آوازِ عاشقانهٔ سازِ سکوتِ من زیباترین ترانهٔ شب‌های تارمی #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

مستور مشو مستِ خوش‌آوازه! بخوان! از غربتِ خود بی حد و اندازه بخوان! با لهجه‌ی بومی‌ِ خود ای چشمِ نجیب پلکی بتکان و غزلی تازه بخوان #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

حوالیِ توام و پرسه می‌زنم در خود خودت بیا و مرا از خودم بگیر و ببر #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

ابرم اگر، به شادی و غم، صبح و ظهر و شب کوهی که سر به شانهٔ او می‌گذارمی #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

خداحافظ رفیق!

. عشق است، عشق، عشق که هر موجِ رفته را با پای خود دوباره به دریا می‌آوَرَد #مبین_اردستانی @Mobin_Ardestani

جوهرِ غیرت در این میدان نمی‌مانَد نهان تیغ می‌گردد زبان و می‌ستاید مرد را #بیدل @Mobin_Ardestani

زاهدِ ظاهرپرست از حالِ ما آگاه نیست در حقِ ما هر چه گوید جایِ هیچ اکراه نیست در طریقت هر چه پیشِ سالک آید خیرِ اوست در صراطِ مستقیم ای دل کسی گمراه نیست تا چه بازی رخ نماید بیدَقی خواهیم راند عرصهٔ شطرنجِ رندان را مجالِ شاه نیست چیست این سقفِ بلندِ سادهٔ بسیارنقش زین معما هیچ دانا در جهان آگاه نیست این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت است کاین همه زخمِ نهان هست و مجالِ آه نیست صاحبِ دیوانِ ما گویی نمی‌داند حساب کاندر این طُغرا نشانِ حِسبَةً لِلّه نیست هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگو کِبر و ناز و حاجِب و دربان بدین درگاه نیست بر درِ میخانه رفتن کارِ یکرنگان بود خودفروشان را به کویِ می‌فروشان راه نیست هر چه هست از قامتِ ناسازِ بی اندام ماست ور نه تشریفِ تو بر بالایِ کس کوتاه نیست بندهٔ پیرِ خراباتم که لطفش دایم است ور نه لطفِ شیخ و زاهد، گاه هست و گاه نیست حافظ ار بر صدر ننشیند ز عالی‌مشربی‌ست عاشقِ دُردی‌کش اندر بندِ مال و جاه نیست #حافظ