💥 #نسخه_جدید_ایتا با شماره ورژن 4.7 عرضه شد. ✅ مهم‌ترین ویژگی‌های نسخه جدید عبارت‌اند از: 🔹 ارائه کانال رسانه محور 🔸 نمایش کانال‌های رسانه محور در تب مجزا 🔹 نمایش پست‌های کانال در حالت کاوش (تمام صفحه) 🔸 قابلیت پخش خودکار ویدئوها در نمای کاوش 🔹 امکان ویرایش رسانه 🔸 امکان تنظیم ورود دو مرحله‌ای 🔹 امکان مخفی کردن زمان آخرین بازدید 🔸 ارتقای قابلیت‌های جستجوی پیشرفته ابری 🔹 امکان جستجو در کل پیام‌های شخصی و گروه‌های عادی 🔸 افزایش تعداد نتایج ارائه شده در جستجوی شناسه‌ها یا عناوین کانال‌ها 🔹 نمایش تعداد خوانده‌نشده‌ها بر اساس تعداد گفتگو بجای تعداد پیام 🔸 بهبود سرعت همگام‌سازی در اولین اجرا 🔹 رفع مشکل الصاق متن به رسانه در اندروید 10 🔸 امکان افزودن به علاقمندی‌ها از داخل گفتگو 🔹 پشتیبانی از قالب‌بندی متن در نسخه‌های قدیمی اندروید 🔸 بهبود شیوه گزارش تخلفات 🔹 رفع باگ‌ها و ایرادات گزارش شده ✴️ این نسخه از طریق #منابع_معتبر یعنی فروشگاه‌های اندرویدی کافه بازار، مایکت و چارخونه و نیز از طریق وب‌سایت رسمی ایتا به نشانی زیر نیز قابل دریافت است: http://www.eitaa.org/dl •┈••✾••┈• 🔰کانال رسمی اطلاع‌رسانی ایتا: https://eitaa.com/eitaa

🔺 طریق اجابت دعوت حضرت سیدالشهداء (علیه‌السلام) ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 استاد میرباقری | ماه رجب، ماه استغفار ⚡️ «حقیقتِ استغفار» و «آثار استغفار» در ماه مبارک رجب ☑️ @mirbaqeri_ir

📜 صلوات، راه جبران خطاها و ورود به باطن ماه رجب #استاد_میرباقری ▶️ https://b2n.ir/r11149

🎧 استاد میرباقری | مقام حضرت ابوطالب (علیه‌السلام)، ۱۳‌۹۹/۱۱/۲۵ (سخنرانی در پیش‌نشست کنگرۀ بین‌المللی حضرت ابوطالب علیه‌السلام) ⚡️ از روایات استفاده می‌شود که حضرت ابوطالب(ع)، آخرین وصیِ حضرت ابراهیم خلیل(ع) بودند و ودائع نبوت را به نبی مکرم اسلام(ص) سپردند. ⚡️ حضرت ابوطالب، از بَدو تولد پیامبر خاتم(ص)، آگاه به نبوت ایشان بوده‌اند و به همسرشان (فاطمۀ بنت اسد) بشارت دادند که بعد از یک دوران، او هم فرزندی مثل حضرت محمد(ص) به دنیا خواهد آورد، با این تفاوت که پیغمبر نخواهد بود. ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان، غیر از این ظاهری که دارند و مورد توجه همۀ ماست، یک باطن و ملکوتی هم دارند. دعاهای این ماه‌ها به ما نشان می‌دهد که چه گشایش‌ها و حقایق و چه اسراری در این ماه‌ها هست. 💥 اگر انسان آدابِ ماه رجب را رعایت کند، طبیعتاً درهای باطنِ این ماه به رویش گشوده می‌شود. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: 🔹 ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان، غیر از این ظاهری که دارند و مورد توجه همه ماست، یک باطن و ملکوتی هم دارند. و مهم این است که انسان به آن باطن ماه راه پیدا کند؛ راه پیدا کردن به آن باطن راه‌گشا است. مثلاً در مورد ماه رمضان گفته شده است که درهای بهشت در این ماه باز و درهای جهنم بسته است. در ظاهر، این ماه با ماه‌های دیگر فرقی ندارد اما حقیقتاً در ماه رمضان درهای بهشت به روی ما باز است و سیر به عالم جنت برای ما آسان‌تر است و درهای جهنم بسته است و شهوات به‌نسبتِ زیادی تعطیل می‌شود. بنابراین، این ماه‌ها باطنی دارند که ما باید سعی کنیم به این باطن راه پیدا کنیم و این عباداتی که در این ماه ها دستور داده می‌شود برای این است که درهای باطنی این ماه‌ها به روی انسان گشوده شود و انسان وارد این ماه‌ها شود. 🔹 در روایت معروف ملک داعی، حضرت فرمودند خداوند در آسمان هفتم ملکی گمارده است که از آن تعبیر به ملک دعوت‌کننده شده است، و هر شب از آسمان هفتم ندا می‌دهد. یعنی ما از آسمان هفتم دعوت می شویم. گویا سیر ما به‌سوی آن آسمان هفتم _ با هر معنایی که دارد _ در این ماه ممکن است. هر شب این ملک از آسمان هفتم تا صبح ندا می‌دهد و ندا می‌دهد که «طُوبَى لِلذَّاكِرِينَ طُوبَى لِلطَّائِعِين...»؛ این ماه و لحظات آن برای کسانی که اهل ذکر و بندگی در این ماه هستند گوارا باد. بعد، این ملک از جانب خدای متعال نقل می‌کند که «أَنَا جَلِيسُ مَنْ ذَكَرَنِي»؛ خداوند می‌فرماید هر کس در این ماه به یاد من باشد، من همنشین او هستم و اگر اطاعتم کنید من هم خواسته‌های شما را برآورده می‌کنم تا این که می‌فرماید این شهر، رشته‌ای بین من و بندگان من است: «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَيْنِي وَ بَيْنَ عِبَادِي»؛ رشته‌ای بین خود و بندگانم قرار دادم که این ماه رجب است. ظاهر ماه با بقیه ماه‌ها فرق نمی‌کند. خورشید در همه آنها طلوع و غروب می‌کند. شب‌هایش هم همین‌طور است. ولی باطن این ماه رشته‌ای است که بین خدا و بندگانش کشیده شده است: «فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَيَّ»؛ اگر کسی متوسل و معتصم به این ماه شود به من می‌رسد. بنابراین، باید به باطن این ماه‌ها راه پیدا کنیم و ماه رجب رشته میان بندگان و خدای متعال است. 🔹 در روایات آمده است که رجب نهری است در بهشت که چنین و چنان است. یک باطنی است که ما باید به آن باطن برسیم. این، مَجاز هم نیست. ممکن است کسی به ماه رجب راه پیدا کند و از آن نهر به او بخورانند و باب توحید به روی وی باز شود. خداوند در سورۀ «هل أتی» که داستان شفاعت حضرت امیر علیه السلام را نقل می‌کند می‌فرماید: «إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً»؛ ابرار در بهشت از جام‌هایی می‌نوشند که آمیخته با کافور است. کافور چیست؟ «عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّه»؛ چشمه‌ای است که عباد خدا آن را می‌جوشانند و به ابرار می‌خورانند. هر کسی به اندازۀ خودش می‌نوشد؛ تعبیر این است که از جامی می‌خورند که آمیخته است. نمی‌توان کافور را در جام ریخت بلکه از کافور در آن جامی که به ما می‌دهند می‌ریزند. کافور آن چشمه‌ای است که به دست حضرت امیر می‌جوشد و حضرت از آن چشمه به‌اندازۀ ظرف ابرار و شیعیان به ایشان می‌خورانند. ماه رجب هم همین‌گونه است. رجب، نهری در بهشت است؛ هر کس به ماه رجب رسید گویا از آن چشمه‌ها به او می‌نوشانند و حقیقتاً با نوشیدن آن درها باز و طهارت حاصل می‌شود. اینها مَجاز نیست بلکه حقیقت است، اینها حقایقی است که پشت‌پرده این ظواهر است. اگر انسان ظواهر و آداب این ماه را رعایت کند طبیعتاً درهای باطن ماه به رویش گشوده می‌شود، آن‌گاه می‌تواند وارد ضیافت ماه خدا یا ماه رجب شود، به ولایت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) ورود پیدا کند و به‌واسطه امیرالمؤمنین (علیه السلام) از جام‌های نورانی و طهور بنوشد و به حقیقت، طهارت و وارستگی ماه رجب دست پیدا کند. 🔹 آن گشایش‌هایی که در ماه رجب، ماه شعبان و ماه رمضان حاصل می‌شود و حقایقی که در این ماه‌ها در اختیار انسان قرار می‌گیرد، را باید بیشتر در ادعیه این ماه‌ها جستجو کرد. دعاها به ما می‌آموزد که در این ماه از خدا چه چیزی باید خواست. کأنّه درها برای کسب مقاماتی که در این دعاها آمده است گشوده می‌شود. این دعاها به ما نشان می‌دهد که چه اسراری در این ماه‌ها هست.» ☑️ @mirbaqeri_ir

