به مناسبت ۹ شهریور سالروز ربایش امام موسی صدر در لیبی فرازی از دعای ندبه آمده است که امتّ پیامبر (ص)، بعد از رحلت پیامبر (ص)، امتثال امر ایشان را نکردند. «…لَمْ‏ يُمْتَثَلْ‏ أَمْرُ رَسُولِ‏ اللَّهِ ص فِي الْهَادِينَ بَعْدَ الْهَادِينَ وَ الْأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَةٌ عَلَى قَطِيعَةِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وُلْدِهِ إِلَّا الْقَلِيلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَايَةِ الْحَقِّ فِيهِمْ فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِيَ مَنْ سُبِيَ وَ أُقْصِيَ مَنْ أُقْصِيَ…»[۱] دستور رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) در آن همه سفارشاتی که نسبت به اهل بیت که یکی پس از دیگری هدایت گر بودند، عملی نشد و امّت بر دشمنی با آن حضرت پافشاری کردند و برای قطع رحم او و تبعید فرزندانش گرد آمدند، مگر اندکی که حق پیامبر را رعایت کردند و وفادار بودند و برخورد امت بی وفا به اهل بیت با آن همه سفارش این گونه بود: بعضی کشته، بعضی اسیر و بعضی تبعید شدند و طبق برنامه ها و قضا و مقدرات الهی به پاداشی که مورد امیدشان بود رسیدند؛ ولی غافل از آنکه این کشتن ها مانع عزت نخواهدشد و مقدّر قطعی خداوند آن است که وارثان زمین در آینده تاریخ بندگان خالص خدا و متقین هستند.   ✅نکته ها: ۱- امتثال از باب افتعال، به معنای پذیرش و قبول کردن است. ۲- امّت پیامبر ص، کدام امر ایشان را نپذیرفتند؟ آیا نماز یا روزه یا حج یا زکات …….را قبول نکردند؟ خیر.اتفاقاً همه اینها را پذیرفتند. تنها امری که امّت از پیامبر (ص) قبول نکردند، همان توصیه‌ای بود که ایشان در مورد اهل بیت خویش فرمودند. «قل لا اسئلکم علیه اجراً الّا الموّدة فی القربی» «پیامبر! به ایشان بگو من بابت رسالتم هیچ اجری از شما نمی‌خواهم به غیر از آن که به ذوی القربای من مودّت(۱) داشته باشید.» ۱-موّدت: اظهار و اعلام محبّت است.به عبارت دیگر مودّت تقریبا به معنای محبت و دوست داشتنی است که اثرش در مقام عمل ظاهر گردد.

♻️ وقتی زائران اربعین با خبرنگار جعلی شبکه منو تو رو به رو می‌شوند!

🎥 اتصال ایران به مدیترانه با خط آهن شلمچه-بصره 🔹معاون اول رئیس‌جمهور: همۀ کشورهای منطقه و فرامنطقه به این دو کریدور شمال-جنوب و شرق-غرب نیاز دارند و جز راهبردهای جدی ما است. 🔹با این ۳۲ کیلومتری که‌ از شلمچه به بصره می‌رود ایران را به مدیترانه وصل می‌کند، ضمن اینکه برای مسائل همه کشورهای غرب آسیایی موقعیت مهمی است. 🔷مخبر برای آغاز رسمی احداث خط آهن شلمچه بصره به نقطه صفر مرزی ایران و عراق رفته. @Farsna

کریدور شرق به غرب با تکمیل پروژه ریلی شلمچه به بصره یک گام دیگر به تحقق کامل نزدیک می شود

اخیرا سعودیها قصد دارند از طریق کویت و بصره به این خط ریلی و کلان پروژه ترانزیتی متصل شوند حالا کم کم باید متوجه شده باشید چرا غرب آسیا این همه مورد توجه انگلیس و آمریکا بوده است و چرا مردم این منطقه سالهاست با حضور این اشغالگران ظالم نمی توانند به صلح و آرامش دست یابند اخراج آمریکا و تضعیف قدرت آن و نزدیک شدن به همسایگان و اتحاد و همگرایی بین آنها زمینه رشد و توسعه و تمدن سازی این منطقه را فراهم خواهد کرد

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ألاَ حُرٌّ يَدَعُ هذهِ اللُّماظَةَ لأهلِها ؟! إنّهُ لَيسَ لأنفُسِكُم ثَمَنٌ إلاّ الجنّةَ فلا تَبِيعُوها إلاَّ بِها «نهج البلاغه،حکمت ۴۵۷ » امام على عليه السلام : آيا آزاده اى پيدا نمى شود كه اين خرده ريزه هاى لاى دندانها (دنيا) را براى اهلش وا گذارد؟ بدانيد كه جانهاى شما را بهايى جز بهشت نيست، پس آنها را جز به اين بها مفروشيد. چند می گیری از این راهی که آمده ای برگردی؟

🌹در زیارت اربعین که از امام صادق علیه‌السلام وارد شده است می گوئیم: فَاَعْذَرَ فىِ الدُّعآءِ وَمَنَحَ النُّصْحَ وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیْرَةِ الضَّلالَةِ وَقَدْ تَوازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیا وَباعَ حَظَّهُ بِالاْرْذَلِ الاْدْنى وَشَرى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الاْوْکَسِ وَتَغَطْرَسَ وَتَرَدّى فى هَواهُ وَاَسْخَطَکَ وَاَسْخَطَ نَبِیَّکَ وَاَطاعَ مِنْ عِبادِکَ اَهْلَ الشِّقاقِ وَالنِّفاقِ وَحَمَلَةَ الاَوْزارِ الْمُسْتَوْجِبینَ النّارَ فَجاهَدَهُمْ فیکَ صابِراً مُحْتَسِباً حَتّى سُفِکَ فى طاعَتِکَ دَمُهُ وَاسْتُبیحَ حَریمُهُ اَللّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْناً وَبیلاً وَعَذِّبْهُمْ عَذاباً اَلیماً 🔸فلسفه قیام عاشورا درباره نهضت عاشورا تحلیل‌های گوناگونی ارائه می‌شود «هدف هدایت و نجات و بیداری امّت» است. آن حضرت در دعوت مردم به راه خدا و سنّت پیامبر و احکام قرآن چنان عمل کرد که راه عذر و بهانه را بر همه بست و اتمام حجّت نمود: «فَاَعْذَرَ فی الدُّعآءِ، وَمَنَحَ النُّصْحَ». گاهی بیداری جامعه و شکستن جوّ خفقان و مبارزه با بدعت‌ها و انحراف‌ها، «خون» می‌طلبد. امام، خون قلب خویش را در راه خدا نثار کرد: «وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیک»، با این هدف که مردم را از جهالت و گمراهی درآورد و فضای حیرت و سرگشتگی را بشکند و تکلیف بندگان خدا را روشن کند: «لِیسْتَنْقِذَ عِبادَک مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیرَةِ الضَّلالَةِ». درباره عبرت‌های عاشورا و جهل و بی‌بصیرتی مردم بسیار سخن می‌توان گفت. وضع جامعه به گونه‌ای شده بود که تنها خون مطهّر فرزند رسول خدا می‌توانست انقلابی ایجاد کند و زلزله‌ای در ارکانِ حکومت اموی که بر پایه جهل مردم استوار بود، بیافکند. 🔹شناخت چهره مخالفان چه کسانی، با چه ویژگی‌هایی و با چه اهدافی به جنگ با امام حسین علیه‌السّلام آمدند و دست به آن جنایت عظیم زدند؟ هدفشان چه بود که جز با کشتن ثارالله به آن نمی‌رسیدند؟ در فراز بعدی زیارت فریب خوردگان دنیارا معرفی میکند: «غَرَّتْهُ الدُّنْیا»؛ 📌 فروختن آخرت به بهای ناچیز دنیا: «وَشَری آخِرَتَهُ»؛ 📌 هواپرستی: «وَتَرَدّی فی هَواهُ»؛ 📌 به خشم آوردن خدا و پیامبر و امام؛ 📌پیروی از منافقان و تفرقه‌افکنان و گنه‌کاران. ❇️ جهاد تا شهادت جهاد در راه خدا، همراه با صبر بر ادای تکلیف و اخلاص در مبارزه و ادامه جهاد تا مرز شهادت و حتّی پس از شهادت، یعنی اسارتِ آزادی بخش آل الله، تضمین کننده حیات و بقای دین و خنثی کننده توطئه امویان ضد اسلام بود: «فَجاهَدَهُمْ فیک صابِراً مُحْتَسِباً، حَتّی سُفِک فی طاعَتِک دَمُهُ، وَاسْتُبیحَ حَریمُهُ». 🔸احیای دین و مبارزه با بدعت‌های ضد اسلامی، قربانی و فدایی می‌خواهد. آن‌که گام در این راه می‌نهد، هم باید اهل جهاد باشد، هم صبر و مقاومت، هم اخلاص، هم آمادگی برای فدا کردن خون و تحمّل هتک حرمت‌ها نسبت به خودش و خانواده‌اش. و یارانش، امام علیه‌السّلام با گفتن «الهی رضیً بقضائک» خود را برای همه این مصائب آماده ساخته بود. 📌لعن و تبرّی از دشمنان «اَللّهُمَّ فَالْعَنْهُمْ لَعْناً وَبیلاً». درخواست لعنت و عذاب خدا بر جنایتکاران عاشورا، روح معادات و تبرّی را می‌رساند و زائر را در خطّ دشمنی با دشمنان خدا و پیامبر، ثابت قدم‌ تر می‌سازد.

