تاریخ انتشار: ۱۱:۳۴ - ۳۰ تير ۱۳۹۹ - 2020July 20 پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ با استعفای بدهنگام مصدق و در پی آن نشاندن قوام‌السلطنه بر منصب نخست‌وزیری در اواخر تیرماه 1331، آیت‌الله کاشانی که معتقد بود با روی کار آمدن قوام بیگانگان تیشه بر ریشه دین و آزادی و استقلال مملکت می‌زنند و بار دیگر زنجیر اسارت را بر گردن ملت مسلمان می‌اندازد، ساکت نماند. در همین راستا آیت‌الله نامه‌ای به حسین علاء نوشت و مستقیما دربار را تهدید کرد؛ متن آن نامه بدین شرح است: «جناب آقای علاء! ديروز بعد از شما ارسنجانی از جانب قوام‌السلطنه آمد و گفت به شرط سکوت قوام انتخاب شش وزير را در اختيار من گذارد و همانطور که حضوراً عرض کردم به عرض اعليحضرت برسانيد اگر در بازگشت دولت مصدق تا فردا اقدام نفرمايید دهانه تيز انقلاب را با جلوداری شخص خودم متوجه دربار خواهم کرد. در انتظار اقدامات مجدانه‌ شما هستم. والسلام» @mohammadjavad_karimi

پاسخ استاد غلامعباس هاشمی همدانی به برداشت آقای احمد عابدینی از آیات حجاب

🗣چرا ده روز قبل از شهادت امام حسین(ع) به استقبال عاشورا می رویم؟ 🟢 قال مولانا الإمام الرضا علیه السلام : کَانَ أَبِي إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُرَى ضَاحِکاً ، وَ کَانَتِ الْکَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّى تَمْضِي عَشَرَةُ أَیَّامٍ ، فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ ، وَ یَقُولُ : هُوَ الْیَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ . ترجمه امام رضا علیه السلام فرمودند: پدرم هنگامی که ماه محرم فرا می رسید خندان دیده نمی شد و غم بر ایشان غالب می شد تا اینکه ده روز سپری می شد و هنگامی که روز دهم می شد آن روز روز مصیبت و گریه اش می بود و می فرمود: این روزی است که در آن امام حسین علیه السلام را کشتند. 📚 وسائل‏ الشیعة ، ج ۱۴ ، ص ۵۰۵ . ♥️ اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج ♥️ وارثون @mohammadjavad_karimi

🗣چرا ده روز قبل از شهادت امام حسین(ع) به استقبال عاشورا می رویم؟ 🟢 قال مولانا الإمام الرضا علیه السلام : کَانَ أَبِي إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا یُرَى ضَاحِکاً ، وَ کَانَتِ الْکَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّى تَمْضِي عَشَرَةُ أَیَّامٍ ، فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ ، وَ یَقُولُ : هُوَ الْیَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ . ترجمه امام رضا علیه السلام فرمودند: پدرم هنگامی که ماه محرم فرا می رسید خندان دیده نمی شد و غم بر ایشان غالب می شد تا اینکه ده روز سپری می شد و هنگامی که روز دهم می شد آن روز روز مصیبت و گریه اش می بود و می فرمود: این روزی است که در آن امام حسین علیه السلام را کشتند. 📚 وسائل‏ الشیعة ، ج ۱۴ ، ص ۵۰۵ . ♥️ اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج ♥️ وارثون @mohammadjavad_karimi

سلام خدا بر محرم(۱) قال رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم: إنّ للحسینِ محبّةً مکنونةً فی قلوب المؤمنین ✅ پیامبر اکرم(ص) فرمود: محبتی پنهان و مخفی نسبت به حسین بن علی در دل های مؤمنین وجود دارد. ✅ اصلا حسین جنس غمش فرق می کند این راه عشق پیچ و خمش فرق می کند اینجا گدا همیشه طلبکار می شود اینجا که آمدی کرمش فرق می کند. @mohammadjavad_karimi