🌙 بزرگ‌ترين رغبت، رغبتِ به تحقق ولايت امام #استاد_میرباقری 🌐 https://b2n.ir/t71590

💥 در لیلةُ‌الرغائب باید رغبت‌های بزرگ، یعنی رغبتِ در خدا و رغبتِ در ولیّ خدا، در وجود ما شکل بگیرد و از رغبت‌های کوچک که مزاحم انسان است و فهم و اقدام انسان را محدود می‌کند، فاصله بگیریم. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «اگر امشب، شب رغائب باشد، معنایش این است در این شب عزیز انسان باید سعی کند رغبت‌های الهی و رغبت‌های بزرگ در وجودش شکل بگیرد و از رغبت‌های کوچک که مزاحم انسان است و فهم و اقدام انسان را محدود می‌کند، ان‌شاء‌الله فاصله بگیرد و از خدای متعال طلب کند که آن رغبت‌های بزرگ در وجودش شکل بگیرد. مهم‌ترین رغبتی که انسان باید به آن برسد، رغبتِ در خدا و رغبتِ در امام است که رغبت در امام، همان رغبت در خداست. این رغبتِ در امام است که به ما امکانِ همراهی با امام علیه‌السلام را می‌دهد، و الا انسان نمی‌تواند با امام راه برود. اگر رغبت در خودمان کردیم، حتی اگر رغبت در ثواب خودمان کردیم، این، در یک‌ جایی، ما را زمین می‌گذارد. ما باید تمام رغبات و خواسته‌هایمان را در میل امام علیه السلام خلاصه کنیم.» 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 یکی از جاهایی که انبیاء آمدند تا اصلاح کنند، همین رغبت‌های ماست. این‌طور نیست که انسان، هر رغبتی که داشته باشد خوب و مطلوب باشد! خیلی از گرفتاری‌های ما بابت رغبت‌ها و خواسته‌هایی است که افق و سقف آنها پایین است. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: ما دو جور رغبت داریم: رغبت‌هایی که مطلوب هستند و رغبت‌هایی که مطلوب نیستند. این‌طور نیست که آدم هر مطلبی را که بخواهد، خوب باشد. خیلی از گرفتاری‌ها برای رغبت‌ها و خواسته‌های ماست. تمام همت ما و تمام امکانات و تمام فرصت‌های ما خرج رغباتمان می‌شود. یکی از جاهایی که انبیاء آمدند و اصلاح کنند، همین رغبت‌های ماست. آنها آمدند در ما رغبت بزرگ درست کنند تا راغب فی الله باشیم (إِلَى اللَّهِ راغِبُون) و راغب در دنیا نباشیم. اصولاً رغبت‌های ما را اولیائمان درست می‌کنند. اگر اولیاء ما اهل دنیا بودند، تمام رغبت‌های ما آرزوهای دنیایی می‌شود و ما راغب فی‌الدنیا می‌شویم. اولیاء طاغوت کارشان همین است که ما را تحریک و تحریص و ترغیب به دنیا می‌کنند و کاری غیر از این، از آنها ساخته نیست. امت خودشان را ترغیب به دنیا می‌کنند و آلهه و بت‌هایی درست می‌کنند و به مردمشان می‌گویند شما رو به اینها بیاورید و رو از اینها برندارید! انسانی که در وادی ولایت ائمۀ جور است، تمام رغباتش رغبات دنیایی است. در آنجا افق رغبات پایین است و سقف رغبات بیش از دنیا و هوس‌های دنیایی و حرص به دنیا و میل به دنیا نیست. این رغبت‌ها برای انسان اسارت ایجاد می کند و آدم را کوچک می‌کند. در‌واقع اینها رغبت نیست، اینها اسارت است. ولی انبیاء الهی سعی می‌کنند سقف رغبت انسان را بالا ببرند. انسان اگر در