یک گفت و گوی مفید در باب سواد رسانه ای👇

بنابراین بهتر است در این نوع مواجهه کلی حقیقی نگر، حقیقی نگار و حقیقی نگاه به مسایل مربوط باشیم و با قوت و استحکام به فکر برنامه ریزی و رشد باشیم تا بتوانیم از مزایای سواد رسانه بهره ببریم و با سواد رسانه خود را بالا ببریم. شایان توجه است، که چند مفهوم کلی در سواد رسانه ای اشخاص اثر مستقیم دارد، که عبارتند از: ـ شخصیت فردی و اجتماعی ارسال کننده پیام ها؛ ـ سواد تحلیلی از نوع: سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، حقوقی و... افراد؛ ـ جایگاه اجتماعی و فردی و نوع نگاه به مسایل کلی؛ ـ قضاوت دیگران در مواجهه با هرزه نگاری و دریده خویی صاحب پیام؛ ـ عدم تعادل و واکنش ناشایست در بازخورد دریافت پاسخ ها؛ و... . در آخر، طبق آموزه های اسلامی ـ قرآنی: « نَ وَ القَلَمِ وَ مَایَسطُرُونَ» و تأکیدهای روایی، که به نمونه یادآور می شوم، رسول مهربانی(ص) می فرماید: «یُؤتى بصاحِبِ القَلَمِ یَومَ القِیامَةِ فی تابوتٍ مِن نارٍ یُقفَلُ علَیهِ بِأقفالٍ مِن نارٍ، فَیُنظَرُ قَلَمُهُ فیما أجراهُ، فإن کانَ أجراهُ فی طاعَةِ اللّه ِ و رِضوانِهِ، فُکَّ عَنهُ التابوتُ و إن کانَ أجراهُ فی مَعصیَةِ اللّه، هَوَى التابوتُ سَبعینَ خَریفا؛ روز قیامت صاحب قلم(نویسنده) را در تابوتى از آتش که بر آن قفل هایى آتشین زده شده است مى آورند. پس مى نگرند که قلمش را در چه راهى به کار برده است. اگر در راه طاعت و خشنودى خدا به کار برده باشد، تابوتش گشوده مى شود و اگر در راه معصیت خدا به کار گرفته باشد، تابوت در هفتاد خریف سقوط مى کند.» (کنز العمّال: ۱۴۹۵۷. خریف: یک فصل، یک سال، هفتاد سال، هزار عام که هر عام هزار سال است. مجمع البحرین). و یا: امام على(ع) می فرماید: «عُقولُ الفُضَلاءِ فی أطرافِ أقلامِها؛ خردهاى دانشمندان، در نوک قلم هاى ایشان است.(غرر الحکم: ۶۳۳۹). با چنین شناختی، وظیفه انسانی، اخلاقی و زیست اجتماعی ما اقتضا می کند، که در نوع ارسال نوشتار، پیام ها و عکس نوشته ها دقت شایسته داشته باشیم و برای دل خوشی کسانی و یا گروهی به جای صدقه جاریه، به گناه جاریه گرفتار نگردیم، که بازخورد عقاب و ثواب آن برای همیشه در لوح محفوظ ثبت و ضبط است. ۱۴۰۲/۶/۱۰، مصطفوی.

