⚡️💎⚡️
🔸 #ایمان یک تصمیم است.
🔹وقتی تصمیم می گیری که او را بپذیری و تسلیم قدرت و حکمتش باشی، جهان زندگی ات تغییر می کند.
🔸جهان زندگی ما از چند لایه درست شده است. این لایه ها تودر تو هستند و بیرونی ترین شان، رویدادها و پدیده های جهان واقعی است.
🔹در سطح عمیق تر تفسیرها و برداشت هایی است که از رویدادها و پدیده های جهان داریم، یک لبخند، یک تصادف، یک هدیه، یک اخم و جسارت را چه طور تفسیر می کنی؟ این دومین لایه ای است که جهان زندگی تو را می سازد.
🔸عمیق ترین لایه ای که جهان زندگی تو را تشکیل می دهد، باورها و افکار توست. که همه چیز را از رهگذر ان می بینی و تفسیر می کنی و بعد دست به عمل می زنی.
🔹وقتی باورهایت را انتخاب می کنی، در حال انتخاب جهانی هستی که می خواهی در آن زندگی کنی.
🔸تصمیم های بعدی زندگی و همه رفتارهایت در گرو ایمان است. چون به تناسب جهانی که در آن زندگی می کنی و تفسیر هایی که از رویدادهای واقعی داری، تصمیم می گیری و رفتار می کنی.
🔹در جهان زندگی ات اگر خدایی قدرتمند و مهربان باشد، همه چیز زیبا و دوست داشتنی خواهد بود و رنجها تحمل پذیر می شود. چون اگر هم مشکلی برایت می آید، حتما حکمتی دارد و با هر سختی، آسانی است.
🔸🔷🔸ایمانت را درست کن، همه چیز درست می شود.
🕊🍃حمیدرضا مظاهری سیف
@mazaheriseyf
🍃🌺
⚡️💎⚡️
#طرح_الهی
🔸خداوند ما را سرگردان و بی برنامه به این جهان پرتاب نکرده است.
او طرحی شکوفا بخش و افتخار افرین برای هر یک از ما دارد.
ما می توانیم با طرح او هماهنگ شویم و زندگی شگفت انگیز و خلاقانه را تجربه کنیم
و هم می توانیم چشم بر طرح الهی ببندیم و با جهان درگیر شویم.
🔹 درگیری با جهان یعنی، ستیز با خدا، درهم شکستن خود، آزردن دیگران و سرانجام خستگی و ناکامی از زندگی.
ما تعیین کننده همه چیز نیستیم، خلقت خدایی دارد، که همه چیز به خواست اوست. اگر با او هماهنگ شوی، می بینی که بهترین ها را برایت می خواهد، حتی اگر تو ندانی بهترین برای تو چیست.
🔸برای کشف طرح الهی زندگی تان،
با خدا گفتگو کنید، دعا کنید و از او بخواهید طرحش را برای شما فاش نماید.
به خواسته های واقعی تان توجه کنید، و تحت تأثیر دیگران انتخاب و زندگی نکنید.
ببینید در چه شرایطی هستید و چه تأثیری می توانید در بهتر شدن زندگی دیگران داشته باشید.
🔹هماهنگی با طرح الهی به شما قدرت، آرامش، خلاقیت، برکت و شادمانی عمیق می بخشد.
🕊🍃 حمیدرضا مظاهری سیف
@mazaheriseyf
🍃🌺
⚡️💎⚡️
#سفربه_تاریکی (تمرین معنوی)
🔹هر روز، یا هر شب در سکوت و تنهایی دقایقی به خواسته هایت فکر کن. به آنچه سال های پیش می خواستی و بعد به آنها رسیدی، تحصیلات، مدرک، شغل، پول، ازدواج و... هرچه که فکر می کردی اگر به دست آوری خوشبخت خواهی شد، ولی بعد از رسیدن به آن احساس ناکامی و رنج پیدا کردی. گویی با داشتن آن اضطراب و بی قراریت بیشتر شده است.
🔸بعد آنچه حالا برای خودت خیلی حیاتی و ضروری می دانی را تصورکن.
تصور کن که به آن رسیده ای، چه خواهی کرد، فکر کن به آن رسیده ای و احساس کمبود می کنی و بیشترش را می خواهی، این یک واقعیت است.
🔹 حالا بیشترش را تصور کن، و فرض کن که به آن هم رسیده ای. پول بیشتر، خانه بزرگتر، شغل بهتر، هرچه را آرزو داری بیشتر و بهتر و بزرگتر تصورکن و تجسم کن که گویا به آنها رسیده ای.
🔸فکر می کنی با این رویاها و آرزوهای دست یافته خوشبخت و شاد خواهی بود؟
اگر خوب این کار را انجام دهی به پوچی و بی ارزشی خواسته هایت پی می بری.
می فهمی که آنها خواسته های واقعی تو نیستند.
🔹ممکن است احساس #افسردگی کنی، این فوق العاده ارزشمند است.
زمانی که هیچ چیز چنگی به دلت نمی زند و هیچ آرزویی دلت را پر نمی کند، قلبت به مرز دنیای نزدیک شده است و برای خارج شدن از اینجا آماده است.
🔸با شهامت این افسردگی را بپذیر و تا انتهای آن برو. شادی پایدار فراسوی این مرزهاست. پس از افسردگی فرار نکن، فکر نکن که باید بروی و خودت را با چیزی سرگرم کنی و واقعیت پوچ دنیا را از یاد ببری. این کشف پوچی دنیاست که تا کنون داشته ای با همه خواسته ها و هیجان های بیهوده و فریبنده.
🔹پس به خواسته هایت فکر کن، رسیدن به آنها را تجسم کن و ببین که هیچ کدام تو را راضی نمی کند، آنگاه دعوت خدا را از اعماق قلبت و با تمام وجودت خواهی شنید.
