🌿 راه این‌جاست لأمالي للطوسي بإسناده عن الحسين عن أبيه عليهما السلام : قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : المَجالِسُ بِالأَمانَةِ ، ولا يَحِلُّ لِمُؤمِنٍ أن يَأثُرَ عَن مُؤمِنٍ ـ أو قالَ : عَن أخيهِ المُؤمِنِ ـ قَبيحا. الأمالى، طوسی به سندش، از امام حسين عليه السلام، از امام على عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «مجالس امانت‌اند و براى مؤمن روا نيست كه حرف مؤمنى را به جاى ديگر ببرد» يا فرمود: «[روا نيست] حرف برادر مؤمنش را به جاى ديگر ببرد.» ▫️الكافی: ج ۲، ص ۶۶۰ @medolabi

🌿 راه این‌جاست قَالَ اَلْإِمَامُ اَلصَّادِقُ صَلَوَاتُ اَللهِ عَلَيْهِ : لَمَّا ضُرِبَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ علیهما السلام بِالسَّیْفِ ثُمَّ ابْتُدِرَ لِیُقْطَعَ رَأْسُهُ نَادَی مُنَادٍ مِنْ قِبَلِ رَبِّ الْعِزَّةِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ فَقَالَ أَلَا أَیَّتُهَا الْأُمَّةُ الْمُتَحَیِّرَةُ الظَّالِمَةُ بَعْدَ نَبِیِّهَا- لَا وَفَّقَکُمُ اللَّهُ لِأَضْحًی وَ لَا فِطْرٍ. قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام لَا جَرَمَ وَ اللَّهِ مَا وُفِّقُوا وَ لَا یُوَفَّقُونَ أَبَداً حَتَّی یَقُومَ ثَائِرُ الْحُسَیْنِ علیه السلام. ➖ هنگامی که امام حسین علیه السّلام به وسیله شمشیر مضروب شد و قاتل آن حضرت سبقت گرفت که سر مقدسش را جدا کند، منادی از طرف پروردگار عزت‌مند تبارک و تعالی از وسط عرش ندا در داد: ای امتی که بعد از پیامبر خود ظلم و ستم کردید، خدا شما را برای ادراک روز عید قربان و عید فطر موفق نکند! ➖ سپس امام صادق علیه السلام فرمود : به خدا قسم که ناگزیر موفق نشدند و ابدا نیز موفق نخواهند شد تا خون‌خواه حسین علیه السلام [یعنی حضرت حجت علیه السّلام] قیام کند. ▫️علل الشرایع، ج ۲، ص ۲۷۶ @medolabi

✔️ حاج محمد اسماعیل دولابی: دنیا تمام‌شدنی است. هر چه قوه‌ی بدنی و اشـک چـشم و مـال و قـدرت داری، در راه خدا مصرف کن و زنده‌زنده کارَت را تکمیل کن. اگر هم مـصرف نکنـی، خواهی مُرد و همه‌ی آن‌ها از دستت خواهد رفت. @medolabi

✔️ حاج محمد اسماعیل دولابی: در کربلا همه چیز هست؛ از گرسنگی و تشنگی، بی‌پدر و مادر بودن، بی‌صاحب بودن، بی‌خانمان بودن، یک خیمه‌ی پارچه‌ای بود آن را هم آتش زدند. ➖ همه‌چیز در کربلا هست. هیچ مصیبتی ممکن نیست به صاحب مصیبتی برسد که نمایش آن در کربلا نباشد. کربلا رفیقِ هم‌عزای آدم است و به او تسلیت می‌دهد. لذا هرجا مصیبتی به تو برخورد کرد و نتوانستی با کارهای دیگر و با قُرب خدا خود را راحت کنی، توجّهت را کمی به سوی کربلا کن که فوراً چون برق لامع خواهد آمد و مصیبت را کنار خواهد زد. ➖ می‌گوید برای بچه‌ات گریه می‌کنی؟ نمی‌بینی که شاهزاده علی اصغر (ع) دارد گریه می‌کند؟ نشانت می‌دهد‌. برای تشنگی گریه می‌کنی؟ نمی‌بینی که بچه‌های اهل بیت (ع) همه تشنه‌اند. برای گرسنگی گریه می‌کنی؟ باز آن‌جا را نشانت می‌دهد. ➖ هرجا دیدی که مصیبت دارد غالب می‌شود یک توجّه به کربلا کن. الحمدلله همه‌ی شما آشنائید. ▫️طوبای محبت، ج ۳، ص ۱۸۸ @medolabi