🌴همراه با قافله سالار کربلا(۱) پرسش : لطفا این حدیث را شرح دهید. امام حسین علیه السلام فرمودند: اَلنّاسُ عَبِیْدُ الدُّنْیا وَالدِّینُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ ما دَرَّت بِهِ مَعایِشُهُمْ فَإِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ!؛ بسیارى از مردم بنده دنیا هستند و دین تنها بر زبان آنهاست، مادامى که زندگى آنان در پرتو دین و روبراه است از آن حمایت مى کنند؛ ولى آن روز که با حوادث سختى آزموده شوند، دینداران اندکند.(1) پاسخ : شرح حدیث: دین و مذهب - آن هم مذهبى همچون اسلام - حافظ حقوق مردم جامعه و حامى منافع واقعى و عادلانه آنهاست، ولى گاهى دین مزاحم منافع شخصى و خصوصى افراد است؛ این جاست که «دینداران از مدعیان دین»، شناخته مى شوند، بسیارى از مردم که به هر چیز از دریچه سود شخصى خود مى نگرد تا آن جا با دین همراهند که حافظ حقوق شخصى آنها باشد، اما بر سر دو راهى ها که دین از منافع خصوصى آنها جدا مى شود، بکلى آن را رها مى کنند و مصداق «نؤمن ببعض و نکفر ببعض» مى شوند؛ اما دینداران واقعى آنها هستند که در هر حال به آن وفا دارند و دین وایمان خطوط اصلى زندگى آنها را ترسیم مى کند نه منافع شخصى. پی نوشت: 1. بحارالانوار، جلد 10، صفحه 198. منبع: makarem.ir @mohammadjavad_karimi

سلام خدا بر محرم (۲) ✅ باید های لازم مجالس عزاداری حسینی تقریری از آیت الله خامنه ای در تبیین عناصر اصلی در قیام و نهضت حسینی 🔸سه عنصر در حرکت اباعبدالله الحسین(ع) وجود دارد. عنصر منطق و عقل، عنصر حماسه و عزّت، و عنصر عاطفه. ما مبلّغان زیر نام حسین بن علی تبلیغ می کنیم. این فرصت بزرگ را یاد این بزرگوار به مبلّغان دین بخشیده است که بتوانند تبلیغ دین را در سطوح مختلف انجام دهند. هریک از این سه عنصر باید در تبلیغ ما نقش داشته باشد. هریک از آن سه عنصر باید در تبلیغ ما نفش داشته باشد. هم صرف پرداختن به عاطفه و فراموش کردن جنبه ی منطق و عقل- که در ماجرای[قیام] حسین بن علی(ع) نهفته است،- کوچک کردن حادثه است، هم فراموش کردن جنبه ی حماسه و عزّت، ناقص کردم این حادثه ی عظیم و شکستن یک جواهر گرانبهاست. در مجالس ماه محرّم، این سه ویژگی باید وجود داشته باشد: ۱-عاطفه را نسبت به حسین بن علی و خاندان پیغمبر(ص) بیشتر کند. علقه و رابطه و پیوند عاطفی را باید مستحکم تر سازد. ۲- نسبت به حادثه عاشورا، باید دید روشن و واضحی به مستمع بدهد. ۳- نسبت به معارف دین، هم ایجاد معرفت و هم ایجاد ایمان و لو به نحو کمی کند. نمی گویم همه ی منبرها باید برخوردار از همه ی این خصوصیات باشند و به همه موضوعات بپردازند نه, شما اگر یک حدیث صحیح ازکتابی معتبر را نقل و همان را معنا کنید، کفایت می کند.(۱) 📚مأخذ: ۱- بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار روحانیان و مبلغان در آستانه محرّم، ۱۵ بهمن ۸۴. @mohammadjavad_karimi

