۸.محشور شدن با پیامبر اکرم و اهلبیت علیهم السلام دو متن روایی _داستانی بسیار دلنشین👇 🔹۱.عیاشی در کتاب "تفسیر" خود از "برید بن معاویه عجلی" نقل کرده است که گفت: نزد امام باقر (علیه‎السلام) حاضر بودم که ناگاه شخصی که از خراسان پیاده برای ملاقات آن حضرت سفر کرده بود وارد شد، دو پای خود را که ترکیدگی و شکاف برداشته بود برای نشان دادن بیرون آورد و عرض کرد: به خدا قسم چیزی جز محبت شما اهل بیت مرا به این کار وانداشت، و دوستی شما باعث شد که این راه طولانی را پیاده بپیمایم. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: "به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند تبارک و تعالی او را با ما محشور گرداند، و آیا دین چیزی جز محبت است؟" علی علیه السلام فرمود: « من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه؛ هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد. کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

🔹۲.کلینی در کتاب "کافی" از حکم بن عتبه نقل می‎کند: در خدمت امام باقر(علیه‎السلام) بودم و خانه پر از جمعیت بود که ناگاه پیرمردی که بر عصای خود تکیه می‎کرد آمد تا آن که کنار در اتاق ایستاد و به امام باقر(علیه‎السلام) گفت: "السلام علیک یابن رسول الله و رحمة الله و برکاته"، سپس ساکت شد و منتظر جواب ماند. امام(علیه‎السلام) سلام او را به همان گونه پاسخ داد، آنگاه پیرمرد روی خود را به اهل مجلس کرد و به آنها سلام نمود و ساکت ماند تا آن که جمعیت همگی سلام او را پاسخ گفتند. سپس به امام باقر(علیه‎السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! مرا نزدیک خود بنشان، خدا مرا فدایت گرداند. به خدا قسم! به راستی من شما را دوست دارم و هر کس شما را دوست داشته باشد دوست دارم، و به خدا قسم این دوستی‎ام به خاطر طمع دنیوی نیست، و من به راستی با دشمنان شما دشمنم، و از آنها بیزارم و نفرت دارم، و به خدا قسم این دشمنی و نفرت به خاطر انتقامجویی یا کدورت شخصی که بین من و او باشد نیست، و به خدا سوگند حلال شما را حلال می‎دانم و حرام شما را حرام می‎دانم، و منتظر امر شما و دولت کریمه شما هستم، آیا امیدوار باشم و شما نسبت به من امیدی دارید؟ خداوند مرا فدای شما گرداند. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: به سوی من بیا، به سوی من بیا، پس او را کنار خود نشانید سپس فرمود: ای پیرمرد! شخصی خدمت پدرم علی بن الحسین(علیهماالسلام) رسید و از آن حضرت همین سئوال تو را پرسش نمود، پدرم به او فرمود: اگر با این حال از دنیا رفتی بر رسول خدا، امیرالمؤمنین، امام مجتبی، امام حسین و علی بن الحسین(علیهم ‎السلام) وارد می‎شوی و دلت آرام می‎گیرد، قلبت خشنود و چشمانت روشن می‎گردد و هنگامی که جان به حلقومت می‎رسد فرشتگان با آغوش باز و با دسته‎های گل به استقبال تو می‎آیند. و اگر زنده ماندی آنچه باعث روشنی چشمان تو است، خواهی دید و در مقامات عالی بهشت با ما خواهی بود. پیرمرد که گویا از شنیدن گفتار امام باقر(علیه‎السلام) شوق زده شده بود عرض کرد: ای ابوجعفر! چه فرمودید؟ امام بار دیگر مطالبی را که فرموده بود تکرار کرد. پیرمرد شگفت‎زده گفت: الله اکبر، ای ابوجعفر! اگر بمیرم بر رسول خدا، امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و علی بن الحسین(علیهم‎‎السلام) وارد می‎شوم. . . و همان مطالبی را که امام(علیه‎السلام) فرموده بود تکرار کرد. سپس پیرمرد صدا را به گریه بلند کرد و گریه راه گلویش را گرفته هق هق می‎کرد تا نقش زمین گردید، اهل مجلس از مشاهده حال این پیرمرد و گریه‎های او همه ناله کردند. امام باقر(علیه‎السلام) با انگشتان مبارک اشک از چشمان پیرمرد پاک کرد. پیرمرد سر بلند کرد و به امام باقر(علیه‎السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! دست مبارک خود را بده تا ببوسم خداوند مرا فدای شما گرداند. آنگاه دست امام(علیه‎السلام) بوسید و بر چشمان و صورت خود نهاد، سپس پیراهن خود را بالا زد و دست امام را بر آن گذاشت و بعد از آن از جا برخاست و خداحافظی کرد. امام باقر(علیه‎السلام) از پشت سرش به او نگاه می‎کرد و او می‎رفت، سپس رو به اهل مجلس کرد و فرمود: هر کس دوست دارد یکی از اهالی بهشت را ببیند به این شخص نگاه کند. کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