*چرایی سواد رسانه ای و الزام آموختن آن...* پیش از آن که به سواد رسانه ای بپردازم، یادآور می شوم، که این مطلب، یک برداشت کلی است و با نگاه همه سویی، به کلیت معنا پرداخته است. از این رو، در ابتدا به منظور این که به درک صحیح مفهوم سواد رسانه پی ببریم، این عبارت را از هم جدا کنیم و همان گونه که می دانید، از دو عبارت «سواد» و «رسانه» تشکیل شده است، که یادآور روزهای اول مدرسه، زمانی که می خواستیم خواندن و نوشتن را یاد بگیریم، معلم حروف الفبا را یاد می داد تا نسبت به شکل حروف، صدای آن ها و نحوه نوشتن آن ها را دانش پیدا کنیم و سپس کنار هم گذاشتن حروف، خواندن و هِجی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله‌ها، خواندن و نوشتن متون گوناگون را آموختیم... . بدین ترتیب با مجموعه‌ای از دانش‌ها در کنار مهارت‌ها به‌ اضافه کاربردها در کنار هم، «با سواد شدیم». رسانه نیز وسیله ای می باشد که فرستنده می تواند پیام خود را به گیرنده منتقل کند، که با مرور زمان ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد، که در واقع با آمدن رسانه های چاپی و الکترونیکی رسانه های جمعی شکل گرفت. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی با گذشته این است، که می توانند پیام خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند. بنابراین همان طور که یادگیری خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم معنای جملات ساده و پیچیده را بفهمیم، «سواد رسانه ای» نیز این گونه است، که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه‌ها و تولیدات رسانه‌ای را درک، تفسیر و تحلیل محتوا کنیم. با چنین پیش فرضی، هر رسانه دارای نشانه های خاصی است، که با شناختن این نشانه ها می توان نقش مهمی در با سواد شدن ما داشته باشند. همان گونه که در گذشته سواد را به عنوان توانایی خواندن و نوشتن در نظر می‌گرفتیم، علت این که ابزار اصلی تولید، ثبت و جابه ‌جایی اطلاعات، تنها خواندن و نوشتن بود، اما امروزین اطلاعات و محتواها(چه خبری و چه غیرخبری) به شکل‌های بسیار متنوعی تولید و عرضه می‌ گردد، که خواندن و نوشتن در واقع یکی از آن‌هاست... . برای همین، امروزه وقتی از سواد حرف می‌زنیم، باید همه موضوعاتی را که به نوعی به «عرضه، دریافت و فهم اطلاعات» مربوط می‌شوند نیز در نظر بگیریم. اصطلاحاتی مانند سواد اطلاعاتی، سواد دیجیتال، سواد رسانه ای، سواد شبکه های اجتماعی و سواد اطلاعاتی همگی بر پایه چنین باوری شکل گرفته‌اند. به عبارت دیگر، با سواد رسانه می توانیم پیام های پیچیده موجود در محتوای تلویزیون، رادیو، روزنامه‌ها، مجلات، کتاب‌ها، بیلبوردهای تبلیغاتی، اینترنت و سایر رسانه‌های مستقل کشف حقیقت کرد. بنابراین سواد خواندن و نوشتن در کنار سواد ارتباطی، سواد عاطفی، سواد رایانه‌‌ای، سواد مالی، سواد اجتماعی و ... می توان در تولید محتوا اثرگذار باشد. البته سازمان ملل در دهه دوم قرن ۲۱، در مفهوم سواد تغییر ایجاد کرده است. در این تعریف، ماهیت سواد تغییر یافت. مهارت‌هایی اعلام شده، که داشتن این توانایی‌ها و مهارت‌ها مصداق با سوادبودن قرار گرفت. بدین ترتیب شخصی که در یک‌ رشته دانشگاهی موفق به دریافت مدرک دکترا می‌شود، حدود پنج درصد با سواد است، که بایست به آن، این مهارت‌ها را نیز بیفزاید، که عبارت‌اند از: ـ سواد عاطفی، توانایی برقراری روابط عاطفی با خانواده و دوستان؛ ـ سواد ارتباطی، توانایی برقراری ارتباط مناسب با دیگران و دانستن آداب اجتماعی؛ ـ سواد مالی، توانایی مدیریت مالی خانواده، دانستن روش‌ های پس ‌انداز و توازن دخل‌ و خرج؛ ـ سواد رسانه‌ای، این‌ که فرد بداند کدام رسانه معتبر و کدام نامعتبر است؛ ـ سواد تربیتی، توانایی تربیت فرزندان به نحو شایسته؛ ـ سواد رایانه‌ای، دانستن مهارت‌های راهبری رایانه؛ ـ سواد سلامتی، دانستن اطلاعات مهم درباره تغذیه سالم و کنترل بیماری‌ها؛ ـ سواد نژادی و قومی، شناخت نژادها و قومیت ‌ها بر اساس احترام و تبعیض نگذاشتن؛ ـ سواد بوم‌شناختی، دانستن راه‌های حفاظت از محیط ‌زیست؛ ـ سواد تحلیلی، توانایی شناخت، ارزیابی و تحلیل نظریه‌های گوناگون و ایجاد استدلال‌ های منطقی بدون تعصب و پیش‌فرض ها؛ ـ سواد انرژی، توانایی مدیریت مصرف انرژی؛ ـ سواد علمی، افزون بر سواد دانشگاهی، توانایی بحث یا حل ‌و فصل مسائل با راهکارهای علمی و عقلانی مناسب(برگرفته از: دفتر سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد«یونسکو»). برای مواجهه خلاق در عصر ارتباطات مجازی و شبکه های اجتماعی، باید واقع بین باشیم، که فرد با آگاهی نسبت به مزایا و تهدیدات رسانه، با سیاست برنامه‌ریزان به استفاده محدود و مشروط از رسانه روی می‌آورد.

