خداروشکر که فاطمیه‌است و می‌تونیم بریم هیئت زیاد زیاد گریه کنیم..

بسم الله امروز دیگه روزشه.. بازو اَگَر مَدَد کُنَدَم دور اَز هَمه آبِ وُضویِ آخَرَم اَز چاه میکِشَم..

امروز که پامو از خونه بیرون گذاشتم حس کردم انگار نزدیکِ عاشورا هستم.. هوا، بویِ عزایِ محرم رو داشت. فردا پنج شنبه در دسته جاتِ عزاداریِ شهرهاتون حتما شرکت کنین و بذارید دسته رویِ عمومیِ فاطمیه هر سال رونق داشته باشه جوری که مثلِ عاشورا دغدغه مون بشه شرکت در اون دسته‌ها! ۱۴۰۰ سال پیش صدها نفر جمع شدن برایِ غارتِ میراثِ مولاعلی اما امروز به ابوبکرها و عمرها ثابت میکنیم حقِ مولاعلی رو پس خواهیم گرفت به رهبریِ مهدیِ زهرا ان شاء الله..

در قنوت و رکوع و سجودِ نمازتون اگه هیچ ذکرِ مستحبی رو نگفتید، حتما لعنِ دشمنانِ اهل بیت رو اقامه کنید. فقط توجه کنین اذکار باید خطاب به خدا باشه تا نماز باطل نشه. بگید: اَللّهُمَّ العَن فلانی بن فلانی اگه اسم پدران شون رو یادتون رفت و بلد نبودید، فقط اسم خودشون رو بگید کفایت میکنه..

خدا مدد کن... امشب جوری حق رو ادا کنم که اگه توی این بمیر بمیر، فاطمیه یِ سالِ بعد اعلامیه یِ ترحیمِ رویِ دیوار بودم، حسرتِ امشب رو نخورم...

اینقدرام زود به علی تسلیت نگید تا فردا خدا رو چه دیدید؟ شاید زهراش شفا گرفت.. :)

نمیدونم عاشقید یا نه... آدم وقتی از یارش جداست حتا شده به قدرِ یه سَفَرِ چند روزه! تمامِ این لحظاتِ جدایی، تیک تاکِ عقربه یِ ساعت، صدایِ نفسر کشیدن هایِ نامنظم خلوتش، صدای پرنده هایِ بیرون از اتاق، قدم هایی که تنهایی رویِ زمین میگذاره، لقمه به لقمه ای که دور از او در گلو فرو می بره، همه و همه حتا قدم زدنِ مورچه ها هم بَلایِ جانِ اوست و همه چیز خَنج میندازه به قلبش و زمان، دستانِ زُمُختِش رو دورِ گردنش سفت فشار میده..

علی حق داشت که بعد از یارش به پیامبر بگه که من بعد از فاطمه شب ها رو بیدار و بیقرارم! تا اون زمان که خدا منزلی رو که تو در اون هستی برام انتخاب کنه... (و به تو برسم!) به قولِ جنابِ معنی زنجانی؛ نمیدوزَد کسی چاکِ گَریبانِ جدایی را..

+انا‌لله‌و‌انا‌الیه‌راجعون...💔 امشب‌‌دیگه‌وقتشه‌گوش‌بدید‌و‌بسوزید.

میگفت ایشالا روایت ۷۵ روز درست باشه.. ۲٠ روز خیلیه.. یک روزم کمتر درد بکشی یک روزه.. بلافاصله گفت نه کاش ۹۵ روز درست باشه.. ۲٠ روز بیشتر دیدن فاطمه برا علی خودش یه دنیاست..

این مطلب برایِ فرداست.. یعنی فردا روزی واقع شده ولی امشب میگم نمیدونم عُمرم قد بده یا نه. مولاعلی واردِ منزل شد دید بسترِ بیماریِ همسرش خالیه! تعجب کرد.. دید خاتونِ دو عالَم آردها رو خمیر کردن. ظرفِ آب حاضر کردن و میخوان فرزندانشون رو بشورن و لباسِ اون ها رو بشورن. تنور هم به طبع حاضر بود. چه خونی به دلِ ما کرده این تنور..

