متن خوانی مناجات منظوم ۵ توضیح بیت ۲۲ تا ۲۶ مدرس: محمد حسین محمدی هفتم بهمن ۱۴۰۲

متن خوانی مناجات منظوم ۶ توضیح بیت ۲۶ تا آخر مدرس: محمد حسین محمدی هشتم بهمن ۱۴۰۲ @matnkhaniarabi

توضیح مرحوم حجت الاسلام و المسلمین استاد محمد رضا شهیدی در باره لحن خواندن ابتهالات و تواشیح عربی @matnkhaniarabi

سخنران محترم می گفت شیطان به حضرت نوح گفت تو بر گردن من حق داری، و آن این که قومت را نفرین کردی و ارحتنی منهم سخنران محترم فعل ارحت را به کسر راء تلفظ کرد که غلط است و باید به فتح ادا شود فعل اراح بر وزن اقام را صرف کنید تا بهتر معلوم شود، در قرآن می خوانیم لئن اقمتم الصلاه که به فتح قاف تلفظ می شود پس ارحتنی نیز همین طور است.

یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال بمحمد المصطفی و الآل فرا رسیدن نوروز باستانی ، عید نو شدن طبیعت بر همگان و مدیر محترم مبارک باد یسر المرء ما ذهب اللیالی و کان ذهابهن له ذهابا آخر الامر گل گوزه گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی با پنجاه و هشت سال تجربه، در نهایت دو چیز را بسیار نیک یافتم یکی عاقبت بخیری و دیگری دل خوش. ان شاء الله تعالی که هم عاقبت بخیر باشید و هم دلخوش. ملتمس دعای مستجاب اخوکم الاصغر، محمدی

سوال تستی متن خوانی در این متن مجمع البیان چند فتحه وجود دارد؟ و اتقوا الله ای اجتنبوا ما نهاکم الله عنه فلا تقربوه و احذروا معاصیه التی منها اکل صید الکلب غیر المعلم او ما لم یمسکه علیکم او ما لم یذکر اسم الله علیه من الصید و الذبائح. الف) بیست و پنج عدد ب) سی و چهار عدد ج) بیست و نه عدد د) سی و دو عدد فردا پاسخ را با ویس خواهم گفت ان شاءالله تعالی

شرح تست ۲۹ واتقوالله...... من الصید و الذبائح تصحیح: یمسکه هائش به ما در ما لم یمسکه برمی گردد و ضمیر هو در یمسک به کلب ۱۴۰۳/۱/۵

شهادت مولی الموحدین امام المتقین حضرت امیر المومنین علیه افضل صلوات المصلین تسلیت باد یا ابانا استغفر لنا انا کنا خاطئین یا وجیها عند الله اشفع لنا عند الله

فعل در جمله و سمیت انسانا لانک ناس چطور خوانده می شود؟ (۳۰) الف) مخاطب و مجهول ب) مغایب و معلوم ج) متکلم و مجهول د) همه موارد

شرح تست ۳۰ و سمیت انسانا لانک ناس

امشب آخرین شب قدر است لذا این حقیر فقیر سراپا تقصیر از تک تک اعزه حاضر در گروه عاجزانه تقاضا می کنم که همه مخصوصا این بنده را از صمیم قلب دعا کنند که به خدا قسم به شدت محتاجم. موفق باشید و موید

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا الْمُرتَضَی ، اَلْاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ ، وَ حُجَّتِکَ عَلیٰ مَنْ فَوْقَ الْاَرضِ وَ مَنْ تَحتَ الثَّریٰ ، اَلصِّدّیٖق الشَّهیدِ ، صَلوٰةً کَثیٖرَةً تٰآمَّةً ، زٰاکِیَةً مُتَوٰاصِلَةً ، مُتَوٰاتِرَةً مُتَرٰادِفَةً ، کَأَفْضَلِ مٰا صَلَّیْتَ عَلیٰ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِیٰائِکَ.

