🔰دستیابی به برخی مقامات، تنها از طریق ابتلائات 🔶از روایات متعدّدی استفاده می‌شود که بعضی از امور در این دنیا، رابطهٔ ویژه‌ای با مقامات معنوی دارد؛ ✍مثلاً در‌مورد روزهٔ ماه مبارک رمضان در روایت آمده است: 🌷«إِنَّ لِلْجَنَّةِ بَاباً يُدْعَى الرَّيَّانَ لَا يَدْخُلُ مِنْهُ إِلَّا الصَّائِمُونَ‏؛ "بهشت را درى است به نام رَيّان که هيچ‌كس از آن وارد بهشت نمى‌شود ، مگر روزه‌داران .»" ‼️خیلی جالب است! 🔶در بهشت دری وجود دارد که مخصوص روزه‌داران است و تنها اهل روزه می‌توانند از آن وارد شوند. ✍ و در روایت معتبر آمده است: 🌷 «إِنَّ لِلْجَنَّةِ بَاباً يُقَالُ لَهُ الْمَعْرُوفُ لَا يَدْخُلُهُ إِلَّا أَهْلُ الْمَعْرُوفِ؛ " بهشت را دری است به نام معروف (نيكى و احسان) كه جز اهل احسان و نیکی از آن داخل نشوند.»" ♦️بنابراین برخی امور در دنیا، خاصیت معنوی دارد و از آن جمله ابتلائات و گرفتاری‌های دنیوی است؛‌ ✍ چنان‌که در روایتی با سند صحیح به این نکتهٔ بسیار عمیق تصریح شده است: 🌷إِنَّ فِي الْجَنَّةِ مَنْزِلَةً لَايَبْلُغُهَا عَبْدٌ إِلَّا بِالْإبْتِلَاءِ فِي جَسَدِهِ؛ "در بهشت، منزلتی است که هیچ بنده‌ای بدان نرسد، مگر به سبب بلایی که بر جسم او وارد شود." ♦️یعنی دستیابی به برخی مقامات و منازل بهشتی جز با گرفتاری بدنی و جسمی ممکن نیست و حتّی اگر انسان هزاران سال هم نماز بخواند و روزه بگیرد، در راه خدا انفاق کند و کارهای خیر انجام دهد، به آن مقام و منزلت نمی‌رسد، مگر اینکه گرفتاری و ابتلایی در بدنش پیدا کند؛ مثلاً بیمار یا مجروح شود و یا آسیبی جسمی ببیند. ✍ و به‌طور‌کلّی در روایتی از رسول اکرم وارد شده است: 🌹إِنَّ لِأَهْلِ‏ الْبَلَايَا فِي الدُّنْيَا لَدَرَجَاتٍ فِي الْآخِرَةِ مَا تُنَالُ بِالْأَعْمَالِ؛ "اهل بلا در دنيا، درجاتی در آخرت دارند كه با عمل به دست نمی‌آید." ♦️این مطلب خیلی مهمّ است که بلاها و ابتلائات ـ ازجمله بلای فراگیر امروز ـ‌ درعین‌اینکه در بیشتر مواقع و نسبت به اکثریّت قریب به اتّفاق مردم، نتیجهٔ اعمال آن‌ها و نوعی تنبیه است، ولی در‌عین‌حال می‌تواند نقش دیگری هم داشته باشد و نسبت به بعضی از افراد کمال‌آفرین باشد و انسان‌های مؤمن را به برخی مقامات بالا برساند.

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃 🎤🎤🎤🎤🎤🎤🎤🎤🎤🎤🎤🎤 🔉 اقامه نماز جمعه یزد در تاریخ 21 / 8/ 1400 به امامت آیت الله سید محمد رضا مدرسی (دام ظله) 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

🔰 رشد و تکامل جمعی بشر 🔶همان‌گونه که بیان شد، یکی از آثار بلاها رشد و تکامل انسان‌هاست. و باید توجّه داشت این رشد و ترقّی هم در مقیاس فردی و خرد و هم در مقیاس اجتماعی و سطح کلان صادق است. در واقع، کمال مادّی و معنوی بشر از حیث فردی و جمعی می‌تواند مرهون بلاها و مصیبت‌ها باشد. 🔰بلا نشانهٔ محبّت خدا و نردبان ترقّی ملّت‌ها 🔶در مجامع روایی، روایتی بسیار زیبا آمده است و جالب اینکه هم شیعه و هم عامّه آن را نقل کرده و هردو هم با سند صحیح ـ البتّه هریک طبق مبنای خود ـ آن را نقل کرده‌اند. ✍ در روایتی که از طریق شیعه نقل شده، امام صادق می‌فرمایند: 🌸مَا أَحَبَّ اللَّهُ‏ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ؛🌸 "خداوند هیچ قومی را دوست ندارد، مگر اینکه آن‌ها را مبتلا می‌کند." ‼️ این تعبیر بسیار عجیب است! 🔶 خداوند متعال هیچ قومی یا گروهی را دوست نمی‌دارد، مگر اینکه آن‌ها را در بوتهٔ ابتلا می‌گذارد و در سختی‌ها و مشکلات قرار می‌دهد. عجیب آنکه نحوهٔ بیان روایت به‌گونه‌ای است که حصر را می‌رساند؛ یعنی بدون ابتلاء اصلاً نمی‌تواند قومی محبوب خدا باشد. ✅ بنابراین اگر قومی مبتلا نشدند، یعنی مورد محبّت خداوند نیستند. ✍ در روایتی که از طریق عامّه نقل شده، پیامبر اکرم می‌فرمایند: 🌺إِنَّ اللهَ إِذَا أَحَبَّ قَوْمًا ابْتَلَاهُمْ، فَمَنْ صَبَرَ فَلَهُ الصَّبْرُ، وَمَنْ جَزِعَ فَلَهُ الْجَزَعُ؛🌺 "خداوند هرگاه قومی را دوست بدارد، آن‌ها را مبتلا می‌کند. پس کسی‌ که در برابر ابتلا صبر کند، فواید صبر را خواهد برد و کسی‌ که جزع و فزع کند، بهره‌اش از آن ابتلا فقط جزع و فزع است.

