ادامه پست بالا 👆👆🔻👇👇 اینک مروری بر برخورد خلفا به ویژه هارون با امام کاظم(علیه السّلام) خواهیم داشت که در این برخوردها، موقعیت امام و نیز شیوه سیاسی آن حضرت به دست می‌ آید. «ابن شهر آشوب» در برخورد منصور با امام کاظم(علیه السّلام) خبری آورده و می‌ نویسد: منصور از امام خواست تا در عید نوروز، به جای او در مجلسی نشسته و هدایایی را که می‌ آورند از طرف او بگیرد. امام در پاسخ فرمود: «اِنِّي قَدْ فَتَّشْتُ الْأَخْبَارَ عَنْ جَدِّي رَسُولِ اللهِ(صلّی اللّه علیه و آله) فَلَمْ اَجِدْ لِهَذَا الْعِیدِ خَبَراً؛ اِنَّهُ سُنَّةٌ لِلْفُرْسِ مَحَاهَا الْإِسْلَامُ وَ مَعَاذَ اللهَ أَنْ نُحْیِیَ مَا مَحَاهُ الْإِسْلَامُ»(2)؛ (من اخباری را که از جدّم رسول خدا(صلّی اللّه علیه و آله) وارد شده بررسی کردم و خبری در باره این عید پیدا نکردم. این عید از سنن ایرانیان است که اسلام بر آن خط بطلان کشیده است. به خدا پناه می‌ برم از این که چیزی را که اسلام آن را از میان برده دوباره آن را زنده کنم). منصور در پاسخ گفت: این کار را «سیاسة للجند» انجام می‌ دهد، چرا که بسیاری از لشکریان «منصور» و حتی دهاقین معروف آن نواحی ایرانی بودند و طبیعی بود که به مناسبت این عید، هدایای زیادی به منصور اهدا می‌ کردند. به این ترتیب وجوه زیادی به خزینه او -که به بخل نیز شهرت داشت- افزوده می‌ شد. وی امام را مجبور کرد تا آن روز از طرف «منصور» در آن مجلس نشسته و هدایای لشکریان را بگیرد. با این حال برخورد امام(علیه السّلام) با این حرکت «منصور» قابل توجه است. بعد از آن، در دوران ده ساله حکومت مهدی عباسی که امام(علیه السّلام) مشغول تدریس و نقل حدیث و تربیت شاگرد و ایجاد ارتباط میان خود و رهبران شیعه در نواحی مختلف بود، تاریخ برخوردهایی را ثبت کرده که قابل توجه است. از جمله مهم‌ ترین آنها که مورّخانی مانند «ابن اثیر»، «خطیب بغدادی» و «ابن خلّکان» و نیز روات شیعه نقل کرده‌ اند، بازداشت و زندانی کردن و سپس آزاد شدن امام در بغداد است. «مهدی» عباسی که احتمالاً بخشش‌ های امام او را به وحشت انداخته بود و احتمال می‌ داد که حضرت وجوهی جمع‌ آوری کرده و آن را برای سازمان دادن و تقویت شیعیان مصرف می‌ کند، دستور بازداشت حضرت را به فرماندار خود در مدینه صادر نمود. او نیز امام را دستگیر و روانه بغداد کرد. مهدی او را بزندان انداخت. شب هنگام علی بن ابی طالب(علیه السّلام) را در خواب دید که به او می‌ فرمود: «فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تَقَطَّعُوا أَرْحامَکُمْ؟»(3)؛ (آیا اگر به حکومت رسیدید می‌ خواهید در زمین فساد کنید و پیوند خویشاوندیتان را ببرید؟). مهدی در همان لحظه از خواب بیدار شد؛ حاجب خود را که «ربیع» نام داشت صدا کرد و دستور داد امام کاظم(علیه السّلام) را پیش او حاضر کند. وقتی امام آمد، ایشان را در کنار خویش نشاند و گفت: امیر المؤمنین(علیه السّلام) را به خواب دیدم که این آیه را می‌ خواند. سپس از او پرسید: «أَفَتُؤْمِنِّي أَنْ تَخْرُجَ عَلَيَّ أَوْ عَلَى أَحَدٍ مِنْ وُلْدِي؟»