کفایه جلسه ۰۱۸ دوشنبه ۲۶ شهریور ۱۴۰۳ صفحه ۲۳ واما اذا کان المراد...

🎥 رهبر انقلاب: دم از رهبری می زنند اما با فتنه‌گران همکاری میکنند

🔴 مسئولیتتان زیاد است آقایان! ببینید امام چی می فرمایند

🔺 درباره وفاق ملی

♦️تصاویر کمتر دیده شده از لحظات نفس‌گیر در عملیات رمضان 🔹در تیر ماه ۱۳۶۱ و حضور فرماندهان ارشد جنگ در خط مقدم و مجروحیت و شهادت رزمنده بیسیم‌چی... 🔹عظمت را نگاه کنید ... یک آه نگفت! 🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

مکاسب محرمه جلسه ۰۱۹ سه شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۳ صفحه ۱۴ و کیف کان فالاکتساب المحرم ... خاتمه مقدمه مکاسب محرمه شروع نوع اول : اعیان نجسه (ما لایقبل التطهیر) چهار دلیل بر حرمت بیع نجس و رد هر چهار دلیل بیان دو مانع بیع نجس نزد قدماء و رد مانع اول (نجاست )

کفایه جلسه ۰۱۹ سه شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۳ صفحه ۲۳ و ان کان الاولی تعریفه... تعریف مرحوم آخوند خراسانی از علم اصول سه فرق تعریف مرحوم آخوند با مشهور

مکاسب محرمه جلسه ۰۲۰ چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ صفحه ۱۷ المساله الاولی یحرم المعاوضه ... مساله اول از نوع اول : بول حرام گوشت و سه دلیل حرمت آن فرع اول : بول حلال گوشت غیر ابل

کفایه جلسه ۰۲۰ چهارشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ صفحه ۲۵ الامر الثانی الوضع هو نحو... تعریف علم اصول توسط علماء شیعه و عامه تعریف وضع از مرحوم آخوند و مشهور و حضرت امام ره اشکال تعریف مشهور از نظر مرحوم آخوند و فرق دو تعریف اقسام وضع دو منشا وضع از نظر مرحوم اخوند و چهار منشا از خارج و اشکال منشا دوم مرحوم آخوند مباحث ششگانه مهم در وضع

رهبر انقلاب در سال ۸۹ فتوایی داده بودند که محصولات شرکت موتورلا به دلیل انکه به رژیم صهیونیستی نفع می رساند مشکل شرعی داشته و از خرید آن خودداری کنید

✅👈 نـقــل مـکـاشــفه ای در رابطه با رسیدن خیرات به اموات 🎤👈 حاج آقا منفرد ازشاگردان آیت الله بهجت رحمة الله علیه