✔️ حاج محمد اسماعیل دولابی (ره): در ایام سوگواری اهل بیت و خصوصاً امام حسین علیهم السّلام چند شب درون خانه‎تان پرچم یا پارچه‎ی سیاهی بزنید و لباس سیاه به تن بچّه‎ها بکنید و دور هم بنشینید و خودتان چند بیت از همان نوحه‎های ساده‌ی قدیمی‎ بخوانید که به فطرت نزدیک‌تر است و با هم سینه بزنید. آن‎وقت ببینید خدا و اهل بیت علیهم السّلام از فضل و عنایت، با شما و خانواده‎تان چه‎ها می‎کند. امام حسین ظهور محبت است. ▫️مصباح الهدی، ص ٣٠٦ @medolabi

✔️ شیعه، تشنه است بخش نخست حاج محمد اسماعیل دولابی: امیدوارم قلب‌هایتان مُحرِم شود. عاشوراست. از فردا او خود همه را مُحِرم می‌کند. وقتی که امشب یا فردا خبر به شما می‌رسد و بچه‌ها می‌گویند که از امروز در کربلا آب را بر اهل بیت علیهم السلام بستند، خبر بالاخره به قلوبتان می‌خورد یا پیش از این خورده است. ➖ شیعه هول می‌کند. هول، غیر ترس است و خیلی مشکل است. اگر آدمی از هول افتاد و یک‌مرتبه جان داد، زیاد نیست. تازه آب را بسته‌اند و [اهل بیت] هنوز تشنه نشده‌اند. تازه می‌خواهند آب را ببندند؛ شیعیان و دوستان اهل بیت علیهم السلام هول می‌کنند. ➖ فردا صبح آثار هول و وحشت در این مذهب- هر کجا که باشند- هست. یعنی به قلب طبیعی و خلقی‌مان سرایت می‌کند. مگر آن‌که فرد، توجه نداشته باشد و اشعار را بگویند و گوش بدهد و رد شود؛ و الا اگر به دل بخورد، هول و وحشت می‌کند. چه‌طور وقتی می‌گویند فردا چنین و چنان می‌شود، آدمی برای آب و نان دنیا وحشت می‌کند؟ آب را بر اهل بیت علیهم السلام بسته باشند و آدمی هم یقین داشته باشد که الان کربلاست- همه ما و مؤمنین و مؤمنات در کربلا هستیم و الان هم عاشورا است- آن‌وقت بگویند آب را بستند؟ به همین سادگی؟ ➖ آب هم از هر جور باشد، آب ظاهری باشد یا آب معنوی و تشنگی برای راه خدا باشد. آیا الان اهل مملکت شیعه، تشنه‌ی آن نیستند که به امام حسین علیه‌السلام نزدیک شوند؟ بیش‌تر، آن تشنگی [معنوی] است که این تشنگی [ظاهری] را هم در کنارش می‌گذارند. برای شیعیان که آن تشنگی است. ➖ آن‌ها در دریای غیب بودند و از عالم غیب، سیراب بودند؛ در ظاهر آب نداشتند. ولی ما در هر دو سر نشسته‌ایم؛ هم تشنه‌ی آب دنیاییم که مبادا آب را ببندند و هم وحشت داریم که نکند از کربلا محروم بمانیم. به ظهر عاشورا و آن زمانی که کار تمام می‌شود نرسیم و خدای نخواسته نیمه‌کاره از این دنیا برویم. این هم تشنگی و عطش است. 📎 ادامه دارد @medolabi