وادی ولایت امام قرار گرفت، رغبت انسان رفعت پیدا می‌کند و میل و خواسته‌هایش رفعت پیدا می‌کند و خواسته‌هایش در حد دنیا نیست. زاهد فی الدنیا و فارغ از دنیا می‌شود. همه دنیا را هم به او بدهی خوشحال نمی‌شود و اگر همه دنیا را هم از او بگیری غصه نمی‌خورد، چون یک رغبت بالاتری دارد. این [تربیت] را انبیاء درست می‌کنند. محیط ولایت انبیاء و محیط ولایت معصوم، محیطی است که در آن رغبات انسان رفعت پیدا می‌کند و انسان می‌تواند خدا را بخواهد و می‌تواند رغبتِ در عالم آخرت پیدا کند و رغبت های بزرگ در وجودش شکل بگیرد. پس، اولیاء ما هستند که سطح رغبت ما را معین می‌کنند. 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 رغبتِ انسان باید رغبتِ در رسول باشد نه رغبتِ در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. اگر رغبتِ به رشد خودمان و حتی رغبتِ به منافعِ معنوی خودمان، در ما شکل گرفت، این رغبت ممکن است در جایی موجب جدا شدنِ ما از امام بشود. 💠 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: «رغبت بزرگ یعنی آدم فقط دنبال رشد خودش نباشد که خودش به ثواب برسد؛ رغبت بزرگ یعنی در انسان این رغبت پیدا شود که ظهور امام واقع بشود و عالم به توحید و امامت برسد و حجاب از عالَم برداشته شود. اگر این رغبت در آدم پیدا شد، اقدامات انسان هم به اندازه رغبتش بزرگ می‌شود. انسانی که رغبت می‌کند، خودش را به امام می‌رساند و حلول در آستان امام پیدا می‌کند («حلت بفنائک»). بزرگ‌ترین رغبتی که ما باید به آن برسیم و رغبت بالله است، این است که در مسیر رغبت در قرب به خدای متعال، رغبت در تحقق ولایت امام در عالم پیدا کنیم. این غیر از رغبت در این است که من خودم آدم خوبی بشوم که البته آن‌هم در جای خودش رغبت خوبی است. وقتی رغبت به خدا و رغبت به ولیّ خدا در انسان پیدا شد، انسان کنار حضرت قرار می‌گیرد و در طرح حضرت عمل می‌کند. ما اگر رغبتمان رفعت پیدا نکند نمی‌توانیم در طرح امام قرار بگیریم و کنار امام عمل بکنیم. اگر رغبت ما با رغبت امام گره خورد و یکی شد و آن رغبت‌های بزرگ در ما شکل گرفت، این رغبت‌ها ما را به امام می‌رساند و کنار امام قرار می‌گیریم و سختی‌های راه را کنار امام تحمل می‌کنیم و با امام راه را طی می‌کنیم. ولی اگر رغبت دیگری در ما شکل گرفت و توجه به خودمان، حتی توجه به منافع معنوی خودمان، داشتیم، این، ممکن است موجب جدا شدن ما از حضرت بشود. در عالم با امام راه رفتن و در طرح امام عمل کردن، وقتی ممکن می‌شود که انسان رغبتش، رغبت در رسول باشد نه رغبت در خود. اگر رو به خودت آوردی و از او غافل شدی نمی‌توانی با او راه بروی. «وَ لا يَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِه» یعنی شما حق ندارید میل به خودتان پیدا کنید و رویتان را از رسول برگردانید. «اتَّقُوا اللَّهَ وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقين»؛ در عالم با حضرت راه بروید. اگر می‌خواهید با حضرت راه بروید، باید رغبت در حضرت داشته باشید نه رغبت در خودتان. اگر انسان راغب در حضرت شد، چنین رغبتی انسان را در همه سختی‌ها همراه با حضرت می‌کند.» 