🔰ماجرای دیدار حسین و منیژه پس از ۱۸ سال ❇️۲۰ اسفندماه زادروز حسین لشگری از خلبان‌های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است که چند روز قبل از آغاز رسمی جنگ ایران و عراق اسیر شد و پس از ۱۸ سال اسارت در عراق به ایران بازگشت. او اولین ایرانی اسیرشده و آخرین اسیر آزادشده جنگ ایران و عراق است که در مجموع طولانی‌ترین مدت اسارت را در بین تمام اسیران این جنگ تحمل کرده است. لشگری با شروع جنگ ایران و عراق پس از انجام ۱۲ مأموریت، سرانجام مجبور به ترک هواپیمایش که مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، شد و در خاک عراق به اسارت درآمد. دولت عراق مدعی بود هواپیمای وی ۱۹ شهریور ۵۹ و قبل از حمله عراق به خاک ایران ساقط شده‌ است؛ برای همین او را به عنوان سند برجسته ای که نشانگر آغاز جنگ توسط ایران بود حتی پس از قطعنامه نگه داشتند. از آغاز جنگ تا زمستان ۱۳۵۹ در سلول انفرادی بود و پس از آن در مدت ۸ سال با حدود ۶۰ نفر دیگر از همرزمان در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری شد. پس از پذیرش قطعنامه، لشگری را از سایر دوستانش جدا کردند و قسمت دوم دوران اسارتش ۱۰ سال طول کشید. در طی سال‌های اسارت، همسرش منیژه لشگری به همراه تنها پسرش (علی) که در زمان رفتن پدرش چندماهه بود، چشم‌انتظار او بودند. منیژه لشگری در کتاب خاطراتش درباره آن روزهای سخت می‌نویسد: «بعد از قبول قطعنامه در سال ۱۳۶۷، زمزمه آمدن اسیران همه جا پیچید. خانواده روادگر همسایه طبقه اول ما بودند. آقای روادگر اسیر بود. او از طرف صلیب سرخ ثبت نام شده بود و به همسر و بچه‌هایش نامه می‌نوشت. تابستان سال ۱۳۶۹ تابستان گرمی بود. از نیروی هوایی آمدند و ساختمان، ورودی ها، درها و پنجره ها را رنگ زدند. در و دیوار ساختمان پر شده بود از پلاکاردهای خوش‌آمدگویی. آقای روادگر آمد اما حسین نه! رفتم منزلشان تا از او بپرسم آیا حسین را دیده است؟ اما احساس ‌کردم با من راحت نیست و موقع صحبت‌کردن سرش را پایین می‌اندازد. گفت: نه خانم لشگری! آقای لشگری جزء اسیران مخفی بود. ما از اونها جدا بودیم، ایشون رو ندیدم.» منیژه اما همچنان چشم‌ انتظار است: «خلبان‌ها آخرین گروه اسرا بودند که آزاد شدند و من همچنان منتظر. هر روز جلوی یک ساختمان گوسفند می‌کشتند و هلهله و چراغانی و یک اسیر می‌آمد، اما حسین نیامد! به نیروی هوایی رفتم. گفتند «آقای لشگری جزء اسرای خلبان مخفی است. او را به خاطر تاریخ جنگ نگه داشته‌اند. اعلام نمی‌کنند زنده است. اما اطلاع داریم حسین لشگری زنده است». نیروی هوایی صریح گفت که فعلا منتظر حسین نباشم. چندماه بعد از آزادی کامل اسرا، حدود پنجاه شصت اسیر مخفی هم آمدند اما حسین نیامد. طاقتم طاق شد. راه افتادم به منزل آزاده‌های خلبان. بیشترشان می‌گفتند وقتی قطعنامه قبول شد، حسین مدتی کنار ما بود و بعد منتقل شد. نمی‌دانیم او را کجا بردند.» منیژه اما همچنان دلش پرامید است: «پسرم از این همه رفت‌وآمدم به منزل آزاده‌ها و شنیدن جواب‌های مشابه خسته شده بود. یک روز ‌گفت «مامان، بسه دیگه! خودت می‌فهمی رفتارهات کاملاً عصبی و غیرارادی شده؟» علی راست می‌گفت؛ طوری شده بود که کاری نداشتم آیا این آزاده خلبان بوده، جزء نیروی هوایی بوده یا نه؛ حتی منزل آزاده‌هایی که جزء نیروی دریایی و زمینی ارتش هم بودند رفتم و سراغ حسین را گرفتم. می‌خواستم بدانم آخرین نفری که او را دیده کجا و کِی بوده و حسین چه شرایطی داشته؟ وقتی یک نفر یک کلمه می‌گفت که «او را دیده‌ام»، امیدوار و خوشحال می‌شدم. وقتی دیگری هیچ نشانی از حسین نداشت، ناامید مطلق می‌شدم. غذا نمی‌خوردم. شب‌ها یک ساعت هم خوابم نمی‌برد. منتظر بودم صبح بشود. همه یک جواب می دادند: حسین لشگری را به خاطر تاریخ شروع جنگ نگه داشته‌اند.» منیژه لشگری روزهایش را دراضطراب و بی‌خبری طی می‌کند تا اینکه خردادماه سال ۱۳۷۴ با او تماسی از نیروی هوایی می‌گیرند و می‌گویند که حسین لشگری اجازه‌ نامه نوشتن پیدا کرده است. اولین نامه به دست منیژه می‌رسد که در آن نوشته شده بود: «من زنده‌ام ... نمی‌دانم شما کجا هستید ... از هیچ چیز خبری ندارم ... نمی‌دانم به چه آدرسی باید نامه بنویسم؛ به خاطر همین نامه را به آدرس نیروی هوایی می‌نویسم ... منیژه جان، هر جا هستی از وضع خودت و بچه برایم بنویس ... تا امروز امکانش نبود این را به تو بگویم. الان که این امکان را دارم برایت می‌نویسم. وضع من اصلاً معلوم نیست و تو مختاری ازدواج کنی.» منیژه و حسین، سه سال برای هم فقط نامه می‌نویسند. صبح فرودین ۱۳۷۷ تلفن خانه منیژه زنگ می‌خورد: «مژده بده خانم لشگری! حسین آزاد شد.» در عرض چند ساعت، خانه منیژه پر از جمعیت اقوام، خبرنگارها و عکاس‌ها می‌شود تا آنان اولین تماس تلفنی خود را برقرار کنند. فردای آن روز همه به فرودگاه می‌روند و لحظه دیدار بالاخره می‌رسد: «حسین نزدیک شد؛ خیلی نزدیک. همه فامیل و دوست و آشنا دور

