پاسخ اجمالی به شبهات پیرامون وجود مبارک امام دوازدهم حضرت حجت بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف(۱) ✍ محمد جواد کریمی بنا به قول مشهور آن حضرت در شب جمعه پانزدهم ماه شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجری در سرّمن رای(سامرا) عراق دیده به جهان گشود. پدرش امام حسن عسکری(ع) و مادرش نرجس خاتون بود. در اسم و کنیه با رسول خدا حضرت محمد(ص) موافق است و القاب شریف آن حضرت مهدی، حجت، منتظر ، قائم و صاحب است(۱). 🔸مهدویت در اسلام عقیده به وجود مهدی و ظهور او در آخر الزمان برای اقامه عدل و داد از مشترکات همه فرق اسلامی است و اختصاصی به شیعه ندارد. 🔸فرق شیعه با دیگران فرق بین شیعه امامیه(۱۲ امامی) با فرق اسلامی، بلکه با امت های دیگر این است که امامیه معتقدند منجی و مصلح بزرگ مهدی موعود، هم اکنون وجود دارد، او فرزند امام حسن عسکری است که در سال ۲۵۵ هجری در سامرا در دامن نرجس خاتون دیده به جهان گشود و هم اکنون در پس پرده غیبت به سر می برد. 🔸دلیل بر این مطلب دو چیز است: ۱- روایاتی که بر شخص امام مهدی(ع)دلالت دارند و می رسانند که ایشان، امام دوازدهم و نهمین امام از نسل امام حسین(ع) هستند. این روایات دلالت بر این دارند که آن حضرت هم اکنون وجود دارند، و گرنه نهمین امام از نسل امام حسین(ع) و امام دوازدهم بودن، صحیح نمی بود. ۲-اخبار متواتر از پبامبر و اهل بیت (ع) بر وجود مبارک امام مهدی و غیبت او. و اینکه درست نیست هیچ زمانی، رشته امامت قطع گردد، اگرچه امام از نظرها پنهان باشد(۲). 📚 پاورقی ۱- منتهی الآمال، شیخ عباس محدث قمی، ج‌۲, ص ۲۸۱. ۲-بدایة المعارف الالهیة فی عقائد الامامیة،سید محسن الخرازی، ج ۲,ص ۱۳۹.

پاسخ تفصیلی(۲) به شبهات پیرامون وجود مبارک امام دوازدهم حضرت حجت(عج) 🔹داستان امام زمان 📝 دکتر مسعود انصاری امام یازدهم حسن عسکری مدت شش سال امامت کرد و در بیست و نه سالگی بیمار شد. هنگامی که خلیفه از بیماری امام آگاه شد بیدرنگ قاضی القضات را همراه چند پزشک و تعدادی خدمتکار به منزل امام فرستاد تا از او مراقبت کنند. انگیزه فرستادن چنین گروهی به منزل امام آن بود که شیعیان پس از مرگ هر امامی بمنظور بد نام کردن خلیفه، شایع میکردند که خلیفه، امام را مسموم کرده و خلیفه سعی کرد از چنین شایعاتی جلوگیری کند. بیماری امام روز به روز شدیدتر شد و سرانجام در ۱۲ دی ماه ۲۵۲هجری شمسی درگذشت. چون امام هیج فرزندی نداشت پس از فوت ایشان بین مادر امام (حدیث) و برادر امام (جعفر) اختلاف و نزاعی بر سر میراث امام در می گیرد و برای حل این اختلاف دست به دامن خلیفه می شوند. اهل بیت محترمی که برای ارث به جان هم می افتند و از قاضی القضات سنی مذهب دادرسی می طلبند!! خلیفه هیئتی را برای تحقیق اعزام میکند. وظیفه این هیئت تحقیق در مورد فرزند داشتن امام و معاینه تمام زنان و کنیزان امام از نظر بارداری بود. این تحقیق دو سال طول میکشد. پس از دو سال و پس از اینکه ثابت شد که امام فرزند ندارد، قاضی القضات به نفع مادر امام حکم صادر میکند. این دو سال که به "سالهای حیرت" معروف است از اسفناکترین دوران تاریخ شیعه است. _ گروهی شیعه گری را رها کردند. _ گروهی برادر امام (جعفر) را به امامت پذیرفتند. _ گروهی پذیرفتند که امام حسن عسکری به غیبت رفته و دوباره ظهور می کند. _ گروهی پذیرفتند که امامت شیعه گری با امام یازدهم پایان یافته است. ناگهان شخص شیادی به نام "عثمان بن عمری" تصمیم میگیرد که از این آب گل آلود ماهی بگیرد. این شخص ادعا میکند که امام حسن عسکری فرزندی دارد که ۴ سال پیش از مرگ پدر بدنیا آمده بود و در چاهی در سامره قایم شده است. با چنین ادعایی این فرد با یک تیر دو نشان میزند. ۱: نایب امام می شود و با سهم امام که از شیعیان می گیرد برای خودش زندگی خیلی راحتی درست می کند. ۲: مذهب شیعه را از مرگ تدریجی نجات میدهد . به نظر میرسد کسانی که ادعای این شخص را پذیرفتند آنقدر فاقد شعور بودند که سؤال نکردند که چگونه ممکن است که مادر و برادر امام از این فرزند بی خبر باشند ولی او با خبر.! علاوه بر این کسی سؤال نکرد که چه کسی از این پسر خردسال در چاه مراقبت میکند. 