✔️ عطشِ محبت بخش دوم حاج محمد اسماعیل دولابی: خداوند عطش محبت، نصیب‌تان کند که وقتی بگیرد ریشه هر چه غیر خدا و غیر امام را می‌سوزاند. آن، عطشی بسیار قوی است که بدن انسان را خشک می‌کند، به حدی که مثل خاک خشک می‌شود. یَحولَ العطشُ بَینَهُ و بَین السّماءِ کالدُّخان. [۱] ای آدم، عطش بین اهل بیت حسین‌بن‌علی علیه‌السلام و آسمان، مثل دود است. ➖ عطش روز عاشورا این جور بود. این را ظاهری حساب کنید. اگر یک وقت بچه‌ای صدا بزند «آب» و کسی به او ندهد، دفعه‌ی دوم که صدا می‌زند همه شما بلند می‌شوید. صدا طوری است که به همه‌جا می‌زند. اصلاً در عالم، هیچ چیز چون عطش نیست. ➖ شما وقتی تشنه می‌شوید اگر پنج دقیقه طاقت بیاورید، آخرِ سر هوار می‌زنید، یا دعوا می‌کنید که آب بیاور، یا خودتان طرف آب می‌دوید. عطش که زیاد شود، اختیار آدمی را می‌برد. این تازه عطشِ ظاهری است. ➖ امیدوارم قلب‌های ما در این گرداب‌ها به امام حسین نزدیک شود. کربلا تربت می‌سازد و همه ابدان شیعیان را تربت می‌کند. از عطش، آبِ بدن خشک می‌شود و تشنه دنیا و آخرت می‌شود. هم تشنه آب ظاهری می‌شود و هم تشنه معنوی. تشنگی، آب بدن را می‌کِشد و کم می‌کند و آن را خشک و خاک و تربت می‌کند. کسی که تشنه کربلا شد، بدنش سرانجام تربت می‌شود؛ همین بدن ظاهری، ولو نمرده باشد. ۱- [جبرئیل خطاب به حضرت آدم:] تشنگی او حائل شود میان او و‌ آسمان، مانند دود سیاه. 📎 ادامه دارد @medolabi

✔️ درباره‌ی تربت بخش سوم حاج محمد اسماعیل دولابی: تربت را اگر به دریا بزنی، خجالت می‌کشد که طغیان کند و ساکت می‌شود. اگر آن را به تب شدید چهل درجه عرضه کنی، تب فوراً ساکت می‌شود و از آن بدن می‌رود- خجالت می‌کشد. تربت به او می‌گوید تو حرف نزن، من مال کربلایم. به تب می‌گوید من از صبح تا ظهر عاشورا طوفان‌ها دیده‌ام. تو فقط یک طوفان دیده‌ای. تب خجالت می‌کشد و تا تربت امام حسین علیه‌السلام به آن می‌رسد سرش را پایین می‌اندازد و می‌رود. اگر به دریایی که طغیان کرده است تربت نشان دهی، خجالت می‌کشد، سرش را پایین می‌اندازد و آرام می‌گیرد. همه شما، هم با عقل‌تان، هم با محبت‌تان و هم با ولایت‌تان می‌بینید که این درست است. ➖ اساساً وقتی کسی که ابتلا زیاد دیده است می‌آید، کسی که کم مصیبت دیده است، خاموش می‌شود. کسی برادر و یا عیالش مرحوم شده، دیگری بچه‌اش مرحوم شده است و گریه می‌کند. وقتی آن که ابتلای بزرگ‌تر دیده است وارد می‌شود، آن یکی خاموش می‌شود و دیگر خجالت می‌کشد گریه کند. این خیلی ساده است. ➖ تمام ابتلائاتی که ما در دنیا می‌کشیم، با یاد کربلا ساکت می‌شود. امیدوارم این ابتلائات، ساکت شود سپس با خود کربلایی‌ها گریه کنیم- با خود امام حسین و حضرت زینب. چقدر شیرین است؛ هر گاه آن‌ها گریه کردند، تو هم گریه کنی و هر وقت سُرور داشتند، مسرور باشی. ➖ از مصیبت‌های خود، راحت شویم و بنشینیم. چگونه راحت شویم؟ یاد مصیبت آن‌ها ما را راحت می‌کند، زیرا مصائب آن‌ها زیاد و تمام است. ابتلاهای ما کجا و ابتلائات آن‌ها کجا؟ جای ما کجا و جای آن‌ها کجا؟ امیدوارم ان شاءالله به حساب خوبان بگذاری. همه مصائب دنیا را به حساب کربلا بگذار؛ بگو با غصه کربلا، دیگر دنیا به مصیبتش نمی‌ارزد که برایش غصه بخوریم و محزون شویم. 📎 ادامه دارد @medolabi

