آیا می دانید ما همه یک تیم هستیم؛ در برد، همه شریکیم و در باخت نیز همین‌طور. یک بازیکن پاس می‌دهد، دیگری گل می‌زند، اما نتیجه متعلق به کل تیم است. برعکس هم اگر خطایی رخ دهد، نباید همه تقصیر را بر دوش یک فرد انداخت. دشمن دقیقاً به دنبال همین نقطه است؛ او می‌خواهد از طریق «اسنپ‌بک» جنگ روانی و شناختی را امتداد دهد و در داخل، بذر اختلاف و سرزنش بکارد. وظیفه ما در چنین شرایطی، هوشیاری، همبستگی و نگاه کلان است؛ تا با همدلی و انسجام، اثرات روانی و سیاسی دشمن را ما همه یک تیم هستیم؛ در برد، همه شریکیم و در باخت نیز همین‌طور. یک بازیکن پاس می‌دهد، دیگری گل می‌زند، اما نتیجه متعلق به کل تیم است. برعکس هم اگر خطایی رخ دهد، نباید همه تقصیر را بر دوش یک فرد انداخت. دشمن دقیقاً به دنبال همین نقطه است؛ او می‌خواهد از طریق «اسنپ‌بک» جنگ روانی و شناختی را امتداد دهد و در داخل، بذر اختلاف و سرزنش بکارد. وظیفه ما در چنین شرایطی، هوشیاری، همبستگی و نگاه کلان است؛ تا با همدلی و انسجام، اثرات روانی و سیاسی دشمن را خنثی کنیم. بینش راهبردی

🎲 نظریه «رئالیسم تهاجمی» جان میرشایمر – بخش اول ✍️ نویسنده: #اورخان_محمداف 🔹 رئال‌پولیتیک چیست؟ ▫️رئال‌پولیتیک به معنای سیاست مبتنی بر منافع عملی و توازن قدرت است؛ نه اصول ایدئولوژیک. این رویکرد، به‌جای پاسخ به «چگونه باید باشد؟»، بر «چگونه عمل می‌کند و چه باید کرد؟» تمرکز دارد. سیاستی نتیجه‌گرا و عمل‌گرایانه که در آن واقعیت‌های قدرت، اولویت دارند. 🔹 واقع‌گرایی یا آرمان‌گرایی؟ ▫️در سیاست، باید واقعیت را شناخت و برای رسیدن به اهداف آرمانی، برنامه‌ریزی کرد. حرکت کورکورانه بر اساس مکاتب غربی کافی نیست؛ ما در سیاست‌های اصلی خود، باید آموزه‌های دینی را مبنا قرار دهیم، اما این بدان معنا نیست که مکاتب فلسفه سیاسی غرب را نادیده بگیریم، زیرا دقیقاً همین چارچوب‌ها مبنای رفتار قدرت‌های جهانی در برابر ما هستند. 📚 معرفی نظریه «رئالیسم تهاجمی»: (Offensive Realism) ▫️نظریه‌پرداز آمریکایی، جان میرشایمر، این رویکرد را در چارچوب روابط بین‌الملل مطرح کرده است. بر اساس این نظریه: ➖ در نظام بین‌الملل، قدرت مرکزی واحدی وجود ندارد (یعنی «دولت جهانی» نداریم). ➖ دولت‌ها برای تضمین بقا، ناگزیرند قدرت خود را افزایش دهند. ➖ هر دولت، بازیگری عقلانی است که امنیت را در گرو قدرت می‌داند. ➖ همکاری میان دولت‌ها ممکن است، اما بر اساس منافع موقت شکل می‌گیرد، نه اعتماد بلندمدت. ➖ حتی متحدان نیز یکدیگر را رقیب بالقوه می‌دانند. ⚔️ از دفاع تا هژمونی: ▫️رئالیسم تهاجمی معتقد است که دولت‌ها فقط به سیاست‌های دفاعی بسنده نمی‌کنند؛ بلکه در صورت فراهم بودن فرصت، برای دستیابی به هژمونی منطقه‌ای یا جهانی تلاش می‌کنند. 