🌸با توکل به #رب_العالمین ❣پیش به سوی 🌺 هفته ای عالی 🌹سرشاراز لطف و رحمت الهی 💝و پراز خیر و برکت و سلامتی🤲 رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#کلیپ_تصویری 📺 حاج آقا قرائتی ✍️ جواب اشکالات به خدا با یک لیوان👌 رسانه الهی🕌 @mediumelahi

#سوژه‌_سخن‌_طنز -بابام درِحیاط رو رنگ جدید زده 🌈 -چندروزه دنبال خونمون میگردم...😂😇🤣🤣🤣🤣 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برای زیاد شدن #حافظه 👇 -مسواک بزنید -روزه بگیرید -قرآن بخوانید -عسل بخورید - کندر ببلعید -کشمش (مویز) بخورید -قبل از مطالعہ دعای افزایش حافظه بخوانید👇👇 «اَللّهُمَّ اَخْرُجْنی مِنَ الظَّلُماتِ الْوَهْمِ وَ اَکْرِمْنی بِنُورِ الْفَهْمِ الَّلهُمَّ افْتَحْ عَلَینا اَبْوابَ رَحْمَتِکَ وَ انْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.»🤲 🌸🌸🌸🌸🌸🌸 رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#انگیزشی😍😍😍 دوستِ من✅ برای رسیدن به هدف، باید شروع به #حرکت کرد؛💪💪 هرچند حرکت میلی متری باشد. 🐢🐢 باور کن🙏🙏🙏 تو میتوانی👌👌👌👌 فقط باید بخواهی و شروع کنی🌈 بسم الله👇 پیش به سوی #هدف متعالی👌👌👌 رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

تا به حال #امام_زمان(عج) بهت لبخند زده؟ 🎤حجت‌الاسلام قرائتی 🌸ألـلَّـھُـمَــ ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِـڪْ ألْـفَـرَج🤲 #تلنگرانه رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#تدبر_در_قرآن عبارتِ👇 #ذلکم_خیرَُ_لَکم #این_براتون_بهتره ۸ بار در قرآن کریم اومده 👌👌👌👌👌 1...🌸ایمان🌸....آیه11 سوره صف 2...🌸تقوا🌸...............16 عنکبوت 3...🌸عبادت🌸............16 عنکبوت 4...🌸جهاد🌸.....................11 صف 5...🌸توبه🌸......................54 بقره 6...🌸نمازجمعه🌸... ...... 9 جمعه 7...🌸روزه🌸....................184 بقره 8...🌸صدقه🌸.............. 280 بقره. رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#داستان_واقعی #رمان_دختر_شینا 🌹به یاد شهید #حاج_ستار_ابراهیم_هژبر #قسمت_هشتادوششم 💞دیگر چیزی نگفتم و رفتم جای پدر شوهرم را انداختم. او که رفت بخوابد، من هم بچه ها را به برادرم سپردم و رفتم خانه خانم دارابی. جریان را برایش تعریف کردم و گفتم :"می خواهم زنگ بزنم سپاه واز صمد خبری بگیرم." خانم دارابی که همیشه با دست و دل بازی تلفن را پیشم می گذاشت و خودش از اتاق بیرون می رفت تا من بدون رودربایستی تلفن بزنم، این بار نشست کنار تلفن وگفت :" بگذار من شماره بگیرم." نشستم روبه رویش. هی شماره می گرفت و هی قطع می کرد. می گفت:" مشغول است ، نمی گیرد . انگار خط ها خراب است."نیم ساعت نشستم و به شماره گرفتنش نگاه کردم. انگار حواسش جای دیگری بود. زیر لب با خودش حرف می زد. هنوز یکی دو شماره نگرفته، قطع می کرد. گفتم:" اگر نمی گیرد، می روم دوباره می آیم. بچه ها پیش برادرم هستند. شامشان را می دهم و بر می گردم." 