✔️ هر وقت خواستی گریه کنی، برای مولایمان حسین‌بن علی گریه کن بخش چهارم حاج محمد اسماعیل دولابی: هر وقت خواستی گریه کنی، برای مولایمان حسین‌بن علی گریه کن که همه آسمان و زمین و ملکوت، وقتی که او بگرید و محزون باشد، برای او گریه می‌کنند. در روز عاشورا حضرت یکی‌دو بار گریه افتاد: و بَکی بُکاء شدیدا. امیر‌المؤمنین علیه‌السلام در عمرش دو سه بار در میان جمعیت و در مساجد گریه کرده است. منتهی یک‌مرتبه گریه‌ی آن‌ها، خیلی زیاد است و اگر به‌خاطر همان یک‌بار، مخلوقات و بشر و ذرات عالم تا قیامت گریه کنند، کم است. ➖ عزیز خدا و ولی خدا گریه کند یعنی همه آسمان و زمین و ملک و ملکوت دارد گریه می‌کند. همه‌جا مضطرب می‌شود، سر انسان، بالا، پایین، آسمان‌ها، زمین، همه گریه می‌کنند. زیرا قلب مؤمن، عرش رحمان است. وقتی یک بچه یتیم گریه می‌کند، عرش خدا می‌لرزد. ➖ اینک قافله به کربلا رسیده و ساکن شده است و خانواده هم در حرم و اصحاب نیز نشسته‌اند و در حال مذاکره و صحبت و ایاب و ذهاب و آمد و رفت هستند. شب‌ها از ترس دشمن، چراغ روشن نمی‌کنند. حرم خدا و عزیزان خدا، شب‌ها چراغ ندارند. غذا هم هر چه زاد و راحله بوده است مصرف شده و آب را هم که بسته‌اند. کأنّه تمام کُره بی‌رزق مانده است. تمام ملأاعلی بی‌ذکر خدا مانده‌اند و ملائکه نمی‌توانند ذکر خدا کنند. ➖ حرم امام حسین گریه می‌کنند و کودکان او ضجه می‌زنند. صدای آن‌ها هنوز می‌آید و ناله زینب هنوز به گوش می‌رسد. گوش باشید، این‌ها راست است. بزرگِ خانه، بیش‌تر وحشت می‌کند. 📎 ادامه دارد @medolabi

✔️ هذه زینب بنت علی بخش پنجم و پایانی حاج محمد اسماعیل دولابی: آیا می‌دانی وقتی قلب حضرت زینب محزون شود چه بر سر عالم می‌آید؟ تصور کنید که هیچ بچه‌ای و هیچ خانمی گریه نکند و تشنه نشود، فقط خانم زینب غصه‌دار شود. او خود همه است. قلب همه شیعیان محزون می‌شود. ➖ او کبد و سینه‌ای چون امیر‌المؤمنین داشت، که وقتی خطبه خواند، کسانی که پیرمرد بودند و ایام گذشته را دیده بودند، تصور کردند حضرت امیر دارد خطبه می‌خواند. بعضی از آن‌ها جمعیت را شکافتند و جلو آمدند. یکی از آن‌ها که آمده بود، وقتی برگشت گفت هذه زینب بنت علی. این زینب است که صدا می‌زند. علت داشت که حضرت، کلام را رساند. زیرا زنگ شترها را بسته بودند و سر و صدا راه انداخته بودند تا صدای خانم به مردم نرسد. ➖ وقتی مظلومان خیلی مشهور باشند ظالم می‌خواهد آن‌ها را بپوشاند. صدای زنگ شترها و هیاهو و هلهله عرب را زیاد کرده بودند تا کسی صدای خانم را که خطبه می‌خواند، نشنود. به مرحمت خدا و با اشاره حضرت، سکوت محض شد. چگونه می‌شود شتر راه برود اما صدا نکند؟ نفس اعراب هم ساکت شد. اگر بزرگ خانه‌ای به اهل آن بگوید ساکت، نفس‌ها همه بند می‌آید. خانم زینب بگوید اسکتوا، چطور؟ نفس امیر‌المؤمنین بگوید ساکت؛ از تمامی زمین هم نفس درنیاید، زیاد نیست. ▫️پیاده شده از نوار روضه‌خوانی حاج محمداسماعیل دولابی @medolabi