🟧 عالم برجسته الازهر مصر 🟦 خدا ایرانیان را نگهبان اسلام نمود 🟥 پیامبر خدا (ص) در تفسیر آیه ٣٨ سوره محمد (ص) فرمودند: «آن ملتی که در صورت رویگردانی اعراب از دین، خداوند آنها را نگهبان دین می کند، قوم سلمان (ایرانیان) هستند.» 🔺عملیات «وعدهٔ صادق» نشان داد که ایرانیان حق نگهبانی دین را ادا کردند و مانند سایر مدعیان خدمت به اسلام نیستند.

امام جواد عليه السلام:  اَلْمُؤْمِنُ يَحْتاجُ اِلى ثَلاثِ خِصالٍ: ۱.تَوْفيقٍ مِنَ اللّه ِ، ۲.وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، ۳.وَ قَبولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ؛  [تحف العقول،ص۴۵۷] مؤمن، به سه چيز، نيازمند است: ۱.توفيقى از جانب پروردگار، ۲.پنددهنده اى از درون خويش ۳.و پذيرشى از نصيحت كنندگان. کانال منبرهای عددی🌾 https://eitaa.com/menbaradady

۱.تَوْفيقٍ مِنَ اللّه ِ توفيقى از جانب پروردگار 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

🔻مفهوم توفیق الهی و وَفِّقني لِطاعَةِ مَن سَدَّدَني، و مُتابَعَةِ مَن أرشَدَني. در این فراز از دعای نورانی مکارم الاخلاق از خداوند منان اینگونه می‌خواهیم که: خدایا! به من توفیق اطاعت از کسی که مرا به راه راست هدایت می‌کند و توفیق پیروی از کسی که مرا راهنمایی می‌کند، عنایت فرما. اولین نکته، بحث توفیق است. اینکه از خدا توفیق انجام کاری را درخواست می‌کنیم یا برای کسی آرزوی توفیق می‌کنیم به چه معناست؟ خلیل بن احمد در کتاب العیندر تبیین معنای توفیق می‌نویسد: كل شي‌ءٍ متسق مُتَّفِقٌ على‌ تِيفَاقٍ‌ واحد فهو: وَفْق‌. هر چیزی که در یک جهت هماهنگی و سازگاری داشته باشد را وَفق گویند. اینکه در فارسی هم می‌گوییم اوضاع وِفق مراد است، یعنی شرایط با خواسته ما هماهنگ است. راغب درمفردات نیز آن را اینگونه معنا می‌کند: الْوِفْقُ‌: المطابقة بين الشّيئين. «وفق» یعنی هماهنگی و مطابقت میان دو چیز. پس اگر برای انجام کاری زمینه فراهم شد، در واقع میان آن کار و شرایط انجامش، هماهنگی و مطابقت ایجاد شده است و این همان توفیق انجام آن است. در رابطه با توفیق انجام کارها، چند سؤال مطرح است، یکی آن است که آیا بدون توفیق خدا امکان دارد کاری انجام بپذیرد یا خیر؟ پاسخ این است که قطعاً امکان ندارد کاری بدون توفیق الهی تحقق پیدا کند، زیرا تحقق هر فعلی در خارج منوط به ایجاد اسباب آن است و مسبب الأسباب هم تنها خداست؛ لذا می‌گوییم: ﴿وَ ما تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللَّهِ﴾. در روایتی از امیر مؤمنان علی (علیه السّلام) نیز چنین وارد شده است: التَّوفيقُ‌ أوَّلُ‌ النِّعمَةِ. توفيق، نخستين نعمت است. پس، قبل از بهره مندی از هر نعمتی، خداوند توفیق دریافت آن را به انسان داده است. همچنین در روایت دیگری طبق نقل می‌فرماید: مَن أمَدَّهُ التَّوفيقُ أحسَنَ العَمَلَ. هر كه توفيق يارَش شود، عمل نيكو انجام دهد".

از توفیق در روایات به عنوان : «لاقائد کالتوفیق»؛ (بهترین راهبر) و «اجلٌ ما ینزل من السماء التوفیق»؛ (با ارزشترین چیزی که از آسمان فرو می‌آید) تعبیر شده است.