و خب شاید جایی برای گله کردن نباشه چون هر جا و هر زمان از تاریخ رو که می‌بینی چیزی به نام "امتحان شدن"به چشمت می‌خوره که سربلند بیرون اومدن یا نیومدن از همین امتحاناست که تاریخ رو ساخته نمی‌دونم سالها بعد که توی کتاب تاریخ ما رو می‌خونن همونایی هستیم که ته دلشون قند آب میشه برای داشتن نیاکانی مثل ما یا اونایی هستیم که بعد از مرگمون قراره فحش‌های جدید یاد بگیریم؟ اما نوادگان نداشته‌ی ما، بدونید فرق ما با حداقل تاریخ صد ساله‌ی اخیرمون رو، قدیما تشخیص درست و نادرست اینقدر سخت نمیشد، با تمامت دفاع میکردی از چیزی که طرفش هستی ، هنوز هم دفاع میکنیم‌ها، هستیم ولی خب، انگار که توی خط مقدم باشیم و صدامون به پشتیبانی نرسه، نتونیم بگیم این نقشه درست نبود، بیاید یه نقشه‌ی درست‌تر بکشیم نه میتونیم جبهه رو رها کنیم چون با عشق اینجا ایستادیم و نه صدای فریادمون به اون عقب‌ها میرسه من ترسِ رد شدن از سوراخ‌های این اَلَکِ آخرالزمانی رو دارم...

دوست نداشتنی ترین دوران مدرسه‌م دبستان بود که ۶سال شد و دوست داشتنی ترینش دبیرستان بود که ۳سال بود ولی یک سال و نیمش رو کرونا ازما گرفت هعب

من نباید به هرکی میاد جلوم شربت بده اشتباهی به جای "ممنون" بگم "شکراً" :'))

بیاید گریه کنیم.

خسته‌ام مثل همان دختر تجزیه طلب که شده عاشق فرمانده نیروی پلیس...

خسته‌ام مثل همان دختر خط انقلاب که شده عاشق یک صاحبِ جورابِ کالج...

اون دختر خسته نیس یچی دیگس

خیلی احتمال بعیدی بود ولی خب، گویند که عشاق جهان عقل ندارند دیگه

بخاطر من کوچ کردی؟ احساساتی شدم و هزینه هتل و غذا و پوشاکت اینجا با من

جمهوری اسلامی قم.

خسته‌ام مثل همان آقای تجزیه طلب که شده عاشق یک دختر محجوب قمی

توی این شعره دارم حل میشم😂