🔰صلوات بر چهارده معصوم(علیهم السلام) از زبان مبارک امام عسکری (علیه السلام) اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما حَمَلَ وَحْیَکَ، وَبَلَّغَ رِسالاتِکَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما اَحَلَّ حَلالَکَ، وَحَرَّمَ حَرامَکَ، وَعَلَّمَ کِتابَکَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما اَقامَ الصَّلاهَ، وَ اتَى الزَّکاهَ، وَدَعا اِلى دینِکَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما صَدَّقَ بِوَعْدِکَ، وَاَشْفَقَ مِنْ وَعیدِکَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما غَفَرْتَ بِهِ الذُّنُوبَ،وَسَتَرْتَ بِهِ الْعُیُوبَ، وَفَرَّجْتَ بِهِ الْکُرُوبَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما دَفَعْتَ بِهِ الشَّقآءَ، وَکَشَفْتَ بِهِ الْغَمّآءَ، وَاَجَبْتَ بِهِ الدُّعآءَ، وَنَجَّیْتَ بِهِ مِنَ الْبَلاءِ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما رَحِمْتَ بِهِ الْعِبادَ، وَاَحْیَیْتَ بِهِ الْبِلادَ، وَقَصَمْتَ بِهِ الْجَبابِرَهَ، وَاَهْلَکْتَ بِهِ الْفَراعِنَهَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما اَضْعَفْتَ بِهِ الاَْمْوالَ، وَاَحْرَزْتَ بِهِ مِنَ الاَْهْوالِ، وَکَسَرْتَ بِهِ الاَْصْنامَ، وَرَحِمْتَ بِهِ الاَْنامَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد کَما بَعَثْتَهُ بِخَیْرِ الاَْدْیانِ، وَاَعْزَزْتَ بِهِ الاِْیمانَ، وَتَبَّرْتَ بِهِ الاَْوْثانَ، وَعَظَّمْتَ بِهِ الْبَیْتَ الْحَرامَ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ اَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ الاَْخْیارِ، وَسَلِّمْ تَسْلیماً. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلِىِّ بْنِ اَبیطالِب، اَخى نَبِیِّکَ، وَوَصِیِّه وَ وَلِیِّهِ، وَصَفِیِّهِ وَوَزیرِهِ، وَمُسْتَوْدَعِ عَلْمِهِ، وَمَوْضِعِ سِرِّهِ، وَبابِ حِکْمَتِهِ، وَالنّاطِقِ بِحُجَّتِهِ، وَالدّاعى اِلى شَریعَتِهِ، وَخَلیفَتِهِ فى اُمَّتِهِ، وَمُفَرِّجِ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِهِ، قاصِمِ الْکَفَرَهِ، وَمُرْغِمِ الْفَجَرَهِ، اَلَّذى جَعَلْتَهُ مِنْ نَبِیِّکَ بِمَنْزِلَهِ هرُونَ مِنْ مُوسى، اَللّـهُمَّ والِ مَنْ والاهُ، وَعادِ مَنْ عاداهُ، وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ، وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ، وَالْعَنْ مَنْ نَصَبَ لَهُ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَالاْخِرینَ، وَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْصِیآءِ اَنْبِیآئِکَ، یا رَبَّ الْعالَمینَ. اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَى الصِّدّیقَهِ فاطِمَهَ الزَّکِیَّهِ، حَبیبَهِ حَبیبِکَ وَنَبِیِّکَ، وَ أُمِّ اَحِبّآئِکَ وَاَصْفِیآئِکَ، اَلَّتِى انْتَجَبْتَها وَفَضَّلْتَها وَاخْتَرْتَها عَلى نِسآءِ الْعالَمینَ، اَللّهُمَّ کُنِ الطّالِبَ لَها مِمَّنْ ظَلَمَها، وَاسْتَخَفَّ بِحَقِّها، وَکُنِ الثّائِرَ اللّـهُمَّ بِدَمِ اَوْلادِها، اَللّهُمَّ وَکَما جَعَلْتَها اُمَّ اَئِمَّهِ الْهُدى، وَحَلیلَهَ صاحِبِ اللِّوآءِ، وَالْکَریمَهَ عِنْدَ الْمَلاَِ الاَْعْلى، فَصَلِّ عَلَیْها وَعَلى أُمِّ ها صَلاهً تُکْرِمُ بِها وَجْهَ اَبیها مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، وَتُقِرُّ بِها اَعْیُنَ ذُرِّیَّتِها، وَاَبْلِغْهُمْ عَنّى فى هذِهِ السّاعَهِ اَفْضَلَ التَّحِیَّهِ وَالسَّلامِ

