✍ﻳکی اﺯ ﺁﺩاﺏ اﻳﻦ اﺳﺖ که ﺑﺎ ﺭﻭﻱ ﺧﻮﺵ ﻭ چهرﻩ ﻣﺘﺒﺴّﻢ ﺑﺎ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ، ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ کنیم ﺣﺘّﻲ اگر ﻧﺎﺭاﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ. ✍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﺮ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺻﻔﺎﺕ ﻣﺆﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺖ چنین ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: 🌹اﻟﻤُﺆْﻣِﻦُ ... ﻫَﺸَّﺎﺵٌ ﺑَﺸَّﺎﺵٌ ﻻ ﺑِﻌَﺒَّﺎﺱٍ ﻭ ﻻ ﺑِﺠَﺴَّﺎﺱ ... ؛🌹 " ﻣﺆﻣﻦ ... ﺧﻮﺵ ﺭﻭ، ﺧﻮﺵ ﺧﻮ ﻭ ﻏﻴﺮ اﺧﻤﻮ اﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮ کاﻭﻧﺪﻩ (ﺩﺭ اﻣﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ) اﺳﺖ ... ." ﻣﺆﻣﻦ، ﺧﻮﺵ اﺣﻮاﻝ، ﻣﺘﺒﺴّﻢ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻋﺒﻮﺱ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ، ﻣﺆﻣﻦْ ﻓﻀﻮﻝ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ که ﻣﺮﺗّﺐ ﺗﺠﺴّﺲ کند چیﺷﺪﻩ؟ ⁉️ کجا چه اﺗّﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎﺩﻩ؟ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣمکن اﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻌﻀﻲ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺭا ﺑِﺰﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮ ﻭ ﺭﻭ ﻭ ﺑﺎﻻ ﻭ پاﻳﻴﻨﺶ کرﺩ، ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ.

🔰اﺩﺏِ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺎﺩﺑﺎﺷﻲ ♦️ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺮﻭﻳﻲ ﻭ ﺗﺒﺴّﻢ، ﺑﻪ ﺑﺮاﺩﺭاﻥ ﻣﺆﻣﻨﺖ ﺳﻼﻡ کن. ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺳﻼﻡ کرﺩﻥ ﻭ ﺳﺒﻘﺖ گرﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻼﻡ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: ✍ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﻋَﺒْﺪِ اﻟﻠَّﻪِ علیه السّلام ﻗَﺎﻝَ: 🌹 اﻟْﺒَﺎﺩِﺉُ ﺑِﺎﻟﺴَّﻼَﻡِ ﺃَﻭْﻟَﻰ ﺑِﺎﻟﻠَّﻪِ ﻭَ ﺭَﺳُﻮﻟِﻪِ؛🌹 اﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: " ﺁﻥ که اﻭّﻝ ﺳﻼﻡ کند، اَﻭْﻟﻲ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ." ♦️اﻳﻦ ﺳﺒﻘﺖ گرﻓﺘﻦِ ﺩﺭ ﺳﻼﻡ، ﺳﻨّﺖ پیامبر ﺑﻮﺩ، ✍ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: 🌸ﻳَﺒْﺪُﺭُ ﻣَﻦْ ﻟَﻘِﻴَﻪُ ﺑِﺎﻟﺴَّﻼَﻡِ؛🌸 "( ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪا) پیش ﺩﺳﺘﻲ ﺩﺭ ﺳﻼﻡ ﻣﻲ کرﺩ ﺑﺎ ﻫﺮکس که ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻲ کرﺩ." 🔶اﻳﻦ که ﻳک ﺑﺎﺭ ﺳﻼﻡ کرﺩﻳﺪ، ﻧگوﻳﻴﺪ ﺑﺲ اﺳﺖ؛ ﺁﻗﺎ ﺻﺒﺢ که ﺁﻣﺪﻡ، ﺳﻼﻡ کرﺩﻡ ﺩیگر ﺑﺲ اﺳﺖ. چندﺑﺎﺭ اﺯ اﺗﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻲ گرﺩﻡ، ﺩیگر ﺳﻼﻡ کرﺩﻥ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪاﺭﺩ؛ ﻧﻪ، ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﺩاﺭﺩ؛ ﻣگر اﻳﻦ که ﺩﺭ ﺷﺮاﻳﻂِ ﺧﺎﺹّ ﻭ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ که ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ اﻧﺴﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ اﻓﺮاﻁ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻂ ﻧﺸﻮﺩ؛ ﺯﻳﺮا اﻓﺮاﻁ ﻭ ﺗﻔﺮﻳﻂ ﺩﺭ ﻫﺮ اﻣﺮﻱ، ﻏﻠﻂ اﺳﺖ. اﻣّﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭِ کﻟّﻲ کثرﺕِ ﺳﻼﻡ، اﻣﺮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اﻱ اﺳﺖ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﺤﺒّﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ✍ﺭاﻭﻱ ﻣﻲ گﻭﻳﺪ: ﻣﻦ ﺑﺎ اﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ علیه السلام ﺩﺭ ﻫﻮﺩﺝ ، ﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩﻡ. ﻣﻦ اﺑﺘﺪا ﺳﻮاﺭ ﻣﻲ ﺷﺪﻡ ﺑﻌﺪ ﺣﻀﺮﺕ، ﻭﻗﺘﻲ ﻫﺮﺩﻭ ﺑﺮ ﻣﺮکب ﻗﺮاﺭ ﻣﻲ گرﻓﺘﻴﻢ، ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻼﻡ ﻣﻲ کرﺩﻧﺪ ﻭ اﺣﻮاﻝ پرﺳﻲ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻭ ﻭﻗﺘﻲ پاﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮاﺭ ﻣﻲ گرﻓﺘﻴﻢ، ﺑﺎﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻼﻡ کرﺩﻩ، اﺣﻮاﻝ پرﺳﻲ ﻣﻲ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﻣﻲ کرﺩﻧﺪ ... 🌾ازﺭﻭاﻳﺖ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ که ﺗﻐﻴﻴﺮِ ﺣﺎﻝْ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ، ﺳﻼﻡ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ🌾 ادامه دارد... 🌴

🔰 اﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ اﻓﺮاﻁ ﺩﺭ ﺳﻼﻡ ﺁﻥ اﺳﺖکه ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﻭیژه، ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ کاﻓﺮ ﺣﺘّﻲ کاﻓﺮ اﻫﻞ کﺗﺎﺏ ﺳﻼﻡ کند ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﻮاﺏ ﺳﻼﻡ ﺁﻧﺎﻥ، ﻫمچون پاﺳﺦِ ﺳﻼﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ. ✍ اﺯ اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: 🌹ﻻَ ﺗَﺒْﺪَﺅُﻭا ﺃَﻫْﻞَ اﻟْﻜِﺘَﺎﺏِ ﺑِﺎﻟﺘَّﺴْﻠِﻴﻢِ ﻭَ ﺇِﺫَا ﺳَﻠَّﻤُﻮا ﻋَﻠَﻴْﻜُﻢْ ﻓَﻘُﻮﻟُﻮا ﻭَ ﻋَﻠَﻴْﻜُﻢ؛🌹 "ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ کفّاﺭ اﻫﻞ کتاب ، ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﺳﻼﻡ ﻧکنید ﻭ ﻫﺮگاﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼﻡ کرﺩﻧﺪ ﺩﺭ پاﺳﺦ ﺑگوﻳﻴﺪ: ﻭ ﻋﻠیکم" 🔰 ﻳکی ﺩیگر اﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖ اﻓﺮاﻁ ﺩﺭ ﺳﻼﻡ ﺁﻥ اﺳﺖ که اﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻧﻤﺎﺯ ، ﺳﻼﻡ کند. ✍ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺖ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: 🌹ﻻَﺗُﺴَﻠِّﻤُﻮا ﻋَﻠَﻰ اﻟْﻴَﻬُﻮﺩِ ﻭَ ﻻَ ﻋَﻠَﻰ اﻟﻨَّﺼَﺎﺭَﻯ ... ﻭَ ﻻَ ﻋَﻠَﻰ اﻟْﻤُﺼَﻠِّﻲ ... ؛🌹 " ﺳﻼﻡ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺑﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻧﺼﺮاﻧﻰ ... ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻧﻤﺎﺯگزاﺭ ..." ♦️گرچه، ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ که کسی ﺑﺮ ﻧﻤﺎﺯگزاﺭ ﺳﻼﻡ کرد ـ ﺣﺘّﻲ اگر ﺳﻼﻡ کننده کوﺩک ﻣﻤﻴّﺰ ﺑﺎﺷﺪ ـ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮاﺏ اﻭ ﺩاﺩﻩ ﺷﻮد . 🔶 ﻭ اﻳﻦ ﻧکﺗﻪ ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤّﻴﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ اﺳﺖ که چه ﻣﻘﺪاﺭ ﺷﺎﺭﻉ ﻣﻘﺪّﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ اﺣﺘﺮاﻡ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ اﻳﺠﺎﺩ اﻟﻔﺖ ﺑﻴﻦ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩاﺷﺘﻪ اﺳﺖ که ﺣﺘّﻲ اﻧﺴﺎﻥ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭاﺟﺐ پرﻭﺭﺩگاﺭ اﺳﺖ ﻭ اﺩﺏ اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲ کند که ﻫیچ اﻟﺘﻔﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اگر ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺳﻼﻡ کرﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯگزاﺭ پاﺳﺦ اﻭ ﺭا ﺑﺪﻫﺪ.

🔰 اﻳﻦ ﻧکته ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤّﻴﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ اﺳﺖ که چه ﻣﻘﺪاﺭ ﺷﺎﺭﻉ ﻣﻘﺪّﺱ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺮ اﺣﺘﺮاﻡ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ اﻳﺠﺎﺩ اﻟﻔﺖ ﺑﻴﻦ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ♦️ که ﺣﺘّﻲ اﻧﺴﺎﻥ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭاﺟﺐ پرﻭﺭﺩگاﺭ اﺳﺖ ﻭ اﺩﺏ اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲ کند که ﻫیچ اﻟﺘﻔﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اگر ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﺳﻼﻡ کرﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﺯگزاﺭ پاﺳﺦ اﻭ ﺭا ﺑﺪﻫﺪ. ✍ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ اﻳﻦ ﻣﺴﺄﻟﻪ اﺳﺖ اﻳﻦ که 🔰ﻣﺴﺘﺤﺐّ اﺳﺖ اﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭﺯﻩ  ﻣﺴﺘﺤﺒّﻲ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑشکند ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ که ﻣﺆﻣﻨﻲ اﻭ ﺭا ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﻃﻌﺎﻣﻲ ﻣﻲ کند، یا ﻃﻮاﻑ ﺭا ﻗﻄﻊ کند ﺑﺮاﻱ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻥِ ﺣﺎﺟﺖِ ﻣﺆﻣﻨﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﻫنگاﻡ اعتکاﻑ ـ ﺑﺎ ﺷﺮﻭﻃﻲ ـ ﺑﺮاﻱ ﻋﻴﺎﺩﺕ اﺯ ﻣﺮﻳﺾ ﻳﺎ ﺗﺸﻴﻴﻊ ﺟﻨﺎﺯﻩ اﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﺧﺎﺭﺝﺷﻮد . ✍ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎﻝ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧکته ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟّﻪ کنیم که 🙏 اﺩﺏِ ﺟﻮاﺏِ ﺳﻼﻡ ﺭا ﻫﻢ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. 🙏 🔰 کسی که ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼﻡ کرﺩ، ﺩﺭ ﺟﻮاﺑﺶ ﺑﻪ ﻳک ﺳﻼﻡِ ﺧشک ﻭ ﺧﺎﻟﻲ اکﺗﻔﺎ ﻧکنید، ﺑلکه ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ که ﺷﻤﺎ ﺗﺤﻴّﺖ ﻭ ﺳﻼﻣﻲ ﻧیکوﺗﺮ ﺑﻪ اﻭ ﺇﻫﺪا کﻧﻴﺪ. ✍ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: 🌷 ﻭ ﺇﺫا ﺣُﻴِّﻴﺘُﻢ ﺑِﺘَﺤِﻴَّﺔٍ ﻓَﺤَﻴُّﻮا ﺑِﺄﺣﺴَﻦَ ﻣِﻨﻬﺎ ﺃﻭ ﺭُﺩُّﻭﻫﺎ 🌷 «ﻭ چوﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺤﻴّﺖ ﻭ ﺩﺭﻭﺩﻯ گفته ﺷﺪ، ﺷﻤﺎ ﺗﺤﻴّﺘﻰ ﻧﻴﻜﻮﺗﺮ اﺯ ﺁﻥ ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭا ﺑگوﻳﻴﺪ.» 🔶 اﺑﺘﺪا ﺧﺪاﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﻭﻗﺘﻲ ﻳک ﺗﺤﻴّﺘﻲ ﺑﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪ ـ که اﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺤﻴّﺎﺕ، ﺳﻼﻡ اﺳﺖ ـ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﺤﻴّﺖ ﺑگو؛ 🙏 اگر کسی ﺑﻪ ﺷﻤﺎ گفت: ﺳﻼﻡٌ ﻋلیکم، ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺟﻮاﺏ ﺑگو: ﻋﻠیکم اﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﺭﺣﻤﺔُ اﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺮکاﺗُﻪ؛ ﻳﻌﻨﻲ پاﺳﺦ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻼﻡ، ﺑﺎ ﺑﺮکت ﻭ ﺧﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺣﺎﻻ اگر کسی ﺣﺎﻝ ﻧﺪاﺷﺖ، ✍ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: 🌷( ﺭُﺩُّﻭﻫﺎ )؛ 🌷 ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺤﻴّﺖ ـ ﻣﺜﻼً ﺳﻼﻡ ـ ﺭا ﺑﻪ اﻭ ﺑﺮگرﺩاﻧﺪ. اﻳﻦ چنین ﻧﺒﺎﺷﺪ که ﻫﺮ ﺗﺤﻴّﺘﻲ ﺑﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪ، ﺑﻲ ﺟﻮاﺏ ﺑﺎﺷﺪ. ✍ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ اﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻳﻔﻪ، ﺭﻭاﻳﺖ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: 🌸 اﻟﺴَّﻼَﻡُ ﻭَ ﻏَﻴْﺮُﻩُ ﻣِﻦَ اﻟْﺒِﺮّ؛ 🌸 «ﺳﻼﻡ ﻭ ﻫﺮ نیکی ﺩیگرﻱ.» ﻫﺮگوﻧﻪ ﺗﺤﻴّﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪ، ﻣﺜﻠﺶ ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮﺵ ﺭا ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺭاﺋﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ؛ اﻟﺒﺘّﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ که ﺗﺤﻴّﺖ ﺭا ﺑﻪ ﺃﺣﺴﻦ ﺟﻮاﺏ ﺩاﺩ . کسی ﺷﻤﺎ ﺭا ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻲ کند، ﺷﻤﺎ ﻫﻢ اﻭ ﺭا ﺩﻋﻮﺕ کن. ﺩﻭﺳﺘﻲ ﺑﺮاﻱ ﺷﻤﺎ ﻫﺪﻳﻪ اﻱ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ، ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻭﻗﺖِ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ اﻭ ﻫﺪﻳﻪ اﻱ ﺑﺪﻫﻴﺪ. ✍ ﻣﺎ ﺭا ﺑﻪ ﻫﺪﻳﻪ ﺩاﺩﻥ ﺳﻔﺎﺭﺵ کﺭﺩﻩ اﻧﺪ؛ ﺯﻳﺮا ﻫﺪﻳﻪ، ﻣﺤﺒّﺖ ﺭا ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻲ کند: 🌹ﺗَﻬَﺎﺩَﻭْا ﺗَﺤَﺎﺑُّﻮا؛🌹 «ﺑﻪ ﻳﻜﺪیگر ﻫﺪﻳﻪ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻗﺮاﺭ ﺷﻮﺩ.» 🌾اﻳﻦ ﻫﺎ اﺧﻼﻕِ اﺳﻼﻣﻲ ﻭ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ🌾

🙏ﺑﺰﺭگ ﺷﻤﺮﺩﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ، ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﻏﻴﺎﺏ ﺁﻧﺎﻥ🙏 🔰 اﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ چیز ﺑﺎﻳﺪ اﺩﺏ ﻭ اﺧﻼﻕ ﺣﺴﻨﻪ ﺭا ﺭﻋﺎﻳﺖ کند. ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ، ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪاﻥ، ﺑﺎ ﻧﺰﺩیکان. ♦️گماﻧﺘﺎﻥ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ که ﺑﺎ کسی کهﺧﻴﻠﻲ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺩیگر ﻣﻴﺎﻧﺘﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ اﺩﺏ ﻧﻴﺴﺖ. ✍ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺘﻲ اﺯ اﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ چنین ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: 🌸 ﻋَﻈِّﻤُﻮا ﺃﺻﺤَﺎﺑَﻜُﻢ ﻭ ﻭَﻗِّﺮُﻭﻫُﻢ ﻭ ﻻﻳَﺘَﻬَﺠَّﻢْ ﺑَﻌﻀُﻜُﻢ ﻋَﻠَﻰ ﺑَﻌﺾٍ ﻭ ﻻﺗَﻀَﺎﺭُّﻭا ﻭ ﻻﺗَﺤَﺎﺳَﺪُﻭا ﻭ ﺇﻳَّﺎﻛُﻢ ﻭ اﻟﺒُﺨﻞَ ﻭ ﻛُﻮﻧُﻮا ﻋِﺒَﺎﺩَ اﻟﻠَّﻪِ اﻟﻤُﺨﻠِﺼِﻴﻦ؛ 🌸 << یاﺭاﻧﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﺰﺭگ ﺑﺸﻤﺎﺭﻳﺪ ﻭ اﺣﺘﺮاﻡ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ یکدیگر پرﺧﺎﺵ ﻧﻜﻨﻴﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺿﺮﺭ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻧﻮﺭﺯﻳﺪ ﻭ اﺯ ﺑﺨﻞ ﺑپرﻫﻴﺰﻳﺪ ﻭ ﺑﻨﺪگاﻥِ ﺧﺎﻟﺺِ ﺧﺪا ﺑﺎﺷﻴﺪ. >> 🔶اﻳﻦ چنین ﻧﺒﺎﺷﺪ که ﺑﺎ ﻫﺮ کسی که ﺻﻤﻴﻤﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻳﺎ ﻋﻤﻮﻣﻲ اﻭ ﺭا ﺑﺎ ﻫﺮ کلاﻡ ﻭ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﺷﺎﻳﺴﺖ ﻭ ﺳبکی ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮاﺭ ﺩﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﺑﺎ ﺑﻲ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻭ ﺑﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺑﺎ اﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ کنیم ، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ که ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ! ✍ اﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺖ ﻣﻲ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: 🌹ﻋَﻈِّﻤُﻮا ﺃَﺻْﺤَﺎﺑَﻜُﻢ؛ 🌹 "ﻳﺎﺭاﻧﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﺰﺭگ ﺑﺸﻤﺎﺭﻳﺪ." ✍ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻳک ﻣﻌﻴﺎﺭ کلی ﺩﺭ ﻧﻬﺞ اﻟﺒﻼﻏﺔ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ: 🌸 ﻛَﻔَﺎﻙَ ﺃَﺩَﺑﺎً ﻟِﻨَﻔْﺴِﻚَ اﺟْﺘِﻨَﺎﺏُ ﻣَﺎ ﺗَﻜْﺮَﻫُﻪُ ﻣِﻦْ ﻏَﻴْﺮِﻙ؛ 🌸 << ﺩﺭ اﺩﺏ ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ اﺯ ﺁﻥ چه ﺑﺮاﻯ ﺩیگران ﻧﻤﻰ پسندﻯ،اﺟﺘﻨﺎﺏ ﻛﻨﻰ. >> ادامه دارد...🌴

🔰 ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﺎ اﺳﺎﻣﻲ ﻭ اﻟﻘﺎﺑﻲ که ﺩﻭﺳﺖ ﺩاﺭﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻳک اﻧﺴﺎﻥِ ﻣﺆﻣﻦ اﺳﺖ، ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻄﺎﺏ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺩﻩ ﻭ اﺯ اﻳﺸﺎﻥ ﻳﺎﺩ کنید . ♦️ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻲ، کُنْیه ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ؛ کنیه ، اﺳﻢ ﻗﺸنگ اﺳﺖ؛ ﻳﻌﻨﻲ کﺳﻲ ﺭا ﺑﺎ کنیه ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻳﺎﺩ کنند؛ ﻣﺜﻼً اﻣﻴﺮاﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎرکشاﻥ ﻋﻠﻲ اﺳﺖ ﻭ کنیه اﻳﺸﺎﻥ، اﺑﻮ اﻟﺤﺴﻦ اﺳﺖ. ✍ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺖ ﺩاﺭﺩ 🔰 ﻭﻗﺘﻲ که ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺮاﺩﺭِ ﻣﺆﻣﻨﺖ ﻫﺴﺘﻲ، اﻭ ﺭا ﺑﺎ کنیه ﻳﺎﺩ کُن ؛ ﺯﻳﺮا اﻳﻦ ﺭﻭﺵ، ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮ اﺳﺖ. ♦️ اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻴﺎﻥ گر اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ که ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮاﺩﺭِ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺰﺩﺗﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮﺩ، ﺟﺎﻳﺰ ﺑﺎﺷﺪ که ﺑﺎ ﻫﺮ ﻟﻔﻈﻲ اﻭ ﺭا ﻳﺎﺩ کنید ، ﺑلکه ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ اﻭ ﺭا ﺑﺎ اﺣﺘﺮاﻡ ﻳﺎﺩ کرد . 