همواره “آدم امن بودن” تنها تلاش من در روابط انسانی و “آدم امن داشتن “اصلی‌ترین خواسته‌ی من بوده.

در جوشن كبير يک عبارتی هست كه مى‌گوييم: "يا كَريمَ الصَّفْح" معنیش خيلى جالبه؛ یک وقتی یک کسی تو رو می‌بخشه اما یادش نمی‌ره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه‌جوری نگات می‌کنه که تو می‌فهمی هنوز یادش نرفته! یه‌جورایی انگار که سابقه‌ی بدت رو مدام به یادت میاره ...! ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه و یک‌طوری فراموش می‌کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی، اصلا هم به روت نمیاره؛ به این نوع بخشش میگن صَفح. و خدای ما این‌گونه است ...

از آدمی که رفتارش با همه یکسان نیست خوشم میاد، چون بهم اینو میرسونه برای خودش ارزش قائله و میدونه با کی باید چه رفتاری داشته باشه