافهمیده که داره جاسوسی می کنه؟–مثل این که همون خانم قجری باسند ومدرک به کیارش ثابت میکنه که شوهر سابقش جاسوسی شرکت رو می کرده به بعضی از اسناد دسترسی پیدا کرده، حالا چطوری و به چه طریقی هنوز معلوم نیست.از حرفهای آرش مغزم سوت کشید. باورم نمیشد اون زن همه‌ی کارهایش از روی نقشه بوده و ارتباطی که با کیارش داشته فقط برای حرص دادن یک شخص دیگری بوده.–خب کیارش می تونه همون خانم قجری رو وادارکنه بره به شوهر سابقش بگه که چیزی بینشون نبوده...گفته، ولی خانم قجری میگه به اون ربطی نداره، مادیگه جداشدیم.–خب اگه اینطوریه، پس چرا عکس براش می فرسته. می خواد عصبیش کنه؟ – مثل این که مرده به کیارش گفته می خواد دوباره باهاش زندگی کنه و رجوع کنن و از این حرفها... خانم قجری هم چون دیگه نمیخواد برگرده و می‌ترسه که شوهر سابقش با ترفند وادارش کنه. احتمالا بهش گفته با کیارش ازدواج کرده. راستش بعدازاین که مژگان آمد داخل اتاق، نشد خیلی سوالها رو ازش بپرسم.گفتم یکی دوساعت دیگه برم پیشش تنها باهاش حرف بزنم. باید بیشتر مواظب باشه. بعضی از این زنا فتنه‌‌ان، به روشون بخندی مگه ولت میکنن.جلوی در خانه رسیدیم.آرش گفت:–میام بالا یه ساعتی مامان رو ببینم بعد میرم پیش کیارش ببینم چیکار می تونیم بکنیم. راستی کلوچه های مامان اینارو آوردی؟–آره.وارد آسانسور که شدیم، نگاهش کردم کاملا نگرانی از چشم هاش مشخص بود. دستم را روی صورت سه تیغ شده‌اش کشیدم. –نگران نباش، درست میشه. بانگرانی گفت: –آخه نمی دونی مرتیکه چه حرفهایی زده به کیارش.کیارشم بیچاره یه جورایی گیرافتاده وسط دشمنی این زن و شوهر مطلقه.حالا زنه هم ولش نمیکنه مدام زنگ میزنه میگه به شوهر سابقش بگه اینا با هم محرم هستن. کیارشم بهش گفته این کار رو نمیکنه. خانم قجری هم افتاده روی دنده‌ی لج، گفته اگه این حرفها رو به شوهر سابقش نگه اونم به مژگان زنگ میزنه.–حالا کیارشم بد باهاش حرف نزنه اونا رو عصبی‌تر نکنه.نفس پراسترسی کشید.کیارش به مژگان گفت که فعلا هیچ تلفن ناشناسی روجواب نده، جایی هم تنهانره.آمارش رو برای کیارش گرفتن میگه مرد کثیفیه، هرکاری ازش برمیاد.حتی سرکارم بهش گفت صبح خودش می رسوندش، برگشتنی هم میره دنبالش.–حالا چطوری با مژگان آشتی کردند.–آشتی که نکردند، این حرفهارو که واسه من توضیح می داد اونم شنید دیگه، البته وقتی مژگان آمد جلوش خیلی حرفها رو نزد. بعد مژگان خودش حرف زد و از کیارش سؤال می پرسید. همه ی سؤالش هم حول این می چرخید که خانم قجری رفته واحد دیگه یانه... هردوخندیدیم. خنده ام را زود جمع کردم و همانطور که زنگ آپارتمانمان را فشار می‌دادم گفتم:–ولی واقعااین موضوع برای هر زنی سخته...با باز شدن در توسط مادر حرفمان نصفه ماند.مادر از دیدنمان خوشحال شد. بغلم کرد و گفت:–چقدر دل تنگت بودم.–منم همینطور.