🟢 پاسخ تفصیلی ✍ محمد جواد کریمی ۱-مدرک این داستان تخیلی دکتر مسعودانصاری چیست؟ ۲- این دکتر مسعودانصاری چه بهره ای از دانش کلام و تاریخ و سیره دارد؟ ۳- اساسا بنا به چه دلیلی به تاریخ و سیره منقول از عالمان ثقه و راویان شهیر شیعه از عصر غیبت صغری و عصر کبری ازشیخ صدوق، کلینی، شیخ مفید، طوسی و محقق حلی تا علمای متاخر و معاصر اعتماد نکنیم اما قول یک نویسنده ناشناس و گمنام به نام دکتر مسعودانصاری را باور کنیم و آن را بر همه علمای شیعه خلفا عن سلف ترجیح دهیم؟! آیا این ترجیح بلامرجح نیست؟ ۴- ظاهراً جعفر کذاب (برادر امام حسن عسکری) در ادعای امامت از سوی دستگاه خلافت وقت هدایت و حمایت می شده ، اما این ادعا به گواهی تاریخ از سوی بخش غالب یاران و شاگردان امام عسکری(ع) هیچگاه جدی گرفته نشده و مورد قبول قرار نگرفت. ۵- طرح دعوی امامت و وراثت برادر امام عسکری(ع) با توجه به اصل غیبت حضرت حجت(ع) از یک سو و هراس حکومت از امام غائب منتظر و هراس افکنی آن از تبلیغ و ترویج امام دوازدهم از سوی دیگر موجب سکوت موقت شیعه در معرفی علنی آن عزیز و‌ کتمان ‌وجود آن از سوی شیعیان در آن زمان شده بود. و این کتمان و عدم اعلان عمومی ولادت و حیات امام زمان با توجه به فلسفه و حکمت غیبت امام مهدی، امری طبیعی و منطقی می نمود.

حضرت آیت‌الله جوادی آملی در کتاب نفیس مفاتیح الحیاة می فرماید: برای نوروز در میان ایرانیان و برخی اقوام و کشورهای دیگر آداب و رسومی وجود دارد. احادیثی که در منابع روائی در باره این روز آمده اند با صرف نظر از سند آنها، به لحاظ محتوا متعارض هستند؛ برخی آن را تائید و برخی آن را نفی کرده اند. با توجه به مطالبی که در باره اصل زمان و تغییر در عنوان اشارات گفته می شود به نظر می رسد ردُ و تائید در این روایات به لحاظ رسم های ناپسند و پسندیده نوروز باشد؛ یعنی روایت های نفی در باره سنت های نادرست آن باشد و روایت های تائید، سنت های خوب آن را تائید می کند. این احتمال هم وجود دارد که روایت تائید، شاید به جهت نزدیک بودن این روز با حادثه غدیر و ولایت حضرت امیر مؤمنان علیه السلام باشد. گفتنی است برخی از سنت های خوب آن در شمار اموری است که اسلام به صورت کلی بر آنها تاکید دارد؛ مانند نظافت و خانه تکانی، نیکوکاری، کمک به نیازمندان، به ویژه خویشان و بستگان، توجه به سالمندان، مهر و محبت به یکدیگر، صله رحم و دید و بازدید دوستان که بسا از این طریق کینه های دیرین زدوده می شوند و نیز از سنت های خوب آن، روی آوردن به پاکی و طهارت معنوی است که مؤمنان با رفتن به قبرستان ها و اماکن مذهبی و زیارتگاه ها به ذکر و دعا می پردازند و دعای «یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر اللیل و النهار و یا محول الحول و الاحوال حوُل حالنا الی احسن الحال»، ورد زبانشان است. مفاتیح الحیاة، صص ۷۵۵-۷۵۴. @mohammadjavad_karimi

پاسخ تفصیلی(۳) به شبهات پیرامون وجود مبارک امام دوازدهم(ع) 🔗داستان امام زمان 📝 دکتر مسعود انصاری 🔵 امام یازدهم حسن عسکری مدت شش سال امامت کرد و در بیست و نه سالگی بیمار شد. هنگامی که خلیفه از بیماری امام آگاه شد بیدرنگ قاضی القضات را همراه چند پزشک و تعدادی خدمتکار به منزل امام فرستاد تا از او مراقبت کنند. انگیزه فرستادن چنین گروهی به منزل امام آن بود که شیعیان پس از مرگ هر امامی بمنظور بد نام کردن خلیفه، شایع میکردند که خلیفه، امام را مسموم کرده و خلیفه سعی کرد از چنین شایعاتی جلوگیری کند. بیماری امام روز به روز شدیدتر شد و سرانجام در ۱۲ دی ماه ۲۵۲هجری شمسی درگذشت. 