محمد امراللهی: #گزیده_کتاب 📗 خاطرات سفیر کتاب «خاطرات سفیر» نوشته خانم نیلوفر شادمهری، بیان چالش‌هایی است که یک بانوی مسلمان به عنوان دانشجوی ممتاز ایرانی در فرانسه با آن مواجه شده است. بانویی محجبه و‌ شاید کمی متفاوت از هم‌سالان و همکلاسی‌های خود که برای تکمیل تحصیلاتش در رشته طراحی صنعتی، چندسالی ایران را به مقصد فرانسه ترک می‌کند و اینگونه خاطرات سفیر آغاز می‌شود. ایشان در این کتاب، حدود 30 خاطره را که بخش اندکی از خاطرات ایشان است به رشته تحریر درآورده است. از این رو برآن شدیم که به صورت سلسله وار خلاصه ای از هر یک خاطره را ارائه دهیم: ️(خاطره شماره 12): 🔰کنفرانس مد🔰 افتخار نصیبم شد! و دانشگاه می خواست من رو بفرسته به یه کنفرانس که طراحان مُد، مد تابستون آینده رو رونمایی می کردن؛ البته اصول طراحی مد آینده رو به علاوه تصاویر رندرهای دستی¬ش. بنابراین، مخاطباشون، بیشتر از اینکه شرکتای تولید پوشاک باشن، محققایی بودن که در حیطه دیزاین کار می کردن. کنفرانس توی شهر دیگه ای برگزار می شد. فردای اون روز، ساعت 8 صبح، توی سالن کنفرانس بودم. یکی از طراحای مطرح مد سخنرانی¬ش رو آغاز کرد. درباره لباسا حرف زد و اینکه ویژگی لباسی که طراحی شده چیه. لباسایی که طراحی شون رو در غالب بروشور نشون می داد افتضاح بودن؛ تیکه پاره ... شُل ووِل ... همراه یه انبوه گردنبند و دستبند و کلاهای کج. اصرار خاصی بر رعایت نکردن تناسب رنگ توی کار بود. البته خانوم طراح خیلی خوب توضیح داد که مهم ترین ویژگی دیزاین لباسا جلب توجهه که نیاز همه جووناست توی این سن و به همین دلیل انتظار داریم به سرعت فراگیر بشه و همه از این مد استقبال کنن. تئوری حرفایی که می زد جالب بود؛ اما خود لباسا ... چه عرض کنم! مد یعنی چه؟ یکی تعیین کنه که تو چطور بپوشی و تو هم همون طور که ایشون تشخیص می ده بپوشی! حالا کی گفته اون بهتر از تو تشخیص می ده که تو باید چی بپوشی؟ اصلا مگه می شه همه یه جور بپوشن؟ تکلیف خرده فرهنگا چی می شه؟ توی فکر و خیال خودم بودم که ازمون دعوت کردن بریم برای پذیرایی شدن. این بار توجهم به لباس خانوم طراح جلب شد. عجب ... بسیار شیک و شکیل و سنگین! یه کت و شلوار سرمه¬ای با یه بُلیز یقه شکاری صدفی و یه گردنبند مروارید. موهای کوتاه مرتب داشت و اتفاقاً بسیار بسیار معقول و متناسب لباس پوشیده بود. زمان آنتراکت داشت تموم می شد و باید بر می گشتیم توی سالن. یه علامت سوال توی ذهنم بود: -عذر می خوام؛ یک سوال خصوصی! -بله بپرس -این لباسایی که تیم شما طراحی کرده به نظرتون قابل قبوله؟ -چرا که نه؟ مردم این مدلا رو دوست دارن؛ چون مد رو دوست دارن. به ذهن تیم من رسیده که این هم مدلیه که می شه پوشید. -لباسای فعلی شما به من می گه که اتفاقاً زیبایی رو توی همون تیپ کلاسیک می دونید. در واقع، نگاهی که پشت انتخاب پوشش فعلی شماست صدو هشتاد درجه با اونچه پشت طراحی این لباساست تفاوت داره. شما خودتون هم تابستون همین لباسا رو می پوشید؟ ابروهاش رو بالا انداخت و خندید و همون طور که به سمت در ورودی سالن می رفت گفت: «نه ... نه ... من یه مدیرم. شأن من نیست! اینا برای من نیست؛ برای مردمه». توجه فرمودید؟ مدیر بخش طراحی مد خودش بسیار سنگین لباس می پوشه و از مد تیم خودش پیروی نمی کنه، چون در شأن ایشون نیست! چون اون مُدلا برای مردم طراحی می شه، نه ایشون. جل الخالق! #پژوهشگاه_فرهنگ_و_معارف_اسلامی_قم

: #شرح_احادیث_اخلاقی_در_بیان_مقام_معظم_رهبری موضوع : 🔅 آثار یاد کردن مرگ🔅 بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم الحمدلله رب العالمین 🔰متن و شرح : فِی الکافِی عَنِ الباقِرِ علیه‌السلام أَکثِر ذِکرَ الموت (۱) یاد مرگ را در ذهن خودت افزایش بده؛ زیاد به فکر مردن باش. فَإِنَّهُ لَم یُکثِر ذِکرَهُ إِنسانٌ إِلَّا زَهِدَ فِی الدُّنیا هیچ انسانی نیست که یاد مرگ در او زیاد باشد مگر اینکه نسبت به دنیا بی‌رغبت می‌شود. مشکلات عمده‌ی ماها به‌خاطر رغبت در دنیا است؛ این مظاهر زندگی دنیا از مال و ثروت و تجمل و زیبایی‌ها و قدرت و زور و اعتبار و مانند اینها که همه‌اش دنیاست، رغبت به این دنیا به این مظاهر دنیوی است که ماها را می‌لغزاند. البته این‌جور نیست که این مظاهر دنیا بد باشند؛ نه، «أَلمَالُ وَالبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنیَا»(۲) هیچ توبیخ نشده کسی برای داشتن مال یا برای داشتن فرزندان و خانواده و از این قبیل؛ آن چیزی که [به ما] ضرر می‌زند میل افراطی و شدید به این مظاهر است که انسان را در سر دوراهی‌ها می‌کشاند به یک سمت غلط؛ آن‌جایی که انسان باید فداکاری کند نمی‌کند؛ آن‌جایی که باید انفاق کند نمی‌کند. اشکال عمده‌ی ما انسان‌های ضعیف در زندگی دنیا همین است دیگر، رغبت زیادی به دنیا، عشق به دنیا، فریفتگی به دنیا. علاج این فریفتگی چیست؟ ذِکرُ الموت، أَکثِر ذِکرَ الموت، إِکثار ذکر موت؛ [اینکه] زیاد انسان به یاد مرگ بیفتد. ۱) الشافی، صفحه‌ی ۸۷۶ ۲) بخشی از آیه‌ی ۴۶ سوره‌ی مبارکه‌ی کهف أَلْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیْرٌ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَخَیْرٌ أَمَلًا مال و فرزندان زینت زندگى دنیایند، و ماندگارهاى نیکو (مانند اعتقادات حقّه و فضائل نفسانى و عمل‌‌هاى نیک) در نزد پروردگار تو از نظر پاداش بهتر، و از نظر امید (به بازتاب دنیوى و اخروى آن) نیکوتر است. 📌نشانی اینترنتی: http://farsi.khamenei.ir/video-content?id=30415 #پژوهشگاه_فرهنگ_و_معارف_اسلامی_قم

🔰گزیده_بیانات_مقام_معظم_رهبری🔰 #هویت_اسلامی ✅ (بیداری اسلام نتیجه اصالت بخشیدن به هویت اسلامی _ ایرانی ) این نهضت بزرگ در ایران تجربه‌ی عملیِ بیداری اسلام و تحقق اسلام بود، بنابراین اگرچه که به طور مستقیم مربوط به ایران و ایرانی است، اما نتیجه‌ی آن باز برای امت اسلام دارای ارزش و اهمیت است. در بعد اول که برافراشتن پرچم اسلام بود، این موجب شد که مسلمانان در همه‌ی جای دنیا احساس هویت کردند؛ احساس شخصیت کردند. بعد از آنی که در طول سالهای متمادی کوشش شده بود که هویت اسلامی خرد شود، له شود، وقتی این انقلاب به وجود آمد، وقتی قامت برافراشته‌ی امام بزرگوارِ ما در منظر مردم مسلمان عالم پدیدار شد، همه احساس کردند که یک هویتی، یک شخصیتی، یک اصالتی پیدا کرده‌اند. همین موجب شد که در شرق و غرب دنیای اسلام نشانه‌های بیداری مسلمانان پدیدار بشود. (1388/3/14 بیانات در مراسم بیستمین سالگرد رحلت امام خمینی رحمه الله ) ✅ (شجاعت و اعتماد به نفس پیدا کردن با هویت اسلامی _ ایرانی ) شجاعت در برابر هیبت دشمن، جزو شاخصها[ی هویت اسلامی]ست. در مقابل دشمن اگر مسئولین كشور احساس رعب و خوف بكنند، بر سر ملت بلاهای بزرگ خواهد آمد. آن ملتهائی كه ذلیل و مقهور دست دشمن شدند، عمده‌ی علت این بود كه مسئولان- پیشروان قافله‌ی ملت- شجاعت لازم، اعتماد به نفس لازم را نداشتند. گاهی در بین آحاد مردم عناصر مؤمن، فعال، فداكار، آماده‌ی به جانبازی هستند، منتها مسئولین و رؤسا وقتی خودشان این آمادگی را ندارند، نیروهای آن‌ها هم از بین می‌رود و این ظرفیت هم نابود می‌شود. آن روزی كه شهر اصفهان در دوره‌ی شاه سلطان حسین مورد غارت قرار گرفت و مردم قتل عام شدند و حكومت باعظمت صفوی نابود شد، خیلی از افراد غیور بودند كه حاضر بودند مبارزه و مقاومت كنند؛ اما شاه سلطان حسین ضعیف بود. اگر جمهوری اسلامی دچار شاه سلطان حسین‌ها بشود، دچار مدیران و مسئولانی بشود كه جرأت و جسارت ندارند؛ در خود احساس قدرت نمی‌كنند، در مردم خودشان احساس توانائی و قدرت نمی‌كنند، كار جمهوری اسلامی تمام خواهد بود. (1387/9/24 بیانات در دیدار اساتید و دانشجویان در دانشگاه علم و صنعت‌) #پژوهشگاه_فرهنگ_و_معارف_اسلامی_قم

#گفتگوی_نوین_پژوهشی 🔴گزارش کامل جلسه 67گفتگوی نوین پژوهشی 🔷 «اخلاق پزشکی در تمدن اسلامی » 🔷 ارائه کننده: حجت الاسلام دکتر رجب نژاد (مدیرگروه تاریخ علوم پزشکی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران) متن گزارش(پیوست)🔰🔰

#گفتگوی_نوین_پژوهشی 🔴گزارش کامل جلسه 67گفتگوی نوین پژوهشی🔷 «اخلاق پزشکی در تمدن اسلامی » 🔷 ارائه کننده: حجت الاسلام دکتر رجب نژاد (مدیرگروه تاریخ علوم پزشکی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران)

#گفتگوی_نوین_پژوهشی 🔴گزارش کامل جلسه 67گفتگوی نوین پژوهشی🔷 «اخلاق پزشکی در تمدن اسلامی » 🔷 ارائه کننده: حجت الاسلام دکتر رجب نژاد (مدیرگروه تاریخ علوم پزشکی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی ایران)