؛ (آیا به من اطمینان می‌دهی که علیه من و یا یکی از فرزندانم قیام نکنی؟) امام فرمود: «فَقَالَ وَ اللَّهِ لَا فَعَلْتُ ذَلِكَ وَ لَا هُوَ مِنْ شَأْن»؛ (به خدا سوگند من چنین کاری نکرده‌ ام و این کار اصولاً در شأن من نیست). خلیفه کوشید تا با دادن سه هزار دینار و تصدیق گفته‌ های امام، به گونه‌ ای با او برخورد نماید تا او راضی به مدینه بازگردد و بی‌ درنگ آن حضرت را به مدینه بازگردانید.(4) بار دیگر نظیر چنین پیش‌ آمدی برای آن حضرت در زمان هارون رخ داد که پس از این نقل خواهیم کرد. گفتنی است که رویدادهای غیر عادی درباره امام کاظم(علیه السّلام) معمولاً بیشتر از ائمه دیگر، جز امیر المؤمنین(علیه السّلام) نقل شده است؛ تا آنجا که چنانکه حتی در منابع غیر شیعی نیز شواهد زیادی برای این گونه حوادث می‌ توان یافت. نمونه، آن خبری است که «دینوری» در اخبار الطوال درباره پیشگویی امام کاظم(علیه السّلام) به هارون، درباره اختلاف فرزندانش، نقل کرده است. زمانی امام کاظم(علیه السّلام) بر «مهدی» عباسی وارد شد و دید که او رد مظالم می‌ کند. امام که او را در چنین حالی دید پرسید: چرا آنچه را که از راه ستم از ما گرفته شده بر نمی‌ گردانی؟ «مهدی» پرسید: آن چیست؟ کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

امام ماجرای فدک را برای او چنین توصیف کرد: فدک به دلیل این که از جمله «مَا لَمْ یُوجَفْ عَلَیْهِ خَیْلٌ وَ لَا رِکَابٌ» کرد. خلیفه گفت: «هذا کثیر فانظر فیه»(5)؛ (این مقدار زیاد است درباره آن فکر می‌ کنم). طبیعی بود که «مهدی» چنین کاری را انجام ندهد؛ زیرا افزون بر آن که او محکومیت کسانی را که مانع از بازگرداندن فدک به اهل بیت(علیهم السّلام) شده بودند، می‌ پذیرفت -و در میان آنها اجداد خود او نیز بودند- واگذاری آن می‌ توانست امکانات مالی فراوانی را در اختیار امام(علیه السّلام) قرار دهد که این به مصلحت حکومت نمی‌ توانست باشد. پس از مرگ «مهدی» در سال 169، فرزندش «موسی الهادی» بر سر کار آمد. وی بیش از یک سال زنده نماند. در زمان او بود که حسین بن علی، «شهید فخّ» قیام کرد و کشته شد. وقتی سر او را برای «هادی» آوردند، او اشعاری چند بر زبان آورد و در آن طالبی‌ ها را به قطع رحم متهم کرد. وی سپس نگرانی شدید خود را از موسی بن جعفر(علیهما السّلام) اظهار نمود و قسم یاد کرد که او را خواهد کشت: «وَاللهِ ما خَرَجَ حُسَینٌ اِلّا عَنْ اَمْرِهِ وَ لا اتَّبَعَ اِلّا حُجَّتَهُ لِاَنَّهُ صاحِبُ الْوَصِیةِ فى هذَا الْبَیتِ قَتَلَنِی اللهُ اِنْ اَبْقَیتُ عَلَیهِ»؛ (به خدا قسم حسین [شهید فخّ] به دستور او [امام کاظم(عليه السلام)] قیام کرده و تحت تأثیر او قرار گرفته؛ زیرا صاحب وصیت [پرنفوذ] در این خانواده او است، خدا مرا بکشد اگر او را زنده بگذارم). قاضی «ابو یوسف» که در مجلس حاضر بود او را آرام کرد و گفت: نه موسی بن جعفر و نه هیچ کدام از فرزندان این خانواده اعتقاد به خروج علیه خلفا را ندارند.(6) در ادامه آمده است: زمانی که امام از خطر دستگیری و شهادت خود به دست هادی عباسی آگاه شد و تهدیدهای او را شنید، در حق وی نفرین کرد و چندی بعد خبر مرگ او به مدینه رسید.