خاطرات متن خوانی ۱۰ در حال ویرایش فنی و شکلی کتابی بودم که مولفش از رفقا و حجج اسلام بود که دیدم چنین نوشته: شاعر عرب فرموده اناره العقل مکسوف بطوع الهوی و عقل عاص الهوی لیزداد تنویرا این جناب رفیق ما مرتکب چهار اشتباه شده ۱. شاعر عرب می گوید نه فرموده، مگر این که گوینده یا شاعر از بزرگان دین باشد ۲. بطوع هوی درسته نه بطوع الهوی ۳. عاصی الهوی درسته نه عاص.... ۴. یزداد درسته نه لیزداد چون آوردن لام موجب انکسار وزن و خرابی شعر می شود دقیق باشید العبد الفانی محمدی ملتمس دعا از محضر شما

قال الامام الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء : لایجتمع المال الا بخصال خمس ببخل شدید و امل طویل و حرص غالب و قطیعة الرحم و ایثار الدنیا علی الاخرة (کشف الغمه، ص ۲۶۷)

با سلام. جهت اطلاع از آخرين أخبار و اطلاعات استخدمي به كانال زير بپیوندید.    https://t.me/sazzandegan

ولادت باسعادت هشتمین خورشید ولایت حضرت ثامن الحجج علیه صلوات الله مبارک باد یا وجیها عند الله اشفع لنا عند الله السلام علی غوث اللهفان مطهرون نقیات ثیابهمو تجری الصلاة علیهم اینما ذکروا من لم یکن علویا حین تنسبهو  فما له فی قدیم الدهر مفتخرو فالله لما برا خلقا فاتقنهو صفاکمو و اصطفاکم ایها البشرو فانتم الملا الاعلی و عندکمو علم الکتاب و ما جائت به السورو

مهم‌ترین نکات متن خوانی دعای عرفه: ۱. چرا البدائع، الصنائع، الودائع با همزه ولی الطلائع با یاء است؟ ۲. مخارج حروف در امثال جازي، ضارع و ظاعن، اغنیتَ و اقنیتَ رعایت شود. ۴. غذاء به کسر غین (فاء الفعل) ۵. ‌و یسرتَ لی تقبّل مرضاتک (تقبل مصدر و اسم است، به شکل فعل خوانده نشود) ۶. و وفقتنی لما یزلفنی لدیک (یزلف از باب افعال) ۷. زدتنی به ادغام متجانس دال در تاء ۸. فایّ نعمک یا الهی احصی عددا و ذکرا (اُحصي متکلم وحده مضارع است نه صیغه یکم ماضی) ۹. من ان یحصیها العادون: دال عادون مشدد است همون گونه که فکی کافش مشدده برخلاف فمی (البته میم فم در برخی لغات مشدده) ۱۰ و انا اُشهد بحقيقة ایمانی.......ان لو حاولتُ.... بین مفعول اُشهِدُ و فعل، چندین سطر فاصله شده. ۱۱. حمالة امّ رأسي (حَمّالة نخوانید) ۱۲. و بلوع فارغ حبائل عنقی (بلوع نه بلوغ) ۱۳. و افلاذ حواشی کبدی (افذاذ نخوانید) ۱۴. و شعری و بشری (شعری به فتح شین نه کسر) ۱۵ انتسج از باب افتعال است نه انفعال ۱۶. فیکون موروثا..... فیَضادّه..... فیرفدَه، این افعال همه منصوبند با فای سببيت. ۱۷. واجعل سمعی و بصیری الوارثَین... وارثین مثناست نه جمع. (الوارثین مفعول دوم جعل) ۱۸. منزل التوراة.... و منزل کهیعص. اولی باب افعال و دومی باب تفعیل. ۱۹. یا من لم یعجل علی من عصاه ، به خطای دید یا من لم یجعل علی من عصاه نخوانید تا معنایی درست برایش نیابید. ۲۰ یا بدی یا بدیع لاندلک (بدی به تشدید یاء و لاندلک متشکل از چهار کلمه) ۲۱ امثال الامتنان به شکل المتنان خوانده شود. ۲۲. یا من دَعَوتُهُ مریضًا فشفاني (دعوَتُه نخوانید یعنی بین فعل و اسم یعنی مصدر خلط نشود) ۲۳. شاهدة علیّ بما قد عملت و قد علمت....(عمل با علم خلط نشود) ۲۴. یا سائلی من عظایم الامور یا عظائم؟ ۲۵. و انک الحَکَم العدل (نه الحُکم) ۲۶، وجودک (به شکل یک کلمه یعنی وُجود نخوانید) ۲۷. من الاِغناء من الفقر (من الاغنیاء نخوانید) ۲۸. و وسع المستقیلین (المستقبلین نخوانید) ۲۹. اللهم یا من ملک فقدر...... و استُغفر فغفر (فعل استغفر حتما مجهول خوانده شود) ۳۰ و لبیتک الحرام آمین قاصدین (آمّین‌ به تشدید میم) ۲۱. فقد مددنا الیک ایدینا (ایدی به فتح یاء دوم) ۳۲. و الایادی الجسام (الاجسام نخوانید) ۳۳. و ان ظهرت المَساوی منّی (مُساوی نخوانید) ۳۴. و انت الحفیّ بی (الخفی نخوانید) ۳۵. و کلَّما آیسَتنی اوصافی اطمعَتنی مِنَنُک.‌ هر دو فعل به صیغه غائب خوانده شود و فعل دوم، اطعمتنی خوانده نشود.) ۳۶. الهی کیف اغرم و انت القاهر و کیف لا اغرم و انت الآمر (الامر نخوانید) ۳۷. و اوقفنی علی مراکز اضطراری (اوفقنی نخوانید) ۳۸. و اوقفنی علی مراکز اضطراری (خواندن دو کلمه پشت سر هم و رعایت مخارج حروف آن، به دقتی بیشتر نیاز دارد) ۳۹. و بجَنابک (نه بجِنابک) ۴۰. و ان الهوی بوثائق الشهوة  أسرني (نه اسرّنی) ۴۱. انت المونس لهم را می توان به تحقیق همزه و به شکل مؤنس خواند شبیه مؤمن. ۴۲. انت الذی اشرقتَ الانوارَ (فعل مخاطب است) ۴۳. حیث اوحشَتهم العوالمُ (فعل را مخاطب نخوانید) موفق باشید. تقبّل الله منکم الاعمال https://t.me/joinchat/TDCulkjbmBZjNDI0 http://eitaa.com/Nokat_Naab_Qurani