✅کتاب الکترونیکی "فضای مجازی از نگاه رهبری" ❗️حجم: 1.3 مگ 🔴47 صفحه ◀️مناسب استادان معارف اسلامی 👈میز معارف @mizemaaref

✅آسیب‌شناسی رفتارهای انقلابی اگر بخواهیم برای «رفتار انقلابی»، شاخصه‌ای تعیین کنیم، بهترین میزان و معیار خود امام خمینی(ره) است. در عصر ما «انقلابی بودن» را می‌توان با ملاک امام(ره) مورد محک قرار داد. متوجه می‌شویم کسانی که به نوعی در فضای دانشگاه «انقلابی» محسوب می‌شوند عموماً در مقایسه با آن مدل مطلوب، دارای نواقصی هستند؛ که باید برای رفع این نواقص کوشید. 👈یکی از مشکلات عمده پیش رو، عدم شناخت صحیح «تفکر انقلاب اسلامی» است؛ یعنی از شناخت اندیشه انقلاب محروم مانده‌اند و برای به دست آوردن این تفکر، زحمت نمی‌کشند. ا گر امام(ره) به عنوان یک نمونه کامل انقلابی، تبدیل به شاخصی می‌شود که به تعبییر مقام معظم رهبری «انقلاب بی‌نام او در هیچ کجای جهان شناخته شده نیست»، به آن دلیل است که نرم افزار انقلاب اسلامی که همان «اسلام ناب» است را به خوبی می‌شناسد و بر آن اساس است که انقلاب را طراحی می‌کند. 👈«زمان‌نشناسی»، آسیب بزرگ انقلابی‌گری دومین نقص، «عدم شناخت زمان» است. حضرت امام خمینی(ره) به عنوان یک انقلابی شاخص، آگاه به زمان بودند و حتی بسیاری از اتفاقاتی که در کشور به صورت مخفیانه رخ می‌داد را شناسایی می‌نمودند و نسبت به آن واکنش صریح و سریع از خود نشان می‌دادند. به عنوان مثال بحث کاپیتولاسیون در ابتدا کاملاً ناشناخته بود و پهلوی اجازه انتشار مفاد آن را نمی‌داد. اما امام(ره) با کمک عناصری که در سیستم وقت نفوذ پیدا کرده بودند، این اطلاعات را به دست آورده و علیه آن موضع‌گیری کردند. این آگاهی به زمانه نیز صرفاً منحصر به اطلاعات سیاسی نبود. در حوزه ادبیات، ادیان انحرافی، سیاست خارجی و قدرت‌های بزرگ شناخت جامع داشتند. حتی می‌بینیم آثار و رمان‌های تاثیرگذار در آن مقطع زمانی را امام(ره) دیده و خوانده‌اند؛ مثلا برخی کارهای جلال آل احمد را مشاهده کرده بودند. این آگاه به زمان بودن در عرصه‌های متفاوت، یک شاخصه مهم است که باید آن را ملاک قرار دهیم. در این صورت متوجه می‌شویم بسیاری از انقلابی‌های ما در این زمینه نیاز به تقویت دارند و اطلاعاتشان عمیق و جامع نیست و به همین دلیل دچار سطحی‌نگری یا ضعف در تحلیل می‌شوند. 