نم نمِ باران شبیهِ تو است.
آفتاب شبیه تو است وقتی نه سرد است نه سوزناک.
آسمان شبیهِ تو است وقتی که لبخند می زند.
نسیم شبیهِ تو است.
اشک شبیهِ تو است از سرِ شوق.
ابر های سفید، در آبیِ آسمان شبیهِ تو هستند.
پشمک ها شبیهِ تو هستند.
انجیر ها وقتی که در یخچال سرد مانده اند، شبیهِ تو هستند.
اولین قدم، بعد از دراوردنِ سنگ از کفشم، شبیهِ تو است.
نوشتن، وقتی که دوست دارم بنویسم، شبیهِ تو است.
سکوتِ شب قبل از خواب، و هم، صدای پرنده ها، وقتی که صبح بیدار می شوم، شبیهِ تو هستند.
عید ها شبیه تو؛ سفرها شبیهِ تو هستند.
بیدار شدن خانهٔ مادر بزرگ، سرِ ظهر، شبیهِ تو است.
وقتی که تشنه ام، آب شبیهِ تو است.
وقتی که خسته ام، خواب شبیهِ تو است.
شبیهِ تو؟
حسِ مفید بودنِ بعد از کمک به دیگران،
حس شنیدنِ حرف های گرم،
حسِ شنیده شدن، توسطِ گوشهایی که حرف ها به مقصدِ آنها گفته می شوند.
زندگی شبیهِ تو است.
و مرگ، درست زمانی که از گذارِِ عُمر خسته ام، شبیهِ تو است.
فیلم دیدن، به تنهایی یا کنارِ آنکه حینش حرف نمی زند، شبیهِ تو است.
ادامه وقتی که لازم است شبیهِ تو است.
و پایان وقتی که واجب است شبیهِ تو است...
@menaakk