🟢 پاسخ تفصیلی ✍ محمد جواد کریمی مسأله مسمومیت امام حسن عسکری(ع)و انتساب آن به دستگاه خلافت، بین مردم و به ویژه شیعیان و محبان اهل بیت(ع)، امری مسبوق به سابقه بوده است، اولا: حبس و حصر و تبعید شخص امام عسکری در سامرا تا پدران و نیاکان آن حضرت از رحلت امام موسی کاظم در حبس هارون تا مسمومیت امام رضا به انگور و شهادت امام جواد و امام هادی علیهم‌السلام در سنین جوانی، دلایل و مدارک قوی بر غیر طبیعی بودن رحلت امام عسکری محصور در عسکر حکومتی بود! ثانیا: حکومتی که با نزدیکترین عناصر مؤثر در قوام و دوام خلافت بنی العباس ، در پی بی اعتمادی در قلع و قمع شأن تردیدی روا نمی داشت و‌ همه آنان- از ابوسلمه خلال(۱)، ابومسلم خراسانی(۲) و آل برمک تا فضل بن سهل - را با بی رحمی تمام و کمال شقاوت از دم تیغ گذراند, طبیعی است که در موضوع شهادت امامان شیعه به ویژه سه امام از نسل امام رضا در فاصله ۵۷ سال از سوی افکار عمومی متهم به مشارکت در قتل آنان بشوند. مطابق نقل شیخ صدوق، به دستور خلیفه - احمد معتمد عباسی- با خوراندن زهر آن حضرت را مسموم کردند. فرضیه ای که حتی با گزارشات مصادر حکومتی تقویت می گردد.👇

🌷حکایت احمدبن عبیدالله از شهادت امام حسن عسکری(ع) احمدبن عبیدالله بن خاقان(۳) گوید:روزی خلیفه- معتمد عباسی- نزد پدرم(۴) فرستاد که ابن الرضا- حسن بن علی- بیمار شده، پدرم به سرعت تمام نزد خليفه رفت. خليفه پنج نفر از خدمتکاران خاص خود از جمله نحریر را به منزل امام عسکري (ع)گسيل داشت و به آنها دستور داد تا دقيقاً او را تحت نظر داشته باشند و حالات او را گزارش کنند، سپس خليفه پزشکان وقاضي القضاة را به همراه ده نفر از علماي مشهور به منزل امام عسکري فرستاد، تا در کنار او بوده و وضعيت و شرايط وي را مستمراً در خانه مشاهده کنند. (خليفه اين کارها را برآن مي کرد که آن زهري که به امام (عليه السلام) داده بود بر مردم معلوم نشود و پيش مردم چنين وانمود کنند که آن حضرت به مرگ خود از دنيا رفته است). آنان پيوسته ملازم خانه آن حضرت بودند تا آن که بعد از گذشتن چند روز از ماه ربيع الاول، آن امام مظلوم از دار دنيا به سراي باقي رحلت فرمود و از جور ستمکاران و مخالفان رهايي يافت.(۴) و چون خبر وفات آن حضرت در شهر سامرا منتشر شد، قيامتي در آن شهر بر پا گرديد و صداي ضجّه و ناله و فغان از عموم مردم برخاست. خليفه هيأتي را جهت بازرسي منزل امام (عليه السلام) اعزام نمود آنها همه دارايي او را مهر و موم کردند و سپس در جستجوي پسرش بر آمدند و تمام حجره ها را گشتند و اين مأموريت را تا آنجا پيش بردند که حتي زنان و کنيزان را از جهت بارداري مورد معاينه قرار دادند. یکي از زنان گفت که درباره يکي از کنيزان آن جناب احتمال بارداري هست، خليفه نحرير خادم مخصوص خود را بر او مأمور کرد که بر احوال او دقيقاً مطلع شود تا صدق و کذب اين سخن ظاهر گردد و بعد از آن متوجه تجهيز آن حضرت شد. و چون بازاريان مطلع شدند بزرگ و کوچک و وضيع و شريف در تشييع جنازه آن برگزيده خدا جمع شدند و تمام وزراء و امرا و نويسندگان و اطرافيان خليفه و بني هاشم و علويان به تجهيز آن امام حاضر گرديدند و در آن روز سامرا از کثرت ناله و شيون و گريه مانند صحراي قيامت شده بود و چون از غسل و کفن آن حضرت فارغ شدند، معتمد، ابو عيسي بن متوکل را فرستاد تا بر جنازه آن حضرت نماز گزارد. و چون جنازه آن حضرت را براي نماز بر زمين گذاشتند ابو عيسي به نزديک جنازه آمده و کفن او را کنار زد و براي رفع تهمت از خليفه، علويان و هاشميان و امرا و وزرا و نويسندگان و قُضات و علما و ساير اشراف و اعيان را نزديک خواند و گفت بياييد و نظر کنيد که اين جنازه حسن بن علي فرزندزاده امام رضا (عليه السلام) است در بستر خود به مرگ طبيعي مرده است و کسي آسيبي به او نرسانده است و در مدت بيماري او، پزشکان و قضات و معتمدان و عدول حاضر بودند و بر حال او مطلع گرديده اند و بر اين معني شهادت مي دهند، پس پيش ايستاد و بر آن حضرت نماز خواند، پس از انجام مراسم، امام عسکري (عليه السلام) در محدوده منزل خود در سرّ من رأي (سامرا) در جوار پدرش به خاک سپرده شد(۶). 