🌴همراه با قافله سالار کربلا(۲) 🔸اهداف قیام 🗣 پرسش :  آیا امام حسین(علیه السلام) به دنبال تشکیل حکومت اسلامی بوده است؟ 🟢 پاسخ اجمالی: با توجه به شواهد تاریخی یکی از اهداف قیام امام حسین(ع) تشکیل حکومت اسلامی و در واقع بازگرداندن خلافت اسلامی به جایگاه اصلی خویش بود. ایشان در خطبه ای می فرماید: هدف من آن است که نشانه های دین تو را آشکار سازیم و اصلاح و درستی را در همه بلاد برملا کنیم تا بندگان مظلومت آسوده باشند. و فرائض و سنت ها و احکامت مورد عمل قرار گیرند. همچنین وقتی معاویه به مدینه آمد تا برای یزید بیعت بگیرد، آن حضرت صراحتا شایستگی و برتری خود را برای خلافت اعلام کردند. 🟩 پاسخ تفصیلی:  امام حسین(علیه السلام) که شایسته و وارث حاکمیّت نبوى و علوى و رهبر معنوى امّت اسلامى بود، براى احیاى ارزش هاى اسلامى و بسط قسط و عدل و مبارزه با ستمگران به هدف تشکیل حکومت اسلامى به پا خاست، به این قصد که اگر ممکن شود با تشکیل حکومت اسلامى و گرنه با شهادت خویش و یارانش، چهره واقعى بنى امیّه را آشکار سازد و به ریشه کن ساختن درخت ظلم و کفر و نفاقشان بپردازد و اسلام و امّت مظلوم اسلامى را یارى کند. امام حسین(علیه السلام) در خطبه اى با صراحت هدف از تلاش و تکاپوى خویش را چنین بیان مى کند: «اَللّهُمَّ إِنَّکَ تَعْلَمُ إِنَّهُ لَمْ یَکُنْ مَا کَانَ مِنَّا تَنافُساً فِی سُلْطان، وَ لا التماساً مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ، وَ لکِنْ لِنَرَىَ الْمَعالِمَ مِنْ دِینِکَ، وَ نُظْهِرَ الاِصْلاحَ فِی بِلادِکَ، وَ یَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِکَ، وَ یُعْمَلُ بِفَرَائِضِکَ وَ سُنَّتِکَ وَ أَحْکامِکَ»; (خداوندا! تو مى دانى که آنچه از ما (در طریق تلاش براى بسیج مردم) صورت گرفت، به خاطر رقابت در امر زمامدارى و یا به چنگ آوردن ثروت و مال نبود، بلکه هدف ما آن است که نشانه هاى دین تو را آشکار سازیم و اصلاح و درستى را در همه بلاد بر ملا کنیم تا بندگان مظلومت آسوده باشند و فرایض و سنّت ها و احکامت مورد عمل قرار گیرد). (1) امام خمینى(قدس سره) در سخنى در تبیین همین مطلب مى گوید: «... آنهایى که خیال مى کنند حضرت سیّد الشهدا(علیه السلام) براى حکومت نیامده، خیر {این سخن صحیح نیست بلکه} اینها براى حکومت آمدند، براى این که باید حکومت دست مثل سیّد الشهدا باشد، مثل کسانى که شیعه سیّد الشهدا هستند، باشد».(2) هر چند امام(علیه السلام) مى دانست سرانجام در این راه شهید مى شود. در جاى دیگر مى گوید: «زندگى سیّد الشهدا، زندگى حضرت صاحب الزمان(علیه السلام)، زندگى همه انبیاى عالم، همه انبیا از اوّل، از آدم تا حالا همه این معنا بوده است که در مقابل جور، حکومت عدل درست کنند».(3) اگر به زندگى اباعبدالله الحسین(علیه السلام) نگاه کنیم به خوبى در مى یابیم که آن حضرت از نوجوانى فقط اهل بیت(علیهم السلام) را شایسته خلافت اسلامى مى دانست. در تاریخ مى خوانیم: «روزى عمر بر منبر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خطبه مى خواند و در خطبه خویش گفت: من به مؤمنان از خودشان سزاوارترم! امام حسین(علیه السلام) که در گوشه مسجد نشسته بود ـ خطاب به عمر ـ فریاد زد: از منبر پدرم رسول خدا(صلى الله علیه وآله) پایین بیا! این منبر پدر تو نیست (که بر فراز آن قرار گرفته اى و این گونه ادّعاها مى کنى!). عمر گفت: اى حسین! به جانم سوگند قبول دارم که این منبر پدر توست، نه پدر من، ولى بگو چه کسى اینها را به تو یاد داده است؟ پدرت على بن ابى طالب؟! حسین(علیه السلام) فرمود: اگر من مطیع فرمان پدرم باشم به جانم سوگند او هدایت کننده است و من هدایت شده او خواهم بود. او بیعتى بر گردن مردم از زمان رسول خدا(صلى الله علیه وآله)دارد که آن را جبرئیل از ناحیه خداوند نازل کرد و جز منکر کتاب خدا، این مطلب را انکار نمى کند. مردم آن را با قلب خویش شناختند (و دانستند حق با پدرم است) ولى با زبان آن را انکار کردند ; واى بر منکران حقوق ما اهل بیت!... عمر گفت: اى حسین! هر کس حقّ پدرت را انکار کند، لعنت خدا بر او باد! (ولى من بى تقصیرم چرا که) مردم ما را امیر ساختند و ما نیز پذیرفتیم و اگر پدرت را امیر مى کردند، ما اطاعت مى کردیم!