مولاعلی خب همسرش رو در این سه ماه دیده بود. نوشتن خانم جان هیچ دستش موقعِ ایستادن آزاد نبود! یک دستش به پهلویِ شکسته بود چون نمیتونست نفس بکشه و قامتش رو قائم کنه.. یک دستش هم به دیوار بود که تعادلش بهم نخوره و به زمین نیوفته.. مولاعلی پرسید چرا مشغولِ این کارا شدی؟

خانم جان با گریه فرمود وقتِ جداییِ من و تو فرا رسیده علی جان.. دیشب پدرم رسولِ خدا رو خواب دیدم که بر بالایِ بلندی ایستاده بود و به چپ و راستش نگاه میکرد و انگار منتظرِ کسی بود. به پدرم گفتم پدرجان رفتی و تنهام گذاشتی؟ شب و روز و هر ساعت برات گریه میکنم و از هیچ غذایی لذت نمی برم و خوابِ راحتی ندارم! خانم جان در ادامه فرمود: پدرم پیامبر بهم فرمود دخترم من اینجا منتظرِ تو هستم! چون زمانِ دوری زیاد شده و شب هایِ انتظار و غم تموم شده و زمانِ وفاتِ تو نزدیکه! فرداشب وقتِ رسیدنِ تو به منه دخترم..

به علی فرمود از این خوابم فهمیدم که فرداشب از پیشِ تو میرم یاعلی... این خمیر رو حاضر کردم که نون بپزم و با این آب هم میخوام موهایِ بچه هام رو بشورم.. چون تو فردا مشغولِ کفن و دفنِ من هستی و نمیخوام بچه هام گرسنه بمونن و سرشون غبار آلود باشه و لباس هاشون کثیف باشه..

یه روزی مشغولِ شونه زدن به مویِ حسین بود و با گریه این کار رو میکرد. پرسیدن چرا گریه؟ شونه زدن مگه گریه داره؟ فرمود از اون روزی میترسم که یک مو از سرِ حسینم نگفت کم بشه! فرمود میترسم یک موی حسینم کَنده بشه و دلش بشکنه... من بهتون میگم چرا فرمودن کَندن جایِ کم شدن.

مرحوم فِشارکی میگفت سری که رویِ دوشِ پیامبر بوده، حضرت زهرا سلام الله علیها با گریه اون سر رو شونه میزده رو به بالایِ نیزه زدن و شهر به شهر گردوندن و به این هم قانع نشدن! اون سر رو در منزل هایِ نامناسب مثلِ تنورِ منزلِ خولی قرار دادن...

دیگه‌امروز‌بایدجون‌بدیم.. بسه‌هرچی‌بیقراریِ.. مُضیفِ‌مُقَدَسَم❤️‍🩹

چیه این روضه فاطمیه حقیقتا که آدم نمیتونه اصلا داد بزنه.. نمیشه مثل عاشورا بیای کف خیابون بگی وای زهرا کشته شد.. انگار مخفی بودن و در سِرّ بودن با حضرت صدیقه عجین شده.. انگار یه غمیه که فقط دل آدم رو از درون می‌سوزونه.

یه‌چند‌روزی‌هست‌میرم‌روضه‌ازجلوی‌ دیواری‌که‌عکس‌آسدمهدی‌رو‌کشیدن‌ رد‌میشم.. امرو‌ز‌وقتی‌یهو‌چشمم‌خورد‌با‌خودم‌گفتم‌‌ خوشبحال‌سید‌ظهر‌شهادت‌پیش‌مادرش‌ نوکری‌میکنه.. سادات‌‌بَنِ‌الزهرا‌‌خیلی‌یادت‌کردم‌این‌شبا.. روز‌شهادتی‌سفارش‌منم‌به‌مادرسادات‌بکن‌و رزق‌شهادت‌منم‌از‌‌بی‌بی‌دوعالم‌بگیر‌..💔 #حرف‌دل

_ از قشنگیای هیئت؟ +اونجاشه که وقتی از هیئت در میای موهات نامرتب،صورتت زخم و سینت سرخه(:🚶🏻‍♂

این‌عکس‌پرازحسرت‌بود.. -که پارسال کجا و امسال کجایین آسیدمهدی :) #مَه🩶