📚پاورقی ۱- تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج ۱۱,ص ۴۶۵۲. ۲- همان، ص ۴۶۷۹. ۳- که از جانب خلفای بنی عباس، والی اوقاف قم بود. ۴-عبیدالله بن یحیی بن خاقان رئیس دیوان خراج در ایام خلافت متوکل و معتمد عباسی. ۵- عباس محدث قمی، منتهی الآمال، ج ۲, ص ۲۷۵. ۶- همان. @mohammadjavad_karimi

اول فروردین سالروز تولد سردار بزرگ ایران اسلامی فاتح میدان نبرد با داعش در عراق و شام، سردار قاسم سلیمانی گرامی باد

💠پاسخ تفصیلی(۴) به شبهات پیرامون وجود مبارک امام دوازدهم (ع) داستان امام زمان 📝 دکتر مسعود انصاری 🔵امام یازدهم حسن عسکری[ع] در ۱۲ دی ماه ۲۵۲ شمسی درگذشت. چون امام هیج فرزندی نداشت پس از فوت ایشان بین مادر امام (حدیث) و برادر امام (جعفر) اختلاف و نزاعی بر سر میراث امام در می گیرد و برای حل این اختلاف دست به دامن خلیفه می شوند. اهل بیت محترمی که برای ارث به جان هم می افتند و از قاضی القضات سنی مذهب دادرسی می طلبند!! خلیفه هیئتی را برای تحقیق اعزام میکند. وظیفه این هیئت تحقیق در مورد فرزند داشتن امام و معاینه تمام زنان و کنیزان امام از نظر بارداری بود. این تحقیق دو سال طول میکشد. پس از دو سال و پس از اینکه ثابت شد که امام فرزند ندارد، قاضی القضات به نفع مادر امام حکم صادر میکند. این دو سال که به "سالهای حیرت" معروف است از اسفناکترین دوران تاریخ شیعه است. _ گروهی شیعه گری را رها کردند. _ گروهی برادر امام (جعفر) را به امامت پذیرفتند. _ گروهی پذیرفتند که امام حسن عسکری به غیبت رفته و دوباره ظهور می کند. _ گروهی پذیرفتند که امامت شیعه گری با امام یازدهم پایان یافته است. 🟢 پاسخ تفصیلی ✍ محمد جواد کریمی 📌محورهای شبهه الف: امام حسن عسکری(ع) در حالی از این جهان رفت که فرزند آشکاری برای او دیده و شناخته نشده بود. ب: پس از وفات امام حسن عسکری(ع)،بین مادر و برادر او بر سر میراث امام،اختلاف بالاگرفت و در نهایت برای دادرسی به قاضی القضاة سنی مذهب خلیفه متوسل شدند. ج: شیعیان پس از وفات امام حسن عسکری(ع)، دچار سردرگمی و اختلاف شدند. محور اول در قسمت های گذشته به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گرفت و پاسخ آن داده شد. در این قسمت، به پاسخ محور دوم می پردازیم. 🔸تقسيم ميراث امام عسكری (ع)، دليل بر عدم تولد حضرت مهدی(ع) نیست. اینکه گفته شود: ميراث امام عسكري(ع) بعد از وفات آن حضرت بين برادرش جعفر و مادرش تقسيم شد(و یا بنا به قولی به مادر امام تعلق گرفت)،و اين دلالت بر اين مي كند كه امام عسكری فرزندی نداشته و اگر داشت، به او هم ارث مي رسيد. در جواب مي گوئیم: اين مسأله هرگز ثابت نمي كند كه از امام عسكری فرزندي نمانده باشد؛ چرا كه شيعيان اگر اين مطلب را نقل كرده اند، نگفته اند كه امام عسكري چون فرزندي نداشته، ميراث بين برادر و مادر آن جناب تقسيم شده؛ بلكه مدعی هستند كه جعفر برادر امام كه در لسان روایات به جعفر كذاب مشهور شده، به دروغ ادعای امامت مي كرد و با زور، تزوير و فريب و با كمك ايادی خليفه عباسي، ميراث امام عسكری (ع) را تصاحب كرد. 