روشنایی را در همین تاریکی می توانی پیدا کنی. این ظلمت دنیاست که اگر از آن بگذری به روشنایی معرفت می رسی
🔸در این لحظه می توانی به خدا فکر کنی. نیاز حقیقی وجودت و رویای حقیقی زندگیت را می توانی باور کنی. کسی که واقعی ترین آرزو، بزرگترین هدف و روشن ترین معنای زندگی است.
💫💎 هرگز فراموش نکن که زندگی غیر از دنیاست.
🕊🍃حمیدرضا مظاهری سیف
@mazaheriseyf
🍃🌺
بزرگترین دروغی که بشر گفته این است:
«نمی توانم تغییر کنم.»
در حالی که خداوند تو را چنان آفریده است که خودت کاملش کنی و تصمیم بگیری که چه بشوی.
🕊🍃 حمیدرضا مظاهری سیف
@mazaheriseyf
🍃🌺
#بخشایش
بخشایش چند مرحله دارد:
اول بخشایش قلبی یعنی بیرون ریختن کینه و دشمنی از دل. این اقدام برای نجات شما از عذاب و رسیدن به آرامش ضروری است.
دوم، بخشایش عملی یعنی چشم پوشی از مجازات و جبران خطای شخص.
این دو مرحله جدا هستند ولی با هم ارتباط بسیار نزدیکی دارند. به طوری که اگر کسی بخشایش قلبی داشته باشد می تواند بخشایش عملی هم انجام دهد. و کسی که بخشایش قلبی نداشته باشد نمی تواند بخشایش عملی را انجام دهد. ریشه و اساس بخشایش بخشایش قلبی است و آنچه موجب آرامش درونی می شود، همین بخشایش قلبی است.
بخشایش عملی ممکن است همیشه کار درستی نباشد. چون افراد فرومایه و بی شخصیت را فاسد می کند. بنابراین گاهی بخشایش عملی تصمیم درستی نیست.
بخشایش قلبی و درونی را برای رسیدن به آرامش باید انجام دهیم، اما بعد از آن از سر لطف و مهربانی ممکن است، مجازات شخص خطاکار را پی گیری کنیم. تا او از آنچه که هست بدتر نشود و بدکاری اش موجب رنج دیگران نشود.
این مرحله بعد از آن است که قلباً او را بخشیدیم و می توانیم عاقلانه و درست درباره مجازات یا بخشایش عملی او تصمیم بگیریم. در این صورت مجازات شخص خطاکار بدخواهی او نیست، بلکه خیرخواهی برای اوست.
🕊🍃برگرفته از آثار «حمیدرضا مظاهری سیف»
@mazaheriseyf
🍃🌺
🔴 ماجرای خواندنی احمد بن ابی نصر بزنطی
🔷 احمد بن ابی نصر بزنطی می گوید: من ابتدا واقفی مذهب بودم. بعد، مستبصر شدم. روزی از امام رضا علیه السلام تقاضا كردم وقت مناسبی تعيين بفرمايند تا شرفياب حضور گردم و مسائلم را مطرح كنم. اين گذشت تا روزی من در خانه‌ام نشسته بودم، در زدند.
💐 ديدم خادم امام علیه السلام مركب مخصوص امام علیه السلام را آورده تا مرا خدمت امام ببرد. با خوشحالی تمام سوار شدم و شرفياب گشتم. مسائلی را مطرح كردم و بهره‌ها بردم تا شب شد. همان جا نماز مغرب و عشا را با امام علیه السلام خواندم. بعد، غذا آوردند و پس از صرف غذا خواستم برخيزم برای رفتن. فرمودند: دير وقت شده و منزل شما هم دور است، صلاح اين است كه همين جا استراحت كنی. من هم كه از خدا می خواستم خدمت امام علیه السلام باشم، اطاعت كردم و ماندم.
✅ به خادمشان فرمودند: رختخواب مخصوص خودم را بياور، برای آقای احمد بزنطی پهن كن. من در اين موقع به فكر فرو رفتم و از ذهنم گذشت كه معلوم می شود من آدم بسيار بزرگواری هستم كه امام اين‌گونه با من رفتار می کنند.
🔸 امام علیه السلام مركب مخصوص خود را برای من فرستاده و مرا به خانه‌شان آورده و با من هم غذا شده و بعد، رختخواب مخصوص خودشان را در اختيار من گذاشته اند. عجب! اين منم كه چنين بزرگوارم؟ امام نيم خيز شده بودند تا برخيزند و به اتاق خود بروند. ديدم نشستند.
🔷 فرمودند: احمد!، قصّه‌ای برايت بگويم. وقتی صعصعة بن سوهان، از اصحاب جدّم اميرالمؤمنين علیه السّلام مريض شد، اميرالمؤمنين علیه السلام به عيادت او رفتند و كنار بسترش نشستند و دست بر پيشانی او گذاشتند و او را مورد ملاطفت قرار دادند.
🌺 بعد، وقتی خواستند برخيزند، فرمودند: صعصعه، نكند اين آمدن من به عيادتت را مايه‌ی امتياز خود از برادران ايمانی ات بشماری. اين تكليف دينی من بود كه انجام دادم.
⚠️ امام رضا علیه السلام اين قصّه را گفتند و برخاستند و در واقع، با اين عمل، هم آگاهی خود را از ما فی الضمیر من نشان دادند، كه نمونه‌ای از علم غيب بود، هم به من پند دادند و مرا از بيماری عُجب و خودپسندی شفا بخشيدند.
📚 بحارالأنوار، جلد 49، صفحه 48، حديث 48
@mazaheriseyf
🍃🌺