🌷یکی ازفضائل امیرالمونین علیه السلام ابلاغ سوره برائت است

الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بَعَثَ أَبَابَکْرٍ بِبَرَاءَهًَْ فَسَارَ حَتَّی بَلَغَ الْجُحْفَهًَْ فَبَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ عَلِیَّ‌بْنَ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) {فِی‌طَلَبِهِ} فَأَدْرَکَهُ ... وَ أَخَذَ عَلِیٌّ (علیه السلام) الصَّحِیفَهًَْ وَ أَتَی الْمَوْسِمَ وَ کَانَ یَطُوفُ {فِی} النَّاسِ وَ مَعَهُ السَّیْفُ فَیَقُولُ بَراءَةٌ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ إِلَی الَّذِینَ عاهَدْتُمْ  مِنَ الْمُشْرِکِینَ، فَسِیحُوا فِی الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ فَلَا یَطُوفُ بِالْبَیْتِ عُرْیَانٌ بَعْدَ هَذَا وَ لَا مُشْرِکٌ فَمَنْ فَعَلَ فَإِنَّ مُعَاتَبَتَنَا إِیَّاهُ بِالسَّیْفِ الْخَبَر. امام صادق (علیه السلام)- عیسی‌بن‌عبدالله گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ابوبکر را با آیات برائت گسیل داشت تا به «جحفه» رسید. سپس امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) را در پی او فرستاد. .... پس علی (علیه السلام) نامه را از وی گرفته به مکّه آمد. وی در میان مردم می‌گشت و شمشیر برکشیده با صدای بلند میگفت: «بَراءَةٌ مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ إِلَی الَّذِینَ عاهَدْتُمْ مِنَ المُشْرِکِینَ* فَسِیحُوا فِی الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ؛ از امسال به بعد کسی برهنه طواف نکند، مشرکان نیز حقّ ورود به حرم را ندارند، پس هرکس چنین کند برخورد ما با او شمشیر خواهد بود». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۱۰ مستدرک الوسایل، ج۹، ص۴۰۷/ بحار الأنوار، ج۳۵، ص۲۹۹/ فرات الکوفی، ص۱۵۸

🌷۱.دلیل قرآنی جنگ جمل 🌷۲.استشهادحضرت زهراسلام الله علیها به آیه ۱۳سوره برائت

آیه ۱۲ - سوره توبه آیه وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا في دينِكُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَيْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ [12] و اگر پيمان‌هاى خود را پس از عهد خويش بشكنند، و آيين شما را مورد طعن [و تمسخر] قرار دهند، با پيشوايان كفر پيكار كنيد، چراكه پيمان آن‌ها اعتبارى ندارد، شايد [با شدّت عمل] دست بردارند.

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فِی تَفْسِیرِ الْقُمِی بِسَنَدِهِ عَنِ الْإِمَامِ السَّجَادِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ: وَ إِنْ نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فی دینِکُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ الْآیَهًَْ فَإِنَّهَا نَزَلَتْ فِی أَصْحَابِ الْجَمَلِ، وَ قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَوْمَ الْجَمَلِ وَ اللَّهِ مَا قَاتَلْتُ هَذِهِ الْفِئَهًَْ النَّاکِثَهًَْ إِلَّا بِآیَهًٍْ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ، یَقُولُ اللَّهُ وَ إِنْ نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ. امام علی (علیه السلام)- در کتاب تفسیر قمی آمده است: امام سجّاد (علیه السلام) درباره‌ی این کلام خداوند: وَ إِنْ نَکَثُوا ایمانهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فی دینِکُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا ایمان لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ، فرمود: «درباره‌ی اصحاب جمل نازل شد. امیرالمؤمنین (علیه السلام) درجنگ جمل فرمود: «به خدا سوگند! فقط براساس آیهای از قرآن، بااین گروه پیمانشکن جنگیدم. خداوند میفرماید: وَ إِنْ نَکَثُوا ایمانهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِی دِینِکُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا ایمان لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۴۶ بحار الأنوار، ج۲۹، ص۴۲۹/ نور الثقلین/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۲۰۵/ القمی، ج۱، ص۲۸۳

آیه ۱۳ - سوره توبه آیه أَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَ تَخْشَوْنَهُمْ فَاللهُ‌ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ [13] آيا با گروهى كه پيمان‌هاى خود را شكستند و تصميم به اخراج پيامبر گرفتند، پيكار نمى‌كنيد؟! درحالى‌كه نخستين بار، آن‌ها [پيكار با شما را] آغاز كردند، آيا از آن‌ها مى‌ترسيد؟! با اينكه اگر ايمان داريد، خداوند سزاوارتر است كه از او بترسيد. ۱(توبه/ ۱۳)