● ادعى رجل من الأعراب النبوة في زمن المهدي العباسي فاعتقله الجُند وساقوه إلى المهدي فقال له: أنت نبي؟ قال: نعم قال المهدي: إلى من بُعثت؟ قال الأعرابي: أوتركتموني أُبعث إلى أحد؟ بعثت في الصباح واعتقلتموني في المساء. المصادر 📒  نثر الدر. 📒 ربيع الأبرار.

محمد حسین محمدی: متن خوانی و ترجمه: نکاتی ترجمه‌ای دربارۀ متن فوق 1ــ عبارت «أوَ تَرَکتُمونی»: در اين عبارت، حرف «و» عاطفه است و قاعدتاً بايد در آغاز کلام بيايد، اما چون همزۀ استفهام صدارت‌طلب است، واو عاطفه يک پلّه متأخر شده و بعد از همزه واقع شده است. اکنون در ترجمه چه بگوييم؟ ترجمۀ تحت اللفظی می‌شود: «و آيا گذاشتيد مرا».  اگر متن بدين صورت ترجمه شود، جمله روانی خود را از دست می‌دهد. برای درک بهتر اين مطلب، جملات قبل از آن هم ترجمه می‌شود تا زمختی ترجمۀ اين «و» معلوم گردد. به او گفت: تو پيامبری؟ گفت: بله مهدی گفت: برای چه کسانی به رسالت برانگيخته شده‌ای؟ گفت: و آيا گذاشتيد من برای کسی رسالتم را ايفا کنم؟ می‌بينيم آمدن «و» به متن، رنگ و بوی ترجمه می‌دهد. اکنون چه کنيم؟ آيا از ترجمۀ «و» دست بکشيم؟ پاسخ نخست منفی است؛ زيرا در ترجمه اصل اين است که اجزای متن اصلی برگردان شوند و حذف آنها در ترجمه، فقط و فقط وقتی صورت می‌گيرد  که به هيچ وجه امکان برگردان آنها نباشد؛ و اينجا از آن موارد نيست. چگونه؟ اينجا بايد از نگاه مکانيکی و ذهن قالبی فراتر رويم و فکر نکنيم هر جا واو عاطفه ديديم، ترجمه‌اش فقط «و» می‌شود. گاهی مانند اينجا «آن وقت»، «اساساً»، «اصلاً»، «ببينم» و نظائر آن را ــ بر حسب متن ــ بايد در ترجمه آورد. اين چهار عبارت اگر چه ظاهراً ترجمۀ «و» نيستند، اما کارکردی را که «و» در در اين متن دارد، به فارسی منتقل می‌کنند. اين انتقالِ کارکرد است که هنر مترجم و بلکه مترجم‌بودن شخص را نشان می‌دهد. پس ترجمه می‌کنيم: اصلاً گذاشتيد من رسالتم را به کسی اعلام کنم؟! صبح به رسالت برانگيخته شدم و شباهنگام بازداشتم کرديد! [مَلاعين خَبَثَه 😂] اين عبارت «ببينم» و... در ترجمۀ «أَفَـ» هم کاربرد دارد. مثلاً در آيۀ شريفۀ ذيل: «وما محمّدٌ إلّا رسولٌ قد خَلَتْ مِن قبلِه الرُّسُلُ أفَإِنْ ماتَ أو قُتِلَ انقلَبتُم علی أعقابِکُم». ترجمه: محمد فقط و فقط فرستاده‌ای بود  که پيش از وی نيز فرستادگانی بودند و درگذشتند. ببينم! اگر بميرد يا کشته شود، به دينش پشت می‌کنيد؟! حالا اگر  «فـ» را به «پس» معنی کنيم، اين‌گونه می‌شود: محمد فقط و فقط فرستاده‌ای بود  که پيش از وی نيز فرستادگانی بودند و درگذشتند. پس اگر بميرد يا کشته شود، به دينش پشت می‌کنيد؟! دوستان، اين اسلوب ترجمۀ «أوَ» و «أفـَ» را در ديگر جاهای قرآن يا متون عربی امتحان کنند و معادل‌هائی را که ذکر کردم در ترجمه بگذارند. ببينند ترجمه چه می‌شود؟ در اينجا ممکن است کسی بگويد: آقا، «ببينم» کجا و «و» عاطفه کجا؟ خيلی دور از هم هستند. برای اين که اين دوری از اذهان زدوده شود، مثالی خدمتتان عرض می‌کنم: يکی از مثال‌هائی که برای «إذا»ی مُفاجَأة ذکر می‌کنند اين  است: «خرجتُ فإذا أسدٌ بالبابِ». ترجمۀ تحت اللفظيش می‌شود: «خارج شدم، ناگهان شيری دم در بود». اين ترجمه نسبتاً رساست، ولی می‌تواند رساتر شود. سال 75 که بنده کلاس مکالمۀ عربی می‌رفتم، از استادم جناب دکتر ماجد نجاريان ـ که از افاضل عربِ مقيم ايران هستند ـ اين جمله را پرسيدم و از ايشان خواستم برايم به عربی توضيح دهند؛ يعنی: ايشان فرض کند می‌خواهد برای يک عرب‌زبان معنی و مفهوم جمله را بيان نمايد.  گفت: «خرجتُ ففجأةً رأيتُ أسداً بالباب». گفتم: اين «رأيتُ» را از کجا آورديد؟! گفت: از مضمون جمله پيداست. ايشان خودش اديب است و شاعر و اساساً عرب است و آن زمانی که من از وی پرسيدم، اصلاً فارسی بلد نبود. پاسخ ايشان مرا به فکر فرو برد و نتيجه گرفتم که ما در معنی کردن جملات و سپس ترجمۀ آنها نبايد اسير الفاظ باشيم. مثال ديگر: آيۀ 84 و بخشی از آيۀ 85 سورۀ مبارکۀ بقره: «و إذ أخذنا ميثاقَکم لا تَسفِکون دِماءَکم و لا تُخرِجون أنفُسَکم مِن ديارِکم ثُمّ أقرَرتُم و أنتُم تَشهَدونَ (84) ثُمّ أنتم هؤلاء تَقتُلون أنفُسَکم...». ترجمه: همچنين زمانی از شما پيمان گرفتيم كه خون همديگر را نمی‌ريزيد و يكديگر را از خانه‌ بيرون نمی‌كنيد! شما هم در حالی که خود شاهد اين پيمان بوديد، به [اين پيمان] اقرار کرديد (84) اما  همين شما يکديگر را می‌کشيد!... يا: باز همين شما يکديگر را می‌کشيد! سخن در ترجمۀ «هؤلاء» است. اول چيزی که از ترجمۀ آن به فارسی در ذهنمان خطور می‌کند، «اينها» است، ولی در اينجا می‌بينيم اصلاً نمی‌شود «اينها» در ترجمه بيايد. دربارۀ ترجمۀ «ثُمّ» به «باز» يا «اما» هم سخن هست که باشد برای وقتی ديگر. همين قدر معلوم باشد که «ثُمّ» می‌تواند گاهی به «اما» و «ولی»، گاهی به «علاوه بر اين» و گاهی به «باز» يا «باز هم» ترجمه شود. «و» عاطفه نيز می‌تواند به «هم» و «نيز» و گاهی به «ولی» و «اما» ترجمه شود.