(7) از سویی با اطمینان نمی توان گفت که قیام «شهید فخ» به امر امام کاظم(علیه السّلام) بوده باشد؛ گرچه می‌ توان پذیرفت که قیام فخ، در ردیف سالم‌ ترین قیام‌ های علویان بر ضد عباسیان است. گفتنی است که شیعیان زیدی که جناح تندروی شیعه محسوب می‌ شدند، اظهار می‌ کردند که امام صادق(علیه السّلام) اعتقاد به جهاد ندارد. امام در پاسخ می‌ فرمود: «وَ لَکِنْ لَا اَدَعُ عِلْمِي اِلَی جَهْلِهِمْ»؛ (من علمم را به جهل آنان وا نمی‌ گذارم). امّا درباره قیام‌ های زیدی باید گفت، این قیام‌ ها گرچه از روی صداقت و خلوص نیّت صورت می‌ گرفت و گاهی رهبران آنها اشخاصی عالم و فاضل و فداکار بودند، امّا به دلایل مختلف سیاسی و علی رغم گستردگی و کثرتشان، کار اینها بی‌ ثمر بود. آنها دست کم در عراق کمترین موفقیتی به دست نیاوردند. شیعیان امامی که موافقتی با این قیام‌ ها نداشتند، در این مسأله با آنها درگیر شده و میان آنها اختلافاتی پدید آمد. شرکت امامیان در این قیام‌ ها به خصوص با توجه به اختلافات عمیقی که به تدریج بین «زیدیه» و آنها به وجود آمد، درست نبود؛ زیرا رهبری زیدی‌ ها را کسانی غیر از امامان شیعه به عهده داشتند. اختلافات میان زیدی‌ ها و شیعه احتمالاً از زمان خود زید آغاز شده و در جریان «نفس زکیه» به اوج خود رسید، تا آنجا که همکاری زیدی‌ ها و شیعه را بسیار مشکل ساخت؛ زمانی که «شهید فخّ» قیام کرد، اکثریت علویان مدینه در آن قیام شرکت کردند، امّا موسی بن جعفر(علیهما السّلام) نه تنها در آن شرکت نکرد؛ بلکه شکست و شهادت حتمی او را نیز به وی گوشزد نمود.(8) «شهید فخّ» مدت‌ ها در اندیشه قیام بود. آنچه سبب تعجیل وی شد، شدت فشارهای وارده بر علویان از سوی هادی عباسی بود. حاکم مدینه که شخصی از خاندان خلیفه دوم بود، درباره علویان سختگیری فراوان کرد. این مسأله سبب شد تا قیام زودرس شود و در ایّام حج، که از طرف خلیفه نیز جمعیت‌ هایی به مکه فرستاده شده بود، قیام انجام گردد. اما نتیجه آن شد که نیروهای خلیفه، قیام را به شدّت سرکوب کردند. جنگ میان آنها با شکست و شهادت اکثر یاران حسین بن علی(عليهما السلام) و خود او پایان یافت و وقتی که سرهای آنان را نزد «موسی بن عیسی» آوردند، عدّه‌ ای از فرزندان علی بن ابی طالب(علیهما السّلام) حضور داشتند که از جمله موسی بن جعفر(علیهما السّلام) بود. کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

موسی بن عیسی با اشاره به سر حسین بن علی(عليه السلام) از حضرت پرسید: این سر حسین بن علی(عليهما السلام) است؟ امام پاسخ داد: «نَعَمْ اِنَّا لِلّهِ وَ اِنَّا اِلَیْهِ رَاجِعُونَ مَضَی وَ اللّهِ مُسْلِماً صَالِحاً قَوّاماً آمِراً بِالْمَعْرُوفِ وَ نَاهِیاً عَنِ الْمُنْکَرِ وَ مَا کَانَ فِي اَهْلِ بَیْتِهِ مِثْلُهُ»(9)؛ (آری انا لله و انا الیه راجعون؛ به خدا سوگند او در حالی که مسلمان صالحی بود و به عبادت پروردگارش قیام می‌کرد و امر به معروف و نهی از منکر می‌نمود، عمر خود را به پایان برد؛ او در خانواده خود مانند نداشت). «موسی بن عیسی» در برابر این جواب سکوت کرده و چیزی نگفت.(10) کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