بعد از خوش و بش با آرش اسرا هم به استقبالمان آمد.سراغ سعیده را گرفتم. اسرا با لبخند گفت:–داره اتاق رو مرتب میکنه الان میاد.زود خودم را به اتاق رساندم. کلا چیدمان اتاق تغییر کرده بود. سعیده با دیدن من، دست از تمیز کردن آینه برداشت و به طرفم آمد و مرا در آغوشش گرفت و گفت:– سلام عروس خانم. خوش گذشت؟–سلام. خسته نباشی. نگاه معترضانه‌ای به اتاق انداختم و گفتم:–صبر می‌کردی من میرفتم سر خونه زندگیم بعد مثل بختک میوفتادی روی داراییم. روی تخت نشست. چیزی نمونده که یه ماه دیگه میری دیگه. خاله که گفت برادر شوهرت گفته تالار میگیره دیگه ما دست به کار شدیم.–اون که جشن عقده، حالا کو تا عروسی. 📝✨

☃️☃️☃️☃️☃️ ✳️ به‌نام خدای تنها : 🗓 امروز پنجشنبه ۱۴۰۱/۱۱/۰۶ 🌵کم نیاری!🌵 کم نیار! مشکل زیاد هست و هر بار ما توی یک سختی یا بن بست قرار میگیریم فکر میکنیم این دیگه بدترین اتفاق میتونه باشه و راهی برای حل کردنش نیست در حالی که طول و مرور زندگی بهت نشون میده که هر بار میتونه مشکل بزرگتری باشه و مهم اینه تو بتونی حلش کنی نه اینکه ازش بگذری یا بگی این آخر خطه باور کن تا زنده ای آخر خط وجود نداره فقط مشکلاتُ تلنبار نکن حلش کن چون اگر انبوه بشن دیگه کاری ازت ساخته نیست اگر بتونی مشکلاتُ با صحبت، تلاش و صبر حل کنی روزهای آفتابی برای تو زیباتر خواهد بود ...! "من مشکلاتم را حل خواهم کرد چون بی شک یا راهی هست یا راهی خواهم ساخت" 🌸🍃 🍃 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ┅┅┅┅┄ اللهم عجل لولیک الفرج بحق حضرت #زینب سلام الله علیها 🤲 ┅┅┅┅┄ حداقل به 3 #نفر ارسال کنید در ثوابِ انتشارِ مطالب ؛ سهیم باشین 💐 جهت عضویت در کانال ؛ روی لینک زیر بزنین 👇 https://eitaa.com/joinchat/547422423C0601f233ec

🌵 #عبور_از_سیم_خاردار_نفس🎋 #قسمت235 چند هفته از آن قضیه گذشت ولی من هرگاه آرش را دیدم.. آرامش نداشت و نگران کیارش بود. چند روز بیشتر به جشن عقدمان نمانده بود. موعد صیغه‌ی محرمیتمان هم رو به پایان بود. مادر تصمیم گرفته بود مراسم عقد داخل منزل باشد و فقط برای صرف شام مهمان ها را به رستوران ببریم. از روز بعد از مسافرت من دیگر نتوانستم به خانه‌ی نامزدم بروم. چون آنقدر درگیر تدارک مراسم و خرید و البته دانشگاه و درس ها و خیاطی بودم که فرصت نمی‌شد. آن روز هم طبق برنامه‌ای که داشتم باید به دیدن ریحانه میرفتم.وارد خانه که شدم زهرا خانم مثل همیشه به استقبالم آمد. به خاطر ابری و خنک بودن هوا از زهرا خانم خواستم که برای بازی با ریحانه به حیاط برویم. گوشی‌ام هم با خودم بردم تا وقتی آرش زنگ زد بتوانم جواب بدهم. قرار بود برای خرید حلقه برویم. آرش گفت که مرخصی می‌گیرد تا بتوانیم تا شب همه‌ی خریدها را انجام بدهیم و شام هم بیرون با هم باشیم. بعد از ظهر بود و باد خنکی می‌وزید. با ریحانه بالا بلند بازی می‌کردیم. هنوز کاملا معنی بالا را درک نمی‌کرد.