‼️ ۱۶۷مین قسمت پاورقی با آقای شهبازی برگشت!💪 #پشت_برگه

این برنامه رو تقدیم کردیم به تمام مخاطبین برنامه پاورقی.😍 📝 پاورقی

📝پاورقی 📎قسمت ۱۶۷

زاکانی،ملقَّب به تانک انقلاب؛ نمی تواند یا نمی خواهد؟! -شهردار تهران در پاسخ به چرایی عدم ساماندهی اوضاع #حجاب متروی تهران و عدم تفکیک واگن ها گفت: فقط ۷۰۰۰ نیرو کم داریم! 🔖نخیر آقای زاکانی؛ بفرمائید بابت حفظ جایگاه و بقاء در قدرت تن به محافظه کاری دادم!

امت حزب الله کرمان اعتراض شدید خود را به امام جمعه کرمان در خصوص پرونده سازی نیروهای انقلابی ابراز نمایند. - مطلع شدیم در شهر کرمان برای برخی از نیروهای انقلابی و دلسوز پرونده سازی از سوی دستگاه امنیتی شده است که امت حزب الله کرمان با اعتراض شدید خود به امام جمعه کرمان این اقدام را محکوم می نمایند ←فرصت محدودی به امام جمعه کرمان از سوی نیروهای انقلابی داده می‌شود که این موضوع هر چه سریع در شهر کرمان حل و فصل شود و در این شرایط کشور هر گونه تضعیف نیروهای انقلابی بازی در پازل دشمن و خلاف فرمایشات صریح رهبر معظم انقلاب اسلامی است

عـزل اعـتـمـادسـوز //برکناری آقای #غلامرضا پیام نامناسبی به جامعه القا کرد، جامعه ای که نیاز به تحکیم اعتماد عمومی دارد نباید با رفتار زیاده خواهانِ مجلسیان در آن ترویج بی اعتمادی مضاعف به مجلس و دولت شود که مجلس نفع شخصی را برتر از منافع عمومی می داند و #دولت هم از حق کوتاه می آید و دولت ضعیفی است. #مردم را دریابید. ● حجت الاسلام لواسانی

↯ رسانه جای توبه کاران است؟ 🏷 ماجرای بازگشت رشیدپور به شبکه ۳ نشان داد که نه تنها برخی مدیران رسانه ملی ، بلکه بسیاری از مدعیان تفکر انقلابی و حزب الهی هم فهم درستی از سازوکار و شاخصهای حضور افراد در رسانه ها ( بویژه صدا وسیما) ندارند و در این عرصه به جای تبعیت از دستورالعمل صریح حضرت امام، به اجتهاد خود عمل می کنند....( اگر فلانی توبه کار است می تواند به صدا و سیما باز گردد ، فلانی در آشوبها ساکت بوده و حضورش در برنامه ها اشکال ندارد و...) ‌■ حرف اول و آخر در این زمینه توسط روح خدایی امت زده شده مگر این که برخی جوانان جویای نام ( مانند برخی از خلفا !) اجتهاد در برابر نص پیشه کنند! ●دکتر صادق کوشکی