پی نوشت: (1). تاریخ فخری، ابن طقطقی، مترجم: گلپایگانی، محمد وحید، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360 ش، ص 221 - 222. (2). مناقب آل أبي طالب(عليهم السلام)، ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على‏، علامه‏، قم‏، 1379 ق‏، چاپ اول، ج 2 ص 379؛ مسند الإمام الكاظم أبى الحسن موسى بن جعفر(عليهما السلام)‏، عطاردى،‏عزيز الله، آستان قدس رضوى‏، مشهد، 1409 ق، ‏چاپ اوّل‏، ج 1، ص 51 - 52. (3). قرآن کریم، سوره محمد، آيه 47. (4). حیاة الامام موسی بن جعفر(علیهما السّلام)، شريف قرشى، ‏باقر، مطبه الاداب، نجف، 1970 م، ج 1، ص 454؛ نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار(صلى الله عليه و آله و سلم‏)، شبلنجى، مؤمن بن حسن‏، المطبعة الیوسفیه‏، مصر‏، بی تا، ص 136؛ تاريخ بغداد، خطيب بغدادى، احمد بن على‏، محقق / مصحح: مصطفى عبد القادر عطا، دار الكتب العلميه، بيروت‏، 1417 ق، چاپ اول‏، ج 13، ص 30؛ وفيات الأعيان و أنباء و أبناء الزمان، ابن خلكان، أبو العباس شمس الدين أحمد بن محمد بن أبي بكر، محقق: إحسان عباس، رضی، قم، 1969میلادی، ج 5، ص 308؛ مناقب آل أبي طالب(عليهم السلام)، ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على‏، علامه‏، قم‏، 1379 ق‏، چاپ اول، ج 2، ص 264؛ جهاد الشیعة، سمیره مختار اللیثی، نشر البطحاء، قم، 1363 ش، ص 251؛ مقاتل الطالبيين، الأصفهانى، ابو الفرج على بن الحسين، تحقيق: صقر، سيد احمد، بيروت، دار المعرفه، 1408 ق، ص 500؛ مسند الإمام الكاظم أبى الحسن موسى بن جعفر(عليهما السلام)‏، عطاردى،‏عزيز الله، آستان قدس رضوى‏، مشهد، 1409 ق، ‏چاپ اوّل‏، ج 1، ص 57؛ كشف الغمة في معرفة الأئمة، اربلى، على بن عيسى‏، محقق / مصحح: رسولى محلاتى، هاشم‏، بنى هاشمى‏، تبريز، 1381 ق‏، چاپ اول‏، ج 2، ص 213؛ الكامل في التاريخ، ابن الأثير، عز الدين أبو الحسن على بن ابى الكرم، دار صادر، بيروت، 1385 ق / 1965 م، ج 6، ص 85؛ مرآت الجنان، یافعی، اعلمی، بیروت، بی تا، ج 1، ص 394، تاريخ ابن الوردي، زين الدين عمر بن مظفر الشهير بابن الوردي، دار الكتب العلميه، بيروت، 1417 ق، ج 1، ص 310؛ شذرات الذهب في اخبار من ذهب، عبد الحي بن احمد العكري الحنبلي الدمشقي، دارالاحیاء التراث العربی، بیروت، بی تا، 1، ص 304. (5). تهذيب الأحكام، طوسى، محمد بن الحسن‏، دار الكتب الإسلاميه‏، تهران، 1365 ش‏، ج 4، ص 304. (6). حیاة الامام موسی بن جعفر(علیهما السّلام)، همان، ج 1، ص 472. (7). المناقب، ابن شهر آشوب، همان، ج 2، ص 370؛ عيون أخبار الرضا(عليه السلام)‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، نشر اعلمی‏، تهران،‏ بی تا، ج 1، ص 79. دعای مفصلی که امام با رسیدن خبر تهدید از جانب خلیفه خوانده، معروف به جوشن صغیر است که در کتب ادعیه وارد شده است. (8). مقاتل الطالبیین، همان، ص 297 - 298. (9). همان، ص 302. (10). حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(علیهم‌السلام)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، 1381 ش، چاپ ششم، ص 384.

