📡 رسانه می تواند روایتگر هر یک از این سه تصویر باشد. 🎭 اما کدام روایت درست است؟ #رسانه #فضای_مجازی #هندسه_فریب 🍃🍂🍃༻🌹༺‌‌‌🍃🍂🍃 @yaddasht_tarbiyate

🎞 کوتاه و مختصر و مفید ؛ فریب_بزرگ به جنگ_شناختی لیبرال ها و غربزده ها بهترین ابزار دشمن در جنگ شناختی هستند، جایی که آنقدر شما را درگیر تحلیل های درست و غلط می کنند که نتوانید فکر کنید.

بسم الله الرحمن الرحیم غلامرضا سازگار عمـر مــا بعــد تـو چـون بسمـل بی‌بـال گذشت نـه چهـل روز کـه هـر لحظه چهل سال گذشت آمـــدم بــاتــــو بگـــویم بــه چـه احــوال گذشت همـه جـا بـر من، چــون گوشـۀ گــودال گذشت            کـاش آن دم که ز نعش تو جدا گردیم             عـوض تو سر خود را سر نی می‌دیدم از زمــانی که جدا گشت ز پیکـر سـر تو مـاند جـای سـم اسبـان به روی پیکر تو کعب نی داشت به کف قاتل بد اختر تو تـــن آزردۀ مــن شـــد سپــــر دختـــر تو               مـادرت فاطمـه را گوشۀ مقتل دیدم                    نـالـۀ وای حسینــای ورا بشنیـدم دیدم از حنجر صدچاک دعایم کردی. سر خود را سر نی راهنمایم کردی گـاه از گــوشۀ گـودال صدایم کردی گـاه بر نوک سنان گریه برایم کردی             بی‌تو از مقتــل خون رو به حرم آوردم               سر خونین تـو را بر سر نی گم کردم سـر تـو گم شدو بی‌روی تو سر کردم من دیگــر از بــودن خــود صــرف‌نظـر کردم من روز رفت و شب خود بی‌تو سحر کردم من ظهــر فـردا به سوی کوفه سفر کردم من         این دو روزی که ز دیدار تو بودم محروم           ذکـر من بـود فقـط وای حسیـن مظلوم بود کوه غم تو همچو علم بر دوشم غم گرفتی عوض فاطمه در آغوشم تاصدای تورسید ازسر نی بر گوشم کرد آوای تو از نوک سنان خـاموشم                         خواندی و با نفست شعلۀ آهم کردی                         اشـک‌ریـزان ز سـر نیـزه نگـاهم کردی بـاز پـروانه شـــدم دور سـرت گردیدم بــا نگــه مــرهم زخـم جگـرت گردیدم ازهمان پای سرت همسفرت گردیدم عـاشق صــادق مــوج خطرت گردیدم                         اهل هر شهر اهانت به مقامم کردند                         بـــا ســــرت وارد دروازۀ شـــامم کرد چه بگویم که چه درشام کشیدیم حسین گـام گـام از همه دشنام شنیدیم حسین سر هـر کــوچه و بــازار رسیـــدیم حسین غیـر شادی و کـف و خنده ندیدیم حسین                      شامیان چنگ و نی و تار و دهل آوردند                      هیجـده ســر عــوض شاخـۀ گل آوردند بـانگ تبریک به دور سر تو سر دادند نسبــت کفــر بــه اولاد پیمبـــر دادند نتوان گفت که دشنام به حیدر دادند سر هر کـوچه بـه مـا زجر مکرر دادند                     جگـــــرم را چـــــو تــــن زخمی تو آزردند                     دست بستـه به سوی بزم شرابم بردند در کنــــار سر تـو اشک فشانـدم دیدی خصم چون مادر تو فاطمه خواندم دیدی خصم را سخت به تحقیر کشاندم دیدی بـر همـــه خلق پیــام تــو رساندم دیدی                     پـــای قــــرآن دل انگیز تـو ای خون خدا                     بر رخش سخت زدم سیلـی یابن الطقا شام با آن همه بیداد اسیرت گردید پسـر هنـد جگـــرخوار حقیرت گردید نــوبت سلطنت طفـل صغیرت گردید تا صف حشر به ویرانه سفیرت گرید                           تا ابد طفل یتیم تو نمایندۀ توست                           این نمـاینـده پیـام‌آور آیندۀ توست حـال در کـوی تـو رو بار دگر آوردم بــر تو از کوفه و از شام خبر آوردم پــرچم صبـر بــه همـراه ظفر آوردم داغ جای گل و ریحان ز سفر آوردم                        دیدی از نیزه چه ها برسرما می‌آمد                        کعب نـی بـود که بر پیکر مـا می‌آمد چــادرم رفت ولی دیـدن یـک مـویم نه قامتم گشت خم از هجر تـو زانـویم نه بازویم بسته شد اما لب حق گویم نه گـــره افتــــاد بــه بــازوم بـه ابرویم نه                  نه غـم از بند نه باک از گرهم بود حسین                  که همین رخـت اسارت زرهم بود حسین یـوسف فــاطمه ‌ای داغ تــو مُهـر جگـرم همرهم همسخنم همنفسم همسفرم خجلـــم از تـــو و از مـــادر و جـد و پدرم کـــز چه بـــاید بــه وطن پیرهنت را ببرم                          یابن زهرا چه شود آبرویم را بخری                          همـره خویش مـرا مثـل رقیه ببری کاش خونین شود از چشم ترم پیرهنم کـاش می‌کــرد قضــا پیــرهنـم را کفنم کاش می گشت کنـار حـرمت دفن تنم تــو دعــا کــن نبــرد قافله سـوی وطنم                       تا به نظم آورد ازسوز درون این غم را                       داده‌ام شعله دمـادم نـفس«میثم»را #امام_حسین_علیه_السلام #اربعین #میثم

