فرق بین نگاه غضب الود و نگاه عاشقونه ی مهربون رو میفهمن و عکس العمل نشون میدن حتی با نگاهتون دل کودکی رو نرنجونین بخداا گناه دارن ، خیلی دلشون نازکه ، اشکشونو رو در نیارین نگین اینجوری که بچه تربیت نمیشه چرا میشه الگوی بچه ها ما بزرگتراییم ، الگوش من مادر و من پدر هستم

برا تربیت بچه قدم اول ، تربیت کردن نفس خودمونه قدم بعدی انتخاب همسر مناسبه قدم بعدی انعقاد نطفه در زمان درسته (روایات در اینمورد زیاده ، بسیاری از احادیث بهش پرداختن ، اونجا مطالعه کنین ) قدم بعدی لقمه ی حلاله قدم بعدی مراقبت مادر در دوران بارداریه ( نسبت به ورودی های ذهن و روحش حساس باشه و مراقبت کنه ، هر چیزی رو نبینه هر صدایی رو نشنوه ، هر کتابی نخونه هر فکری رو بذهنش راه نده و ...)

تا قبل بدنیا اومدنش نصف راهو رفتیم بدنیا که اومد ، باید مراقبتها رو ادامه بدیم و صبور باشیم و همیشه متوسل بشیم به خداوند و در خواست کمک از خدا و فرستادگانش داشته باشیم

من اونقدر دلم پره از بعضی والدین که رفتار اشتباه با کودکان دارن ، که تا صبح هم میتونم حرف بزنم در اینمورد ولی خب ، فعلا بهمین مقدار بسنده میکنم😊 و سرتونو درد نمیارم