🔻نمونه‌های تاریخی: ➖ سلطه آمریکا بر نیم‌کره غربی از اواخر قرن نوزدهم و جلوگیری از نفوذ سایر قدرت‌ها ➖ سیاست چین در قرن بیست‌ویکم برای بیرون راندن آمریکا از شرق آسیا ➖ تلاش روسیه برای حفظ و گسترش نفوذ در فضای پساشوروی، به‌عنوان تضمین امنیت ملی 🌍 نتیجه‌گیری نظریه: ▫️در دوره‌های رقابت ژئوپلیتیکی شدید، این نظریه ابزار مؤثری برای تحلیل رفتار دولت‌هاست. میرشایمر معتقد است صلح پایدار در نظام بین‌الملل ممکن نیست، زیرا میل به برتری در توازن قدرت، همواره خطر درگیری را زنده نگه می‌دارد. ▫️تجربه تاریخی از فرانسه ناپلئون تا شوروی، و از آمریکا تا چین، نشان می‌دهد که قدرت‌های بزرگ همواره بر اساس همین منطق عمل کرده‌اند—و این الگو در آینده نیز ادامه خواهد یافت. 📌 ادامه دارد... ©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین

🎲 استراتژی منطقه‌ای ایران در چارچوب رئالیسم تهاجمی چگونه باید باشد؟ - بخش دوم ✍️ نویسنده: #اورخان_محمداف همان‌طور که گفتیم، نظریه «رئالیسم تهاجمی» (offensive realism) که توسط جان میرشایمر مطرح شده، ویژگی بنیادین نظام بین‌الملل را در شرایط واقعی سیاسی جهان می‌بیند. در این شرایط، هدف اصلی دولت‌ها تنها حفظ بقا نیست، بلکه افزایش حداکثری قدرت و دستیابی به هژمونی منطقه‌ای یا جهانی است. طبق این نظریه، «بهترین تضمین امنیت، تبدیل شدن به قدرتمندترین دولت است». بنابراین، در تحلیل الگوی رفتاری ایران در برابر استراتژی «رئالیسم تهاجمی» دشمن، چند جهت‌گیری راهبردی برجسته می‌شود. ایران باید با مشاهده صحنه واقعی و در عین حال حرکت به‌سوی هدف آرمانی، به اصول زیر توجه کند: نخست، ضروری است که در توازن قدرت منطقه‌ای برتری حاصل شود. رئالیسم تهاجمی ایران را به جلوگیری از رشد رقبای منطقه‌ای، گسترش حوزه نفوذ و برداشتن گام‌هایی در مسیر هژمونی تشویق می‌کند. در این چارچوب، بهینه‌سازی منابع قدرت نظامی، سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی، ایدئولوژیک و قدرت نرم اهمیت دارد. دوم، افزایش مستمر قدرت نظامی اصل مرکزی این نظریه است. پیشرفت ایران در برنامه موشکی، سامانه‌های پدافند هوایی، قدرت دریایی، پهپادها و فناوری‌های سایبری نه‌تنها جنبه دفاعی دارد، بلکه قدرت بازدارندگی منطقه‌ای ایجاد می‌کند. این همچنین تضمینی برای صلح پایدار در منطقه است. سوم، گسترش حوزه نفوذ از منظر رئالیسم تهاجمی یک استراتژی مشروع است. همکاری ایران با گروه‌های مسلح مختلف در لبنان، سوریه، عراق و یمن و سیاست‌ورزی از طریق نیروهای مقاومت، ضمن محدود کردن ظرفیت نفوذ رقبا، قدرت پروجکشن ایران را افزایش می‌دهد. چهارم، ضرورت ایجاد اتحادهای تاکتیکی با قدرت‌های بزرگ مطرح می‌شود. در سیاست واقعی، اتحادها ماهیت موقتی دارند، با این حال همکاری ایران با روسیه و چین می‌تواند به‌عنوان گامی عقلانی برای تغییر توازن قدرت به نفع خود ارزیابی شود. رئالیسم تهاجمی در اینجا هشدار می‌دهد: اتحادها تا زمانی پایدارند که منافع مشترک وجود داشته باشد. پنجمین جهت‌گیری، استراتژی جلوگیری از ظهور هژمون‌های بالقوه است. برای ایران، این به معنای تلاش برای جلوگیری از برتری نظامی اسرائیل، ترکیه یا عربستان سعودی و همچنین تضعیف حضور آمریکا در منطقه است. این کاربرد منطقه‌ای مکانیزم «موازنه‌سازی» است که میرشایمر بر آن تأکید دارد. ششمین جهت‌گیری، قدرت نرم و دیپلماسی انقلابی باید خط اصلی سیاست خارجی باشد. ایران باید از مکتب دیپلماسی قاجاری فاصله بگیرد. در نهایت، تضمین پایداری اقتصادی و فناوری بخش جدایی‌ناپذیر از استراتژی قدرت بلندمدت است. طبق رئالیسم تهاجمی، قدرت نظامی باید بر پایه‌های اقتصادی بنا شود. ایران باید هم‌زمان قدرت ایدئولوژیک خود را ارتقا دهد، مرزهای تمدنی را احیا کند، از مکتب مقاومت ایدئولوژیک حمایت کند، به ارزش‌های مشترک فرهنگی و تمدنی توجه کند و بیشتر بر «دیپلماسی مردمی» تکیه کند تا بر رؤسای دولت‌ها. توسعه نوآوری‌های فناورانه در شرایط تحریم، افزایش تولید داخلی و حفظ صادرات انرژی برای ایران در این زمینه حیاتی است. ایران باید از مدل اقتصاد وابسته به مدل اقتصاد مقاومتی گذار کند. بنابراین، در چارچوب رئالیسم تهاجمی، هدف ایران نباید صرفاً دفاع از خود باشد، بلکه باید دستیابی به موقعیت هژمون منطقه‌ای باشد. این هدف نیازمند ترکیب هماهنگ سیاست‌های افزایش قدرت، تقویت مقاومت، تضعیف رقبا، ایجاد اتحادهای موقت، شکل‌دهی مقاومت ایدئولوژیک و تثبیت منابع راهبردی است. پایان ©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین ┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا | 🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷

🎥 حسن روحانی: باید رابطه با دنیا را تقویت کنیم 🔹ما نباید غافل باشیم، دشمن آن دو هدف بزرگ را همچنان در ذهن دارد و دنبال فرصت‌های آینده است. ما باید خودمان را آماده کنیم. 🔹روزبه‌روز باید این انسجام ملی را قوی‌تر و مستحکم‌تر کنیم، مردم و نظام در کنار هم قرار بگیرند، با نگاه و هدف واحد. 🔹باید به دانشمندان ایرانی در داخل میدان و فرصت بدهیم، دانشمندانی که به خارج رفتند یا در خارج هستند را دعوت کنیم به داخل بیایند. جنگ، جنگ تکنولوژیک است، جنگ فناوری است، جنگ الکترونیک است. اندیشمندان و دانشمندان ما در یک فرصت چند ماه و چند ساله می‌توانند زیرورو کنند. 🔹باید رابطه‌مان را با دنیا تقویت کنیم. هر کس که آماده مذاکره است، اگر مذاکره را به نفع کشور و منافع ملی و امنیت ملی دیدیم، حرف بزنیم. 🔹حتی تنش با آمریکا را اگر می‌توانیم کاهش دهیم، اگر به نفع منافع ماست، چه اشکالی دارد، نه اشکال ندارد که بر ما لازم و واجب است. 🔹حساب اسرائیل جداست، اسرائیل خودش به تنهایی هیچ چیز نیست، اگر آمریکا نخواهد، اسرائیل چیزی نیست. 🇮🇷 @jamarannews

✍محمدجواد کریمی یلاحظ علیه سلام علیکم جناب اقای دکتر روحانی! اولا: این مطلب را در سخنرانی تحلیل گونه از جنگ تحميلي ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران عنوان‌ کردید. طبع سخنرانی بر خلاف نوشته خالی از حشو و اغراق نیست. صرف نظر از این احتمال دور از دعواهای حیدر نعمتی، در اینجا سوالی چند از ايشان مطرح است: بسیار خوب، جناب آقای روحانی! اگر آمریکا بار دیگر حین مذاکره - مثل ۲۳ خرداد دو روز مانده به دور ششم مذاکرات هسته‌ای غیر مستقیم ایران و آمریکا - به ما حمله کرد چه باید کرد؟ در آن صورت باز هم توصيه به مذاکره می کنید؟مگر نشنیده اید آزموده را آزمودن خطاست؟! توصیه موکد به مذاکره آن هم در حدّ واجب با ناقض توافق چند جانبه برجام چه معنا دارد؟ توافقی که توسط وزیر خارجه شما و وزرای خارجه شش دولت موسم به ۱+۵ تهیه و تنظیم و تصویب شد ! مذاکره با طرفی که یکجانبه از آن توافق خارج شد و با تحریم‌های یک‌جانبه سنگین اقتصاد و امنيت ملي ايران را هدف قرار داد. دولتی که با حمایت و هدایت از حمله تروریستی و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی به ايران و بالاتر از آن با ورود مستقیم به جنگ در روزهای آخر آن به نفع رژيم متجاوز صهیونیستی عملا به میز مذاکره هسته‌ای شلیک کرد شما چگونه و چطور می خواهید با او مذاکره کنید؟ جناب آقای روحانی! درخواست مذاکره از آمریکا بد‌ون عذر خواهی و جبران عملی مافات از سوی شما، جز ارسال پیام ضعف و ناتوانی ایران در نزد دشمن بازتابی ندارد. چنین غفلت و عدم دقت به واقعیت ها از شخص شما با توجه به سوابق کار اجرايي بسيار بعید می نمود. به هر حال امیدوارم جبران فرمائید. ثانيا: برابر اصول قانون اساسی اعلان جنگ و صلح و ترسیم خطوط کلی سیاست خارجی از حقوق و اختیارات ولی فقيه است. جزئیات و چگونگی پیاده کردن این اصول نیز در قانون اساسی بر عهده شورای عالی امنیت ملی کشور گذاشته شده است.لزوم مذاکره یا عدم لزوم مذاکره با طرف متخاصم ، وجوب یا حرمت،استحباب یا کراهت آن دقیقا بر عهده رهبری انقلاب است نه غیر ایشان ولو رئیس‌جمهور لاحق یا سابق.

السلام علیک یا حسن بن علی ایّهاالزّکی العسکری یابن رسول الله یا حجةالله علی خلقه، یا سَیِّدَنا و مولانا انّا توجّهنا واستشفعنا و توسَّلنا و قدَّمناک بینَ یَدَی حَاجاتِنا یا وجیهاً عندالله اِشفَع لنا عندالله اسم شریف: حسن کنیه : ابو محمد القاب : زکی و عسکری ولادت: سنه ربیع الثانی ۲۳۲ هجری قمری در مدینه منوره . شهادت: هشتم ربیع الاول ۲۶۰ هجری قمری در سامرا نام مادر: حُدیثه و به قولی سلیل بود. مدت امامت: ۶ سال مدت عمر: ۲۸ سال مدفن: سامرا کنار پدر بزرگوارش امام علی الهادی علیه السلام.

کلمات گهربار امام حسن عسکری علیه السلام ۱- عابدترین مردم اَعبَدُ النَّاس مَن اَقامَ علی الفرائض: عابدترین مردم کسی است که واجبات را بجا می آورد. ۲- پارساترین مردم اَورَعُ النّّاس مَن وقفَ عِندَالشُّبهه: با ورع ترين مردم کسی است که هنگام شبهه توقف می کند. ۳- روش درست اندرز دادن مَن وَعظَ اَخاهُ سِرَّاً فَقَد زَانَه، وَ مَن وعظَهُ عّلانِیهً فَقَد شانَهُ: هرکس برادر [دینی] خود را پنهانی اندرز دهد، در واقع او را آراسته است، و هرکه در حضور دیگران او را اندرز دهد، در واقع او را رسوا کرده است.