گاهی داخل باغچه‌ی گوشه‌ی حیاط می‌رفت و با همان زبان شیرینش می‌گفت‌ من بالا هستم. با کارهایش و شیرین زبانی‌اش باعث خنده‌ی من و زهرا خانم می‌شد.نیم ساعتی که بازی کردیم آرش زنگ زدو گفت زودتر دنبالم آمده تا امروز خریدهایمان را تمام کنیم. البته خریدی جز حلقه نداشتیم. ولی مادر آرش اصرار داشت که کیف و کفش و لباس خاصی برای روز محضر حتما بخریم.با زهرا خانم خداحافظی کردم. تا به طرف ریحانه رفتم خودش را از گردنم آویزان کرد و بنای گریه گذاشت. آرش را صدا کردم تا به حیاط بیاید. زهرا خانم گفت:–فکر کنم ریحانه میدونه امروز زودتر میخوای بری.–آرش بعد از احوالپرسی با زهرا خانم گفت:–تقصیر منه که زود آمدم. نمی‌دونستم ریحانه خانم اینقدر وابستس. زهرا خانم سعی کرد ریحانه را از من جدا کند ولی با گریه و جیغ ریحانه روبرو شد.آرش همانطور که بیرون می رفت گفت:–من الان میام.زهرا خانم شروع کرد به حرف زدن با ریحانه ولی فایده ای نداشت. من بوسیدمش و گفتم:–پس ریحانه پنج تا دیگه بازی کنیم و بعد من برم، باشه؟ریحانه با اکراه سرش را کج کرد.بعد از چند دقیقه آرش با بادکنکهای رنگی وارد شد و شروع به باد کردنشان کرد.ریحانه ذوق زده آرش را نگاه می‌کرد. آرش بادکنک قرمزی را که باد کرده بود به دست ریحانه داد. ریحانه با خوشحالی باد کنک را به طرفم پرت کرد. اما بادی که می‌آمد آن را بلند کرد و به آسمان برد. آرش جستی زد تا آن را بگیرد ولی موفق نشد. ریحانه با تعجب به بادکنک نگاه کردو گفت: –بالا، بالازهرا خانم خندید و گفت:–راحیل جان فکر کنم دیگه قشنگ فهمید بالا یعنی چی.آرش بادکنک دیگری از نایلون درآورد و گفت:–اصلا عیبی نداره، ببین ریحانه یکی دیگه داریم. الان برات باد می‌کنم. بعد بادکنک را باد کردو به دستش داد. ریحانه دو دستی آن را گرفته بود و رها نمی‌کرد.آرش گفت:–ببین چقدر باهوشه، میدونه ولش کنه اینم میره پیش اون.همان موقع کمیل یاالله گویان وارد حیاط شد و با دیدن آرش ماتش برد. من جلو رفتم و بعد از سلام و احوالپرسی آرش را معرفی کردم. کمیل به طرف آرش رفت و خوش آمدگویی کرد و تعارف کرد که به داخل منزل برویم. البته آرش و کمیل قبلا با هم تلفنی صحبت کرده بودند ولی تا به حال یکدیگر را ندیده بودند.زهرا خانم ماجرای بهانه گیری ریحانه را برای کمیل تعریف کرد. کمیل ریحانه را در آغوشش کشید و گفت:–دخترم بزار خاله بره کار داره، من خودم باهات با این بادکنک خوشگل بازی می‌کنم باشه؟ بعد رو به من و آرش کرد و کلی تشکر و عذرخواهی کرد. آرش لپ ریحانه را کشید و گفت:–خواهش می‌کنم.من که کلی بهم خوش گذشت با ریحانه. حالا می‌فهمم راحیل خانم چرا اینقدر ریحانه رو دوست داره. واقعا بچه‌ی شیرین و دوست داشتنیه.همان لحظه صدای گوشی آرش بلند شد.–الو..صدای جیغ‌های وحشتناک مژگان از پشت خط کاملا شنیده می‌شد.