🌐 https://b2n.ir/t71590 ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 استاد میرباقری | تقوایِ در خیال (توصیه‌هایی به شاعران) 💥 «تقوایِ در خیال» غیر از «تقوایِ در عمل» است. ممكن است یك آدمی در عمل متقی باشد، نماز شبش هم ترك نشود، اما تقوای در خیال نداشته باشد. این یك موضوع جدی است. من ندیده‌ام كه مناسكِ تخیل در جایی بیان شده باشد. شما برای چشم مناسك می‌گویید؛ می‌گویید این نگاه حلال است؛ این نگاه مكروه است؛ این نگاه حرام است. بعد برای نگاه حرام، مصادیق می‌آورید؛ می‌گویید نگاه غضب‌آلود به پدر و مادر حرام است؛ نگاه تحقیرآمیز به مؤمن حرام است؛ مصداق‌ها را هم می‌گویید. ولی آیا برای خیال هم شما دیده‌اید یك جایی این كار را كرده باشند؟ تخیل هم یك قوه است و معلوم نیست كارش كمتر از كار چشم باشد. اثرگذاری آن هم در وجودِ خود آدم، همان‌طور كه «النظر سهم من سهام ابلیس»، خیال هم «سهم من سهام ابلیس». این‌طوری نیست كه انسان وقتی تخیل می‌كند آزاد باشد. 💥 البته باید توجه کرد که معمولاً «زیاد به كار گرفتنِ خیال»، برای وقتی است كه انسان به عوالم بالاتر راه پیدا نكرده است. انسان اگر به عوالم بالاتر راه پیدا كرد، تلاش می‌كند كه حتی‌المقدور خیال را محدود كند و نگذارد خیال دخالت كند تا بتوان یك تصویری از آن عالم بالا ارائه داد. فرض كنید شما می‌خواهید بهشت را تصویر كنید، اگر پای خیال را باز كنید بهشتی مثل قمصر كاشان برای شما درست می‌شود. یا از آن بهشت‌های مصنوعی درست می‌شود. یا مثلاً جهنم به تخیل نیازی ندارد؛ آن‌قدر واقعیتِ آنجا سنگین است كه شما باید تنزل بدهید تا فهم روی آن واقع بشود؛ نیازی به تخیل ندارد. ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 در تاریخ تشیع، معرفت شیعه نسبت به امامت، به‌تدریج بسط یافته و موانعش به‌تدریج برداشته شده است؛ به‌خصوص در دوران امام رضا(ع)، درک شیعیان از مقامات امامان رشد کرد و شکوفا شد و آماده شدند که به امام خردسال (امام جواد علیه‌السلام) امتحان شوند. 💥 امام جواد(ع) در همان سن نُه‌سالگی مثل امیرالمؤمنین(ع) و مثل پدرشان امام رضا(ع) امامت کردند و در سرپرستی جامعۀ شیعه هیچ کم نگذاشتند و به دوست و دشمن اثبات کردند که امامت، سلطنت و پادشاهی نیست، بلکه یک مقام حقیقیِ الهی است (إِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ وَ خِلَافَةُ الرَّسُولِ...). 🔵 استاد سیّد محمّدمهدی میرباقری: 🔶 معارف شیعه نسبت به امامت به‌تدریج رشد کرده است. یک موقعی خیلی از اصحاب، امام صادق(ع) را هم در مقام امامت به‌خوبی نمی‌شناختند و شاید آن حضرت را در حد یک امام‌زاده می‌شناختند. ما الان امام‌زاده‌های خودمان را از درکی که بعضی از اصحاب نسبت به ائمه(ع) داشتند بهتر می‌شناسیم و برایشان بیشتر مقام قائل هستیم. یعنی مقامی که الان دوستان اهل‌بیت(ع) برای حضرت معصومه (سلام الله علیها) قائل هستند، خیلی از محبین در آن دوران، برای حضرت زهرا (سلام الله علیها) قائل نبودند! معارف امامت به‌تدریج رشد کرده و به‌تدریج موانع برداشته شده و این باب معرفت باز شده است. به‌خصوص در دوران امام رضا علیه السلام، یکی از کارهای مهمی که آن حضرت کردند این است که معارف امامت را بسط دادند و گسترش پیدا کرد. در همین چند سالی که در خراسان و مرو بودند، مباحث امامت خیلی رشد کرده و شکوفا شده و درک شیعیان نسبت به مقامات امام رشد کرده است و آماده شدند که به امام خردسال امتحان بشوند 🔶 خدای متعال امام جواد(ع) را در سنین بالا به امام رضا(ع) عطا کردند. وقتی امام رضا(ع) به