📚 #کاردینال #قسمت_هجدهم ✍ #م_علیپور رئیس پاسگاه رو به معاونش که سروان جوونتری بود کرد و گفت : - به سربازها بگو محتاط باشن که کسی این اطراف نباشه که فیلم بگیره. تو این شلوغی و اوضاع امنیتی فقط همین رو کم داریم که دردسر جدید تولید بشه و بازم دمار از روزگار ما پلیس ها دربیارن! ذهنم با شدت شروع به کند و کاو میکرد ... با صحبت هایی که شده بود حدس زدم که پدر خانم مقدم باید آدم مهمی باشه! اما هر چقدر فکر کردم سواد سیاسی نه چندان زیادم به هیچ جایی نرسید ‌... تقریباً هیچ آدم مهم و صاحب منصبی رو با فامیلی " ثابتی مقدم " نمیشناختم. ای کاش حداقل تو این بیکاری و ساعت ها انتظار بی ثمر ، حداقل گوشی هامون رو پس میدادن تا بتونم تو اینترنت سرچ کنم! و بفهمم این آدمی که همه جز من میشناختنش کیه؟ یه لحظه ته دلم خالی شد...! اینبار حسابم علاوه بر پلیس و یگان ویژه و دانشگاه؛ با یه مقام مسئول بود که اصلاً نمیدونستم کیه و رتبه ش چیه؟! به سختی نفس کشیدم و با خودم فکر کردم : - اگه فقط یک سوال بپرسی که این آدم کیه غافله رو باختی ...!‌ با این گندی که دخترش بالا آورده بود باید چکار میکردم؟ یه کم از دور به خانم مقدم نگاه کردم. تنها چیزی که از وَجَناتِش پیدا نبود این بود که دخترِ یه آدم مهم و صاحب منصب باشه!! یه تیپ ساده و کامل معمولی ..‌. یهو یاد پراید درب و داغونش با اون بوق کامیونی افتادم! نا خودآگاه وسط اون همه استرس و انتظار خنده ام گرفت ...! جای شهریار خالی بود که از تعجب شاخ دربیاره اما مطمئنم تا حالا اونم نگرانم شده بود مخصوصاً اینکه گوشی هامونم خاموش بود و الانم نیمه شب شده بود و من بدون هیچ خبری غیب شده بودم! یهو جرقه ای به ذهنم زد و با خودم گفتم : - شاید پدرش آخونده ...؟ آره با عقل جور درمیاد چون رئیس پاسگاه از بردنِ آبروی پدرش با کشف حجاب حرف زد و چند بار حاجی صداش زد. شاید اصلاً امام جماعتِ تهران باشه؟ اما نه امام جماعت های تهران نشنیده بودم این اسم رو داشته باشن! تلاش برای اینکه بفهمم قراره چه کسی با چه پستی رو ببینم به هیچ جایی نرسید برای همین ترجیح دادم منتظر بمونم و از قبل به این فکر کردم که کاملاً صادقانه بگم که دخترش خودش منو نامزد خطاب کرده و من این وسط هیچ نقشی نداشتم جز اینکه فقط یه شال خریده بودم ...! خانم مقدم در سکوت روی صندلی نشسته بود و چشماش رو بسته بود چند بار خواستم برم روی صندلی کنارش بشینم و بهش بگم بابا این چه گندی بود زدی؟ واسه چی این وسط منو قاطی ماجرای خودت کردی؟ اما نتونستم به شدت تحت نظر بودیم و نمیدونستم واکنش باید چی باشه! اگه میخواستم حقیقت رو بگم این تنها راه بود که قبلش هیچ حرفی با خانم مقدم نزنم که بقیه حس نکنن هماهنگ کردیم یه دروغی بلغور کنیم تا خودمون رو از این مهلکه نجات بدیم! نمیدونم چقدر از این افکارم گذشت که یهو صدای یه سرباز ما رو به خودمون آورد : - جناب سروان ... جناب سروان آقای مقدم اومدن. از شدت استرس از جام پاشدم و ایستادم. چند دقیقه بعد یه مرد چهارشونه که موهای نسبتاً کم پشتی داشت و کمی از من کوتاهتر بود با دو نفر محافظ که هر کدومشون ۲ برابر هیکل من بودن وارد شد. کت شلوار رسمی طوسی تنش بود! به محض اینکه شروع به حرف زدن کرد از صداش و نحوه ی حرف زدنش حس کردم آشناست و میشناسمش! اما نمیدونستم چطوری و کجا!‌ نگاهی به من و دخترش که تنها جوون های اونجا بودیم انداخت و با رئیس پاسگاه دست داد و گفت : - سلام علیکم سروان پیکارجو حال و احوال؟ فکر میکردم تا حالا بازنشسته شدی مومنِ خدا. رئیس پاسگاه لبخندی زد و گفت : - ما که از خدامونه والا ... دوستان نمیزارن بریم سر خونه زندگیمون و به بچه و نوه هامون برسیم! آقای مقدم که بسیار موجه و در عین حال با جذبه به نظر می اومد جواب داد : - ان شاالله که این آشوب ها میخوابه و شما هم برمیگردی خونه و یه دل سیر استراحت میکنی. سروان پیکارجو با نیشخند گفت : - دقیقاً دیگه جونی برامون نمونده ... برعکس شما که ماشاالله هر روز در تکاپو و تلاشین. بنظرم وقتشه شما هم یه کم به اهل و عیال برسید ‌‌...! ظاهراً دخترخانومتون بدجوری تو خونه حوصله شون سر میرفته که پا توی این آشوب های خیابونی گذاشتن ...! حس کردم عرق سردی از پیشونیم چکید و دستام یخ کرد. سروان پیکارجو به ما اشاره کرد و گفت : - البته دخترخانومتون ادعا میکنن شعارهای صلح آمیز دادن ...! ولی خودتون در جریانید که هر نوع شعاری توی این شلوغی ها باید سرکوب بشه ...! راستی نگفته بودین صاحب دوماد شدین؟ مبارکا باشه جناب! نمیدونم چرا اون لحظه از نظر من انگار صدسال گذشت‌ شاید برای این بود که منتظر بودم که وقتشه یه واکنشی از خودم بروز بدم. اما نشد و نتونستم. جو اونقدر سنگین بود که خانم مقدم هم کاملاً سکوت کرده بود و فقط به بقیه نگاه میکرد. 👇