آرش با صدای بلند پرسید:–چی شده مژگان؟مژگان با صدای فریاد گونه چیزهایی می‌گفت.–کی؟ همون شوهر سابق قجری؟ آمدم، آمدم.آرش مضطرب وهراسان گفت:–برم ببینم چی شده. پرسیدم:–چی شده؟ آرش با رنگ پریده و عصبی گفت: –انگار یارو آمده جلوی در و با کیارش درگیر شدن.هینی کشیدم. –میتونی بری خونه؟ وقت نمیشه...–آره، ولی میخوام باهات بیام.–نه، دعوای مردونس. معلوم نیست چه خبره. قلبم به شدت میزد و استرس تمام وجودم را گرفته بود. بدون خداحافظی به طرف در و بعد ماشینش دوید و من هم به دنبالش. –آرش من رو بی خبر نذار... صدای جیغ لاستیک ها آوار شد روی سرم و جوابی که داد را نشنیدم. مات راهی بودم که رفته بود. –من می‌رسونمتون. گوینده حرف کمیل بود. –نه خودم میرم.–شما رنگتون پریده حالتون خوب نیست.زهرا خانم ریحانه را از برادرش گرفت و گفت:–آره راحیل جان تنهایی نری بهتره. نترس چیزی نیست. ان‌شاءالله ┄┅🌵••═📝✨

میدونی امشب همون لیله الرغائب یا شب آرزوهاست؟ بزرگترین آرزوت در شب آرزوها چیه؟ ✨اللهم عجل لولیک الفرج✨ ____🍃🌸🍃____ 🌸🍃 🍃 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ┅┅┅┅┄ اللهم عجل لولیک الفرج بحق حضرت #زینب سلام الله علیها 🤲 ┅┅┅┅┄ حداقل به 3 #نفر ارسال کنید در ثوابِ انتشارِ مطالب ؛ سهیم باشین 💐 جهت عضویت در کانال ؛ روی لینک زیر بزنین 👇 https://eitaa.com/joinchat/547422423C0601f233ec

🌵 #عبور_از_سیم_خاردار_نفس🎋 #قسمت236 حرفی نزدم. کمیل در را برایم باز کرد و سوار شدم. در طول مسیر سکوت کرده بودم. کمیل سعی می‌کرد با حرفهایش خیالم را راحت کند که اتفاقی نیوفتاده است. ولی دل من آرام نمی‌شد مثل سیر و سرکه می‌جوشید انگار دلم بهتر از هرکسی می‌دانست که خبری در راه است. به خانه که رسیدیم کمیل فوری گفت: –لطفا چند دقیقه صبر کنید زنگ خونتون رو بزنم و به مادرتون بگم بیان ... حرفش را بریدم و پیاده شدم. –نه خودم میتونم. تشکر و خداحافظی کردم. مادر وقتی قضیه را فهمید با لیوانی شربت کنارم روی تخت نشست وگفت: –بگیربخور، رنگت پریده، انشاالله به خیر می‌گذره، لیوان را گرفتم وگفتم: –بیشترنگران آرشم بااون حال رفت، می ترسم مامان، نکنه بلایی سرش بیاد. –هیچی نمیشه، نگران نباش. اسرا کمکم کرد شربتم را خوردم و بعد گفت: –با استرس که کاری درست نمیشه، بیابراش نذرصلوات کنیم که اتفاقی براش نیوفته. آرش پایم را از روی گاز برنمی‌داشتم، صدای گریه ی مژگان در گوشم بود. به چراغ قرمز رسیدم ولی ترمز نکردم وبه راهم ادامه دادم باید زودتر می رسیدم. چند بار شماره مژگان راگرفتم، ولی جواب نداد. برای بارچندم شماره‌اش را گرفتم، خانمی جواب داد. –شما کی هستید؟ –من همسایه ی این خانمم، حالشون بد شده. –چی شده خانم؟ من برادرشوهرشم. مثل اینکه شوهر این خانم توی کوچه با یکی درگیرشدن، الانم زنگ زدیم آمبولانس آمده، این خانمم شوهرشون رودیدن حالشون بدشده. مگه شوهرشون چی شده؟ –والا دقیق نمی دونم، انگار سرشون ضربه خورده. دیگر نزدیک خانه‌شان رسیده بودم. با دیدن جمعیتی که در کوچه جمع شده بودند، گوشی را روی صندلی ماشین پرت کردم و ماشین را گوشه‌ای نگه داشتم و به سمت جمعیت دویدم. وای خدای من...کیارش روی زمین افتاده بود و کلی خون کنارش ریخته بود. دکتر و پرستار بالا‌ی سرش بودند و بررسی‌اش می کردند. جلویش زانو زدم و فریادزدم: – کیارش. آن دو نفر سفید پوش با برانکارد داخل آمبولانس گذاشتنش. من هم دنبالشان رفتم. به آنها التماس می کردم. –آقا حالش خوب میشه؟ ترو خدا یه چیزی بگید. –شما چه نسبتی باهاش دارید؟ –برادرشم. –فعلا وضعیتش مشخص نیست باید زودتر انتقالش بدیم بیمارستان. باصدای مژگان برگشتم. با اون وضعش می دوید. انگار حالش بهتر شده بود و توانسته بود سرپا بایستد. پدرش هم همان لحظه رسید... روبه پدرش گفتم: –شما مژگان روبیارید بیمارستان من باآمبولانس میرم. بالای سرکیارش نشسته بودم و آرام آرام صدایش می کردم که دیدم چشم هایش را بازکرد و نگاهم کرد. با خوشحالی دستش را گرفتم و بوسیدم. –داداش فقط بگو کی این بلاروسرت آورد؟ خودم نیست ونابودش می کنم. با صدایی که از ته چاه درمی‌آمد ومن برای این که بهتر بشنوم گوشم را نزدیک دهنش برده بودم گفت: –نه، آرش...فقط حواست به مژگان باشه، برای هرکلمه اش انگار کلی انرژی ازدست می‌داد. –به راحیل بگو من روحلال کنه... صورتش را نمی دیدم، وقتی دیگر صدایی نیامد سرم راصاف کردم، چشم هایش باز بود و نگاهم می کرد. با صدای بلند صدایش کردم، صدایم تبدیل به فریاد شد. پرستاری که کنارم بودعلائم حیاتی‌اش را چک کرد و آنوقت بود که دنیا روی سرم خراب شد و کمرم شکست. تنها برادرم برای همیشه از پیشم رفت و من تنها شدم، از مرگ پدرم چهارسال بیشترنگذشته بود که دوباره یکی دیگر از عزیزانم را از دست دادم. خودم را روی پیکر بی جانش انداخته بودم و فریاد میزدم وبرای کسی که این بلا را سرش آورده بودخط ونشان می کشیدم. همین که به بیمارستان رسیدیم دیدم که مژگان وپدرش هم رسیدند و فوری سراغ کیارش را از من گرفتند، جزگریه چیزی نداشتم که بگویم. مژگان به طرف آمبولانس دوید و وقتی وضعیت کیارش را دید که صورتش را پوشانده بودند، چنان جیغی کشید که کل بدنم به رعشه افتاد. حالش بدشد و دیگر نتوانست سرپا بایستد. باپدرش کمک کردیم و به داخل بیمارستان بردیم تا یک آرامش بخش برایش تزریق کنند. بعد از نیم ساعت که آنجا بودیم با خودم فکر کردم چطور این موضوع را به مادرم بگویم با آن قلب مریضش. ناگهان یاد راحیل افتادم. بهترین ڱزینه بود. دنبال گوشی‌ام گشتم ولی پیدایش نکردم، بالاخره یادم آمد که داخل ماشینم مانده. از پدرمژگان گوشی‌اش را گرفتم تازنگ بزنم. با اولین زنگ گوشی را برداشت و هراسون گفت: –الوو... 📝✨