💥تلاش عبث برای انکار حقیقت شيخ صدوق(ره) در كتاب كمال الدين مي نويسد: ابي خالد كابلي گويد:... امام زين العابدين فرمود: پدرم از پدرش عليهم السّلام براي من نقل كرد كه رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود: چون فرزندم جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب (عليهم السلام) متولد شود او را صادق بناميد؛ زيرا پنجمين فرزندش به نام جعفر از روي تجري بر خداي عز و جل و دروغ بستن بر او ادعاي امامت مي كند و او نزد خدا جعفر كذاب و مفتري بر خدا است و مدعي مقامي است كه شايستگي آن را ندارد، مخالف پدر خويش و حسود بر برادر خود است، او مي خواهد راز خدا را در زمان غيبت ولي خدا فاش كند. سپس علي بن الحسين به سختي گريست و فرمود: گويا جعفر كذاب را مي بينم كه سر كش زمان خود را وادار مي كند بر تفتيش امر ولي خدا و غايب در حفظ الهي و موكل بر حرم پدر خود، از راه جهالت به ولادت او و حرص بر قتل او در صورت ظفر بر او براي طمع در ارث برادرش كه بنا حق آن را اخذ كند(۱). اين روايت كه از زبان رسول خدا صلي الله عليه وآله نقل شده است، به شكل واضح و روشن دلالت می كند كه جعفر كذاب به خاطر طمع در ارث امام عسكری (ع) قصد داشته راز خدا را در زمان غيبت ولي خدا براي طاغی زمان خودش فاش سازد، مأموران سلطان را به خانه امام مي آورد تا شايد فرزند امام بيابند و بكشند و خود به مال و ثروت امام دست يابد. بنابراين تقسيم ارث امام عسكری بدون حضرت فرزند برومندش حضرت مهدی عليهما السلام هرگز دلالت نمی كند كه امام عسكری فرزندی نداشته است.👇

شيخ مفيد(ره) در باره اين حادثه می نويسد: امام عسكری عليه السلام پس از خود فرزند خلفی باقی گذارد كه هم اكنون زنده و در انتظار دولت حق الهی است (اللهم عجل فرجه و اجعلنا من انصاره). حضرت عسكری ميلاد فرزند سعادتمندش را پوشيده می داشت و نمی گذارد كسی از ظهور او باخبر شود؛ زيرا روزگار سخت بود و خليفه هم به شدت در جستجوی او برآمده و می كوشيد تا به هر وسيله شده به وی دست پيدا كند و همان اوقات هم شيوع پيدا كرده بود شيعه اماميه در انتظار امام غائبی است كه فرزند ابو محمد است به همين مناسبت حضرت ابو محمد فرزندش را در انظار مردم نمي آورد و پس از درگذشت او به غير از نزديكان ديگران از وجود او اطلاعی پيدا نكرده بودند. حضرت عسكری در هنگام رحلت نظر باينكه وارث ظاهری نداشت جعفر بن علي (معروف به كذاب) برادر آن حضرت، تركه او را ضبط كرده و كنيزان آن حضرت را به زندان افكند و زنانش را در بند كرد و به ياران آن حضرت كه در انتظار ظهور فرزند حضرت عسكری بوده و معتقد بودند چنين فرزندی وجود دارد و او امام زمان است ناسزا مي گفته و در گمراهی آنان سعی می كرد تا آنها را بيمناك ساخته و پراكنده نمايد و به بازماندگان آن حضرت بر اثر زندانی شدن و بند گرديدن و تهديد و حقارت و ذلت، خسارت عظيمی متوجه شد. با همه اين خسارت ها و گرفتاری ها، خليفه نتوانست به مقصود خود نائل شده و دسترسی به فرزند آن جناب پيدا كند. و چنانكه گفتيم جعفر، ارث آن حضرت را تصرف كرد و می كوشيد شايد بتواند در پيش شيعيان حضرت عسكری موقعيت آن حضرت را پيدا كند؛ ولی كسی به ادعای او توجهی نمی كرد و به امامت او اعتراف نمي نمود، سرانجام نزد خليفه رفته و از او درخواست كرد تا او را به منزلت برادرش بگمارد و براي وصول به اين مقام مال هنگفتی داد و از وسيله ممكن بود برای رسيدن به اين هدف استفاده كرد؛ اما تلاش هايش نتيجه ای در بر نداشت و چيزی به دست نياورد(۲). 🔸دو نکته پایانی اینکه گفته شده است که« اهل بیت محترمی که برای ارث به جان هم می افتند و از قاضی سنی مذهب دادرسی می طلبند!! ... پس از دو سال که ثابت شد که امام فرزند ندارد، قاضی القضاة به نفع مادر امان حکم صادر می کند». سخنی سست و بی اساس است. زیرا: اولا: با توجه به پس پرده غیبت بودن تنها فرزند امام حسن عسکری(ع)، و وصیت آن حضرت به مادرش (حدیث)اختیار و اراده همه اموالش بر عهده مشارالیها بود, و این جعفر کذاب بود که به خاطر پیروی از هوای نفس، از اطاعت امام و برادر زاده اش(امام مهدی) سرپیچید و باب منازعت و تکبر را گشود و به دربار جور کشانید. ثانیا: درفرض اثبات نداشتن فرزند، چگونه قاضی القضاة سنی مذهب خلیفه عباسی، حکم به نفع مادر امام عسکری(ع)می دهد؟ و جعفر را از میراث برادرش محروم می گرداند، در حالی که بنا به فقه اهل سنت، برادر و مادر متوفی در ارث مشترک اند ا؟! 📚 پاورقی ۱- الشیخ الصدوق،ابوجعفرمحمدبن علی بن الحسین(متوفای 381 هجری)،کمال الدین و تمام النعمة،ص320-319. ۲-الشيخ المفيد، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبي عبد الله العكبری البغدادی (متوفاي413 هـ)، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج2، ص 336، تحقيق: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لتحقيق التراث، ناشر: دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية، 1414هـ - 1993 م. @mohammadjavad_karimi