🔰موعظه های قرآنی ❇️جایگاه روحانیت ✅حکایتی از مرحوم شیخ انصاری «ره» 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام ظله": مرحوم آقاسید اسحاق فاطمی قمی ـ جدّ همین تکیه‌هایی که قم هستند ـ حکایاتی را بی‎واسطه از مرحوم شیخ انصاری «ره» نقل کرده است. ایشان می‎گوید روزی خدمت شیخ انصاری «ره» نشسته بودم. مرحوم شیخ نوکری داشت به نام مرحوم حاج ملاّ که وارد اتاق شد. با مرحوم شیخ نجوایی کرد و رفت پایین اتاق، گلیمی را که بود، جمع کرد و برد. در حالی که درگاه بزرگی در اتاق شیخ بود که کیسه‎های مملو از پول روی هم در آن درگاه چیده بود؛ گویا پول هند بود. از این منظره تعجب کردم و کمی بعد بیرون آمدم. همان روز یا بعداً در صحن مطهر، حاج ملاّ را دیدم و از ایشان سؤال کردم که قضیه‎ی شیخ چه بود؟ به شیخ چه عرض کردی؟ گلیم را کجا بردی؟ از جواب امتناع کرد و گفت من محرم اسرار شیخ هستم؛ سزاوار نیست اسرار ایشان را به کسی بگویم. می‎گوید دست از ایشان بر نداشتم و قسمش دادم به امیرالمؤمنین «علیه السلام». گفت: حال که قسمم دادی، می‎گویم. نانوایی که برای منزل شیخ از او نان می‎آوردیم، به من گفت: به شیخ عرض کنید مقداری سرمایه‎ام ضعیف شده، محتاج به کمک هستم؛ چنانچه ممکن است، جناب شیخ کمکی به سرمایه‎ی من بنمایند. خواسته‎اش را به شیخ رساندم و شیخ انصاری فرمود‎: فعلاً پول ندارم؛ آن گلیم را ببرید بفروشید و من عمل کردم. حالا اگر مرحوم شیخ از وجوهات بر می‌داشت و می‌داد، کسی متوجه نمی‎شد، اما ایشان کسی است که «خَافَ اللَّهَ فِي السِّرِّ». انسان گاهی حرف‌هایی را در مورد اشخاصی می‌داند و موقعیت‎هایی پیش می‌آید که اگر آن حرف‌ها را بزند، خیلی منفعت ظاهری نصیبش می‎شود، ولی از خدا می‎ترسد و سرّ مردم را فاش نمی‎کند. نتیجه‎ی‌ این کار چیست؟ «لَمْ يَهْتِكْ سِتْرَهُ فِي الْعَلَانِيَةِ»؛ خداوند عیب‌های این شخص را می‌پوشاند و از هتک حرمت او جلوگیری می کند. در ادامه‎ی روایت فرموده‎اند: «وَ أَعْظَمُ الْفَسَادِ أَنْ يَرْضَى الْعَبْدُ بِالْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ»؛ بالاترین فساد برای انسان این است که آدم راضی باشد که از خداوند غافل باشد و برایش مهم نباشد. اگر کسی به غفلت از الله راضی نیست، مقدماتی دارد و مقدماتش این است که کاری کند که این غفلت‎ها دامنگیرش نشود. اعظم فساد این است که انسان راضی باشد که لحظات و ساعاتی و حتی روزها و هفته‌ها و ماه‌هایی بر او بگذرد و غافل باشد. به حسب این نقل فرمودند: «وَ هَذَا الْفَسَادُ يَتَوَلَّدُ مِنْ طُولِ الْأَمَلِ وَ الْحِرْصِ وَ الْكِبْرِ». حالا این چرا اعظم فساد است؟ چون مادر و منشأ و اساس خیلی از فسادهای دیگر است. خدای متعال ان‎شاءالله به همه‌ی ما توفیق تحلّی به صفات پسندیده و تخلی از صفات ناپسند را عنایت بفرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 50-49

پاداش اخروی نیکی به همسر دَخَلَ عَلَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلم وَ فَاطِمَةُ جَالِسَةٌ عِنْدَ الْقِدْرِ وَ أَنَا أُنَقِّي الْعَدَسَ قَالَ يَا أَبَا الْحَسَنِ قُلْتُ لَبَّيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ اسْمَعْ مِنِّی وَ مَا أَقُولُ إِلَّا مَنْ أَمَرَ رَبِّی مَا مِنْ رَجُلٍ يُعِينُ امْرَأَتَهُ فِي بَيْتِهَا إِلَّا كَانَ لَهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ عَلَى بَدَنِهِ عِبَادَةُ سَنَةٍ- صِيَام نَهَارُهَا وَ قِيَام لَيْلُهَا... يَا عَلِیُّ لَا يَخْدُمُ الْعِيَالَ إِلَّا صِدِّيقٌ أَوْ شَهِيدٌ أَوْ رَجُلٌ يُرِيدُ اللَّهُ بِهِ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة. حضرت امير مؤمنان سلام الله علیه فرمودند: روزی رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) برما وارد شد و فاطمه(سلام الله علیها) کنار دیگی نشسته بود و من عدس پاک می کردم. فرمودند: ای اباالحسن! گفتم: لبیک یا رسول خدا! فرمودند: از من بشنو من سخن نمی گویم مگر از جانب پروردگارم؛ هیچ مردی نیست که همسرش را در خانه یاری دهد مگر اینکه برای او عبادتی بسیار فراوان از روزه و شب زنده داری به شمار می آید... ای علی!به عیال(همسر) خدمت نمی کند مگر صدیق یا شهید یا مردی که خدا برایش خیر دنیا و آخرت را خواسته باشد. جامع الاخبار ص١۰۲-۱۰۳ مفاتیح الحیاة ص ۲۶۰