خبر دادن امام کاظم(ع) از «غیبت» امام زمان(عج) ⁉️ پرسش : 👇👇👇 آیا از امام کاظم(علیه السلام) در مورد «غیبت» امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) روایتی صادر شده است؟ 🔻پاسخ اجمالی: امام كاظم(ع) از «غیبت امام زمان(عج)» خبر داده است. آن حضرت در جواب راوي كه سؤال كرده آيا شما قائم به حق هستيد فرمودند: «من قائم به حقم؛ ولى قائمى كه زمين را از دشمنان خداوند پاك كرده و آن را پر از عدالت خواهد نمود آن گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد، پنجمين نفر از اولاد من است براى او غيبتى طولانى است؛ زيرا جان او در خطر است ....» در حدیث دیگر راوى مى گويد: «به حضرت عرض كردم: آيا در ميان ائمه كسى غايب مى شود؟ فرمود: آرى شخصش از چشمان مردم غايب مى گردد؛ ولى از قلوب مؤمنان غايب نمى گردد. او دوازدهمين از ما مى باشد ...». ✅ پاسخ تفصیلی:👇👇 امام كاظم(علیه السلام) بارها از «غیبت كردن امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)» خبر داده است. 1. امام كاظم(عليه السلام) فرمود: «إِذَا فُقِدَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِ السَّابِعِ فَاللَّهَ اللَّهَ فِي أَدْيَانِكُمْ لَا يُزِيلَنَّكُمْ أَحَدٌ عَنْهَا يَا بُنَيَّ إِنَّهُ لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ غَيْبَةٍ ...»(1)؛ (هنگامى كه پنجمين از اولاد هفتمين مفقود شد پس خدا را خدا را در اديانتان، كسى شما را از آن جدا نكند، اى فرزندم! همانا به طور حتم براى صاحب اين امر غيبتى است ...). 2. يونس بن عبدالرحمن مى گويد: من بر موسى بن جعفر(عليه السلام) وارد شدم و عرض كردم: اى فرزند رسول خدا آيا شما قائم به حق مى باشيد؟ فرمود: «أَنَا الْقَائِمُ بِالْحَقِّ وَ لَكِنَّ الْقَائِمَ الَّذِي يُطَهِّرُ الْأَرْضَ مِنْ أَعْدَاءِ اللَّهِ وَ يَمْلَأُهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً هُوَ الْخَامِسُ مِنْ وُلْدِي لَهُ غَيْبَةٌ يَطُولُ أَمَدُهَا خَوْفاً عَلَى نَفْسِهِ ...»(2)؛ (من قائم به حقم؛ ولى قائمى كه زمين را از دشمنان خداوند عز و جل پاك كرده و آن را پر از عدالت خواهد نمود آن گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد، همان پنجمين نفر از اولاد من است براى او غيبتى طولانى است؛ زيرا بر جان او خطر است ...). 3. و نيز در بيان قول خداوند متعال: «وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً»(3) فرمود: «النِّعْمَةُ الظَّاهِرَةُ الْإِمَامُ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنَةُ الْإِمَامُ الْغَائِبُ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ فَيَكُونُ فِي الْأَئِمَّةِ مَنْ يَغِيبُ؟ قَالَ نَعَمْ يَغِيبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا يَغِيبُ عَنْ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ ذِكْرُهُ هُوَ الثَّانِي عَشَرَ مِنَّا ...»(4)؛ (نعمت ظاهر امام ظاهر و نعمت باطن امام غايب است. راوى مى گويد: به حضرت عرض كردم: آيا در ميان ائمه كسى غايب مى شود؟ فرمود: آرى شخصش از چشمان مردم غايب مى گردد؛ ولى از قلوب مؤمنان غايب نمى گردد و او دوازدهمين از ما مى باشد ...).(5) کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