🔶 اﻳﻦ ﻧکته ﺭا ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺪﻣﺘﺘﺎﻥ ﻋﺮﺽ کﻧﻢ اﺯ اﻣﻮﺭﻱ که ﺑﻪ پرﻫﻴﺰ اﺯ ﺁﻥ ﺗﻮﺟّﻪ ﺩاﺩﻩ ﺷﺪﻩ اﻳﻦ اﺳﺖ که ﻣﺒﺎﺩا اﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭِ کسی اﻭ ﺭا ﻣﺪﺡ کند ﻭ ﺛﻨﺎﻳﺶ ﺭا ﺑگوﻳﺪ ﻭ ﺧﺪاﻱ ﻧکرﺩﻩ پشت ﺳﺮﺵ، ﺭﺫاﺋﻞ اﻭ ﺭا ﺑﻴﺎﻥ کرﺩﻩ ﻭ ﻏِﻴﺒﺘﺶ کند. اﻳﻦ ﻳکی اﺯ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺫﻳﻠﻪ اﺳﺖ. ✍ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺖ ﺩاﺭﺩ کسی که اﻳﻦ چنین ﺑﺎﺷﺪ که ﺩﺭ ﺑﺮاﺑﺮ ﺩیگران ﻣﺪﺡ ﻭ ﺛﻨﺎﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺭا ﺑگوﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ پشت ﺳﺮ، ﻣﺬﻣّﺖ کرﺩﻩ ﻭ ﻏِﻴﺒﺘﺶ کند، ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﻭ ﺯﺑﺎﻥ اﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﺮاﻱ اﻭ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮﺩ اﺳﻢ اﻳﻦ اﻓﺮاﺩ ﺭا ﺫﻭ ﻟﺴﺎﻧﻴﻦ ﻣﻲ گذاﺭﻧﺪ؛ ﻳﻌﻨﻲ کسی که ﺩﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺩاﺭﺩ؛ ﺑﺎ ﻳک ﺯﺑﺎﻥ، ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﺪﺡ ﻣﻲ کﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳک ﺯﺑﺎﻥ، پشت ﺳﺮ ﻗﺪﺡ ﻣﻲ کند. ﻣﻲ گوﻳﻨﺪ: ﺫﻭ ﻟﺴﺎﻧﻴﻦ، ﺫﻭ ﻭﺟﻬﻴﻦ. ✍ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺎﺕ، چنین ﺷﺨﺼﻲ، ﻋﺠﻴﺐ ﻣﺬﻣّﺖ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ

🔰 اﺯ ﺁﺩاﺏ ﻣﻬﻢّ ﺩیگری که ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ اﻳﻦ اﺳﺖ که ✍ ﻫنگاﻣﻲ که ﺑﺮاﺩﺭِ ﻣﺆﻣﻨﺖ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺪاﺭﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩِ ﻏِﻴﺒﺖ ﻗﺮاﺭ ﻣﻲ گیرﺩ اﺯ اﻭ ﺩﻓﺎﻉ کُنی؛ ♦️ ﺑلکه اﻭﻻً ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ که اﺯ ﺑﺮاﺩﺭِ ﻣﺆﻣﻨﺖ، ﻏِﻴﺒﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ✍ ﺩﺭ ﺭﻭاﻳﺘﻲ اﺯ اﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ چنین ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ: 🌹ﻣَﻦ ﻛﺎﻥَ ﻳُﺆﻣِﻦُ ﺑِﺎﻟﻠﻪِ ﻭ اﻟﻴَﻮﻡِ اﻵﺧِﺮِ ﻓَﻼ ﻳَﺠﻠِﺲُ ﻣَﺠﻠِﺴﺎً ﻳُﻨﺘَﻘَﺺُ ﻓِﻴﻪِ اﻣﺎﻡٌ ﺃﻭ ﻳُﻌَﺎﺏُ ﻓِﻴﻪِ ﻣُﺆﻣِﻦٌ؛ 🌹 "ﻫﺮ ﻛﻪ اﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻭ ﺭﻭﺯ ﺟﺰا ﺩاﺭﺩ، ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻛﻪ ﻛﻢ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ اﻣﺎﻡ ﺭا ﻳﺎ ﻋﻴﺐ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺪ گوﻳﻨﺪ اﺯ ﻣﺆﻣﻨﻰ." 🔶 ﺩﺭ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ اگر ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻟﻴﻞ ﻏﻴﺒﺘﻲ اﺗّﻔﺎﻕ اﻓﺘﺎﺩ، ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺩِّ ﻏِﻴﺒﺖ کند ؛ ﻳﻌﻨﻲ اگر ﻣﻲ ﺩاﻧﺪ که ﻣﻄﻠﺐ ﺫکر ﺷﺪﻩ ﺧﻼﻑ ﻭاﻗﻊ اﺳﺖ ﺑگوﻳﺪ چنین ﻧﻴﺴﺖ. اگر ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ که چنین ﻣﻄﻠﺒﻲ ﺻﺤﻴﺢ اﺳﺖ، ﻣﺜﻼً ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﺪ که ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺣﻤﻞِ ﺑﺮ ﺻﺤّﺖ کرﺩ. 🌵 ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮاﺭﺩ اﺳﺘﺜﻨﺎﻱ ﻏِﻴﺒﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻥ پشتِ ﺳﺮِ کسی ﻧﺎﺭﻭا ﺻﺤﺒﺖ کرﺩ