سلام و عرض ادب بسیار لازم است حوزویان به مباحث جدید روی بیاورند و تولید نظریه کنند. متاسفانه این توضیحات از سواد رسانه، همان توضیح غربی ها است که به سواد رسانه یونسکویی و نیز جیمز پاتری (با مقداری اختلاف) معروف است. در دانشگاه های ما، تدریس می شود. استاد ما حجت الاسلام کهوند (نظریه پرداز شبکه ملی اطلاعات و از اساتید مشهور فضای مجازی) با همکاری دوستان، حدود 14 «نقد اساسی» در عرصه نظری و عملکردی نسبت به «سواد رسانه ای یونسکویی» داشته اند. فارغ از همه این نقدها، هرآنچه سواد رسانه یونسکویی رشته کرده، با آمدن «هوش مصنوعی» پنبه می شود؛ زیرا اموری مثل شخصیت فرستنده پیام، جایگاه اجتماعی و فردی و... دیگر معنا نخواهند داشت. جامعه دارد از فضای مجازی آسیب فراوان می بیند، اما سواد رسانه ای پاسخگوی مشکل نیست؛ مشکل با مدیریت هر 7 لایه فضای مجازی قابل حل است.

متاسفانه در اغلب علوم انسانی (از جمله سواد رسانه، علوم ارتباطات اجتماعی،و...) حوزویان همان مبانی غربی را خوانده و می خواهند همان افکار غربی را به کتاب و سنت عرضه کنند، برای آن شواهدی پیدا کنند! _چرا؟ چون خلأ «نظریه پردازی تطبیقی» میان مبانی اسلامی با علوم انسانی داریم. تولید علم مطابق نیاز روز نمی کنیم! یه کسی پیدا نمیشه هم اسلام شناس (به معنای واقعی) باشه و هم رسانه رو عمیقا فهمیده باشه و نظریه تولید کند! هم عمیقا اسلام بفهمه هم روانشناسی فروید! بقول حضرت آیت الله جوادی آملی جوان ما با سجاده دانشگاه می رود، بی نماز بر می گردد! فرمود شبهه امروز، شبهه عبائیه مرحوم نائینی نیست، شبهه کانت و هگل است. هرکجا نیروهای ما (حوزه) وارد شدند، خواسته یا ناخواسته به اردوگاه فکری غرب پیوستند تا اینکه بخواهند دستاوردی برای اسلامی کردن علوم انسانی داشته باشند! بنظرم 3 علت دارد: 1- دین را بصورت عمیق (تفقه جامع) نمی شناسیم. 2- العالم بزمانه نیستیم یعنی فهم اجتماعی خوبی نداریم، درک عمیق از شرایط زمانه و پرداختن به نیازهای او نداریم، پیش فرض ها و مقوّم ها در جهت رشد علوم اسلامی را نمی شناسیم 3-همفکری و مشورت نمی کنیم، تشکیلاتی کار نمی کنیم بارها بر دوش سبک شود. و نیز علل دیگر...