اخلاص حدیثی از منیه المرید شهید ثانی توجهم رو به خودش جلب و بدنم رو لرزوند؛ ملاک قبولی اعمال اخلاص است اخلاص...اخلاص... عنه صلى الله عليه و آله : إنّ أوَّلَ الناسِ يُقضى يومَ القِيامةِ علَيهِ رَجُلٌ اُستُشْهِدَ فَاُتِيَ بهِ فَعَرَّفَهُ نِعَمَهُ فَعَرَفَها ، قالَ : فما عَمِلتَ فيها ؟ قال : قاتَلتُ فيكَ حتّى استُشْهِدْتُ ، قالَ : كَذَبتَ ، و لكنّكَ قاتَلتَ لِيُقالَ جَرِيءٌ ! فقد قيلَ ذلكَ ، ثُمّ اُمِرَ بهِ فسُحِبَ على وَجهِهِ حتّى اُلقِيَ في النارِ . [منية المريد : 134 .] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :  در روز رستاخيز نخستين كسى كه محاكمه مى شود مردى است كه به شهادت رسيده است . او را مى آورند و خداوند او را از نعمتهايى كه عطايش كرده بود آگاه مى كند و او آگاه مى شود . سپس مى فرمايد : با اين نعمتها چه كردى؟ عرض مى كند : در راه تو جنگيدم تا به شهادت رسيدم. خداوند مى فرمايد: دروغ مى گويى . بلكه جنگيدى تا گفته شود چه دلير است، و اين هم گفته شد . سپس دستور مى رسد او را در حالى كه به رو افتاده است بكِشند تا در آتش افكنده شود .

سلوک عبارت از سیر الی الله ، و سیر فی الله است، سیر الی الله نهایت دارد ، اما سیر فی الله نهایت ندارد ، یعنی سلوک عبارت از رفتن است ، از اقوال و افعال و اخلاق بد، یا اقوال و افعال و اخلاق نیک و از هستی خود ، به هستی خدای ، چون سالک با اقوال و افعال و اخلاق نیک ملازمت نماید ، انوار معارف بر وی ظاهر می گردد و حقایق اشیاء گاهی بر وی منکشف شود و از هستی خود بمیرد و به هستی خدای زنده گردد» (حسن زاده آملی، حسن، فصوص الحکم بر فصوص الحکم، ص۳۰۹)

 چه عمیق و انیق امیرمؤمنان(علیه السلام) آن امامِ عارفان در توصیف سالکان و اولیاى حق، گذر از خود تا خدا و عبور از ماده تا معنا و ملک تا ملکوت و فوق آن را ترسیم و تصویر کرده اند، آن جا که فرمود: « قَد أَحیَا عَقلَه وَ أمَات نَفسَه ، حَتَّى دقَّ جَلِیلُه وَ لَطُف غَلِیظُه وَ بَرقَ له لَامِعُ کَثِیرُ البَرقِ فَأَبَانَ له الطَّرِیقَ وَ سَلک بِه السَّبِیل ، وَ تَدَافَعَتهُ الاَبوَابُ اِلَى بَابِ السَّلَامَه وَ دَارِ الاِقَامَهِ وَ َثبَتَت رِجلاهُ بِطمَأنِینَهِ بَدَنَه فِى قَرارَ الاَمنَ وَ الرَّاحَه بِمَا استَعمَل قَلبَه وَ أَرضى رَبَّه» . نهج البلاغه خطبه ۲۱۰ عارف راستین کسى است که عقل خویش را زنده کرده وتمام هواهاى نفسانى را با ریاضت و بندگى حق میرانده است ، تا جایى که اندام درشت او باریک شده و ستبرى قلب او نرم شده و برقى بسیار پرفروغ براى او درخشیده و راه براى او روشن شده و او را به مسیر حق حرکت داده و از درى به درى برده است تا او را به سلامت و خانه اقامت کشانده و دو پاى او در قرارگاه امن و آسایش استوار گردیده ، زیرا انسان عارف قلب خود را در معرفت حق به کار بسته و پروردگار خویش را راضى کرده است.

اربعین حضرت امام ره جلسه ۶۱ حدیث دهم : هوای نفس و طول امل جلسه ششم از حدیث دهم مقام دوم : ذم طول امل فصل دوم (و اخرین فصل ) : سفر پر خطر آخرت و ضرورت زاد و راحله

📎فهم ظرایف قرآن و روایات در گرو حکمت ملاصدرا 👤استاد عبدرالسول عبودیت

اربعین حضرت امام ره جلسه ۶۲ جلسه هفتم از حدیث دهم حدیث اول باب ۱۰۱ جلد ۴۱ بحار الانوار (عبادت و خوف امیر مومنان علیه السلام )