شهادت رسیدند، تقریباً پنجاه‌وپنج سال داشتند و امام جواد(ع) نُه سالشان بود. در آن زمان، اولاً شیعیان در اطراف و اکناف دنیای اسلام بسیار گسترده بودند و ثانیاً علما و محدثین بسیار بزرگی از دوره امام صادق(ع) حضور داشتند. در چنین شرایطی، امام جواد(ع) در خردسالی به امامت رسیدند و دو اتفاق افتاد: یکی اینکه امام جواد(ع) در همان سن نُه‌سالگی مثل امیرالمؤمنین علیه‌السلام و مثل پدرشان امام رضا ارواحنا‌فداه امامت کردند و در سرپرستی جامعه شیعه هیچ کم نگذاشتند و به دوست و دشمن اثبات کردند که امامت، سلطنت و پادشاهی نیست و یک مقام حقیقی است («إِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ  وَ خِلَافَةُ الرَّسُولِ...»). از طرف دیگر، جامعه شیعه در دوران امام رضا(ع) آن‌قدر رشد کرده که از عهده این امتحان بزرگ الهی برآمدند. برای مثال، جناب علی‌بن‌جعفر عموی امام رضا(ع) بود و کسی بود که محضر امام صادق(ع) تا امام جواد(ع) را درک کرد؛ نقل شده است که در مسجدالنبی در حلقۀ شاگردانشان نشسته بودند و تدریس می کردند. امام جواد(ع) که به‌حسبِ ظاهر خردسال هستند، وارد مسجد شدند و ایشان از جا برخاستند و به استقبال امام جواد(ع) رفتند و با تحت‌الحَنَکِ عمامۀ خودشان، نعلین حضرت را پاک کردند و خم شدند و دست حضرت را بوسیدند. شاگردان اعتراض کردند که آقا زشت است، شما عمویِ پدر ایشان هستید و عالم و محدث هستید! علی‌بن‌جعفر فرمودند: چه کنم که خدای متعال محاسن سپید من را لایق امامت ندانسته و این طفل را لایق دانسته و به او امامت داده و او امام من است. این امتحان را بزرگان شیعه پس دادند. در دوران ائمه اطهار(ع) انشعاباتی وجود داشته است و یک گروه‌هایی مسیرشان را جدا می‌کردند، ولی از بعد از امام رضا(ع)، در دوران امام جواد(ع) که در طفولیت به امامت رسیدند و امام هادی(ع) و امام زمان(عج) هم  همین‌طور، تقریباً انشعاب جدی‌ای در جامعه شیعه نداریم. یعنی شیعه رشد کرده و بالغ شده بود. شاید معنی روایت امام رضا(ع) که فرمودند «خدا فرزندی بابرکت‌تر از فرزند من برای شیعه قرار نداده است» همین است که با وجود مقدس امام جواد(ع)، شیعه در معرفت به امام و در گام گذاشتن در وادی ولایت امام، یک قدمِ مهم جلو رفته و به بلوغ خودش رسیده است. 🔗 صوت و متن کامل: ▶️ https://b2n.ir/p27874 ☑️ @mirbaqeri_ir

💥 مفاهیم معرفتی اسلام باید جنبه‌ی عملیّاتی و ترجمه‌ی عملیّاتی پیدا کند. 💥 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا کند و جلو برود، با مسائل جدید داخلی و بین‌المللی مواجه خواهد شد، با چالشهای جدید مواجه خواهد شد، با وضعیّتهای جدید مواجه خواهد شد و این او را نیازمند میکند به اینکه عقبه‌ی فکریِ تغذیه‌کننده‌ی نظام هم گسترش پیدا کند. آن عقبه‌ی فکری‌ای که نظام را دارد جلو میبرد و تغذیه میکند و از انحرافش جلوگیری میکند، باید تقویت بشود، باید مفاهیم جدید مطرح بشود. این مفاهیم جدید از بیرون نمی‌آید، از داخل خود مفاهیم اسلامی است، از متن قرآن و سنّت است که مطرح میشود. البتّه این کار -پیدا کردن مفاهیم جدید و بحث‌ کردن درباره‌ی اینها- کار همه کس نیست؛ فضلا و متفکّرینی بایستی دنبال این کار بروند که با مبانی اسلامی کاملاً آشنا باشند، قرآن را با دقّت مطالعه کرده باشند و تلاوت کرده باشند، تدبّر کرده باشند و از جمود و تحجّر فکری دور باشند. 