نیایش ... 💫خـــــدایا... ☃️یادم بده آنقدر مشغول عیب‌های خودم ✨باشم که عیب های دیگران رانبینم 🕊یادم بده اگر کسی را بد دیدم ✨قضاوتش نکنم، درکش کنم... ❄️یادم بده بدی دیدم "ببخشم" ولی ✨بدی نکنم! چرا که نمیدانم 🕊 بخشیده میشوم یا نه... ✨یادم بده اگر دلم شکست نفرین نکنم، ☃️دعا کنم، نتوانستم سکوت کنم... ✨یادم بده اگر سخت بگیرم 🕊 "سخت میبینم"... ✨یادم بده به قضاوت کسی ننشینم چرا ❄️که در تاریکی همه شبیه هم هستیم... ✨یادم بده چشمانم را روی بدی‌ها 🕊و تلخی‌ها ببندم ✨چرا که چشمان زیبا، ☃️بی‌شک زیبا میبینند‌. آمیـن... 💠💠❀࿐❁💖❁࿐❀💠💠 🌸🍃 🍃 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ┅┅┅┅┄ اللهم عجل لولیک الفرج بحق حضرت #زینب سلام الله علیها 🤲 ┅┅┅┅┄ حداقل به 3 #نفر ارسال کنید در ثوابِ انتشارِ مطالب ؛ سهیم باشین 💐 جهت عضویت در کانال ؛ روی لینک زیر بزنین 👇 https://eitaa.com/joinchat/547422423C0601f233ec

🌵 #عبور_از_سیم_خاردار_نفس🎋 #قسمت237 همین که گفتم الو، صدای گریه‌ی‌ آرش در گوشم پیچید و بعد تند تند حرفهایی زد که شوکه شدم. حرفهایش را نمی‌توانستم باور کنم، گریه هایش خون به دلم کرد، انگار قلبم بیرون ازسینه ام می تپید، چطورممکن است. یعنی کیارش بدون این که بچه اش را ببیند رفت؟ پاهایم سست شد. ازدیوارگرفتم. اسرا کمکم کرد تا روی مبل بنشینم، مادر هم کنارم ایستاده بود و هراسان نگاهم می کرد. به خواست آرش گوشی را به مادر دادم. –الو...پسرم، چی شده؟ –یافاطمه الزهرا... مادر سعی می کرد با حرفهایش آرش را آرام کند. نمی دانم آرش چه می گفت که مادر جواب داد: –منم الان باهاش میرم، باشه، باشه... خداحافظ... مادر زیرلب می گفت، خدایاخودت بهشون صبربده و کمکشون کن... بعد شماره‌ای را گرفت و شروع به صحبت کرد، فکر کنم سعیده بود. اشکهایم برای بیرون ریختن از هم سبقت می گرفتند. اسرا با بغض برایم آب آورد. بعداز چند دقیقه مادر آمد کمکم کرد تا لباس بپوشم. –آرش گفت بریم خونشون وآروم آروم به مامانش بگیم... – مامان من نمی تونم، اون کیارش روخیلی دوست داشت...آرش همیشه می گفت چون کیارش بچه ی اول مامانمه، بیشتر دوستش داره. مادر اشکی را که روی صورتش بود پاک کرد و گفت: –الهی من قربونت برم، دنیا همینه دیگه. اگه بخوای جلوی مادرشوهرت اینجوری کنی که اون همون اول بادیدن قیافه‌ی تو، پس میوفته... به سعیده گفتم بیاد ما رو ببره، سعی کن تااون موقع یه کم آرومتر باشی. می خواستم لباس مشکی بپوشم که مادر به خاطر مادر آرش نگذاشت. به اسراگفت: –مانتوی قهوه‌ای رنگش رو بیار. سعیده با دیدنم بغلم کرد و گریه کردیم. بعد از کمی که آرام شدیم، سعیده رو به مادر گفت: –اینجوری میخواد بره اونجا؟ –راحیل، میخوای نریم؟ به آرش زنگ بزنم بگم نمی تونی؟ باشنیدن اسم آرش مصمم شدم، باید کاری که از من خواسته بود را انجام می‌دادم. اشکهایم را پاک کردم و گفتم: –نه مامان، می‌تونم. –بیا بشین توی ماشین تا اونجا تمرینهای کنترل ذهن روانجام بده. نشستم صندلی عقب، مادر به سعیده اشاره کردشیشه‌اش را بالا بدهد. بعد یک شال مشکی که می دانم به خاطر من آورده بود را چند لا کرد و گفت: –ببند روی چشمهات و سعی کن دراز بکشی. این تمرینات را بارها انجام داده بودم و خوب بلد بودم. باید نام یکی از صفات خدا را جلوی چشم هایم می‌آوردم و فقط به آن فکر می کردم، دراز کشیدم و این کار را انجام دادم. –مامان صدای ماشینها زیاده نمی تونم تمرکز بگیرم. مادر یک برگ دستمال کاغذی به دستم داد. –گوله کن بذارتوی گوشت و چندتانفس عمیق بکش. موقع نفس کشیدن قانونش رو یادت نره رعایت کنی. سعیده آرام گفت: –آدم یاد فیلمای جاسوسی میوفته، خاله حالا قانونش چیه؟ مادر هیسی گفت و آرام ترجواب داد: قفسه ی سینه اش نباید بالاپایین بره، شکمش روباید بالا پایین کنه. کاری که مادر گفته بود را انجام دادم ودوباره سعی کردم از نو شروع کنم. صداها خیلی کمترشد، این بارافکار منفی دست ازسرم برنمی داشتند، مدام پسشان میزدم ولی آنها سمج بودند، نفس عمیقی کشیدم. انگار مادر متوجه شد. –دخترم دوباره سعی کن، نبایدخسته بشی ها. دوباره سعی کردم، دوباره وَدوباره... احساس گرمای دستی باعث شد شال را از روی چشمهایم بردارم. مادر بود. –عزیزم رسیدیم. حالم بهتربود. متوجه‌ی ترمز ماشین نشده بودم. مادر به سعیده گفت: –خاله جان تو بشین توی ماشین هروقت زنگ زدم بیا بالا. زنگ آیفن را زدم. در باز شد و وارد شدیم. همین که مادرشوهرم جلوی در واحد آمد بادیدن رنگ پریده اش جا خوردم. –سلام مامان جان، حالتون خوب نیست؟ مادرشوهرم جوابم را داد. با دیدن مادرم تعجب نکرد وگفت: –سلام خانم، چه عجب ازاین ورا؟ بفرمایید. بعداز سلام واحوالپرسی مادر هم سؤال مرا تکرار کرد. مادر آرش گفت: –نه خوبم. فقط نمیدونم چرا یکی دوساعته خود به خود اضطراب گرفتم. با خودم گفتم حتما از خستگیه برم یه کم استراحت کنم، حالا رفتم دراز کشیدم، مگه خوابم میبره، دلم مثل سیروسرکه می جوشه، دیگه پاشدم باگلاب دست وصورتم روشستم و یکم خودم رو با کار خونه مشغول کردم تا یکم بهترشدم. اتفاقا آرش زنگ زد گفت میایید. گفت می خواهید در مورد مراسم عقد مشورت کنید. با حرفهایش دلم برایش کباب شد و دوباره فکرکیارش به ذهنم حمله ور شد. سعی کردم خودم را کنترل کنم وگفتم: –ازخستگیه مامان جان، شما خیلی کار می‌کنید. –نه بابا، من به کارعادت دارم، فکرم مشغول این مژگان وکیارشه، بیشترم نگران کیارشم، بچم دیشب اعصابش دوباره خرد بود. جلوی من هی میخواد آروم باشه، ولی من می‌فهمم. انگار کارش زیاده و کلا خیلی درگیره. بعد روکردبه مادر وگفت: –راستی حاج خانم واسه اعصاب چی خوبه؟ این پسرمن همش عصبیه، روزبه روزم بدترمیشه، با زنشم خوب تانمیکنه... 📝✨