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ عَبْدَیْکَ، وَوَلِیَّیْکَ وَابْنَىْ رَسُولِکَ، وَسِبْطَىِ الرَّحْمَهِ، وَسَیِّدَىْ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّهِ، اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلادِ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ سَیِّدِنا النَّبِیّینَ، وَوَصِىِّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ، اَشْهَدُ اَنَّکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ اَمینُ اللهِ وَابْنُ اَمینِهِ، عِشْتَ مَظْلُوماً وَمَضَیْتَ شَهیداً، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ الاِْمامُ الزَّکِىُّ الْهادى الْمَهْدِىُّ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ، وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ عَنّى فى هذِهِ السّاعَهِ اَفْضَلَ التَّحِیَّهِ وَالسَّلامِ، اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ، قَتیلِ الْکَفَرَهِ، وَطَریحِ الْفَجَرَهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ،اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، أَشْهَدُ مُوقِناً اَنَّکَ اَمینُ اللهِ وَابْنُ اَمینِهِ، قُتِلْتَ مَظْلُوماً وَمَضَیْتَ شَهیداً، وَاَشْهَدُ أَنَّ اللهَ تَعالى اَلطّالِبُ بِثارِکَ، وَمُنْجِزٌ ما وَعَدَکَ مِنَ النَّصْرِ وَالتَّاْییدِ فى هَلاکِ عَدُوِّکَ، وَاِظْهارِ دَعْوَتِکَ، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللهِ، وَجاهَدْتَ فى سَبیلِ اللهِ، وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ، لَعَنَ اللهُ اُمَّهً قَتَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً خَذَلَتْکَ، وَلَعَنَ اللهُ اُمَّهً اَلَبَّتْ عَلَیْکَ، وَاَبْرَءُ اِلَى اللهِ تَعالى مِمَّنْ اَکْذَبَکَ، وَاسْتَخَفَّ بِحَقِّکَ، وَاسْتَحَلَّ دَمَکَ، بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى یااَباعَبْدِاللهِ، لَعَنَ اللهُ قاتِلَکَ، وَلَعَنَ اللهُ خاذِلَکَ، وَلَعَنَ اللهُ مَنْ سَمِعَ واعِیَتَکَ فَلَمْ یُجِبْکَ وَلَمْ یَنْصُرْکَ، وَلَعَنَ اللهُ مَنْ سَبا نِسآئَکَ، اَنَا اِلَى اللهِ مِنْهُمْ بَرئٌ، وَمِمَّنْ والاهُمْ وَمالاََهُمْ وَاَعانَهُمْ عَلَیْهِ، وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وَالاَْئِمَّهَ مِنْ وُلْدِکَ کَلِمَهُ التَّقْوى، وَبابُ الْهُدى، وَالْعُرْوَهُ الْوُثْقى، وَالْحُجَّهُ عَلى اَهْلِ الدُّنْیا وَاَشْهَدُ اَنّى بِکُمْ مُؤْمِنٌ، وَبِمَنْزِلَتِکُمْ مُوقِنٌ، وَلَکُمْ تابِعٌ بِذاتِ نَفْسى، وَشَرایِعِ دینى، وَخَواتیمِ عَمَلى، وَمُنْقَلَبى فى دُنْیاىَ وَ آخِرَتى.

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ سَیِّدِ الْعابِدینَ، اَلَّذِى اسْتَخْلَصْتَهُ لِنَفْسِکَ، وَجَعَلْتَ مِنْهُ اَئِمَّهَ الْهُدىَ،اَلَّذینَ یَهدُونَ بِالْحَقِّ، وَبِهِ یَعْدِلُونَ،اَلَّذى اخْتَرْتَهُ لِنَفْسِکَ، وَطَهَّرْتَهُ مِنَ الرِّجْسِ، وَاصْطَفَیْتَهُ وَجَعَلْتَهُ هادِیاً مَهْدِیّاً، اَللّـهُمَّ فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ ذُرِّیَهِ اَنْبِیآئِکَ،حَتّى تَبْلُغَ بِهِ ما تَقِرُّ بِهِ عَیْنُهُ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ، اِنَّکَ عَزیزٌ حَکیمٌ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ باقِرِ الْعِلْمِ، وَ اِمامِ الْهُدى، وَ قآئِدِ أَهْلِ التَّقْوى، وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبادِکَ، اَللّـهُمَّ وَ کَما جَعَلْتَهُ عَلَماً لِعِبادِکَ، وَمَناراً لِبِلادِکَ، وَ مُسْتَوْدَعاً لِحِکْمَتِکَ، وَ مُتَرْجِماً لِوَحْیِکَ، وَ اَمَرْتَني بِطاعَتِهِ، وَحَذَّرْتَ مِنْ مَعْصِیَتِهِ، فَصَلِّ عَلَیْهِ یا رَبِّ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَدٍ مِنْ ذُرِّیَهِ اَنْبِیآئِکَ، وَ اَصْفِیآئِکَ وَ رُسُلِکَ وَ اُمَنآئِکَ، یا رَبَّ الْعالَمینَ. اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد الصّادِقِ، خازِنِ الْعِلْمِ، اَلدّاعى إِلَیْکَ بِالْحَقِّ،اَلنُّورِ الْمُبینِ،اَللّـهُمَّ وَکَما جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ کَلامِکَ وَوَحْیِکَ، وَخازِنَ عِلْمِکَ، وَلِسانَ تَوْحیدِکَ، وَوَلِىَّ اَمْرِکَ، وَمُسْتَحْفِظَ دینِکَ، فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَصْفِیآئِکَ وَحُجَجِـکَ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ. اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَى الاَْمینِ الْمُؤْتَمَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَر، اَلْبَرِّ الْوَفِىِّ، اَلطّاهِرِالزَّکِىِّ، اَلنُّورِ الْمُبینِ، اَلْمُجْتَهِدِ الْمُحْتَسِبِ، اَلصّابِرِ عَلَى الاَْذى فیکَ،اَللّـهُمَّ وَکَما بَلَّغَ عَنْ ابآئِهِ مَا اسْتُودِعَ مِنْ اَمْرِکَ وَنَهْیِکَ، وَحَمَلَ عَلَى الْمَحَجَّهِ، وَکابَدَ اَهْلَ الْعِزَّهِ وَالشِّدَّهِ فیما کانَ یَلْقى مِنْ جُهّالِ قَوْمِهِ، رَبِّ فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ وَاَکْمَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِمَّنْ اَطـاعَکَ، وَنَصَحَ لِعِبادِکَ، اِنَّکَ غَفُورٌ رَحیمٌ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ مُوسىَ، اَلَّذِى ارْتَضَیْتَهُ وَرَضَّیْتَ بِهِ مَنْ شِئْت مِنْ خَلْقِکَ،اَللّـهُمَّ وَکَما جَعَلْتَهُ حُجَّهً عَلى خَلْقِکَ،وَقآئِماً بِاَمْرِکَ،وَناصِراً لِدینِکَ، وَشاهِداً عَلى عِبادِکَ، وَ کَما نَصَحَ لَهُمْ فِى السِّرِ وَالْعَلانِیَهِ، وَ دَعا اِلى سَبیلِکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ، فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ماصَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیآئِکَ، وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، اِنَّکَ جَوادٌ کَریمٌ

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىِّ بْنِ مُوسى، عَلَمِ التُّقى، وَنُورِ الْهُدى،وَمَعْدِنِ الْوَفآءِ، وَفَرْعِ الاَْزْکِیآءِ، وَخَلیفَهِ الاَْوْصِیآءِ، وَاَمینِکَ عَلى وَحْیِکَ، اَللّـهُمَّ فَکَما هَدَیْتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَهِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَیْرَهِ،وَاَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدى، وَزَکَّیْتَ بِهِ مَنْ تَزَکّى، فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ماصَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیآئِکَ، اِنَّکَ عَزیزٌ حَکیمٌ. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد، وَصِىِّ الاَْوْصِیآءِ، وَاِمامِ الاَْتْقِیآءِ، وَخَلَفِ اَئِمَّهِ الدّینِ، وَالْحُجَّهِ عَلَى الْخَلائِقِ اَجْمَعینَ، اَللّـهُمَّ کَما جَعَلْتَهُ نُوراً یَسْتَضیىُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ، فَبَشَّرَ بِالْجَزیلِ مِنْ ثَوابِکَ، وَاَنْذَرَ بِالاَْلیمِ مِنْ عِقابِکَ، وَحَذَّرَ بَاْسَکَ، وَذَکَّرَ بِاَیّامِکَ، وَاَحَلَّ حَلالَکَ، وَحَرَّمَ حَرامَکَ، وَبَیَّنَ شَرایِعَکَ وَفَرایِضَکَ، وَحَضَّ عَلى عِبادَتِکَ، وَ أَمَرَ بِطاعَتِکَ، وَنَهى عَنْ مَعْصِیَتِکَ، فَصَلِّ عَلَیْهِ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیآئِکَ، وَ ذُرِّیَّهِ اَنْبِیآئِکَ، یا اِلـهَ الْعالَمینَ. اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد، اَلْبَرِّ التَّقِىِّ، اَلصّادِقِ الْوَفِىِّ،اَلنُّورِ الْمُضیئِ، خازِنِ عِلْمِکَ، وَالْمُذَکِّرِ بِتَوْحیدِکَ، وَوَلِىِّ اَمْرِکَ، وَخَلَفِ اَئِمَّهِ الدّینِ الْهُداهِ الرّاشِدینَ، وَالْحُجَّهِ عَلى اَهْلِ الدُّنْیا، فَصَلِّ عَلَیْهِ یارَبِّ اَفْضَلَ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَصْفِیآئِکَ، وَحُجَجِکَ وَاَوْلادِ رُسُلِکَ، یا اِلـهَ الْعالَمیـنَ. اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى وَلِیِّکَ وَابْنِ اَوْلِیآئِکَ، اَلَّذینَ فَرَضْتَ طـاعَتَهُمْ، وَاَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ، وَاَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ، وَطَهَّرْتَهُمْ تَطْهیراً، اَللّـهُمَّ انْتَصِرْ بِهِ لِدینِکَ، وَانْصُرْ بِهِ اَوْلِیآئَکَ وَاَوْلِیآئَهُ، وَشیعَتَهُ وَاَنْصارَهُ، وَاجْعَلْني مِنْهُمْ، اَللّـهُمَّ اَعِذْهُ مِنْ شَرِّ کُلِّ باغ وَطاغ، وَمِنْ شَرِّ جَمیعِ خَلْقِکَ، وَاحْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ، وَعَنْ یَمینِهِ وَعَنْ شِمالِهِ، وَاحْرُسْهُ وَامْنَعْهُ اَنْ یُوصَلَ اِلَیْهِ بِسُوء، وَاحْفَظْ فیهِ رَسُولَکَ وَ آلَ رَسُولِکَ، وَاَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ، وَاَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ، وَانْصُرْ ناصِریهِ، وَاخْذُلْ خاذِلیهِ، وَاقْصِمْ بِهِ جَبابِرَهَ الْکُفْرِ، وَاقْتُلْ بِهِ الْکُفّارَ وَالْمُنافِقینَ، وَجَمیعَ الْمُلْحِدینَ، حَیثُ کانُوا وَاَیْنَ کانُوا، مِنْ مَشارِقِ الاَْرْضِ وَمَغارِبِها، وَبَرِّها وَبَحْرِها، وَامْلاَْ بِهِ الاَْرْضَ عَدْلاً، وَ اَظْهِرْ بِهِ دینَ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، وَاجْعَلْنِى اللّهُمَّ مِنْ اَنْصارِهِ وَاَعْوانِهِ، وَاَتْباعِهِ وَشیعَتِهِ وَاَرِنى فى آلِ مُحَمَّد ما یَاْمُلُونَ، وَفى عَدُوِّهُمْ ما یَحْذَرُونَ، اِلـهَ الْحَقِّ آمینَ

🔰اثر مثبت یا منفی بلا، درگرو ظرفیت و رفتار جوامع 🔶اگر افراد و جوامع قابلیت و ظرفیت داشته و در برابر بلا واکنش و رفتار صحیح و صبر درست از خود نشان دهند، اثر مثبت بلا را خواهند دید و در برابر نعمت‌هایی که به‌واسطهٔ بلا از دست داده‌اند، اجر و پاداش دریافت خواهند کرد، ♦️امّا اگر افراد و جوامع ظرفیت و قابلیت نداشته یا برخورد درستی در برابر ابتلائات نداشته باشند و به‌جای صبر به جزع و فزع بپردازند، خسران دنیا و آخرت خواهند دید و جز مصیبت و تنبیه، جزع و فزع، و چه‌بسا غضب الهی هیچ بهره‌ای از این ابتلائات نخواهند برد و در برابر نعمت‌هایی که به‌واسطهٔ عصیانشان از آنان گرفته شده، هیچ بهره، اجر و پاداشی به آن‌ها داده نمی‌شود. 🔶به تعبیر دیگر، این‌چنین نیست که هر فرد یا گروهی دچار بلا شد، قطعاً محبوب خداوند باشد، بلکه برای برخی افراد و جوامع و در بعضی حالات چنین است؛ ✍ چنان‌که روایتی که در گذشته نقل کردیم، به‌‌خوبی این مطلب را روشن می‌کند: 🌹«اللَّهُمَ‏ اجْعَلْهُ‏ عِلَّةَ أَدَبٍ؛‏ لَا عِلَّةَ غَضَبٍ؛ 🌹 ‼️ خدایا! این بیماری را برای تربیت قرار بده، نه ناشی از غضب.» 🔶این یعنی بلاها و ابتلائات بر دو قسم است و حتّی یک بلا و بیماری نسبت به یک فرد یا جامعه ممکن است دو حالت داشته باشد؛ هم می‌تواند برای رشد و تربیت باشد و هم می‌تواند ناشی از غضب الهی و نوعی عقوبت باشد و این مربوط به قابلیت، ظرفیت و نوع رفتار شخص یا گروهی است که مورد ابتلا قرار می‌گیرد. ✅بنابراین اگر خداوند قومی را دوست بدارد، آن‌ها را مبتلا می‌کند تا رشد و تربیت یابند و اگر قومی محبوب خداوند نباشند، آنان را به حال خود رها می‌کند و کاری به کار آن‌ها ندارد؛ یعنی آنان را به خودشان وامی‌گذارد و هر‌‌کس یا هر قومی را خداوند به خودشان واگذارد، هلاک خواهند شد؛ ✍ چنان‌که از رسول خدا نقل شده است: 🌸مَنْ وَكَلَهُ‏ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى نَفْسِهِ هَلَكَ؛🌸 "هر‌کس را خداوند عزّوجلّ به خودش واگذارد، هلاک خواهد شد." ♦️امّا اگر قومی ظرفیت داشته باشند و حتّی متنبّه شوند، بلا می‌تواند تربیت‌کننده و بالابرندهٔ درجات کمال مادّی و معنوی آنان باشد، گرچه در ابتدا حتّی تنبیه و عذاب بوده است. ✅ نتیجه آنکه: گرفتاری‌ها و ابتلائات بشر، ازجمله این بلای فراگیر امروزی، وسیلهٔ بیدار کردن ملّت‌ها و نردبان ترقّی آن‌هاست، منتها هر قومی به اندازهٔ قابلیت و ظرفیت خود و با توجّه به نوع عملکرد خویش از این خوان تحفهٔ الهی بهره می‌برد.