🔰 اﻟﺒﺘّﻪ ﻏِﻴﺒﺖ ﻫﻢ اﺳﺘﺜﻨﺎ ﺩاﺭﺩ. ✍ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﻢ که ﻣﺒﺎﺩا ﻫﺮ کسی که ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩِ ﺷﺨﺼﻲ ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩِ اﻭ ﺻﺤﺒﺖ کرﺩ، ﺑگوﻳﻴﻢ ﻏِﻴﺒﺖ ﻧکن؛ ♦️اﻳﻦ گوﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ کرﺩﻥ ﻫﻢ، ﺧﻼﻑ اﺩﺏ اﺳﺖ. 🔶 ﺷﺎﻳﺪ اﻭ ﻣﺠﻮّﺯ ﺩاﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﻏِﻴﺒﺖِ ﺣﺮاﻡ اﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﻳﺎﺩﻡ ﻧﻤﻲ ﺭﻭﺩ که ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻃﺎﻏﻮﺕ، ﻃﺒﻖِ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ اﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩِ ﻳکی اﺯ ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎﻱ ﺳﺎﻭاکی ﺑﺮاﻱ ﺣُﻀّﺎﺭ ﺳﺨﻨﻲ گفتم ﺗﺎ اﻭ ﺭا ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ اﺯ اﻭ اﺟﺘﻨﺎﺏ کنند. ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﻘﺪّﺱ ﻣﺂﺑﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ اﺯ اﻳﻦ اﻓﺸﺎگرﻱ، ﺭﻭﻳﺶ ﺭا ﺩﺭ ﻫﻢ کشید، ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ که اﻳﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ ﻏِﻴﺒﺖِ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ اﺳﺖ. ♦️ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ که ﺩﺭ چنین ﻣﻮاﺭﺩﻱ، ﻏِﻴﺒﺖ کرﺩﻥ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﻳﺰ، ﺑلکه چه ﺑﺴﺎ ﻭاﺟﺐ ﺑﺎﺷﺪ؛ 🔶 اگر کسی اﻫﻞ ﺑﺪﻋﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻣﻘﺎﻣﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﻣﺜﻼً ﺧﻮﺩ ﺭا ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽِ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻓﺘﻮا ﻗﺮاﺭ ﺩﻫﺪ، ﺩﺭ اﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮاﻱ ﺣﻔﻆ ﺩﻳﻦِ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻫﺎ ﺭا ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻌﺮﻓﻲ کرﺩ. اﻳﻦ ﻫﺎ اﺯ ﻣﺼﺎﺩﻳﻖِ ﻏِﻴﺒﺖ ﻫﺎﻱ ﻭاﺟﺐ اﺳﺖ. ✍ ﻭﻟﻲ ﺁﻥ ﺟﺎﻳﻲ که اﻧﺴﺎﻥ ﻣﻲ ﺩاﻧﺪ ﺳﺨﻦ گﻓﺘﻦ اﺯ کﺳﻲ، ﻣﺼﺪاﻕ ﻏِﻴﺒﺖِ ﺣﺮاﻡ اﺳﺖ، اﺩﺏ اﻗﺘﻀﺎ ﻣﻲ کند که 🌾 اﻧﺴﺎﻥ اﻭّﻻً ﺩﺭ چنین ﻣﺠﻠﺴﻲ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﺎً اگر ﻏِﻴﺒﺘﻲ اﺗّﻔﺎﻕ اﻓﺘﺎﺩ، اﺯ ﺑﺮاﺩﺭ ﻣﺆﻣﻨﺶ ﺩﻓﺎﻉ کند