الزّهراء (سلام الله علیها)- عَنْ زَیْدِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ عَنْ عَمَّتِهِ زَیْنَبَ بِنْتِ الْحُسَیْنِ (سلام الله علیها)، قَالَتْ: لَمَّا بَلَغَ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) إِجْمَاعُ أَبِی‌بَکْرٍ عَلَی مَنْعِهَا فَدَکَ ... قالت (علیه السلام) ... إِیهاً بَنِی‌قَیْلَهًَْ أَ‌أُهْضِمَ تُرَاثُ أَبِیَه ... وَ أَنْتُمُ الْأَوْلَی یحبه {نُخْبَهًُْ} اللَّهِ الَّتِی انْتَجَبَ لِدِینِهِ وَ أَنْصَارُ رَسُولِهِ (صلی الله علیه و آله)، وَ أَهْلُ الْإِسْلَامِ، وَ الْخِیَرَهًُْ الَّتِی اخْتَارَ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ، فَبَادَیْتُمُ الْعَرَبَ، وَ نَاهَضْتُمُ الْأُمَمَ، وَ کَافَحْتُمُ الْبُهَمَ، لَا نَبْرَحُ نَأْمُرُکُمْ وَ تَأْتَمِرُونَ، حَتَّی دَارَتْ لَکُمْ بِنَا رَحَی الْإِسْلَامِ، وَ دَرَّ حَلَبُ الْأَنَامِ، وَ خَضَعَتْ نَعْرَهًُْ الشِّرْکِ، وَ بَاخَتْ نِیرَانُ الْحَرْبِ، وَ هَدَأَتْ دَعْوَهًُْ الْهَرْجِ، وَ اسْتَوْثَقَ نِظَامُ الدِّینِ، فَأَنَّی جُرْتُمْ بَعْدَ الْبَیَانِ، وَ نَکَصْتُمْ بَعْدَ الْإِقْدَامِ، وَ أَسْرَرْتُمْ بَعْدَ الْإِعْلَانِ، لِقَوْمٍ نَکَثُوا أَیْمَانَهُمْ أَ‌تَخْشَوْنَهُمْ فَاللهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ أَلَا قَدْ أَرَی أَنْ قَدْ أَخْلَدْتُمْ إِلَی الْخَفْضِ، وَ رَکَنْتُمْ إِلَی الدَّعَهًِْ، فَعُجْتُمْ‌عنِ الدِّینِ، وَ مَجَجْتُمُ الَّذِی وَعَیْتُمْ، وَ وَسَّعْتُمُ الَّذِی سُوِّغْتُم. حضرت زهرا (سلام الله علیها)- زیدبن‌علی از عمّه‌اش زینب‌بنت‌الحسین (سلام الله علیها) نقل می‌کند که فرمود: «هنگامی که به فاطمه (سلام الله علیها) خبر رسید که ابوبکر تصمیم گرفته است فدک را از وی بگیرد ... فرمود: «... ای گروه انصار، آیا شما حاضر و ناظر هستید و میراث پدرم مورد دستبرد دیگران واقع شود و مرا از آن منع کنند؟! ... با اینکه شما در گذشته، آن گروه منتخب مخصوص خدا بودید که برای دینش برگزید و شما انصار رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و اهل اسلام هستید. شما برگزیدگانی بودید که خداوند برای مااهل بیت برگزید. شما بااعراب جاهلی به جنگ پرداخته و در این راه هر سختی و مشقّت را به جان خریدید، و با طوایف مختلف مبارزه کردید و با دلیرانشان به جدال پرداختید، و پیوسته گوش به فرمان ما اهل بیت بودید، و مشتاقانه اوامر ما را اجرا می‌کردید، تا اینکه عاقبت نظم جامع اسلام برقرار گردید، و خیرات روزگار تراوش نمود، و مشرکان سر تسلیم فرود آوردند، و جوشش دروغ و باطل آرام شد، و شعله‌های کفر خاموش گشت، و هرج و مرج خاتمه یافت، و نظام دین محکم شد. چرا پس از روشنی حقیقت، حیران شدید؟ و پس از اظهار، آن را پنهان داشتید؟ و بعد از پیشروی، عقب‌نشینی کردید؟ و پس از ایمان، به شرک افتادید، آنهم برای گروهی که سوگندهای خود را شکستند؟! أَ تَخْشَوْنَهُمْ فَاللهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ آری، می‌بینم که شما میل به رفاه و آسایش دنیا نموده و خود را از مسئولیّت تکالیف و حدود و وظایف دینی رها نمودید و آزاد ساختید، و هرآنچه دیده و شنیده و می‌دانستید را به دورانداختید». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۲ بحار الأنوار، ج۲۹، ص۲۲۹/ بحار الأنوار، ج۲۹، ص۲۴۴/ المناقب، ج۲، ص۲۰۶/ دلایل الإمامهًْ، ص۳۷

🌷ایه۲۰سوره توبه مربوط به امیرالمومنین علیه السلام

آیه ۲۰ - سوره توبه آیه الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا في سَبيلِ اللهِ ‌ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللهِ ‌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ [20] كسانى‌ كه ايمان آوردند، و هجرت كردند، و با مال و جانشان در راه خدا جهاد نمودند، مقامشان نزد خدا برتر است؛ و آن‌ها رستگارانند.

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ فِی رِوَایَهًِْ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) ... ثُمَّ وَصَفَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) الَّذِینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُون. علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- در روایت ابوالجارود از امام باقر (علیه السلام) آمده است ... علیّ‌ّّّبن‌ابی‌طالب (علیه السلام) را [به‌وسیله‌ی این آیه] توصیف کرد: الَّذِینَ أمنواْ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَ انفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللهِ وَ اولئِکَ هُمُ الْفَائِزُون. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۶ القمی، ج۱، ص۲۸۴