پی نوشت: (1). كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلاميه‏، تهران،‏ 1395 قمری‏، چاپ: دوم‏، ج ‏2، ص 359، باب 34 (ما روي عن أبي الحسن موسى بن جعفر في النص على القائم(عليه السلام) و غيبته و أنه الثاني عشر من الأئمة)؛ الكافي، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر و آخوندى، محمد، دار الكتب الإسلامية، تهران، ‏ ‏1407 قمری، چاپ: چهارم، ج ‏1، ص 336، (باب في الغيبة)، ح 2. (2). كمال الدين و تمام النعمة، همان، ص 361؛ بحار الأنوار، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، محقق / مصحح جمعى از محققان‏، دار إحياء التراث العربي‏، بيروت‏، 1403 قمری‏، چاپ: دوم، ج ‏51، ص 151، باب 7 (ما روي عن الكاظم صلوات الله عليه في ذلك)، ح 6. (3). سوره لقمان، آيه 20. (4). كمال الدين و تمام النعمة، همان، ص 368، باب 34 (ما روي عن أبي الحسن موسى بن جعفر في النص على القائم(عليه السلام) و غيبته و أنه الثاني عشر من الأئمة)؛ بحار الأنوار، همان، ح 2. (5). گردآوری از: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، رضواني، علی اصغر، مسجد مقدس جمکران، قم، چاپ هفتم، 1390 ش، ص 335. کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

نشر مجدد ⛔️ متن شایعه ⛔️ " ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﯽ ﮐﺎﻇﻢ 37 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻓﺖ . ﺩﺭﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﻋﻤﺮﺵ 24 ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ. ﺍﺯ ﺍﻭ 18 ﭘﺴﺮ ﻭ 19 ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ. ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺗﭙﻪ ﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻧﺶ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ فکر کنم ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ بند [...] ﺣﺒﺲ ﺑﻮﺩه " ✅ در پاسخ به شبهه " انتساب امامزاده های بسیار به امام کاظم(ع) با وجود عمر کوتاه و حبس طولانی ایشان !!" : 1️⃣ تمامی اطلاعات شبهه دروغ یا جهت دار هستند! مثلا امام کاظم(ع) ۵۵ سال عمر کردند نه ۳۷ سال و مدت زندان ایشان هم بيشتر از ۵ يا ۶ سال نبوده است! yon.ir/kzm01 2️⃣ اختلاف در تعداد فرزندان پسر و دختر ایشان، به این دلیل است که گاهی نام، کنیه و لقب یک فرزند، به عنوان فرزندی جداگانه بیان شده، اما قطعا تعداد فرزندان ایشان زیاد و بنابر قول مشهور ۳۷ نفر بوده است. yon.ir/kzm02 3️⃣ با توجه به تعداد فرزندان ایشان و بعضی از نقل های تاریخی، مورخین تعداد همسران ایشان را در طول زمان، بیش از ۱۰ زن دانسته اند که ثمره این تعداد فرزند از آنها بعید نیست. yon.ir/kzm03 yon.ir/kzm04 4️⃣ ازدواج های معصومین برای هوا و هوس و قابل اشکال کردن نیست، بلکه با اهدافی چون ايجاد رابطه خويشاوندی برای گسترش اسلام، الگودهی به ديگران، تربيت نسل مومن برای گسترش دين و مذهب شيعه، حفظ شخصيت زنان و تربيت آنها و... انجام می شد! yon.ir/kzm05 5️⃣ اکثر امام زاده های ایران فرزندان امام کاظم(ع) نیستند، بلکه نوادگان ایشانند که با توجه به هجرت امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) و بسیاری از خواهران و برادران ایشان، در ایران ساکن شده و نسل سادات موسوی را در ایران گسترش دادند. yon.ir/kzm06 yon.ir/kzm07 کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز http://telegram.me/mobahesegroup #ایتا 👇👇 https://eitaa.com/mobahesegroup #سروش 👇👇 http://sapp.ir/mobahesegroup

