از این کانال تلگرام به اون کانالش فیلم جنایات تحریرالشام تو سوریه و با نظامیای بیگناهو میبینم و فرو میپاشم و برام مسجل تر میشه دلیل عقب نشینی و فرار ارتششون از دست این قوم نسناس.. و وقتی فضاحت و وحشی بازی مردم براندازشم میبینم برام مسجل تر میشه چه بلایی از سرمون گذشت همین روزای سال401... خدایا ممنون که هوای کشورمونو داری🫂

اینکه یه مدته همه پلی لیستم شایع‌ه برای خودمم همینقدر غریبه اما رسما بقیه آهنگا از دم دلمو می‌زنن

یه چکیده از تمام چیزایی که درباره سوریه آتیشم زد:)💔 اگر روحیه حساس دارید باز نکنید به هیچ عنوان

📪 پیام جدید تو رو خدا چندتا از انگیزشی ترین موزیک های شایع رو بفرست #دایگو

نمیدونم اینایی که گوش میدم انگیزشی تریناشه یا نه ولی باهاشون حال کردم🥲😂🤝

"تولدی دوباره" _پادکست ارسالی

"یه جا برمیخوره بهت"و بعد از این پادکست گوش بدید🌱

#رمان_نسل_سوخته •°قسمت صد و سی و سوم°• ابراهیم سعید توی روز ثبت نام با چند نفرشون آشنا شده بود ... گرم و گیرا با هم سالم و احوال پرسی کردن ... نه فقط با سعید... هر کدوم که به هم می رسیدن ... گروه دخترها و پسرها با هم قاطی شدن ... چنان با هم احوال پرسی می کردن ... و دست می دادن و ...مثل ماست وا رفته بودم ... حاال دیگه سعید هم جلوی من راحت تر از قبل بود ... اونم خیلی راحت با دخترها دست می داد ... گیج و مبهوت ... و با درد به سعید نگاه می کردم ... یکی شون اومد سمتم ... دستش رو بلند کرد ... ـ سالم ... من یلدام ... با گیجی تمام، نگاهم برگشت ... سرم رو انداختم پایین ... و با لبخند فوق تلخی ... ـ خوش وقتم ... و رفتم سمت دیگه میدون ... دستش روی هوا خشک شد... نشستم لبه جدول و سرم رو گرفتم توی دستم ... گیج بودم و هنوز باور نمی کردم ... خدا، من رو اینجا فرستاده باشه ... بقیه منتظر رسیدن اتوبوس و مسئول گروه ... من، کیش و مات ... بین زمین و آسمون ... - خدایا ... واقعا استخاره کردنم درست بود؟ ... یا ... عقلم از کار افتاده بود ... شیطان از روی اعصابم پیاده نمی شد ... و آشفته تر از همیشه ... عقلم هیچ دلیلی برای بودنم توی اون جمع پیدا نمی کرد ... - اگر اون خواب صادقانه بود؟ ... اگر خواست خدا این بود؟ ... بودن من چه دلیل و حکمتی می تونست داشته باشه؟ ... به حدی با جمع احساس غریبی می کردم ... که انگار مسافری از فضا بودم ... و اگر اون خواب و نشانه ها حقیقی نبود؟ ...سرم رو وسط دست هام مخفی کرده بودم ... غرق فکر ... که اتوبوس رسید ... مسئول گروه پیاده شد و بعد از احوال پرسی ... شروع به خوندن اسامی و سر شماری کرد ... افراد یکی یکی سوار می شدن ... و من هنوز همون طور نشسته ... وسط برزخ گیر کرده بودم ... ـ فکر کن رفتی خارج ... یا یه مسلمونی وسط ... A.L سرم رو آوردم باال و به سعید نگاه کردم ... ـ اگه نمی خوای بیای ... کوله رو بده من برم ... من می خوام باهاشون برم ... دست انداختم و کوله رو از روی دوشم برداشتم ... درست یا غلط ... رفتن انتخاب من نبود ... کوله رو دادم دستش ... و صدای اون حس ... توی وجودم پیچید ... - اعتمادت به خدا همین قدر بود؟ ... به خدایی که ابراهیم رو وسط آتش نگه داشت ... @mjholat