• قالیباف: وزیر کشور قبل از ماجرای بخشنامه می‌خواست معاونش را عوض کند! □ اگر بخش‌نامۀ معاون وزیر کشور قانونی بود، چرا وزیر آن را لغو کرد؟ آن بخشنامه می‌گفت زمان مسئولیت نماینده به‌جای ۴ سال شده ۳ سال. □ یعنی در ماه‌های نزدیک انتخابات رئیس کمیسیون و وزیر می‌خواهند بروند جایی، باید از استاندار اجازه بگیرند؟ این دقیقاً دخالت معاون سیاسی در انتخابات است. 🔖 پ.ن: جناب قالیباف را مشاهده میفرمایید در حال شستن افتضاحی است که نمایندگان تحت فرمان ایشان رقم زده اند. کاش جسارت آقای وحیدی به این حد بود که تصریح بکند برکناری آقای غلامرضایی تنها بواسطه فشارهای ژنرال و سربازان تحت فرمانش هستند تا رسوایی دیگری برای قالیباف باشد

آقای قالیباف رسما ملت را درازگوش فرض کرده 👆🏼 به صحبتهای جناب قالیباف گوش کنید ومتن را بخوانید: ۱/ کلیاتی که در سه دقیقه اول گفته قاعده درستی است هرچند در واقعیت وقتی شهردار تهران بود، گاهی درعزل و نصبها زیربار فشار‌ رفته‌ که حتما دلیلش مصلحت مهمتری بوده نه علاقه به صندلی. آقای وحیدی هم به همان دلیل، فشار را پذیرفته هرچند اشتباه کرده. ۲/ معنای سه دقیقه اول این است که هم آقای وحیدی صلاحیت وزارت ندارد (چون زیربار فشار رفته) هم مجلس فشار ناحق آورده (درحالی که انکار می‌شود). ۳/ دقیقه چهار ادعا می‌کند که وزیر قبل از بخشنامه قصد عزل معاونش (که مسئول برگزاری انتخابات است) را داشت. یعنی قصدداشت معاونی که کمتر از یک سال نصب کرده، در آستانه انتخابات عزل کند! ۴/ دقیقه پنج ادعا شده که بخشنامه برای نمایندگان و روسای کمیسیون‌ها تعیین تکلیف کرده، درحالی که بخشنامه برای بخشدار و فرماندار خودش تعیین تکلیف کرده نه نمایندگان. بخشنامه نگفته نماینده باید برای حضور در جلسات از استاندار اجازه بگیرد، بلکه می‌گوید مسئول دولتی برای #همراهی با نمایندگانی که کاندیدا هستند، برای جلسات شائبه‌دار انتخاباتی هماهنگی کنند. ۵/ دقیقه هفت ادعا شده که ۴۵روز است کشور افتاده در چرخه‌ای که از اساس کذب است! یعنی معاون بخشنامه نداده؟ نمایندگان و قالیباف، جنجال و تهدید به استیضاح نکردند؟ استیضاح را امضا نکردند؟ وزیر را به مجلس نکشاندند؟ نماینده‌ها بیانیه ندادند؟ ۶/ جمله آخر قالیباف هم که فقط یادآور حساب بانکی ایشان و یخچالش درایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری است. ● حجت‌الاسلام والمسلمین رسایی

• یک سرفصل مھم دربارهٔ سپاه - پاسدارے - است. نه از انقلاب، [بلکه] از خود. از همۀ انسان‌هایی که در معرض لغزش‌اند. پس ما نیازمند به خود حفاظتی هستیم؛ که این پاسداری‌از خویش در فرهنگ قرآنۍ اسمش تقواست. ما ضعف‌هایی داریم؛ هر انسانۍ در درون شخصیت خود یک ضعفی دارد؛ - بعضی‌مان عشق به پول داریم، بعضی‌مان عشق به مقام داریم؛ انواع و اقسام شهوات گوناگون، ما را مجذوبـ خودش‌می‌کند. گاهی از این‌ها غافلیم. یک جا، یک موقعیّتی شکل می‌گیرد، این بُروز پیدا می‌کند، ما را مغلوب خودش می‌کند. اگر مبارزه نکنیم، ما را زمین می‌زند. باید از خودمان پاسداری کنیم ! ● حضرت امام خامنه‌ای / دیروز

عبودتیان‌سازی .... 🌀 ذبح یکی دیگر از آرمان‌های انقلاب در سایه منصب‌طلبی عده‌ای و سکوت عده‌ای و غفلت عده‌ای دیگر ● حجت الاسلام امامیاری