حزب الله مظلوم 12 فرمانده شهید یگان رضوان که توسط رژیم صهیونیستی در حمله امروز به ضاحیه جنوبی بیروت به شهادت رسیدند 🖤 سردار شهید ابراهیم عقیل 🖤 شهید سراج حدرج 🖤 شهید حمزه الغربیه 🖤 شهید حاج نینوی 🖤 شهید ابو یاسر 🖤 شهید مهدی البوکس 🖤 شهید ابوحسین وهبی 🖤 شهید محمد العطار 🖤 شهید حاج حسن حدرج 🖤 شهید حاج مهدی جمول 🖤 شهید حاج عباس مسلمانی 🖤 شهید حاج سامر حلاوی

♨️اما ما با مردم تعامل نکردیم و..... شهید آیت‌الله سید محمد باقر صدر: ⁉️چرا حوزه ای که در این شهر صدها سال زیسته است، حالا کارش در همین شهری که سال ها در آن بوده است، به این بدبختی کشیده است؟! و کار به جایی رسیده است که امروز فرزندان همین شهر یا حداقل برخی از فرزندان این شهر، دشمن و کینه توز و بدخواه و در کمین نشسته این حوزه هستند. آیا به نظر شما این مسئله پیش از آنکه گناه آن ها باشد، گناه ما نیست؟ آیا مسئولیت این اتفاق پیش از آنکه به عهده آنها باشد، به عهده ما نیست؟ چون این ما بودیم که با آن ها تعامل نکریم، ما تا به حال با اجداد آنها در تعامل بودیم، نه خود آنها! ... ✅اگر هر یک از اهل علم به جای اینکه روز جمعه به کوفه برود و از صبح تا شب به شنا بپردازد، به جای آن که وقتش را به مشاعره بگذراند، به جای آن که وقتش را صرف هزاران هزار کار بیهوده بکند، به جای این کارها، اگر هزار طلبه، هریک برای تنها پنج نفر از اهالی نجف یک مجلس تبلیغی تشکیل می دادند، الان ما یک پایگاه مردمی پنج هزار نفری داشتیم، مردم شهرمان احساس می کردند که ما با آنها تعامل می کنیم، به فکرشان هستیم، سودی به حالشان داریم... ❌اما ما با مردم تعامل نکردیم و طبیعی است که چون ما کاری به کار آنها نداشته ایم، آنها هم کاری به کار ما نداشته باشند. 📚بارقه ها ص۵۰۰