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 ⚫️ عَنِ الصَّادِقِ علیه السّلام : إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ وَ لِرَسُولِهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِينَةُ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ وَ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدْفَنُ فِيهِ امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِي تُسَمَّى فَاطِمَةَ مَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ؛ ⚫️ امام صادق عليه السلام: خدا را حرمی است و آن مكه است، پيامبر را حرمی است و آن مدينه است، اميرالمومنين را حرمی است و آن كوفه است و برای ما حرمی است و آن قم است و در آن خانمی از فرزندان من به نام فاطمه دفن خواهد شد، هركس وی را زيارت كند پاداشش بهشت خواهد بود

🔰آثار و پیامدهای ابتلای اخیر در جوامع مختلف 🔶ابتلای حاضر نیز در جوامع مختلف، بسته به ظرفیت‌ها و قابلیت‌ها و نیز رفتارها و واکنش‌های آن‌ها می‌تواند اثرات متفاوتی داشته باشد. 🌵گاهی جامعه‌ای مانند بسیاری از مردم ایران در مقابل آن صبر می‌کنند، ازخودگذشتگی نشان می‌دهند، خدا را شکر می‌کنند، به یکدیگر کمک و یاری می‌رسانند، کادر درمان فداکاری می‌کند، مردم به‌ویژه جوانان با آنان همراهی می‌کنند، حسّ همدردی، حسّ انفاق و حسّ ایثار در مردم شکوفا می‌شود، شور و نشاط در راه خدا و برای خدا همه‌جا را فرا می‌گیرد، دزدی‌ها و چپاول‌ها کم می‌شود، مردم تنبّه پیدا می‌کنند و به یاد خدا می‌افتند، 😔درعین‌اینکه مساجد تعطیل می‌شود، امّا دل‌های همه و خانه‌های مؤمنین مسجد می‌گردد و.... این‌ها همه اثرات مثبت این ابتلا برای جمهوری اسلامی و مردم ایران است که می‌تواند موجب تربیت و بالارفتن کمال مادّی و معنوی جامعه ✍ و مصداق این روایت باشد که: 🌷 «مَا أَحَبَّ اللَّهُ‏ قَوْماً إِلَّا ابْتَلَاهُمْ؛🌷 "خداوند هیچ قومی را دوست نمی‌دارد، مگر اینکه آنان را مبتلا می‌کند.»" ♦️امّا از آن طرف، برای جامعه‌ای که قابلیت ندارد و غافل است و با بلا هم بیدار نمی‌شود، همین بلا می‌تواند موجب قساوت بیشتر قلب‌های آنان و نابودکنندۀ نسل آن جامعه شود؛ ✅چنان‌که بنابر آمار رسمی در برخی کشورهای غربی در مدّت ابتلا به این ویروس، آمار دزدی، چپاول و جنایت بالا رفته است؛ بی‌رحمی‌ها، قساوت‌ها و خودپرستی‌ها ازجمله در جمع کردن اقلام بهداشتی و غذایی از فروشگاه‌ها بیشتر شده است؛ صحنه‌های دعوا و نزاع عمومی به وفور دیده می‌شود و.... 🔶برعکس، بنابر آماری که از ایران داده‌اند ـ حدّاقل تا هنگام ایراد این سخنرانی ـ جرم و جنایت و دزدی در ایران کم شده است؛ بااینکه بسیاری از زندانیان را آزاد کرده‌اند، هرچند زندانیان خطرناک نبوده‌اند.

🔰خلاصه آنکه: 🔶 ابتلائات، هم می‌تواند موجب کمال باشد و هم موجب سقوط. ♦️اگر ما در برابر بلاها درست رفتار کنیم و آن‌چنان‌که اسلام به ما دستور داده، صبر پیشه سازیم ـ البتّه صبر فعّال، نه منفعلانه ـ در‌این‌صورت بدانیم که این بلا تذکّردهنده و تربیت‌کننده است و برای این است که رشد پیدا کنیم و بسیاری از کمالاتی را که نداشتیم ـ چه در سطح فرد و چه در سطح جامعه ـ به دست آوریم. ✅درنتیجه، این بلا برای ما برکت می‌شود و باید خداوند را به‌خاطر آن شکر کنیم؛ 🌸«نَحْمَدُهُ عَلَى‏ السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ؛🌸 " او را بر آسانی‌ها و سختی‌ها سپاس می‌گوییم.»" ♦️ امّا اگر خدای‌ناکرده در غفلت و قساوت فرو رویم و رفتار درستی نداشته باشیم، آن‌وقت است که زیان‌کار دو جهان و مصداق 🌸(خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ)🌸 خواهیم بود. 🔰بلا و نعمت، دو روی یک سکّه 🔶اشاره شد که اگر با بلا درست برخورد کنیم، می‌تواند کمال‌آفرین و موجب رشد مادّی و معنوی ما باشد. این بدان معناست که ما باید بلاها و ابتلائات را نعمت به حساب آوریم. 🌵در واقع، بلا و نعمت، دو روی یک سکّه‌اند و ما باید سعی کنیم با برخورد صحیح و صبر درست در برابر بلا کاری کنیم که برای ما نعمت و نعمت‌آفرین باشد. ♦️این نکته که بلا باید نعمت محسوب شود، ✍ در روایتی ـ که هم از امام صادق و هم از امام کاظم نقل شده ـ صریحاً آمده است: 🌹لَنْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ‏ حَتَّى تَعُدُّوا الْبَلَاءَ نِعْمَةً وَ الرَّخَاءَ مُصِيبَةً؛ 🌹 ‼️این تعبیر فوق‌العاده است! ⁉️ ای کسانی که ادّعای ایمان دارید و فریادتان بلند است که ما مؤمن و مسلمان هستیم و به قرآن و اهل‌بیت ایمان داریم، ببینید آیا واقعاً معیارهای ایمان را دارید؟! ✍حضرت می‌فرمایند: ‼️شما هرگز مؤمن نخواهید بود، تا اینکه بلا را نعمت و آسایش را مصیبت بشمارید! 🌵حضرت خود در ادامه توضیح می‌دهند که چرا بلا نعمت است و مؤمن باید بلا را نعمت بشمارد: 🌴ادامه دارد....