💞برگشتم خانه. برادرم پیش بچه ها نبود. رفته بود آن یکی اتاق پیش پدرشوهرم. داشتند با صدای آهسته با هم حرف می زدند، تا مرا دیدند ساکت شدند. دل شوره ام بیشتر شد‌. گفتم:" چرا نخوابیدید؟! طوری شده؟! تو را به روح ستار، اگر چیزی شده به من هم بگویید. دلم شور می زند."پدرشوهرم رفت توی جایش دراز کشید و گفت:" نه عروس ،جان چیزی نشده. داریم دو سه کلام حرف مردانه می زنیم. تعریف خانوادگی است. چی قرار است بشود. اگر اتفاقی افتاده بود که حتما به تو هم می گفتیم." برگشتم توی هال باید برای شام چیزی درست می کردم. زهرا وسمیه و مهدی با هم بازی می کردند. خدیجه و معصومه هم مشق می نوشتند. از دل شوره داشتم می مردم. دل توی دلم نبود. از خیر شام درست کردن گذشتم. دوباره رفتم خانه خانم دارابی. گفتم:" تو را به خدا یک زنگی بزن به حاج آقایتان، احوال صمد را از او بپرس." 💞خانم دارابی بی معطلی گفت:" اتفاقا همین چند دقیقه پیش با حاج آقا حرف می زدم. گفت حال حاج آقای شما خوبِ خوب است. گفت حاجی الان پیش ماست."از خوشحالی میخواستم بال درآورم. گفتم:" الهی خیر ببینی. قربان دستت. پس بی زحمت دوباره شماره ی حاج آقایتان را بگیر. تا صمد نرفته با او حرف بزنم." خانم دارابی اول این دست و آن دست کرد. بعد دوباره خودش تلفن را برداشت و هی شماره گرفت وهی قطع کرد. گفت:" تلفنشان مشغول است. دست آخر هم گفت ای داد بی داد ، انگار تلفن ها قطع شد." از دست خانم دارابی کفری شدم. خداحافظی کردم وآمدم خانه ی خودمان. دیگر بدجوری به شک افتاده بودم. خانم دارابی مثل همیشه نبود. انگار اتفاقی افتاده بود و او هم خبردار بود. همین که به خانه رسیدم دیدم پدرشوهر وبرادرم نشسته اند توی هال وقرآنی را که روی طاقچه بود ،برداشته اند و دارند وصیتنامه ی صمد را میخوانند. پدرشوهرم تا مرا دید، وصیتنامه را تا کرد و لای قرآن گذاشت و گفت :" خوابمان نمی آمد. آمدیم کمی قرآن بخوانیم." لب گزیدم .از کارشان لجم گرفته بود. گفتم:"چی از من پنهان می کنید. اینکه صمد شهید شده." قرآن را از پدرشوهرم گرفتم و روی سینه ام گذاشتم وگفتم:" صمد شهید شده . می دانم." پدرشوهرم با تعجب نگاهم کرد وگفت :" کی گفته؟!" ✍ادامه دارد.... رسانه الهی 🕌 @mediumelahi

#داستان_واقعی #رمان_دختر_شینا 🌹به یادشهید #حاج_ستار_ابراهیم_هژبر #قسمت_هشتاد_وهفتم 💞پدرشوهرم با تعجب نگاهم کرد و گفت: «کی گفته؟!» یک دفعه برادرم زد زیر گریه. من هم به گریه افتادم. قرآن را باز کردم. وصیت نامه را برداشتم. بوسیدم و گفتم: «صمد جان! بچه هایت هنوز کوچک اند، این چه وقت رفتن بود. بی معرفت، بدون خداحافظی. یعنی من ارزش یک خداحافظی را نداشتم.» دستم را روی قرآن گذاشتم و گفتم: «خدایا! تو را قسم به این قرآنت، همه چیز دروغ باشد. صمدم دوباره برگردد. ای خدا! صمدم را برگردان.» پدرشوهرم سرش را روی دیوار گذاشت. گریه می کرد و شانه هایش می لرزید. خدیجه و معصومه هم انگار فهمیده بودند چه اتفاقی افتاده. آمدند کنارم نشستند. طفلی ها پا به پای من گریه می کردند. سمیه روی پاهایم نشسته بود و اشک هایم را پاک می کرد. مهدی خیره خیره نگاهم می کرد. زهرا بغض کرده بود. پدرشوهرم لابه لای هق هق گریه هایش صمد و ستار را صدا می زد. مهدی را بغل کرد. او را بوسید و شعرهای ترکی سوزناکی برایش خواند؛ اما یک دفعه ساکت شد و گفت: «صمد توی وصیت نامه اش نوشته به همسرم بگویید زینب وار زندگی کند. نوشته بعد از من، مرد خانه ام مهدی است.» 💞و دوباره به گریه افتاد. برادرم رفت قاب عکس صمد را از روی طاقچه پایین آورد. بچه ها مثل همیشه به طرف عکس دویدند. یکی بوسش می کرد. آن یکی نازش می کرد. زهرا با شیرین زبانی بابا بابا می گفت. برادرم دستش را رو به آسمان گرفت و گفت: «خدایا! صبرمان بده. خدایا! چطور طاقت بیاوریم؟! خدایا خواهرم چطور این بچه های یتیم را بزرگ کند؟!» کمی بعد همسایه ها یکی یکی از راه رسیدند. با گریه بغلم می کردند. بچه هایم را می بوسیدند. خانم دارابی که آمد، ناله ام به هوا رفت. دست هایش را توی هوا تکان می داد و با حالت مویه و عزاداری می گفت: «جگرم را سوزاندی قدم خانم. تو و بچه هایت آتشم زدید قدم خانم. غصه تو کبابم کرد قدم خانم.» زار زدم: «تو زودتر از همه خبر داشتی بچه هایم یتیم شدند.» خانم دارابی گریه می کرد و دست ها و سرش را تکان می داد. بنده خدا نفسش بالا نمی آمد. داشت از هوش می رفت. آن شب تا صبح پرپر زدم. همین که بچه ها می خوابیدند. می رفتم بالای سرشان و یکی یکی می بوسیدمشان و می نالیدم. طفلی ها با گریه من از خواب بیدار می شدند. 💞آن شب جگرم کباب شد. تا صبح زار زدم. گریه کردم. نالیدم و برای تنهایی بچه هایم اشک ریختم. از درون مثل یک پاره آتش بودم و از بیرون تنم یخ کرده بود. همسایه ها تا صبح مثل پروانه دورم چرخیدند و پابه پایم گریه کردند. نمی توانستم زهرا را شیر بدهم. طفلکم گرسنه بود و جیغ می کشید. همسایه ها زهرا و سمیه را بردند. فردا صبح دوست و آشنا و فامیل با چند مینی بوس از قایش آمدند؛ با چشم های سرخ و ورم کرده. دوستان صمد آمدند و گفتند: «صمد را آورده اند سپاه.» آماده شدیم و رفتیم دیدنش. صمدم را گذاشته بودند توی یک ماشین بزرگ یخچالی. با شهدای دیگر آمده بود. در ماشین را باز کردند. تابوت ها روی هم چیده شده بودند. برادرشوهرم، تیمور، کنارم ایستاده بود. گفتم: «صمد! صمد مرا بیاورید. خیلی وقت است همدیگر را ندیدیم.» آقا تیمور از ماشین بالا رفت. چند تا تابوت را با کمک چند نفر دیگر پایین آورد. صمد بین آن ها نبود. آقا تیمور تابوتی را گذاشت جلوی پایم و گفت: «داداش است.» برادرها، خواهرها، پدر، مادرش و حاج آقایم دورتادور تابوت حلقه زدند. دلم می خواست شینا پیشم بود و توی بغلش گریه می کردم. این اواخر حالش خوب نبود. نمی توانست از خانه بیرون بیاید. جایی کنار صمد برای من و بچه ها نبود. ✍ادامه دارد... رسانه الهی 🕌 @mediumelahi