🔴 مطالبۀ «امام خامنه‌ای» از خبرگان و متفکّران حوزه برای 《استنباط مفاهیم جدیدِ قرآنی و دینی، متناسب با وضعیت‌های جدید و چالش‌های جدید》۱۳‌۹۹/۱۲/۴ 🔰 منظومه‌ی معرفتی و ارزشی اسلام یک مجموعه‌ی مفاهیمی است که آوردن این مفاهیم به میان مردم و آنها را به مرحله و منصّه‌ی عمل درآوردن، یک کار بسیار بزرگ و مهمّی است. 🔰 عرض بنده این است که عناوین و مفاهیم معرفتی اسلام جنبه‌ی عملیّاتی و ترجمه‌ی عملیّاتی پیدا کند و عمل به آنها ممکن و رایج بشود که این به خودیِ خود نمیشود و احتیاج به تلاش دارد. 🔰 برای رسیدن به این آرمانها ابزارهایی لازم است. آن ابزارها هم که ما را به آن آرمانها برساند، باز در خود منظومه‌ی معرفتیِ اسلام بلاشک وجود دارد؛ چون امکان ندارد که مقصد را به ما بگویند و ما را تحریض کنند به رسیدن به آن مقصد امّا راه را جلوی پای ما نگذارند؛ چنین چیزی امکان ندارد. بنابراین راهش هم در کتاب و سنّت هست. حالا نظام اسلامی میخواهد به این آرمانها برسد، [لذا] بایستی این وسایل و ابزارهای رسیدن را که جزو #مفاهیم_معنوی و #منظومه‌ی_معرفتیِ_اسلام است، جستجو کند، پیدا کند، اینها را عملیّاتی کند و راه بیفتد؛ یعنی در واقع این یک نرم‌افزار است برای سخت‌افزار حکومت اسلامی. حکومت اسلامی را به عنوان سخت‌افزار در نظر بگیرید، اگر نرم‌افزار مناسب خودش را نداشته باشد، به هیچ کار نمیخورد. نرم‌افزارش همین است که راه‌های رسیدن به آن آرمانها مشخّص بشود و حرکت در این جهت ادامه پیدا کند. 🔰 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا میکند و دامنه‌ی فعّالیّت نظام اسلامی گسترده‌تر میشود و افزایش پیدا میکند و میدانهای تازه‌ای در مقابل جمهوری اسلامی باز میشود و با #چالشهای_جدیدی مواجه میشود -چالشهایی که قبلاً وجود نداشته؛ چون هر چه میگذرد، چالشهای جدید، میدانهای جدید، کارهای جدید مطرح میشود برای نظام اسلامی- به همین تناسب احتیاج دارد که آن نرم‌افزار را، آن مجموعه‌ی معنوی را نو‌به‌نو #تجدید_حیات کند و به‌روز کند. عرض من این است. این، آن چیزی است که از فضلای صاحب‌نظر و متفکّر بِجِد باید مطالبه بشود و این کار باید انجام بگیرد. 🔰 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا کند و جلو برود، با مسائل جدید داخلی و بین‌المللی مواجه خواهد شد، با چالشهای جدید مواجه خواهد شد، با وضعیّتهای جدید مواجه خواهد شد و این او را نیازمند میکند به اینکه #عقبه‌ی_فکریِ تغذیه‌کننده‌ی نظام هم گسترش پیدا کند. آن عقبه‌ی فکری‌ای که نظام را دارد جلو میبرد و تغذیه میکند و از انحرافش جلوگیری میکند، باید تقویت بشود، باید مفاهیم جدید مطرح بشود. عرض کردم این #مفاهیم_جدید از بیرون نمی‌آید، از داخل خود مفاهیم اسلامی است، از متن قرآن و سنّت است که مطرح میشود. البتّه این کار -پیدا کردن مفاهیم جدید و بحث‌ کردن درباره‌ی اینها- کار همه کس نیست؛ فضلا و متفکّرینی بایستی دنبال این کار بروند که با مبانی اسلامی کاملاً آشنا باشند، قرآن را با دقّت مطالعه کرده باشند و تلاوت کرده باشند، تدبّر کرده باشند و از جمود و تحجّر فکری دور باشند؛ چون از این طرف یک خطر این است که یک آدم بی‌صلاحیّت و نیمه‌سواد و التقاطی وارد #استنباط‌های_جدید از آیات الهی بشود، از‌ آن طرف هم این خطر وجود دارد که یک آدم متحجّر که هنوز مسئله‌ی دخالت دین در زندگی اجتماعی و سیاست و حکومت برای او حل نشده بخواهد وارد بشود؛ نه، باید انسانهای متفکّر، شخصیّت‌های برجسته [وارد کار بشوند]. این بحث ظرفیّت زیادی دارد برای بررسی ‌کردن، مطالعه ‌کردن و در پیرامون آن حرف ‌زدن و به نتایجی رسیدن. 🔗 متن کامل: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=47396 🔗 قطعۀ صوتی: https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3643 ☑️ @mirbaqeri_ir