آخرین روزهای ماه ذی الحجه سال 127 هجری قمری[1] بود که خداوند اراده کرد نور هفتم آسمان ها و زمین را میهمان خانه جعفر بن محمد؛ امام صادق علیه السلام و حمیده خاتون کند ولاذت امام کاظم مبارک ادامه در پست بعدی @mobahesegroup

آخرین روزهای ماه ذی الحجه سال 127 هجری قمری[1] بود که خداوند اراده کرد نور هفتم آسمان ها و زمین را میهمان خانه جعفر بن محمد؛ امام صادق علیه السلام و حمیده خاتون کند.[2] فرزندی با نام موسی که وقتی چشم به جهان گشود پدر، سه روز اهل مدینه را اطعام کرد و ولیمه داد.[3]اطلاعات زیادی از دوران کودکی امام موسی وجود ندارد اما پاسخ او به سوالات ابوحنیفه از بزرگان اهل سنت در پنج سالگی سبب حیرت او و شنوندگان شد و باعث شد که او بدون دیدن امام صادق جواب خود را گرفته و بازگردد.[4] امام صادق علیه السلام علاقه وافری به فرزند خود داشتند و او را همواره گرامی می داشتند و در میان اصحاب به عنوان جانشین و وصی بعد از خود معرفی می کردند.[5] موسی بن جعفر بیست ساله که شد ردای امامت را پس از شهادت پدر به تن کرد و زعامت امت اسلامی را عهده دار شد. مردم مدینه آن حضرت را به سبب عبادت بسیار عبد صالح و زین المجتهدین لقب داده بودند.[6] شبها در کوچه های مدینه کسی نبود که نیازمند باشد و از کرامتش بی بهره مانده باشد به حدی که کمک ها و کیسه های پولی که به نیازمندان می بخشید ضرب المثل شده بود و همه چشم به احسان او داشتند.[7] شیخ مفید امام موسی علیه السلام را بخشنده ترین مردم زمانه خود معرفی می کند[8] و البته هنوز هم زائرانش چشم به کرامت و سخاوتش دارند، همین است که او را باب الحوائج نامیده اند؛[9] آخر کسی را از در خانه اش نا امید باز نمی گرداند او که حتی برای دشمنانش هم هدیه می فرستاد و آنقدر مهربانی می کرد که آنها هم مریدش می شدند. انفاق می کرد و می بخشید و هرگز خشمگین نمی شد و غضب خود را همواره فرو می داد آنقدر که او را کاظم نامیده اند.[10] همانها که در توانگری و تنگدستی، انفاق می‌کنند؛ و خشم خود را فرو می‌برند؛ و از خطای مردم درمی‌گذرند؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد. (سوره آل عمران آیه 134) اعمال روز ولادت امام کاظم (ع) زیارت جامعه کبیره صلوات بر امام کاظم (ع) نماز امام موسی کاظم (ع) دوران امامت امام موسی کاظم علیه السلام به دلیل کشمکش هایی که بین علویان و حکام عباسی وجود داشت دوران بسیار سخت و ویژه ای برای شیعیان بود. منصور، مهدی، هادی و هارون عباسی در دوران امامت ایشان خلیفه وقت بودند و سه بار امام را دستگیر و زندانی کردند.[11] سخت گیری ها بر حضرت بسیار زیاد بود ولیکن به دلیل حلم و صبر ایشان و توصیه بر تقیه به شیعیان هر بار دسیسه و خدعه آنها بی اثر می شد. در منابع تاریخی فرزندان زیادی برای آن حضرت ذکر شده است که از آن میان امام رضا علیه السلام، حضرت فاطمه معصومه و حکیمه علیهما السلام، احمد بن موسی شاهچراغ، ابراهیم، حمزه و اسحاق از جمله فرزندان ایشان ذکر شده اند. امام موسی کاظم علیه السلام در گسترش نهضت علمی که پدر آغاز کرده بود نقش مهمی ایفاء نمودند و شاگردان بسیاری را تربیت کردند گرچه در این دوران فرقه هایی همچون اسماعیلیه، فطحیه و ناووسیه شکل گرفتند و واقفیه نیز بعد از شهادت ایشان اعتقاد به ختم امامت داشتند.[12] عاقبت حضرت امام موسی کاظم علیه السلام در سال 183 هجری قمری پس از 35 سال دوره امامت و در سن 55 سالگی توسط سندی بن شاهک و به دستور خلیفه وقت هارون در زندانی در بغداد کنونی در اثر مسمومیت پس از سه روز به شهادت رسیدند[13] و از ترس آنکه مبادا مقبره ایشان تبدیل به محلی برای تجمع شیعیان تبدیل شود دستور داد در مقبره خانوادگی منصور دفن شود. [14] کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