👈لزوم تشخیص حدود دایره دوست و دشمن سومین اشکالی که می‌تواند آسیب‌زا باشد، عدم شناخت حدود دایره دوست و دشمن است. این که در دایره دوستی، آن را آنچنان تنگ نکنند که به جز خودشان و عده‌ای، دیگر کسی در دایره دوستان قرار نگیرند و از سوی دیگر نیز، آن قدر تساهل به خرج داده نشود که دشمنان را هم دوست تصور کنند و اجازه نفوذ به آنها بدهند. بخش مهمی از رفتار انقلابی امام(ره) ناظر به همین قضیه بود که دوستان خود را به خوبی می‌شناختند و دشمن را با زیرکی شناسایی می‌کردند. به دوستان میدان می‌دادند و مرزها و حریم خود را با دشمن حفظ می‌کردند. ⚪️این‌ها مهم ترین مواردی است که نسل انقلابی باید به آن توجه کند و از آسیب‌هایی که ممکن است متوجه او شود پرهیز نماید. البته طبیعتاً منظور این نیست که جوان انقلابی امروز در سطح و حدود امام(ره) باید این هشیاری را حفظ نماید اما، در حد و توان خود باید مراقب باشد و بداند عدم در نظر گرفتن این موارد می‌تواند اصل انقلابی‌گری را دچار آسیب نماید. ✅میزمعارف @Mizemaaref

✅پاورپوینت کتاب "انقلاب اسلامی" ⚪️دکتر مصطفی ملکوتیان ❗️حجم: 14مگ 🔴170 اسلاید ◀️مناسب استادان درس انقلاب اسلامی 👈میز معارف @mizemaaref

◀️تحقیق و تعلم دائمی استاد در روایت است «علّم الناس علمک و تعلم علم غیرك»[10] به مردم علم خود را بیاموز و علم دیگران را نیز فرا گیر. علم‌آموزی وظیفه هر انسانی تا سرحد مرگ است. اما یك معلم چه چیزهایی را باید خوب یاد گرفته و بیشتر به آنها توجه كند؟ این‌ها می‌تواند: یکی، تجربیات موفق دیگران باشد؛ تجربیاتتان را در جلسات همکاران به اشتراك بگذارید. مثلا اگر دانشجویی سر كلاس شما سر و صدا كرد با او چه می‌كنی؟ او را چگونه تنبیه می‌کنی؟ از كلاس بیرونش می‌كنی یا تهدید به کسر نمره و ...؟ تجربیات موفق اساتید باید به هم منتقل شود. دیگر اینکه باید شبهه‌شناسی کرد؛ در هر علمی شماری شبهات مبتلا به است که این شبهات را باید شناخت و آنها را با کمک هم زدود. مثلا می‌توان به کمک همکاران هم کار شناسایی و هم پاسخ به آنها را انجام داد؛ به عنوان یك بسته علمی قابل ارائه كه اگر یك معلم با آن سؤال مواجه شد بتواند به سادگی پاسخش را بدهد. البته استاد دایره‌المعارف نیست. بله بنده خود عمداً بر تابلوی کلاس می‌نویسم: «فكر نكنی هر سؤالی که بپرسی من باید جوابش را بدانم» تا اولاً خود فراموش نکنم و ثانیا دانشجو هم بداند و ثالثا اگر یك جا خواستم بگویم «نمی‌دانم» راحت باشم و گرنه به خطا می‌روم. آشنایی با فنون و روش‌های تدریس باید بدانیم تدریس هنر است نه فقط تعلیم صرف؛ آن هم هنری متشكل از انواع فنون و مهارت‌هاست. مثلا باید روش‌های برخورد با دانشجوی خاطی را بدانیم؛ اینکه کدام یک باید باشد: تغافل، حلم و صبر، برخورد نرم، یا ‌برخورد سخت؟ هر كدام از اینها روش است اما كجا و كی باید انجام پذیرد؟ باید دانست که نمی‌توان گام آخر را همان اول برداشت. فرض كن از همان جلسه اول حدس بزنی كه احتمالاً باید فلان دانشجو را اخراج كنی، مگر می‌شود از ابتدا و بدون مقدمات این کار را کرد؟! باید بدانیم در تدریس به دنبال اثربخشی هستیم و نه صرفا ارائه شماری معلومات نظری و گاه خشک و بی روح. ❗️اختصاص وقت كافی به متعلم یكی از وظایف معلم این است كه فوق برنامه كار كند، نگوید «من یك ساعت و نیم باید سر كلاس باشم که هستم دیگر کافی است!». بعد از كلاس اگر دانشجو سؤال دارد استاد نباید بگوید:‌ «وقت ندارم». شاید دانشجو سر كلاس فرصت طرح پرسش نداشت و یا خجالت می‌کشید که سوالش را بپرسد. استاد خوب برای دانشجو وقت می‌گذارد نه فقط در كلاس - این كه وظیفه واجب اوست چون حقوقش را می‌گیرد- بلکه در هر جایی که لازم باشد؛ که اگر نگوییم آن هم واجب است لااقل باید گفت بسیار نیکوست. 🆔میزمعارف @Mize_maaref

🔴بارورسازی اندیشه مخاطب توسط استاد ✍یكی دیگر از وظایف معلم، بارورسازی اندیشه مخاطب است. من باید سعی كنم ذهن مخاطبم را پویا و فعال كرده و از آن كار بكشم. مخاطب باید در بحث، مشاركت كند. لازم است مخاطب را درگیر سؤالات و موضوعات مختلف كنیم. برای بارورساختن ذهن مخاطب نیاز داریم كه ذهنش را درگیر كنیم. امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «مروا الاحداث بالمراء و الجدال...» بچه‌ها را امر كنید به اینکه مراء كنند. «مراء» یعنی جدال و گفتگوهای بی‌حاصل و غالباً به بحث‌های نفسانی با همدیگر گفته می‌شود. یكی می‌گوید من بهتر می‌دانم دیگری می‌گوید من بیشتر می‌دانم و .... خلاصه بحث‌هایی كه هدفشان خدایی نیست و برای بزرگترها یكی از گناهان كبیره است و از آن به شدت نهی شده‌اند؛ ولی امیرالمؤمنین می‌فرماید بچه‌های کم سن و سال، نوجوانان و جوانان را به مراء امر كنید یعنی عادت دهید به اینكه بحث كنند، ساکت ننشینند، حرف بزنند. قبلا اشاره‌ شد كه باید از بعضی ویژگی‌های منفی انسان، استفاده مثبت كرد؛ مانند همین. حضرت می‌فرماید بگذارید بچه‌ها حرف بزنند و ذهنشان درگیر باشد؛ حرف بزنند و گوش بدهند تا به این ترتیب اندیشه آنها بارور گشته و شکوفا گردد. ⚪️در روایات نیز آمده «کونوا نقاد الكلام» به قول طلبه‌ها «ان قلت» كنید یعنی یاد بگیرید بحث كنید؛ البته نه به قصد غیر الهی. بحث‌های نفسانی عمل را حرام می‌كند. پیامبر(ص) می‌فرماید: «ذَرُوا الْمِراءَ فَاِنَّ اوّل ما نَهانِی عنه رَبِّی بَعْدَ عِبادَةِ الْأوْثانِ الْمِراءُ».[6] یعنی «مراء را رها کنید؛ اولین چیزی که خداوند متعال بعد از عبادت بت‌ها مرا از آن نهی فرمود، مراء است» اما نقادی کلام، خیلی خوب است؛ پس بحث و جدل كنید به قصد یادگیری و احقاق حق. حضرت علی(ع) در ادامه حدیث «مروا الاحداث بالمراء و الجدال...» می‌فرماید: «و الکهول بالفکر و الشیوخ بالصمت» یعنی به آنها كه سنشان بالاتر رفته امر كن كه فكر كنند، نه مراء و بحث بی‌حاصل، و آنها كه سنی از آنها گذشته و فرتوت شده‌اند را به سكوت دعوت کن؛ زیرا سكوت برایشان فایده بخش‌تر است. به هر حال برای بارورسازی اندیشه مخاطب و ایجاد كنجكاوی، یكی همان روش طرح سؤال است. پرسش حساب‌شده ذهن را