🎧 قطعۀ صوتی | مطالبۀ «امام خامنه‌ای» از خبرگان و متفکّران حوزه برای 《استنباط مفاهیم جدیدِ قرآنی و دینی، متناسب با وضعیت‌های جدید و چالش‌های جدید》۱۳‌۹۹/۱۲/۴ 💥 مفاهیم معرفتی اسلام باید جنبه‌ی عملیّاتی و ترجمه‌ی عملیّاتی پیدا کند. 💥 هر چه نظام اسلامی گسترش پیدا کند و جلو برود، با مسائل جدید داخلی و بین‌المللی مواجه خواهد شد، با #چالشهای_جدید مواجه خواهد شد، با #وضعیّتهای_جدید مواجه خواهد شد و این او را نیازمند میکند به اینکه #عقبه‌ی_فکریِ تغذیه‌کننده‌ی نظام هم گسترش پیدا کند. آن عقبه‌ی فکری‌ای که نظام را دارد جلو میبرد و تغذیه میکند و از انحرافش جلوگیری میکند، باید تقویت بشود، باید #مفاهیم_جدید مطرح بشود. این مفاهیم جدید از بیرون نمی‌آید، از داخل خود مفاهیم اسلامی است، از متن قرآن و سنّت است که مطرح میشود. البتّه این کار -پیدا کردن مفاهیم جدید و بحث‌ کردن درباره‌ی اینها- کار همه کس نیست؛ فضلا و متفکّرینی بایستی دنبال این کار بروند که با مبانی اسلامی کاملاً آشنا باشند، قرآن را با دقّت مطالعه کرده باشند و تلاوت کرده باشند، تدبّر کرده باشند و از جمود و تحجّر فکری دور باشند. 🔗 متن کامل: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=47396 🔗 گزیده: https://eitaa.com/mirbaqeri_ir/3642 ☑️ @mirbaqeri_ir

🌺 ولادت باسعادتِ حضرت سیدالأوصیاء امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بر همه محبین و موالیان آن حضرت تهنیت باد.

⚡️ اگر کسی از رجبيون شد، می‌تواند از باب اميرالمومنين(ع) وارد خانه نبي اکرم(ص) و ماه شعبان شود. 💠 استاد سید محمدمهدی میرباقری: «در روایات آمده است که ماه رجب ماه امیرالمؤمنین(ع) است، ماه شعبان ماه نبی اکرم(ص) است و ماه رمضان هم ماه خداست. این تقسیم برای این است که ما برای ورود به وادی نبی اکرم(ص)، باید از وادی ولایت امیرالمؤمنین(ع) گذر کنیم (فرمودند: أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْجَنَّةَ فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا). رزق آخر ماه رجب يك چيز بيشتر نيست و رجبيون يك عده بيشتر نيستند. گاهي ما خيلي مسئله را پخش مي‌کنيم و لذا پيدا کردن حل مسئله مشکل مي‌شود! رجببون کساني هستند که رزقشان در ماه رجب محبت اميرالمومنين(ع) است (حبه ايمان و بغضه کفر). اگر کسي در اين ماه رجب يك تجلي از اميرالمومنين به قلبش بشود و يك محبتي از اميرالمومنين در قلبش بيايد، آن شخص جزء رجبيون مي‌شود، يعني به اندازه‌اي که رزق محبت اميرالمومنين در ماه رجب دريافت کرده باشد. اگر از رجبيون شد حالا از باب اميرالمومنين وارد خانه نبي اکرم(ص) و ماه شعبان مي‌شود. ماه شعبان به احترام نبي اکرم(ص) پوشيده از رحمت و رضوان است (حففته منک بالرحمة و الرضوان). هر كه وارد آن ماه شد وارد رضوان الله مي‌شود؛ ولي از مدخل اميرالمومنين(ع) است.» ☑️ @mirbaqeri_ir