هجران بهانه ای ست برای وصال ها بهتر شده ست از برکات تو حال ها از یاد رفته است جراحات بال ها با عمه راحت است تمام خیال ها عمه نگو که فاطمه ی کربلا بگو عمه نگو حسین بگو مرتضی بگو بابا سلام عمه رسیده بلند شو در پیش پای موی سپیده بلند شو از احترامِ قدِّ خمیده بلند شو با گردن بریده بریده بلند شو عمه اگر شکسته شده قد کمان شده چون میهمان مجلس نامحرمان شده دائم پیِ گذشتنِ از جان خویش بود مأمور حفظ جان امامان خویش بود زینب ولیک حیدر میدان خویش بود گرم طواف قاری قرآن خویش بود صد کربلا پس از تو بلا دیده ایم ما صد فاجعه به شام بلا دیده ایم ما با آه خویش کرب و بلا را مهار کرد خیلی برای پرچم اسلام کار کرد ما را خودش به ناقه ی عریان سوار کرد باید به عمه هر دو جهان افتخار کرد عمه چه عمه ای! همه مدیون عمه ایم ما زنده ایم اگر همه ممنون عمه ایم سخت است فقط بال زدن پر نداشتن خواهر شدن به شرط برادر نداشتن حیدر شدن به قیمت لشگر نداشتن کوچه به کوچه رفتن و معجر نداشتن کوفه برای او تب و تابی درست کرد با آستین پاره حجابی درست کرد یادم نمی رود که به هنگام رفتنت کردی نوازشم پدرانه به دامنت آتش گرفت صورتم از بوسه دادنت هِی بوسه می زدم به لب و دور گردنت رفتی و بعد خسته و بی حال دیدمت رفتی و بعد از آن تهِ گودال دیدمت بر سینه ات نشست و شکست استخوان تو با قتلِ صبر کشته شدی و به جان تو- سوگند به این که خواهر قامت کمان تو زد ناله با نوای حزین ای برادرم صورت به خاک دادی و ای خاک بر سرم! وقتی که نیزه در گلویت کرد وای وای! با پای خویش پشت و رویت کرد وای وای! با خاک گرم رو به رویت کرد وای وای! از پشت پنجه بین مویت کرد وای وای! آن لحظه ای که دور و برِ تو سپاه بود چشمت درست رو به روی خیمه گاه بود خیلی دلت شکست علی اکبرت که رفت خیلی دلم شکست علی اصغرت که رفت نزدیک بود عمه بمیرد سرت که رفت انگشت تو بریده شد انگشترت که رفت با سنگ و نیزه بین تو و خیمه سد شدند ده اسبِ تازه نعل به نعل از تو رد شدند ای وای از اسیر شدن کو به کو شدن از خجلت و غریب شدن سرخ رو شدن با مردم محله چنین رو به رو شدن این است آخر عاقبت بی عمو شدن دلواپسیِ دختر زهرا ز حد گذشت خیلی به عمه ام سر بازار بد گذشت پس داده اند پیرهن پاره پاره را رخت مرا لباس تو را گاهواره را آورده است عمه سر شیرخواره را گوشش نکرده است کسی گوشواره را ما از غم فراق گرفتارتر شدیم وقتی رقیه رفت عزادارتر شدیم یک اربعین برای تو حیران شدم حسین مانند گیسوی تو پریشان شدم با چند قطره اشک دل من سبک نشد ابری شدم به پای تو باران شدم حسین زلفی اگر که ماند برای تو پیر شد در اول بهار زمستان شدم حسین کوفه به کوفه، کوچه به کوچه، گذر گذر قاری شدی، مفسر قرآن شدم حسین دیدی چگونه آخر عمری دلم شکست دیدی چگونه پاره گریبان شدم حسین تو رفتی و کنار خودم گریه می کنم دارم سر مزار خودم گریه می کنم #امام_حسین_علیه_السلام #اربعین #لطیفیان