🔰صبر در بلا بهتر از غفلت در آسایش 🌷وَ ذَلِكَ أَنَّ الصَّبْرَ عِنْدَ الْبَلَاءِ أَفْضَلُ‏ مِنَ الْغَفْلَةِ عِنْدَ الرَّخَاءِ؛ 🌷 "و این بدان‌خاطر است که صبر هنگام بلا بهتر از غفلت هنگام آسايش است." ✍ حضرت می‌فرمایند: علّت اینکه بلا را باید نعمت دانست و آسایش را باید مصیبت شمرد، آن است که صبر هنگام بلا بهتر از غفلت هنگام آسایش است. 🔶اگر در برابر بلا درست رفتار کنیم و صبرِ درست داشته باشیم ـ یعنی آنجا که باید صبر فعّال باشد، صبر فعّال داشته باشیم و آنجا که باید صبر غیر فعّال باشد، برای خدا تحمّل کنیم ـ این صبر بر بلا از غفلتی که از آسایش پدید می‌آید، بهتر است. 🌵بسیاری از افراد وقتی همه چیز زندگی‌شان تأمین باشد؛ خوراک، پوشاک، مسکن، مرکب، وسیلهٔ تفریح و خلاصه همه چیز برای آن‌ها فراهم باشد، ‼️به تدریج غافل می‌شوند و فراموش می‌کنند که این‌ها از جای دیگر آمده و همگی به یک مو بند است! ‼️چنان‌که یک ویروس بسیار کوچک می‌تواند همهٔ عالَم را در زمینهٔ اقتصاد، بهداشت، زندگی معمولی، سیاست، قدرت، نظامی‌گری و... فلج کند و همه را به باد فنا بدهد! ✅آری، آسایشی که همراه آن، غفلت باشد، از بلایی که همراه آن، بیداری باشد، بدتر است، بلکه این آسایش، مهلک و نابودکنندۀ انسان است؛ زیرا انسان خلق نشده که چند روزی در این دنیا مانند حیوانات زندگی کند و سپس از دنیا برود و نابود گردد، ✍ بلکه به تعبیر امیرالمؤمنین: 🌹 «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ؛ 🌹 "شما برای بقا آفریده شده‌اید، نه برای فنا.»" ♦️ امّا با غفلت، آن بقایی که شایستهٔ انسان است، محقّق نمی‌شود، بلکه چه‌بسا از انسانیت ساقط و مصداق 🌸 (خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ)🌸 گردد. درحالی‌که با بلا اگر انسان صبر کند، هزاران نعمت همراهش خواهد بود و حتّی خود آن بلا می‌تواند نعمت باشد ✍ و لذاست که حضرت می‌فرمایند: 🌷 شما هرگز مؤمن نیستید، تا اینکه بلا را نعمت و آسایش را مصیبت بدانید.🌷 🔶 در واقع، بلایی که موجب کمال و بیداری شود، نعمت است و آسایشی که موجب غفلت گردد، مصیبت است. ✅نتیجه آنکه: اگر نعمت‌ها موجب غفلت ما از حقیقت آفرینش و مبدأ هستی شود، موجب بیچارگی ابدی ماست. و اگر هنگام بلا صبر درست داشته باشیم، موجب رفعت مقام ماست و می‌تواند برای ما نعمت باشد، البتّه به شرط اینکه ایمان داشته باشیم و اهل عبادت و رضای به قضای الهی باشیم.

🔰استقبال از بلا، ممنوع! 🔶درعین‌حال که ابتلائات می‌تواند نعمت باشد و موجب پدید آمدن کمالات در سطح فرد و جامعه ‌شود، امّا هرگز معنایش این نیست که ما به استقبال بلاها و مشکلات برویم یا اگر بلایی پدید آمد، منفعل باشیم و هیچ کاری در برابر آن انجام ندهیم، ♦️ بلکه معنایش این است که اگر بلایی قهراً اتّفاق افتاد ـ حال به هر دلیل بود: بر‌ ‌اساس حوادث طبیعی همچون زلزله، سیل، بیماری‌های عفونی فراگیر و نظیر آن، یا گرفتاری‌هایی که به‌خاطر اراده و تصمیم و سوء انتخاب ستمگران حاصل می‌شود؛ مانند فسادی که از آمریکا، داعش یا قلدران دیگر در طول تاریخ پیدا شده است ـ و ما در مقابل آن صبر مناسب و فعّال داشتیم، آثار نعمت را دارد، وگرنه هرگز توصیه نمی‌شود کسی به استقبال بلا برود، مگر در موارد خاصّی که استقبال از بلا توجیه صحیح داشته باشد؛ مثل مقام دفاع و جنگ که انسان باید به اختیار خودش برود و با دشمن بجنگد و اساساً صبر در مقابل این‌گونه بلاها به این است که خود را در معرض خطر قرار دهد، هرچند احتمال یا حتّی اطمینان به از دست دادن جان هم وجود داشته باشد. 🌵امروزه نیز در مدّتی که از پیدایش این بیماری گذشته است، می‌بینیم افرادی برای نجات جان‌ انسان‌های دیگر خود را در معرض خطر قرار داده و بعضی جان خود را هم در راه انجام وظیفه از دست داده‌اند که خداوند به آنان اجر فراوان عنایت فرماید. ♦️پس در مواردی استقبال از بلا طبق معیارهای موجود لازم است. امّا استقبال از بلاها به‌عنوان یک قاعده هرگز مورد پسند نیست، هرچند آن بلاها نیز مشمول قضا و قدر الهی است.