با خودم توی همون چند ثانیه هزار فکر و برخورد متفاوت رو تصور کردم‌. جز اونی که در واقعیت اتفاق افتاد ...! آقای مقدم بدون هیچ مقدمه ای به سمت من اومد. نفسم به شماره افتاد چقدر این مرد با جذبه بود! یهو بدون هیچ پیش زمینه ای سرم رو پایین انداختم و گفتم : - سلام حاج آقا! خودمو برای یه سیلی آماده کرده بودم اما آقای مقدم ظاهراً فهمیده تر از این حرف ها بود! چون خیلی طبیعی کنارم ایستاد و دستش رو روی شونه هام گذاشت و رو به سروان با لبخند پدرانه گفت : - وضعیت اسفبار ما سیاسیون رو که خودتون بهتر میدونید! تا وقتی یه چیزی کاملاً قطعی نشه نمیتونیم رسانه ای کنیم ... اما حالا که این ماجرا پیش اومده و این دو تا هم خامی کردن و وسط اومدن میگم که قرار بود هفته آینده که ولادت داریم عقدشون رو برگزار کنیم. که به این شلوغی ها خوردیم یه مقدار درگیر شدیم. لب هامو رو با دندون گزیدم و تمام تلاشم رو کردم تا خفه خون بگیرم. چون کاملاً از فشارِ دست های آقای مقدم به روی بازوهام متوجه شدم که باید سکوت کنم و چیزی نگم. تا قائله ختم بخیر بشه و آبروی سر نیزه ی آقای نماینده بر باد نره ...! جناب سروان رو به آقای مقدم گفت : - مبارکا باشه ... گرچه خودتون بیشتر اطلاع دارین که تو این اوضاع حتماً باید برای بازجویی های تکمیلی فرستاده میشدن به مقامات بالاتر! آقای مقدم با لبخند گفت : - من بابت لطفی که کردین و اول با خودم تماس گرفتین دعا گوی شما هستم. ان شاالله این دو نفر هم قول بدن که من بعد برای حس کنجکاوی و جووونی توی هر جمع و شلوغی وارد نشن ... درست میگم پسرم؟ زبونم خشک شده بود حس میکردم برای تکون دادن زبونم و گفتن کلمه تایید یه وانت آجر رو از روی زبونم برداشتم. با صدای ضعیفی که شک داشتم اصلاً صدای من باشه جواب دادم : - بله همینطوره! آقای مقدم که خوشحال از تایید من بود به سمت سروان رفت و گفت : - میدونم شما هم مسئولیت دارین اما خدامیدونه که اگه به فرض مثال این جوون ها الان برگه ای چیزی امضا کنن ، معلوم نیست در آینده چه دردسرهایی براشون ایجاد بشه! خودتونم واقف هستین که اینا دانشجوی معمولی نیستن که هر دانشگاه الکی درس خونده باشن بالاخره دارن اسم نخبه ی مملکت رو یدک میکشن. حیفه برای یه خبط و خطای الکی که سوء تفاهمه آینده شون از بین بره. سروان پیکارجو نگاهی به من و خانم مقدم کرد و گفت : - اگه به احترام آقای مقدم و خدماتی که به مردم میدن نبود، قطعاً شما هم مثل بقیه باید بازجویی میشدین. اما از این به بعد خیلی حواستون رو جمع کنید! از یه متهم و جانی بالفطره به نورچشم سروان تبدیل شدیم و در آخر باهامون دست داد و در کمال تعجب برامون آرزوی خوشبختی کرد ...! از در پاسگاه بیرون اومدیم. بالاخره عزمم رو جزم کردم و به سرعت قدم هام اضافه کردم و به آقای مقدم نزدیک شدم. - ببخشید آقای مقدم! اگه اجازه بدین چند دقیقه ای وقتتون رو بگیرم و بابت این ماجرا توضیح کوچیکی بدم. خانم مقدم که تا حالا سکوت کرده بود به سمت پدرش رفت و با لحن اعتراضی گفت : - این پسره هیچ کاره ست! فقط میخواست به من کمک کنه همین!‌ آقای مقدم برگشت و به هر دومون نگاه کرد و گفت : - در مورد همه چیز امشب صحبت میکنیم. الانم بهتره زودتر سوار ماشین بشین. بادیگارد اول در ماشین مدل بالایی رو برامون باز کرد. ادامه دارد ... #م_علیپور

کمی زیبایی ببینیم😊😍

وااااییی خداای من چ رنگایییی😍😍😍

واای قلبمم😍 چ نازه ، من اینو میخوام🥺

عاقااا بجا عیدی ، اینو بهم بدین 😂☺️