سفر حج به پایان رسیده بود. امام صادق (ع) و همراهان در راه بازگشت به مدینه بودند. به امام (ع) خبر دادند که وضع حمل همسرتان نزدیک است. امام(ع) با شادمانی به سوی خیمه همسرشان حمیده رفتند تا اولین زائر آن نو رسیده باشند. پدر با شادمانی فرزند را در آغوش گرفت و در گوش راست اذان و در گوش چپش اقامه گفت. سپس به سوی اصحاب بازگشت و با شادمانی فرمود: «خداوند پسری به من مرحمت کرده که بهترین مخلوق خداست. به هوش باشید، به خدا سوگند که او سرپرست شماست». کاروان به سمت مدینه حرکت کرد. امام صادق (ع) پس از ورود به شهر ، به منظور گرامی داشت نوزاد خجسته اش ، سه روز به مردم طعام داد و پیروان آن حضرت، گروه گروه برای عرض تبریک و شرکت در جشن و سرور به محضر آن بزرگوار شرفیاب می شدند. @mobahesegroup

سفر حج به پایان رسیده بود. امام صادق (ع) و همراهان در راه بازگشت به مدینه بودند. به امام (ع) خبر دادند که وضع حمل همسرتان نزدیک است. امام(ع) با شادمانی به سوی خیمه همسرشان حمیده رفتند تا اولین زائر آن نو رسیده باشند. پدر با شادمانی فرزند را در آغوش گرفت و در گوش راست اذان و در گوش چپش اقامه گفت. سپس به سوی اصحاب بازگشت و با شادمانی فرمود: «خداوند پسری به من مرحمت کرده که بهترین مخلوق خداست. به هوش باشید، به خدا سوگند که او سرپرست شماست». کاروان به سمت مدینه حرکت کرد. امام صادق (ع) پس از ورود به شهر ، به منظور گرامی داشت نوزاد خجسته اش ، سه روز به مردم طعام داد و پیروان آن حضرت، گروه گروه برای عرض تبریک و شرکت در جشن و سرور به محضر آن بزرگوار شرفیاب می شدند.[1] درسی بزرگ از امام کاظم (ع) امام موسی بن جعفر (ع) هنگامیکه به دستور طاغوت زمان خود، هارون الرشید به جرم حق گوئی و دفاع از حقیقت، دستگیر و روانه زندان شد به سجده رفت و در حال سجده این چنین عرضه داشت : «بار الها! من بارها از درگاه تو مسئلت میداشتم که برای عبادت، فراغتی بمن عنایت فرمائی تا به اطاعت و فرمان برداری تو قیام ورزم از اینکه اکنون درخواست مرا اجابت فرموده ای در برابر چنین توفیقی سپاسگزارم»[2] بهره ای از کلام امام موسی کاظم (ع) - «همانا که عاقل دروغ نمی گوید، گرچه طبق میل و خواسته او باشد»[3] - «مبادا از خرج كردن در راه طاعت خدا خوددارى كنى ، و آن گاه دو برابرش را در معصيت خدا خرج كنى»[4] - «خداوند در زمين بندگانى دارد كه براى برآوردن نيازهاى مردم مى كوشند ؛ اينان ايمنى يافتگان روز قيامت اند»[5] مژده‌ ای دل که به ماتاج سری داد خدا شب ما سوته دلان را سحری داد خدا سجده شکر به جا آر که از رحمت خویش تیر جانسوز دعا را اثری داد خدا شجرطیبه ی گلشن طاها را باز هم ثمر داده و هم برگ و بری داد خدا تا که اسلام قوی گردد و الحاد ضعیف صدف بحر ولارا گهری داد خدا ای صبا فاطمه را مژده بده کز ره لطف صادق آل نبی را پسری داد خدا شاعر : محمد حسن فرحبخشیان کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup

این دوربین مخفی است (نیست) حتما ببینید @mobahesegroup