 کدخبر: ۱۴۷۸۱۱۹تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۰۸/۰۳ ۰۷:۱۹:۳۴  جی پلاس/به مناسبت شهادت امام عسکری(ع)؛ مناظره امام حسن عسکری(ع) و اسحاق کندی چگونه صورت گرفت؟  به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع) به طرح این پرسش می پردازیم که آیا مناظره ای میان آن حضرت علیه السلام و اسحاق کندی صورت گرفته است؟ و به آن پاسخ می دهیم. به گزارش خبرنگار جی پلاس، هشتم ربیع الاول مصادف با شهادت یازدهمین اختر آسمان امامت و ولایت امام حسن عسکری علیه السلام است که به همین مناسبت مطلبی که پایگاه خبری حوزه به انتشار آن پرداخته و در آن به مناظره میان اسحاق کندی و امام عسکری علیه السلام اشاره شده است، منتشر می شود:   «ابن شهر اشوب» مى ‌نویسد: «اسحاق کِنْدى» که از فلاسفه اسلام و عرب به شمار مى‌ رفت و در عراق اقامت داشت، (۱) کتابى تالیف نمود به نام «تناقضهاى قرآن»! او مدتهاى زیادى در منزل نشسته و گوشه نشینى اختیار کرده و خود را به نگارش آن کتاب مشغول ساخته بود. روزى یکى از شاگردان او به محضر امام عسکرى(علیه السلام) شرفیاب شد. هنگامى که چشم حضرت به او افتاد، فرمود:   آیا در میان شما مردى رشید وجود ندارد که گفته‌ هاى استادتان «کندى» را پاسخ گوید؟ شاگرد عرض کرد: ما همگى از شاگردان او هستیم و نمى‌ توانیم به اشتباه استاد اعتراض کنیم. امام فرمود: اگر مطالبى به شما تلقین و تفهیم شود مى‌ توانید آن را براى استاد نقل کنید؟   شاگرد گفت: آرى، امام فرمود:   از اینجا که برگشتى به حضور استاد برو و با او به گرمى و محبت رفتار نما و سعى کن با او انس و الفت پیدا کنى. هنگامى که کاملاً انس و آشنایى به عمل آمد، به او بگو: مسئله‌ اى براى من پیش آمده است که غیر از شما کسى شایستگى پاسخ آن را ندارد و آن مسئله این است که: آیا ممکن است گوینده قرآن از گفتار خود معانى اى غیر از آنچه شما حدس مى‌ زنید اراده کرده باشد؟   او در پاسخ خواهد گفت: بلى، ممکن است چنین منظورى داشته باشد. در این هنگام بگو شما چه مى‌ دانید، شاید گوینده قرآن معانى دیگرى غیر از آنچه شما حدس مى‌ زنید، اراده کرده باشد و شما الفاظ او را در غیر معناى خود به کار برده ‌اید؟ امام در اینجا اضافه کرد: او آدم باهوشى است، طرح این نکته کافى است که او را متوجه اشتباه خود کند.   شاگرد به حضور استاد رسید و طبق دستور امام رفتار نمود تا آنکه زمینه براى طرح مطلب مساعد گردید. سپس سوال امام را به این نحو مطرح ساخت:   آیا ممکن است گوینده‌اى سخنى بگوید و از آن مطلبى اراده کند که به ذهن خواننده نیاید؟ و به دیگر سخن: مقصود گوینده چیزى باشد مغایر با آنچه در ذهن مخاطب است؟ فیلسوف عراقى با کمال دقت به سوال شاگرد گوش داد و گفت: سوال خود را تکرار کن. شاگرد سوال را تکرار نمود. استاد تاملى کرد و گفت: آرى، هیچ بعید نیست امکان دارد که چیزى در ذهن گوینده سخن باشد که به ذهن مخاطب نیاید و شنونده از ظاهر کلام گوینده چیزى بفهمد که وى خلاف آن را اراده کرده باشد.   استاد که مى ‌دانست شاگرد او چنین سوالى را از پیش خود نمى‌تواند مطرح نماید و در حدّ اندیشه او نیست، رو به شاگرد کرد و گفت: تو را قسم مى‌ دهم که حقیقت را به من بگویى، چنین سوالى از کجا به فکر تو خطور کرد؟   شاگرد: چه ایرادى دارد که چنین سوالى به ذهن خود من آمده باشد؟ استاد: نه، تو هنوز زود است که به چنین مسائلى رسیده باشى، به من بگو این سوال را از کجا یاد گرفته‌اى؟   شاگرد: حقیقت این است که، «ابو محمد» (امام حسن عسکرى (علیه السلام)) مرا با این سوال آشنا نمود.   استاد: اکنون واقع امر را گفتى. سپس افزود: چنین سوالهایى تنها زیبنده این خاندان است (آنان هستند که مى‌توانند حقیقت را آشکار سازند).(۲)   آنگاه استاد با درک واقعیت و توجه به اشتباه خود، دستور داد آتشى روشن کردند و آنچه را که به عقیده خود درباره «تناقضهاى قرآن» نوشته بود تماماً سوزاند! (۳)، (۴)   پی نوشت:  (۱). فیلسوفى که چنین کتابى نوشته بوده، پسر اسحاق کندى به نام «یعقوب» بوده است و نه خود اسحاق، و بنا به نوشته «محمد لطفى جمعه»، «اسحاق» حاکم کوفه در زمان سه نفر از خلفاى عباسى یعنى مهدى و هادى و هارون بوده است (تاریخ فلاسفه الاسلام فى المشرق و المغرب، المکتبه العلمیه، ص ۱). گویا نام پدر و پسر با هم اشتباه شده و یا در موقع نقل و استنساخ، نام پسر از قلم افتاده است. (۲). الأن جئت بالحق و ما کان لیخرج مثل هذا إِلّا من ذلک البیت. (۳). این قضیه را ابن شهر اشوب در کتاب «مناقب» (ج‌۴، ص۴۲۴) از کتاب «التبدیل» نوشته ابوالقاسم کوفى نقل کرده است. برخى از دانشمندان معاصر، در صحت این قضیه ابراز تردید نموده و نوشته‌ اند: این قضیه نشان مى‌ دهد که کندى در یک بى ثباتى فکرى به سر مى‌ برده و به اسلام عقیده نداشته است، و این موضوع گرچه امکان‌پذیر است، اما چون تنها در کتاب ابوالقاسم کوفى آن هم به صورت مرسل (بدون سند) آمده و ابن شهر اشوب نیز از او نقل کرده است، نمى‌ توان

براى اثبات قضیه تاریخى به آن اکتفا کرد (محمد الصدر، تاریخ الغیبه الصغرى ، ص‌ ۱۹۶). اما با توجه به گوشه هایى از تفکر کندى که در کتب مربوط به تاریخ فلاسفه اسلامى آمده، چنین قضیه اى بعید به نظر نمى‌ رسد. چنانکه «حنا الفاخورى » و «خلیل الجر» ضمن تحلیل مبانى فکرى و فلسفى وى نوشته‌ اند: «...اما گاه شود که میان تعلیمات فلسفه و آیات قرآن تناقضى مشهود شود، و این تناقض است که پاره اى را به مخالفت با فلسفه واداشته است. کندى حل این مشکل را در تأویل آیات یافته است. او مى‌ گوید: کلمات عربى را یک معنى حقیقى است و یک معنى مجازى، و بدین طریق متفکر مى‌ تواند از منطوق برخى آیات، معانى مجازى آنها را از راه تأویل دریابد...» (تاریخ فلسفه در جهان اسلامى، ترجمه عبد المحمد آیتى، تهران، چاپ دوم، کتاب زمان، ۱۳۵۸ ه . ش، ج‌ ۲، ص‌ ۳۸۰). (۴). گردآوری از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، ۱۳۹۰ه.ش، ص ۶۲۸.   لینک کوتاه:  کلمات کلیدی امام حسن عسکری(ع) شهادت امام حسن عسکری شهادت امام حسن عسکری(ع) مناظره امام عسکری(ع) و اسحاق کندی WWW.jamaran.news © کلیه حقوق مادی و معنوی برای پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران محفوظ است. استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

سلام علیکم همان روزهای اول انتشار این سخنرانی،مستقیما قسمت عمده آن را از پايگاه های خبری وابسته به اصلاح طلبان دريافت و شنيدم.  بخش نخست این سخنرانی در بیان و توصیف جنگ تحميلي ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران و ابعاد و ژرفای توطئه دشمن صهيونيستي و عظمت حماسه ملت و ارکان نظام و به ويژه نقش حياتی و تحسین برانگیز  نیروهای مسلح به ویژه رهبري انقلاب در دفاع موثر از ملت و میهن و نظام و علل ناکامی شکست دشمن در تجاوز نظامی به ایران قابل تقدير است. اما بیان برخی راهکارها از جمله واجب بودن کاهش تنش با آمريکا از سوی ایران جدا قابل مناقشه است. مگر ایران در حال مذاکره با آمریکا با میانجی گری عمان نبود که اسرائیل با چراغ سبز آمريکا به ایران حمله تروریستی و نظامی انجام داد و رئیس‌جمهور آمریکا هم علنا و عملا به حمایت از اين تجاوز برخاست و در وسط جنگ خواهان تسلیم ایران شد؟! مگر در واپسين روزهای جنگ آمريکا با بمباران‌ هوایی سه مرکز اتمی ایران در اصفهان و نطنز و قم به یاری رژيم متجاوز صهيونيستي برنخاست؟ با این حال کاهش تنش با آمریکا چگونه و چطور ممکن است؟  بالاتر از آن بیان این درخواست از سوی یک مسئول اجرایی سابق کشور چه بازتابی در داخل و خارج کشور داشته و می تواند دربرداشته باشد؟ آیا دشمن این سخن را حمل بر ضعف طرف  ایرانی نمی کند و موجب امیدواری او در ادامه شرارت ها نمی شود؟ من به هیچ وجه در مورد نیت و انگیزه ایشان صحبت نمی کنم و به خود اجازه نمی دهم که بدون علم یک رجل سیاسی را به سوئ نیت متهم کنم. سخن بر سر منطوق سخن و مفهوم آن است که مورد قضاوت قرار می گیرد.

🔴ترامپ: ادامه جنگ به ضرر "اسرائیل" است و نفوذش را در جهان و کنگره از دست داده است دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در گفتگو با وب‌سایت "دیلی کالر" تصریح کرد: "اسرائیل" زمانی قدرتمندترین گروه فشار بود که دیده بودم و کنترل کامل بر کنگره داشت، اما اکنون آن را از دست داده است. ترامپ تصریح کرد: هیچ‌کس به‌اندازه من برای "اسرائیل" از جمله در رابطه با حملات اخیر علیه ایران کاری انجام نداده است. وی تصریح کرد که "اسرائیل" باید جنگ علیه غزه را متوقف کند، زیرا این جنگ به خودِ اسرائیلی‌ها آسیب می‌زند. او همچنین گفت: ممکن است "اسرائیل" در جنگ پیروز شود، اما در دنیای روابط بین‌الملل نفوذی به دست نمی‌آورد و این به ضررش تمام می‌شود. وی تصریح کرد که ادامه جنگ در غزه به وجهه و جایگاه رژیم صهیونیستی لطمه می‌زند. ترامپ تصریح کرد: زمانی بود که اگر می‌خواستی وارد سیاست شوی، نمی‌توانستی علیه "اسرائیل" حرفی بزنی یا بد بگویی، امروز دیگر شرایط مثل قبل نیست. اظهارات ترامپ چند ساعت پس از سخنان بنیامین نتانیاهو در نشست کابینه امنیتی بیان شده است؛ جایی که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اعلام کرده بود زمان نامحدودی برای ادامه جنگ که امکان توافقات جزئی را فراهم کند در اختیار ندارد. او همچنین گفته است که از ترامپ چراغ سبز دریافت کرده تا عملیات در غزه را پیش ببرد، به شرط آنکه این عملیات به‌سرعت به نتیجه برسد. اولین رسانه فارسی‌زبان #کشور_فلسطین🇵🇸

بگومگوی پزشکیان با ابطحی و معزی 🔺مصاحبه سه نفر از اصحاب رسانه با پزشکیان را خیلی ها ندیدند. احتمالا پیش خود گفته اند لابد دوباره باز حرفهای تکراری و کلیات ابوالبقا خواهیم شنید. اما من پیشنهاد میکنم اگر ندیدید حتما وقت بگذارید تماشا کنید. خصوصا دوستان انقلابی و متدینم. 🔺از سه جریان اصلاحات، اعتدال، اصولگرا، سه نماینده تلاش میکردند خود را با دولت همراه نشان بدهند اما فضای گفتگو عملا به چالش پزشکیان و نماینده های اصلاحات و اعتدال تبدیل شد. 🔺ابطحی پرسید چه کار میکنید جنگ نشود؟ معزی پرسید تصمیمات سخت (احتمالا مرادش تغییرات کلان پارادایمی بود) خواهید گرفت؟ پزشکیان اما تلاش میکرد با هر دو جریان درباره وحدت مردم حول رهبری سخن بگوید. عامل اصلی قدرت کشور، عامل اصلی عزت، عامل اصلی پیروزی و تاثیر در محاسبات دشمن و دنیا. این بحث عملا بگومگوی پنهانی دو پارادایم بود: یکی انتظار داشت بر اساس انفعال و ترس، کرنش مقابل دشمن را بعدی از پارادایم تصمیم گیری کشور کند، یعنی از اصل عزت کم کند، دیگری توضیح میداد که ما عناصر اصلی قدرتمان تضعیف نشده و بلکه در طول جنگ تقویت هم شده، باید آن را حفظ کرد و با همین عناصر صحنه داخل و خارج را ویرایش خواهیم کرد. 🔺بخش دوم گفتگوها که باز هم وضعیت چالشی البته پنهان گرفت بر میگشت به سبک اقدام و اجرای پزشکیان. از مساله فیلترینگ پرسیدند، از بحث تاکیدات پزشکیان در مسائل اجرایی کشور پرسیدند؟ پاسخهای پزشکیان باز هم مهم بود؛ ☘ او اولا روی عنصر گفتگو، وفاق و همراهی ارکان نظام ازیک سوی و مردم با مسوولین از سوی دیگر تاکید کرد. او معتقد بود تصمیمات را باید در بستری هماهنگ دنبال کرد ☘ ثانیا بر مساله آموزش و پرورش تاکید نمود، او این نقطه را اولویت اصلی خودش میدانست، هم همراه کردن مردم در توسعه زیر بناها، هم عدالت تعلیم و تربیت، هم جهت داشتن رشد و تربیت که در این جهت گفتگوی کوتاه ولی مهمی با ابطحی درگرفت و نشان میداد پزشکیان از مبانی غربی مدنظر جریان غربگرا در تعلیم و تربیت فاصله زیادی دارد. ☘ثالثا مقوله شفاف سازی تعاملات مالی و رصد گردش پول که زیر بنای بسیاری از طرحهای اقتصادی دولت در جهت پیشرفت و عدالت است را مطرح کرد و با همان نگاه سختگیرانه اش معتقد بود ۸۵ درصد راه را در این جهت رفته که این خبر بسیار مسرت بخشی بود. 🔹در مجموع اگر با دقت مصاحبه را ببینیم و بیندیشیم متوجه خواهیم شد، با جریان کاملا جدیدی مواجهیم که با دو جریان اعتدال و اصلاحات فاصله ای زیاد و معنا دار گرفته است. این به معنای بی خطا بودن دولت و شخص رئیس‌جمهور جمهور نیست، در این باره قبلا نوشته ایم و خواهیم نوشت. اما دقت کنیم که کمک به این دولت به جز آنکه در شرایط امروز کشور و درگیری با دشمن حیاتی است اما مهمتر آنکه تاثیری ویژه در تغییر نگرش بدنه مردمی متاثر از جریانهای غربگرا دارد‌ علی مهدیان