2ـ عبارت «بَعْث إلی» و مشتقات آن: چون معادل ظاهری اين عبارت در فارسی کاملاً رنگ و بوی ترجمه می‌دهد و به هيچ وجه ارتباط مخاطب را با متن برقرار نمی‌کند، ناگزير بايد در آن دخل و تصرّف کنيم.  اگر بخواهيم ترجمۀ تحت اللفظی بکنيم چنين می‌شود: مهدی گفت: به سوی چه کسی برانگيخته شدی؟ اعرابی گفت: اساساً گذاشتيد به سوی کسی برانگيخته شوم؟ چون اين مشکل پيش آمد، بنده معادل‌های مختلفی برای عبارت «بعث إلی» گذاشتم. 3ــ «مَن» در اينجا موصول مشترک است؛ يعنی هم می‌تواند برای مفرد بکار رود و هم جمع؛ لذا در ترجمۀ بالا، «کسانی» را برايش گذاشتم. 4ـ «فـ» در «فقال له» در ترجمه حذف می‌شود؛ چون اگر آن را برگردان کنيم، ترجمه روانی خود را از دست می‌دهد. برای اين گونه حذفيات در ترجمه، می‌گوييم: «فـ» در ترجمه محو می‌شود. 5ــ کلمۀ «الأعرابي»: هم می‌توان ترجمه کرد: «اعرابی گفت»، و هم: «آن عرب باديه‌نشين گفت». معلوم است که «آن» برگردان «الـ» عهد ذکری است که بر سر کلمۀ «أعرابي» آمده است.

متن خوانی تفسیر کشّاف. ابتدای سوره مبارکه کوثر مدرّس: محمد حسین محمدی سورة الکوثر. مکیة. و آیاتها ۳ نزلت بعد العادیات. بسم الله الرّحمن الرّحیم انا اعطیناک الکوثر فصل لربک وانحر ان شانئک هو الابتر. فی قراءة رسول الله صلی الله علیه و سلم انا انطیناک بالنون و فی حدیثه صلی الله علیه و سلم و انطوا الثبجة و الکوثر فوعل من الکثرة و هو المفرط الکثرة قیل لاعرابیة رجع ابنها بم آب ابنک؟ قالت آب بکوثر و قال: و انت کثیر یا ابن مروان طیب و کان ابوک ابن العقائل کوثرا و قیل الکوثر نهر فی الجنة و عن النبی صلی الله علیه و سلم انه قراها حین انزلت علیه فقال اتدرون ما الکوثر؟ انه نهر فی الجنة وعدنیه ربی فیه خیر کثیر و روی فی صفته احلی من العسل و اشد بیاضا من اللبن و ابرد من الثلج و الین من الزبد حافتاه الزبرجد و اوانیه من فضة عدد نجوم السماء. #تفسیر_کشاف ۱ @matnkhaniaraby

قوله تعالى : قد نرى تقلب وجهك في السماء فلنولينك قبلة ترضيها، الآية تدل على أن رسول الله قبل نزول آية القبلة - و هي هذه الآية - كان يقلب وجهه فى آفاق السماء، و أن ذلك كان انتظارا منه ، أو توقعا لنزول الوحى فى أمر القبلة، لما كان يحب أن يكرمه الله تعالى بقبلة تختص به، لا أنه كان لايرتضي بيت المقدس قبلة، وحاشا رسول الله من ذلك ، كما قال تعالى فلنولينك قبلة ترضيها، فان الرضا بشيء لا يوجب السخط بخلافه بل اليهود على ما في الروايات الواردة في شأن نزول الآية كانوا يعيرون المسلمين في تبعية قبلتهم، ويتفاخرون بذلك عليهم، فحزن رسول الله ذلك، فخرج في سواد الليل يقلب وجهه إلى السماء ينتظر الوحي من الله سبحانه ، وكشف همه فنزلت الآية، ولو نزلت على البقاء بالقبلة السابقة لكانت حجة له على اليهود ، و ليس و لم يكن لرسول الله ولا للمسلمين عار في استقبال قبلتهم ، إذ ليس للعبد إلا الإطاعة و القبول ، لكن نزلت بقبلة جديدة ، فقطع تعییرهم و تفاخرهم ، مضافا إلى تعيين التكليف، فكانت حجة و رضى. المیزان ج ۱، آیه ۱۴۴ سوره بقره

مقتل خوانی