🔰نقل شده که امیرالمؤمنین علی در کنار دیوار شکسته‌ای نشسته بودند، سپس از آنجا برخاستند و در جای دیگر نشستند. ✍ فردی پرسید: 🌾 «يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَ‌تَفِرُّ مِنْ‏ قَضَاءِ اللَّهِ؛‏ ⁉️ ای امیر‌مؤمنان، آیا از قضای الهی فرار می‌کنید؟» ⁉️ «مرگ دست خداست!» آیا از مرگ الهی فرار می‌کنید؟! ✍ حضرت فرمودند: 🌷أَفِرُّ مِنْ قَضَاءِ اللَّهِ إِلَى قَدَرِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ؛🌷 "از قضای الهی به قدر الهی پناه می‌برم." 🔶یعنی همهٔ این‌ها برنامه‌ریزی خداوند است؛ ازجمله اینکه خداوند به ما عقل و توان داده که می‌توانیم با اختیار خود از جا برخیزیم و زیر دیوار شکسته ننشینیم. ✅بنابراین باید بدانیم بلاها گرچه نعمت است، امّا این از وظایف ما برای احتراز از بلاها و علاج آن‌ها کم نمی‌کند. بلکه ما باید هنگام بلا صبر کنیم و سختی‌ها را تحمّل کنیم و درعین‌حال راه درست برون‌رفت از آن را پیدا کنیم و البتّه در جای خود با توجیهِ صحیح به استقبال بلاهایی برویم که استقبال از آن‌ها عیبی ندارد، بلکه مطلوب است؛ مثل استقبال از شهادت در راه خدا. ♦️و بدانیم در مقابل، بعضی بلاها هستند که استقبال از آن‌ها حرام است؛ مانند وارد آوردن ضررهای اساسی بر نفس، یا جان خود را بی‌جهت در معرض خطر قرار دادن. 🔶لذا اگر کسی باوجود احتمال خطر به‌نحو قابل‌اعتنای عقلایی، خود را حفظ نکند، هیچ حجّتی ندارد و درصورتی‌که جان خود را از دست بدهد، کار او می‌تواند مصداق قتل نفس باشد، ✍ درحالی‌که خداوند متعال فرموده است: 🌺(لا تُلْقُوا بِأَيْديكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ)؛🌺 "خويشتن را به دست خويش به هلاكت ميندازيد." 🔶و همچنین اگر ضرر حرامی متوجّه او شد، مصداق اضرار به نفس حرام است. و در آینده مطالب بیشتری را دررابطه‌با لزوم طلب عافیت خواهید خواند اِن‌شاءاللّه.

🔰زدودن غفلت، بنیادی‌ترین اثر بلاها 🔶بنیادی‌ترین اثر ابتلائات، بیدار شدن انسان‌ها از خواب غفلت است که در واقع زیربنای آثار قبل و بعد است. ♦️خداوند متعال گاهی حوادث و بلاها را می‌فرستد تا انسان‌ها را از خواب غفلت بیدار کند. درحقیقت، انسان‌ها در این کرهٔ خاکی همچون مسافرانی هستند که در اتومبیلی با سرعت ثابت و در جادّهٔ صافی درحال حرکت‌اند. اگر راننده‌ای که اتومبیل را هدایت می‌کند تکانی به ماشین ندهد، همه در خواب فرو می‌روند. ‼️ما مسافران این کرۀ خاکی نیز در خواب فرو رفته‌ایم! فقط گاهی دست‌اندازهایی پیدا می‌شود که بیدار شویم. زلزله‌ها، طوفان‌ها، بیماری‌ها و حوادث دیگر ـ چه در سطح فرد و شهر و کشور و چه در مقیاس جهانی ـ برای بیدار کردن انسان‌هاست تا بفهمند فرد دیگری پشت این قضایاست و هر حرکتی که در این عالَم انجام می‌شود، کسی دیگر آن را تدبیر می‌کند. امّا متأسّفانه همهٔ ما کم یا زیاد دچار غفلت هستیم. ✍ در روایتی از رسول اکرم آمده است: 🌹لَوْ لَا ثَلَاثَةٌ فِي ابْنِ آدَمَ مَا طَأْطَأَ رَأْسَهُ‏ شَيْ‏ءٌ؛ الْمَرَضُ وَ الْمَوْتُ وَ الْفَقْرُ وَ كُلُّهُنَّ فِيهِ وَ إِنَّهُ مَعَهُنَّ لَوَثَّابٌ‏؛🌹 " اگر سه چيز در آدميزاد نبود، هیچ چيزى سر او را پایين نمی‌آورد : بيمارى، مرگ و فقر. و همهٔ اين‌ها در انسان هست، ولى بااین‌حال سرکش و متجاوز است. ‼️ آری! ✅انسان این‌چنین سرکش، خودخواه و از حقیقت خود غافل است.