میگه که هر سخن کز دل برآید ، لاجرم بر دل نشیند ؛ هرگفتاری لازمه‌ی اعتقاد و اطمینان ِگوینده از کلامشه . وقتی کسی تونست برای حرفی که میزنه دلیل داشته باشه حالا چه قلبا ًو چه عقلا ًمعتقد به سخنش باشه ، اونوقته که میشه به سخن گوش ِجان سپرد .. چون وقتی حرفی زده میشه از طریق ِبیانات و کلام ، شناخت به درون شخص تا حدی ممکنه ، یعنی متوجه این خواهید شد که اصلا اوشون چقدر پای حرفشه ، اصلا در پی این سخن عملی هست ، این گفتار تا چه حد موثقه یا طرف چقدر واقف به عمق بیانشه . بنابرین اعتقاد ، شرط عقل و مصادیق و تفکر ِقبل تکلم ، برای سخنوری لازمه .

بزرگترین حسرت ِ روزِ قیامت آن است که به انسان نشان می‌دهند ؛ می‌توانسته در زندگی به کجا برسد و نرسیده . . می‌توانسته چه انسانی بشود و خودش نخواسته و نشده !

اینکه وقتت رو هدر میدی و تنبلی میکنی و ناامیدی و .. همه اینا ظهور رو به تأخیر میندازه ، بیاین پر تلاش باشیم ! .

کی کفشایِ غمو قایم کرده ك نره از اینجا ؟

طوری بمیرید که سر ِپارچه کفنتون دعوا شه .

کِی شود شنبه بیایی و دل ِ جمعه بسوزد !

خسته‌ام ، پشت سرم آب نریزید که من ، غسل میت شده‌ام بس‌که دلم جان داده .

یه‌بنده‌خدایی‌می‌گفت : آخرالزمان یعنی همین ، باید بجنگی سر ِ دین‌نگه داشتنت ، باید اذیت شی چون مثل بقیه نیستی !

یه‌جانوشته‌بود : اعوذ بالله ؛ از تعلقات دنیا *

-

+ به موی سپیدم نگاه نکن ؛ دلم جوان است ! - دل به عشق جوان میماند حکیم ، چه در دل داری ؟ + عشق علی را ؛ - عاقبت به خیر یعنی همین !

‌چه از او بنویسم ؟ قلم ، مات ‌ِعلي‌ ست .