#صفر_المظفر #شهادت_امام_رضا_علیه_السلام ا❁﷽❁ا 🏴در فرازی از زیارت جوادیه حضرت السلطان علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء می خوانیم: ▪️✧السَّلَامُ عَلَى‌ مَنْ كُسِرَتْ لَهُ وِسَادَةُ وَالِدِهِ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ حَتَّى خَصَمَ أَهْلَ الْكُتُبِ وَ ثَبَّتَ قَوَاعِدَ ‌الدِّین ✧ (۱) «سلام بر کسی که جایگاه و مقام پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) به او داده شده تا اینکه با اهل ادیان وارد مجادله و مناظره شد و اصول دین را محکم فرمود» ➖چنانکه خداوند عزوجل در آیات حضرت قرآن میفرماید: ✨ «ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِين» (سوره مبارکه نحل آيه ۱۲۵) ☑️و مطابق حدیث نبوی، وجود مقدس اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) در دین خدا، با زبان هفتاد پیغمبر ، استدلال، مجادله و بحث می نمایند: ▪️«نَحْنُ الْمُجَادِلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ عَلَی لِسَانِ سَبعِینَ نَبِیّا» (۲) (۱)بحارالأنوار ج۱۰۲ ص۵۳؛ (۲)الإحتجاج ج۱ ص۱۵؛ تفسير نورالثقلين ج۳ ص۹۵

عيون أخبار الرِّضا عن إبراهيمَ بنِ العبّاسِ ما رَأيتُ أبا الحَسَنِ الرّضا عليه السلام جَفا أحَدا بِكَلِمَةٍ قَطُّ وَ لا رَأيتُهُ قَطَعَ عَلى أحَدٍ كَلامَهُ حَتَّى يَفرُغَ مِنهُ ، وَ ما رَدَّ أحَدا عَن حاجَةٍ يَقدِرُ عَلَيها وَ لا حَدَّ رِجلَهُ بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ وَ لا اتَّكى بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ ، وَ لا رَأيتُهُ شَتَمَ أحَدا مِن مَواليهِ وَ مَماليكِهِ قَطُّ ، وَ لا رَأيتُهُ تَفَلَ وَ لا رَأيتُهُ يُقَهقِهُ في ضِحكِهِ قَطُّ ، بَل كانَ ضِحكُهُ التَّبَسُّمُ ، وَ كانَ إذا خَلا وَ نَصَبَ مائِدَتَهُ أجلَسَ مَعَهُ عَلى مائِدَتِهِ مَماليكَهُ وَ مَواليهِ حَتَّى البَوّابَ السّائِسَ .; عيون أخبار الرضا ـ به نقل از ابراهيم بن العباس ـ هرگز نديدم كه امام رضا عليه السلام به كسى سخن تندى بگويد ، و يا پيش از آن كه كسى سخنش تمام شود سخن او را قطع كند . اگر مى توانست حاجت كسى را برآورد ، هرگز او را دست خالى برنمى گرداند ؛ هيچ گاه در برابر كسى پاى خود را دراز نمى كرد ، و چنانچه كسى در حضور او نشسته بود ، تكيه نمى كرد . هرگز نديدم كه به يكى از غلامان و خدمتكارانش ناسزا بگويد ؛ هرگز نديدم كه آب دهان بيندازد ، و يا هنگام خنديدن قهقهه سر دهد ، بلكه خنده اش تبسّم بود . هرگاه سفره اش را پهن مى كرد غلامان و خدمتكاران خود و حتى دربان [و] مِهتر اسبان را با خود سر سفره مى نشاند .; عيون أخبار الرضا : 2 / 184 / 7 .