معرفی کتاب عروج تا بینهایت
مومن را به مثل کوهی استوار گفته اند که حوادث و تندبادهای روزگار او را از پای در نخواهد آورد. بی گمان، پیوستگی و ارتباط او با مبدا هستی ،موجب این صلابت و استحکام اعجاز انگیز است.
آنان زرورق دل را در میان دریای پر تلاطم حوادث به ریسمان محکم الهی بسته اند و لذا کوه پیکر آن کوچک ترین لرزش و آسیبی یه آن نخواهد رساند.
یکی از بالاترین مصادیق یاد خدا نماز است *اقم الصلاه لذکری*پرده از این راز برداشته و آدمیان را در روزگار پرغوغا به وبژه در عصر رقابت در میدان تکنیک و صنعت به فضایی آرام بخش فرا می خواند و اهنگ پر طنین *الا بذکر الله تطمئن القلوب* را در گوش جان او می نوازد.
دل آرام می گیرد به یاد خدا. و چه خوش گفته اند: زندگی بدون نماز و نیایش چون جام خالی است که هنگام تولد به لب گرفته و در هنگام مرگ آن را دور می اندازیم.
چند نکته در باب نماز:
1-حقیقت نماز عبارت است از مواصلت میان خداوند و بنده،انسان بدون طهارت شایسته حضور در آن بارگاه نیست ؛پس باید وضو گرفت و با بدنی پاک به نماز ایستاد.
2-ارباب مراقبت گویند: وضو را باید با تانی و از سر خضوع گرفت و به معانی واسرار آن توجه کرد که حضور قلب در نماز به اندازه حضور انسان در وضو است.
3-پیش از شروع نماز باید دل را از آنچه دنیوی و موجب تشتت خاطر است فارغ گردانید تا در نماز بفهمد که چه می کند و چه می خواند و مست از غفلت و مشمول لاتقربوا الصلاه وانتم سکاری نباشد و از این و گفته اند: اذا حضر العشاء و العشاء فقدموا العشاء
4- نماز را شایسته است که به جماعت بخوانند که ارواح مومنان با اجتماع وحدت پیدا می کند و اگر احیانا یکی غافل بود دیگران که حاضرند غفلت او را جبران کرده و نماز ناقص او کامل گردد .
5- پیامبر صلوات الله علیه و آله از شدت رحمت و شفقت بر امت خواست که آن ها را از مقامات و احوال خود در شب معراج برخوردار گرداند و لذا وقتی بر بساط قرب الهی قدم گذارد درخواست نمود که از این کرامت تحفه ای برای امت خود بیاورد و لذا نماز را که صورت حال او بود با او همراه کردند تاهنگام بازگشت از سفر معراج با امت در میان نهد و لذا نماز را معراج مومن گفته اند .
بخشی از کتاب تقوا طرحی برای ادارۀ جامعه
اساساً دین چیزی فراتر از توصیه‌های فردی برای خوب بودن است. دین، یک ساختار، روش و سلسله قوانین نظام‌مند برای سامان‌دهی سبک زندگی و حیات انسان‌ها است. دین سبک خاصی در طراحی قوانین و آیین‌نامه‌ها برای ادارهٔ جامعه ارائه می‌دهد. تک‌تک مفاهیم دینی در این نظام جایگاه خاص خود را دارند؛ اما در برخی از مفاهیم کلیدی شمایی از این نظام قابل رؤیت است. مفهومی محوری در ادبیات دینی که برای ادارهٔ جامعه می‌توان از آن الگو گرفت، مفهوم «تقوا» است.
تقوا یعنی خودکنترلی، یعنی عمل کردن با انگیزه‌های درونی، نه با کنترل و انگیزه‌های بیرونی. ما در مقام مدیریت یک شرکت، سازمان یا جامعه، معمولاً از طرفی چون می‌خواهیم زودتر به نتیجه برسیم و از طرف دیگر شکوفا کردن انگیزه‌های درونی نیاز به برنامه‌ریزی و صبر و مدارای بیشتری دارد، منتظر خودکنترلی و انگیزه‌های درونی افراد نمی‌شویم؛ بلکه از طریق کنترل‌های بیرونی (متکی به نظام‌های جزا و پاداش فوری و معین) افرادِ تحت مدیریت خود را وادار به انجام رفتار مطلوب می‌کنیم. اما این نوع مدیریت، در درازمدت باعث آسیب‌های فراوانی از جمله تضعیف انگیزه‌های طبیعی و درونی فرد می‌شود و کارآمدی مجموعهٔ تحت مدیریت ما را به‌شدت پایین می‌آورد.
TaghvaTarhiBarayeEdareJamee- FasleAval.pdf
507.1K
فصل اول کتاب تقوا طرحی برای اداره جامعه
ارتباط با ادمین جهت سفارش و خرید کتابهای معرفی شده در دهه اول محرم هیات میثاق با شهیدان نطنز
@misagh_shahidan_ketab
ارتباط با ادمین جهت سفارش و خرید کتابهای معرفی شده در دهه اول محرم هیات میثاق با شهیدان نطنز
@misagh_shahidan_ketab