✍ #معارف_نبوی   🔸 علامه سید محمدحسین طهرانی(ره):   🔹 و امّا از نقطۀ نظر معجزه‌ بودن‌ وجود رسول‌ الله‌، مطلبی‌ به‌ نظر حقیر آمده‌ است‌ که‌ شایان‌ دقّت‌ است‌؛ و این‌ مطلب‌ را تا به‌ حال‌ از کسی‌ نشنیده‌ام‌ و یا در کتابی‌ ندیده‌ام‌.   🔹 و آن‌ اینکه‌ ما می‌دانیم‌ رسول‌ اکرم‌ «صلّی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلّم‌»، قرآن‌ را بدون‌ یک‌ حرف‌ کم‌ و زیاد، حافظ‌ بودند و در نمازهای‌ واجبه‌ و نمازهای مستحبّه‌ می‌خواندند، به‌خصوص‌ در رکعات‌ نماز شب‌؛ و در روایت‌ است‌ که‌ آن‌ حضرت پنج‌ سورۀ مُسبِّحات‌ را که‌ سوره‌های‌ حدید، حَشر، صفّ، جُمعه و تَغابن‌ است‌، هر شب‌ قبل‌ از خواب‌ می‌خواندند.  🔹 و چون‌ از علّت‌ قرائت‌ این‌ سوره‌ها از آن‌ حضرت‌ سؤال‌ کردند، در پاسخ‌ فرمودند: در هر یک‌ از این‌ سوره‌ها آیه‌ای‌ است‌ که‌ به‌ منزلۀ هزار آیه‌ از قرآن‌ است‌؛ و بنا بر همین‌ اساس‌ در روایت‌ وارد شده‌ است‌ که‌ هر کس‌ مسبّحات‌ را شب‌ قبل‌ از خواب‌ بخواند، نمی‌میرد مگر آنکه‌ رسول‌ اکرم‌ را می‌بیند و آن‌ حضرت‌ محلّ و مقام‌ او را در بهشت‌ به‌ وی‌ نشان‌ می‌دهند. و این‌ حافظ‌ بودن‌ قرآن‌ نسبت‌ به‌ رسول‌ الله‌ معجزه‌ است‌، چون غیر از حفظ‌ سائر افراد است‌. رسول‌ خدا «صلّی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلّم‌» خطّ نداشتند، و آیاتی‌ که‌ بر آن‌ حضرت‌ وحی‌ می‌شد، خود نمی‌نوشتند؛ و در این‌ مسأله‌ ابداً جای‌ شکّ و تردید نیست‌. در تمام‌ مدّت‌ عمر، کسی‌ رسول‌ الله‌ را با قلم‌ و کاغذ ندید که‌ حتّی‌ یک‌ آیه‌ را خودشان‌ بنویسند؛ بلکه‌ به‌ کُتّاب‌ وحی‌ مراجعه‌ می‌شد و آنان‌ می‌نوشتند؛ رسول‌ الله‌ قرائت‌ میکردند و آنها می‌نوشتند. و این‌ مسأله‌ جای‌ تعجّب‌ است‌ که‌ رسول‌ الله‌ با آنکه‌ خطّ نداشتند و آیات‌ را خود نمی‌نوشتند، این‌ سوره‌ها و سائر سوره‌های‌ قرآن‌ را بعد از نزول‌ و بعد از ماه‌ها و سال‌ها و بعد از بیست‌ سال‌ و زیادتر بدون‌ یک‌ کلمه‌ یا یک‌ حرف‌ کم‌ و بیش‌ می‌خواندند.   🔹 این‌ چه‌ قوّۀ حافظه‌ای‌ بوده‌ است‌؟ و اصولاً آیا می‌توان‌ اینگونه‌ حفظ‌ را شدّت‌ و قدرت‌ قوّۀ حافظه‌ نامید؟ آیا در تمام‌ دوران‌ تاریخ‌ بشریّت‌، چنین‌ امری‌ نظیرش‌ دیده‌ شده‌ است‌؟ آیا قوی‌ترین‌ سخنگویان‌ و زبردست‌ترین‌ خطباء، بدون‌ ضبط‌ سخنان‌ خود به‌ نوشتن‌ یا به‌ آلت‌ ضبط‌ صوت‌، می‌توانند فقط‌ به‌ قدر یک‌ دقیقه‌ عین‌ عبارات‌ انشاء شدۀ خود را در هنگام‌ خطابه‌ یا بعد از آن‌ بدون‌ یک‌ حرف‌ پیش‌ و پس‌ و کم‌ و زیاد بازگو کنند؟   🔹 و مسلمانان‌ آن‌ زمان‌، آیات‌ قرآن‌ را نزد رسول‌‌الله‌ میخواندند و رسول‌‌الله‌ مواضع‌ اشتباه‌ را تصحیح‌ می‌نمودند؛ حتّی‌ «واو» به‌ جای‌ «فاء» و «فاء» به‌ جای‌ «واو» اشتباه‌ نمی‌شد؛ «وَ یَعْلَمُونَ»، «فَیَعْلَمُونَ» گفته‌ نمی‌شد؛ و این‌ بسیار عجیب‌ و غریب‌ است‌ که‌ هر چه‌ تأمّل‌ در اطراف‌ و جوانب‌ آن‌ بیشتر گردد، اعجاز آن‌ مشهودتر می‌شود.   🔹 این‌ حقیر (سید محمدحسین طهرانی) اخیراً این‌ مسأله‌ را با حضرت‌ استاد گرامی‌ خود، عالِم‌ بی‌بدیل‌ و فقیه‌ نبیل‌ آیت‌الله‌ استاد علاّمه طباطبایی‌ «مُدّ ظلّه‌ العالی‌» در میان‌ گذاشتم‌. فرمودند: آری‌ مطلب‌ همینطور است‌ که‌ می‌گوئید! رسول‌‌الله‌ آیات‌ قرآن‌ را بدون‌ یک‌ حرف‌ پس‌ و پیش‌ می‌خواندند و حتّی‌ عین‌ عباراتی‌ را که‌ سال‌های‌ قبل‌ فرموده‌ بودند، در موضع‌ حاجت‌ بازگو می‌کردند؛ و کَأنّه‌ این‌ عبارت‌ را السّاعه‌ فرموده‌اند.   📚 معاد شناسی، ج۵، ص۳۱۰  

🎙آیت الله العظمی جوادی آملی: شرح حدیثی از امام حسن عسکری سلام الله علیه «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا يُدْرَكُ إِلَّا بِامْتِطَاء اللَّيْلِ[۱]» [۱]بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۸۰ درس اخلاق ۹۷/٨/٢۴