من یه وسواس فکری تقریبا از بچگی دارم که وقتی عضوی از بدنم به جایی کشیده میشه یا حتی به یه شئ ناخواسته ضربه و آسیبی می‌زنم،‌ بر می‌گردم نوازشش می‌کنم و بعد ادامه میدم. یادمه یه بار که از مدرسه پیاده بر می‌گشتم، به دیوار یا زمین یه ضربه ای زدم و اینا.. خواستم نازش کنم اما گفتم با این عادت مقابله کن. نهایتاً ام اما کل راهو از خونه برگشتم، نازش کردم، با عذرخواهی اضافه، و دوباره رفتم🙂😂

جوری که از ست شدن اینا ذوق کردم:

زنگ می‌زنم به دوستام که فقط دو دقیقه تبریک بگم و استعلامِ درس خوندن-ازدواج-گواهینامه شونو بگیرم و قطع کنم؛ اون وقت بعد نیم ساعت یکی میاد پشت خط و مجبور میشم در اوج بحث‌مون پیرامون تحلیل شرایط خاورمیانه خداحافظی کنم :/✨

- اینجام تو از ما ده هیچ جلویی😂😔 #ناشناس + نه منم صورتم‌و با جوشاش دارم که اون‌جا برام غربتی بازی در بیارن😂🤌

فامیل و دوستا و همکارا مشاورام می‌تونن با این یک خط روضه ساعت‌ها گریه کنن. از بس که من آدم بد زنگی‌ بوده و هستم😂💔

دیروز اتفاقی زدم شبکه مستند و این مستند رو دیدم. طرز فکر و عملکرد این گروه واقعا به وجدم آورد! هرچند بعضی جاها باهاشون اختلاف داشتم اما باز قابل تقدیرتر از خیلی جاهای دیگه بود کارشون خیلی حرف دارم بزنم دربارش(خصوصا تیکه های آخرش) ولی ترجیح میدم تحلیل و تصمیم گیری و قضاوت دربارشو به خودتون بسپارم.. https://doctv.ir/Program/418788

ملت عشق همینجور خودش خیلی کتاب فاخری بود، تو سینمای ایران با الهام ازش یه سینمایی لابد فاخر تر از خودشم ساختن که فقط بمیرم برا دل مولانا.. :)))))

اون روز، امروز شد! و تا آخر شهریور ام خیلی چیزا پاک شد. بقیه شو واقعاً دیگه حال ندارم

-

من تو قم یه شهروند عادی‌ام ولی تو یزد دیگه اسمم میشه «دختر آخوند» و همین دو کلمه تو شهر و محله‌های کوچیک کلی چارچوب و توقع ایجاد می‌کنه🚶🏻‍♀!