💠پاسخ تفصیلی(۵) به شبهات پیرامون وجود مبارک امام دوازدهم (ع) داستان امام زمان 📝 دکتر مسعود انصاری 🔵امام یازدهم حسن عسکری[ع] در ۱۲ دی ماه ۲۵۲ شمسی درگذشت. چون امام هیج فرزندی نداشت پس از فوت ایشان بین مادر امام (حدیث) و برادر امام (جعفر) اختلاف و نزاعی بر سر میراث امام در می گیرد و برای حل این اختلاف دست به دامن خلیفه می شوند. ...خلیفه هیئتی را برای تحقیق اعزام میکند. وظیفه این هیئت تحقیق در مورد فرزند داشتن امام و معاینه تمام زنان و کنیزان امام از نظر بارداری بود. این تحقیق دو سال طول میکشد. پس از دو سال و پس از اینکه ثابت شد که امام فرزند ندارد، قاضی القضات به نفع مادر امام حکم صادر میکند. این دو سال که به "سالهای حیرت" معروف است از اسفناکترین دوران تاریخ شیعه است. _ گروهی شیعه گری را رها کردند. _ گروهی برادر امام (جعفر) را به امامت پذیرفتند. _ گروهی پذیرفتند که امام حسن عسکری به غیبت رفته و دوباره ظهور می کند. _ گروهی پذیرفتند که امامت شیعه گری با امام یازدهم پایان یافته است. 🟢 پاسخ تفصیلی ✍ محمد جواد کریمی 📌محورهای شبهه الف: امام حسن عسکری(ع) در حالی از این جهان رفت که فرزند آشکاری برای او دیده و شناخته نشده بود. ب: پس از وفات امام حسن عسکری(ع)،بین مادر و برادر او بر سر میراث امام،اختلاف بالاگرفت و در نهایت برای دادرسی به قاضی القضاة سنی مذهب خلیفه متوسل شدند. ج: شیعیان پس از وفات امام حسن عسکری(ع)، دچار سردرگمی و اختلاف شدند. محور اول و دوم در قسمت های گذشته به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گرفت و پاسخ آن داده شد. در پاسخ به محور سوم شبهه باید دانست که نفس بروز اختلاف در پیروان یک مکتب و مذهب، دلیلی بر عدم مشروعیت آن مذهب نیست. چه بسیار انبیاء و اوصیای الهی در امت های پیشین، در زمان حیات و به ویژه پس از وفاتشان مورد انکار و مخالفت قرار گرفتند. مگر امت یهود در فاصله غیبت ۴۰ روزه حضرت موسی(ع) بعداز مشاهده آن همه آیات الهی و معجزات، علی رغم حضور حضرت هارون برادر و جانشین حضرت موسی(ع) با پرستش گوساله سامری، از اصل اساسی توحید منحرف و دچار شرک و بت پرستی نشدند؟! و زمانی را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم من! شما با انتخاب گوساله به خود ستم کردید! پس توبه کنید. واذ قال موسیٰ لِقومهِ یا قومِ إنّکم ظلمتم أنفسکم باتّخاذکم العِجلَ فتُوبُوا إلیٰ بارئِکم...(بقره/۵۴) بنابراین بروز تفرقه و تشتت بین شیعیان در پی غیبت آخرین حجت خدا، امری طبیعی است. اینک برای توضیح بیشتر توجه خوانندگان را به مقاله تحقیقی حجت‌الاسلام والمسلمین رسول جعفریان جلب می کنیم. 🔹اختلاف شیعیان پس از شهادت امام عسكری(ع) پرسش : چرا پس از شهادت امام حسن عسكری(عليه السلام) شيعيان دچار اختلاف و افتراق و جدايی گشتند؟ 🔸پاسخ اجمالی: مشکلات سیاسی و سخت‌ گیریهای خلفای عباسی نسبت به ائمه(ع) رابطه منظم آنان را با شيعيان به هم ‌ريخته بود. اين مشکل كه در فاصله رحلت یک امام و جانشینی امام بعدی رخ می داد پس از رحلت امام عسکری(ع) دو چندان شد؛ زیرا علاوه بر محرمانه بودن تولد و نگهداری و وصایت امام زمان(عج)، دوران غیبت نیز آغاز شده بود و ميراث عظيم احاديث مهدوی و استقرار سیستم ارتباطی قوی میان امام عسکری(ع) و شیعیان ايشان، تنها پشتوانه امامت امام زمان(ع) بود. با اين وجود شماری به خاطر نداشتن فرزند، در امامت امام یازدهم دچار تردید شدند. 🔸پاسخ تفصیلی: مشکلات سیاسی و سخت‌ گیریهایی که خلفای عباسی برای امامان شیعه به وجود می‌ آوردند، در برقراری رابطه منظم امامان معصوم(ع) با شیعیان، نابسامانی‌ هایی را ایجاد می‌ کرد. این مشکل به ویژه، در فاصله رحلت یک امام و جانشینی امام بعدی رخ مي‌ داد؛ عده‌ ای از شیعیان در شناخت امام خود دچار تردید می شدند و مدتی طول می‌ کشید تا فرقه‌ های انشعابی و افکار و اندیشه‌ های ناروا رو به افول نهاده و امامِ جدید، کاملاً استقرار یابد. گاهی این مشکلات به قدری تند بود که جناحی از شیعه را کاملاً از بدنه اصلی آن جدا می‌ کرد، چنانکه پیدایش و مقاومت «واقفه»، «فطحیه» و حتی «اسماعیلیه» را می‌ توان از مصادیق آن به شمار آورد. این مشکل پس از رحلت امام عسکری(ع) دو چندان بود؛ زیرا گذشته از آن که تولد و نگهداری و وصایت امام زمان(عج) به طور کاملاً محرمانه انجام شده بود، دوران غیبت نیز آغاز شده و تنها پشتوانه نیرومند امامت حضرت حجّت، در یک بخش، میراث عظیم احادیث موجود درباره اصل مهدویت و پاره‌ ای از لوازم آن و در بخش دیگر، استقرار سیستم ارتباطی قوی و حضور برخی از عناصر سرشناس شیعه در میان امام عسکری(ع) از یک سو و شیعیان آن حضرت از سوی دیگر بود. چگونگی پیدایش اختلاف در میان شیعیان پس از رحلت حضرت عسکری(ع) در کتاب‌های «المقالات و الفِرَق» و «فِرَق الشیعة» نوبختی به تفصیل گزارش شده است.👇

شیخ«مفید»گزارش «نوبختی» را با تلخیص و اضافاتی نقل و نقد کرده است.«اشعری» از پانزده فرقه نام می برد که هر یک اعتقاد خاصی در باره جانشینی امام عسکری(ع) را دنبال می کردند،چنانکه شماری در امامت امام یازدهم نیز دچار تردید شدند؛ چرا که گمان می کردند فرزندی از ایشان باقی نمانده است، بنابراین در امامت خود آن بزرگوار هم تردید کردند.«نوبختی» ابتدا از چهار فرقه نام برده امّا در ضمن تشریحِ تک تک آنها، از سیزده فرقه یاد کرده است. شیخ«مفید»به نقل از «نوبختی»، چهارده فرقه را نام برده است(1). شیخ مفید، دیدگاه‌ های اصلی این فرقه‌ ها را -که ذیلاً به جمع‌ بندی آنها خواهیم پرداخت- نقل کرده و با استناد به روایات و استدلال‌ های کلامی، به نقد آنها پرداخته است(2). در مقام جمع‌ بندی فرقه‌ های مزبور، می‌ توان گفت که آنها از لحاظ اصولی، به پنج گروه به ترتیب زیر تقسیم می‌ شوند: 1- کسانی که رحلت امام عسکری(ع) را باور نداشته و او را به عنوان «مهدی آل محمد(علیهم السّلام)» زنده می‌ دانند و به نام «واقفه»؛ یعنی کسانی که بر امام عسکری(ع) توقف کرده‌ اند، شناخته می‌ شوند(3). 2- کسانی که پس از رحلت امام عسکری(ع) به برادر آن حضرت، «جعفر بن علی الهادی» گرویده و به دلیل آن که فرزند امام عسکری(ع) را ندیده بودند، به امامت جعفر ملقب به «کذّاب» گردن نهادند که دسته‌ ای از آنان وی را به عنوان جانشین امام یازدهم و دسته‌ ای دیگر او را به عنوان امام یازدهم می‌ شناختند: به اینها «جعفریه» می‌ گفتند. 3-عده ای که پس از انکار امامت حضرت عسکری(علیه السلام)به امامت محمد بن علی اولین فرزند امام هادی(علیه السلام)،که در زمان حیات پدر چشم از جهان فروبسته بود، گرویدند؛ به اینان«محمدیه» گفتند. 4-شمار دیگری بر این باور بودند، همان گونه که پس از رسول خدا(ص) دیگر پبامبری نخواهد آمد، پس از رحلت امام حسن عسکری(ع) نیز امامی وجود نخواهد داشت. 👇

