❤️‍🩹:)

دوشنبه‌ها حسنیه بپاست درقلبم سلام‌میدهم از عمق‌ِجان به‌سمتِ بقیع :))

لقبِ اوست مُجتبای خدا لقب ِماست مُبتلای حسن :))💚🌱

تو ایستگاه مترو نوشته بود : در صورت سقوط وسایل همراه به حریمِ ریلی مامور سکو را مطلع سازید . و بلافاصله از ذهنم رد شد که "مأمور سکو" تویِ زندگیم ، همیشه حضرت عباس بوده که بعد از هر سقوط و اُفتادنی ، ریز ماجرا رو بهش گفتم و اونم قربون معرفتش‌ ؛ از وسطِ ریلِ زندگی نجاتم داده . همین دیگه ؛ خواستم بگم شکر اون خدایی که قمربنی‌هاشم رو آفرید تا مامور سکویِ زندگی ما باشه .

. گفتند جواد است؛ سر راه نشستیم در جمع گدایان خبری بهتر از این نیست .

دقیقا همین جا بود که یه پیرمرد کاظمینی چهارتا سنگ خوشگل گذاشت کف دستمون و گفت سنگ حرم موسی‌بن‌جعفر :)) چقدر اونجا خوشحال شدم برام نشونه بود یه نشونه که هرجا هستم حتی وقتی کیلومتر ها دور از این بهشتم یادم باشه که بابا و پسر امام‌رضا حواسشون بهم هست :)))) اولین کاری که وقتی برگشتم ایران انجام دادم رفتم و براش رکاب خریدم و یه انگشتر قشنگ شد همه جا و هر لحظه تو دستم بود تو روضه تو جشن حرم و خیابون حتی تو خونه چقدر این انگشتر بهم آرامش میداد چقدر قلبم باهاش آروم بود این انگشتر بوی حرم میداد بوی عشق و دلتنگی میداد حتی عطر فراق و وصال ...

و گم شدن اون انگشتر باعث شد که قلبم یه ترک عمیق برداره... انگار قفل شدن دستام از شبکه های ضریح رو ازم گرفته بودم چقدر از نبود سنگی که به همه گفته بودم وقتی مُردم توی قبرم بزارنش ناراحت بودم اون انگشتر ذخیره قبرم بود میخواستم به امام‌رضا بگم که قلب من برای خودش و خانوادش میتپه ..((:

خیلی عکسه خوبی نشده ولی سرشار از حس خوبه برام :))))) غروب آفتاب و هوای حرم ..

امروز روز مهمیه برام :)) میشه هرکسی این پیام رو میبینه سه تا الهی‌به‌فاطمه‌ بگه تا خدا کمکم کنه...(((: