✨بسم الله الرحمن الرحیم✨
#تفسیر_قران_جلسه_105
🌹 آیه ۱۱۰ سوره مائده - بخش۲
💥إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنْفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي ۖ وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِيٓ إِسْرَآئِيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ
🔴 در جلسه قبلی به ترجمه آیه و کلمات پرداختیم در این جلسه به شرح آیه می پردازیم.
از این آیه تا پایان سوره مائده مربوط به سرگذشت #حضرت_عیسی علیه السلام و مربوط به نعمت هایی است که خداوند به عیسی و امتش عطا کرده است که برای آگاهی مسلمانان و همچنین برای آگاهی سایر مردم از جمله بنی اسرائیل می باشد.:
نخست می فرماید: به یاد آورید «إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ؛ وقتی که خدا فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت هایم را بر خود و مادرت یاد کن» در واقع دارد به گونه ای به دیگران به ویژه امت عیسی می گوید عیسی خدا نبود بلکه #عیسی هر چه داشت از نعمت های خدا بود.
#خدا می توانست بگوید یا عیسی یا بگوید یا مسیح ولی اینجا نگفت دقیقا خدا گفت یا عیسی ابن مریم و خود همین عبارت نکات زیادی در آن نهفته است و این یعنی مادر تو #مریم هست و چه مادری داری آن هم #مقدس یعنی پاک. طبیعی است از همچین مادر مقدسی فرزندی مقدس متولد می شود چون خود مادر نقش بسیار زیادی در فرزند دارد همانگونه که از مادری پاک و با عصمت مثل حضرت #فاطمه_زهرا سلام الله علیها که از ابتدای خلقت تا انتهای خلقت برترین زن عالم است فرزندانی مثل امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام و زینب کبری سلام الله علیها متولد می شوند.
خود #مادر جایگاه بالایی در نزد خداوند دارد.
زن جایگاه و از اهمیت بالایی در اسلام دارد که در آیات مختلف قرآن از حقوق و جایگاه و تکریم زن سخن گفته است و مدافع اصلی زن است که متأسفانه چه در گذشته و چه امروزه جایگاه #زن و جایگاه مادر در جوامع غربی و در بعضی از جوامع اسلامی مطابق #قرآن نیست.
یکی از نکات دیگر در مورد عیسی بن مریم این یعنی عیسی خدا نیست و پسر خدا هم نیست بلکه مثل سایر انسان هاست و پسر مریم است. و قرآن در آیات مختلف بارها سرگذشت عیسی و مریم را به عرصه تماشا می گذارد.
⬅️ ادامه آیه در جلسه بعدی...
✍تهیه و تنظیم : استاد عاشوری
#ذوالقعدة_الحرام
#روز_زیارتی_امام_رضا_علیه_السلام
🔳حضرت مولانا السلطان ابالحسن الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء)، یکی از شاخصه های اسلام را «تصدیق حضرت قرآن» با اتصاف به خصائص ذیل برشمردند:
«أنَّ مَحضَ الْإسلَام..التَّصدِيقُ بِكِتابِه الصّادِقِ العَزِيزِ الَّذِي لا يَأتِيهِ الباطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ و لا مِن خَلفِه تَنزِيلٌ مِن حَكيمٍ حَمِيدٍ و أنَّهُ المُهَيمِنُ عَلَى الكُتُبِ كُلِّها و أنَّهُ حَقٌّ مِن فَاتِحَتِه إلَى خَاتِمَتِه نُؤمِنُ بِمُحكَمِه و مُتَشابِهِه و خَاصِّه و عَامِّه و وَعدِه و وَعِيدِه و ناسِخِه و مَنسُوخِه و قِصَصِه و أخبارِه لا يَقدِرُ أحَدٌ مِنَ المَخلُوقِين أنْ يَأتِيَ بِمِثله..»
همانا اسلام خالص آن است که... تصدیق نمایی كتابِ راستگو و عزيز را که باطل در آن راهی ندارد، نه از پيش رو و نه از پشت سر، نازل شده از خداوند حکیم حمید است؛ مُهیمن (حافظ،نگهبان وحاكم) بر تمامی كتب میباشد؛ تماما حق است از ابتدا تا انتهایش؛ به محكم ومتشابه،خاص وعام، وعده و وعیدها، ناسخ ومنسوخ، قصص واخبارش ایمان داريم؛ احدی از مخلوقات نمىتواند بمانند آن را بياورد.
📓عيون أخبارالرضا علیه السلام، ج۲ص۱۲۱؛ بحارالأنوار ج۱۰ص۳۵۲
علامه سیدمحمد حسین طباطبایى قدسسره:
💦 این همه لذائذ و مطالب براى انسان آفریده شده نه انسان براى آنها،
💦 و آنها به دنبال انسان باید باشند نه انسان به دنبال آنها؛
💦 هدف نهایى بودن شکم و ...، منطق گاو و گوسفند است؛
💦 و دریدن و بریدن و بیچاره کردن دیگران، منطق ببر و گرگ و روباه است.
💦 منطق انسان، منطق فطرى خرد مىباشد و بس.
🌺 #امام_خمینی (رحمة الله علیه):
✅ عزیزم! از جوانی به اندازهای که باقی است استفاده کن که در پیری همه چیز از دست میرود،
⚜حتی توجه به آخرت و خدای تعالی. از مکاید بزرگ شیطان و نفس اماره آن است که جوانان را وعده صلاح و اصلاح در زمان پیری میدهد تا جوانی با غفلت از دست برود،
⚜ و به پیران وعده طول عمر میدهد. و تا لحظه آخر با وعدههای پوچ انسان را از ذکر خدا و #اخلاص برای او باز میدارد تا #مرگ برسد.
📚 صحیفه امام، جلد 20، صفحه 156