5- فرقه دیگر، امامیه بودند که اکثریت قریب به اتفاق شیعیان را تشکیل می‌ دادند و به امامت حضرت مهدی(علیه السّلام) اعتقاد داشتند. این جریانی بود که رهبری اصولی شیعیان امامی را به عهده گرفت.(4) از این فرقه‌ ها، تنها فرقه‌ ای که مورد حمایت برخی از چهره‌ های معروف قرار گرفت، قائلین به امامت جعفر بن علی است که به نوشته «نوبختی»، یکی از متکلمان کوفه به نام «علی بن الطاحی» از آنها حمایت کرد و خواهر «فارس بن حاتم قزوینی» -غالی مشهور- نیز او را در این کار یاری داد.(5) پیش از آن نیز، هواداران «فارس بن حاتم» که از طرف امام هادی(علیه السّلام) سخت مورد ملامت قرار گرفته بود، در زمان حیات امام عسکری(علیه السّلام) مسأله امامت جعفر را مطرح می‌ کردند. گاه هم گفته می‌ شد که محمد فرزند امام هادی(علیه السّلام) که در واقع امام بوده، پس از خود، جعفر را به امامت برگزیده است. آنچه مسلم است این که فرقه «جعفریه» -به معنای طرفداران امامت جعفر بن علي الهادی- سرسخت‌ ترین مخالفان امامیه بوده و در میان شیعیان نیز هوادارانی از غالیان و جز آنها داشته‌ اند. نمونه آنها، همان «علی طاحن»(6) و نیز «علی بن حسن بن فضال» است که از «فطحی» مذهبان بود و در ادامه، به امامت جعفر معتقد شدند. شاید بتوان گفت که پس از انشعاب «زیدیه» و «اسماعیلیه»، ایجاد گرایش شیعی پیرو جعفر، انشعاب بزرگی بود که رخ داد و گرچه در «بغداد» به دلیل گرایش «آل نوبخت» به تشیع امامی دوامی نیاورد، در نقاط دیگر به طور محدود به زندگی خود ادامه داد. شیخ «مفید» تأکید فرموده، در سال 373 هجری که وی مشغول تنظیم این متن بوده، از فِرَق چهارگانه بالا، تنها امامیه موجودیت خود را ادامه می‌ دهد و در وصف آنان چنین می‌ گوید: «امامیه از نظر تعداد و از لحاظ علمی، پرجمعیت‌ ترین فرقه شیعه هستند. آنان دانشمندان علم کلام و صلحا و عبادت‌ پیشگان فقیه و علمای حدیث و ادبا و شعرای زیادی را به خود اختصاص داده‌ اند. اینان «وجه الامامیة و رؤساء و المعتمد علیهم فی الدیانة» می‌ باشند.(7) شیخ «طوسی» نیز پیروی برای مذهب وی نشناسانده است.(8) با این حال شواهد نشان می‌ دهد که در برخی از نقاط دور دست، یارانی برای جعفر مانده‌ اند که تاکنون نیز مذهب خویش را حفظ کرده‌اند.(9) مذهبی که توانست خود را در مرکز خلافت اسلامی حفظ کرده و حضور قاطع خود را نگاه دارد، مذهب امامی بود که به فرزند امام عسکری(علیه السّلام) حضرت حجة بن الحسن العسکری(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ایمان آورد و توانست عمده شیعیان را در مسیری مشخص هدایت کند. این نشانگر آن است که اقدامات صورت گرفته و مقدماتی که از پیش برای چنین تحوّلی ترتیب داده شده بود، از چنان دقت و استحکامی برخوردار بود که به راحتی از گرفتاری اکثریت شیعه در وادی فرقه‌ سازی‌ های مخرب، جلوگیری کرده است.(10) پی نوشت: (1). مقالات و الفرق، سعد بن عبدالله ابی خلف اشعری، تحقیق: مشکور، محمد جواد، مرکز انتشارات علمی فرهنگی، تهران، 1360 شمسی، ص 102 - 116؛ فرق الشيعه‏، نوبختى، حسن بن موسى ‏، محقق: آل بحر العلوم، محمد صادق، بی جا، 1355 ق، ص 96 - 112؛ الفصول المختارة، مفيد، محمد بن محمد، محقق / مصحح: مير شريفى، على‏، كنگره شيخ مفيد، قم‏، ‏1371 ش، ص 258 – 266. (2). الغيبة للحجة، طوسى، محمد بن الحسن‏، محقق / مصحح: تهرانى، عباد الله، ناصح، على احمد، مکتبة نینوی، تهران، بی تا، ص 130 – 135. (3). كمال الدين و تمام النعمة، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، اسلاميه‏، تهران‏، 1395 ق‏، چاپ دوم‏، ص 40. (4). تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم(علیه السّلام)، جاسم حسين، مترجم: آيت ‌اللهي، سيد محمد تقي، موسسه انتشارات اميركبير، تهران، 1387 ش، چاپ چهارم، ص 103 – 112. (5). فرق الشیعة، همان، ص 99. (6). امامیه، پیروان جعفر را به همین مناسبت طاحنیه می‌ خواندند. (7). الفصول المختاره، همان، ص 261. (8). الغیبه، همان، ص 218. (9). تفصیل این مسأله را بنگرید در: مکتب در فرآیند تکامل، مدرسی طباطبائی، حسین، مترجم: ایزد پناه، هاشم، نیوجرسی، داروین، 1374 شمسی، ص 120 – 121. (10). حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(علیهم‌السلام)، جعفریان، رسول، موسسه انصاریان، قم، 1381 ش، چاپ ششم، ص 571. تاریخ انتشار: « 1397/08/26 » @mohammadjavad_karimi