درگیر می‌كند. معماگونه طرح كردن مباحث و مثلاً نیمی از قضیه را گفتن و نصف دیگرش را نگفتن نیز روشی دیگر برای درگیر کردن ذهن مخاطب است. بگذارید مخاطب چنان ذهنش درگیر موضوع و مبحث ‌شود که به بقیه‌اش فکر کند و پاسخ را خود تا حدودی به دست آورد. ❗️عدم ارائه فوری پاسخ‌ها نیز راهگشاست؛ بگذارید مخاطب خودش اندکی تأمل کند. گاه دانشجو سؤالی پرسیده شما هم می‌توانی جواب بدهی ولی می‌گویی چه کسی می‌تواند جواب دهد؟ همه فكر می‌كنند و درگیر می شوند. اگر سؤالی را طرح کردید و كسی جواب نداد، خود زود جواب ندهید بلکه فرصت دهید و راهنمایی كنید و برای ارائه نظرات زمینه‌سازی نمایید، بگذار دیگران فكر كنند. گاه کسی سؤالی می‌پرسد که شما جواب آن را می دانید ولی بهتر است بگذارید سؤالش را كامل بگوید؛ هم برای خودش خوب است -که روش پرسیدن و حرف زدن را یاد بگیرد- و هم برای دیگران که همه حضار سؤال را بشنوند تا بدانند سوال و منظور او چه بوده است. ایجاد عطش مطالعه نیز برای ایجاد كنجكاوی و بارورسازی مخاطب بسیار مهم است. گاه عطش مطالعه با خواندن بخشی از یک كتاب برای شنونده ایجاد می‌شود؛ و گاه با تعریف از كتابی که خوانده‌ام صورت می‌گیرد. گاه تعریف کتاب را به شاگردان بسپاریم؛ مثلا بگوییم چه كسی این كتاب را خوانده؟ چطور بود؟ بگذار او بگوید گاه اثر حرفی كه او می‌زند از حرفی كه من می‌زنم بیشتر است. این خودش تبلیغات و ایجاد عطش است و نوع اثرگذاری‌اش با اثرگذاری استاد فرق دارد و گاه برای هم‌شاگردان مقبول‌تر است. هنر خوب شنیدن از دیگر وظایف معلم، خوب شنیدن سخن مخاطب و شاگرد است. حضرت امام علی(ع) می‌فرماید: «عود اذنک حسن الاستماع» یعنی گوش خود را به خوب شنیدن عادت ده. خوب شنیدن یعنی درست و کامل شنیدن سخن است؛ که فرمود: «من احسن الاستماع تعجل الانتفاع» كسی‌كه گوش دادن را نیكو گرداند در سود بردن تعجیل كرده ‌است. خوب شنیدن در مقابل بد شنیدن است. مثلاً دانشجو از استاد سؤالی می‌پرسد و متأسفانه او سرگرم موبایلش است! سرگرم شدن با موبایل شدن ضمن اینكه بی‌حرمتی به مخاطب است موجب نشنیدن و یا نفهمیدن سؤال شاگرد هم می‌شود. در شأن یك استاد نیست که بارها بگوید «حواسم نبود»! و اگر این حواس‌پرتی عادت شود خیلی زشت‌تر است. 👈نكته دقیق‌تر اینكه گاه خود سؤال مهم نیست چون دوباره می‌پرسد، بلکه این سؤال لایه‌های پنهانی دارد؛ زیرا گاه شاگرد خود جواب را نمی‌خواهد بلکه منظورش چیز دیگری است؛ حال مثبت یا منفی. لذا سریع پاسخ دادن به سؤال هم اشتباه است؛ بلکه باید دقیق گوش داد و با طمئنینه پاسخ داد. معلم با تجربه باید تشخیص دهد که سؤال به چه غرضی طرح شده است.

✅ کتاب " پاسخ‌های استاد به نقدهایی بر کتاب مساله حجاب" ⚪️استاد مطهری ❗️حجم: 13مگ 🔴89 صفحه ◀️مناسب استادان معارف اسلامی 👈میز معارف @mizemaaref