امام حسین(علیه السلام) پاسخ داد: اى پسر خطّاب! کدام مردم تو را بر خویش امیر ساختند، پیش از آن که تو ابوبکر را بر خود (و مردم) امیر قرار دهى. وى نیز بدون حجّت و دلیلى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) و بدون رضایت آل محمّد(علیهم السلام) تو را بر مردم امیر ساخت. آیا رضایت شما دو نفر، همان رضایت (خدا و) پیامبر است؟!... عمر که پاسخى نداشت، خشمگین از منبر فرود آمد و به همراه جمعى نزد على(علیه السلام) رفت و از حسین(علیه السلام) شکایت کرد...».(4) امام حسین(علیه السلام) در تمام دوران خلافت پدر بزرگوارش امیر مؤمنان(علیه السلام) و برادرش امام حسن(علیه السلام) براى تقویت حکومت اسلامى در کنار آن بزرگواران حضور داشت و با دشمنان حکومت اسلامى مبارزه مى کرد. هنگامى که معاویه براى گرفتن بیعت جهت یزید برآمد و به شهرها سفر کرد; در مدینه نیز اجتماعى براى معرّفى و بیعت براى یزید تشکیل داد و گفت: به خدا سوگند! اگر من در میان مسلمین کسى بهتر از یزید را سراغ داشتم، براى او بیعت مى گرفتم!! امام حسین(علیه السلام) برخاست و فرمود: «وَاللهِ لَقَدْ تَرَکْتَ مَنْ هُوَ خَیْرٌ مِنْهُ أَباً وَ أُمّاً وَ نَفْساً»; (به خدا سوگند! تو کسى را که از یزید از جهت پدر، مادر و شایستگى ها و ارزش هاى فردى و صفات انسانى بهتر است، کنار گذاشتى!).(5) معاویه گفت: گویا خودت را مى گویى؟ فرمود: آرى! معاویه خاموش شد.(6) مطابق روایت دیگرى امام(علیه السلام) فرمود: «أنَا وَاللهِ أَحَقُّ بِهَا مِنْهُ، فَإِنَّ أَبِی خَیْرٌ مِنْ أَبِیهِ، وَ جَدِّی خَیْرٌ مِّنْ جَدِّهِ، وَ أُمِّی خَیْرٌ مِّنْ أُمِّهِ وَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ»; (به خدا سوگند! من از او (یزید) به خلافت سزاوارترم; چرا که پدرم از پدرش و جدّم از جدّش و مادرم از مادرش بهتر است و خودم نیز از او بهترم!).(7) از این کلمات صریح، به خوبى روشن مى شود که امام حسین(علیه السلام) در آن زمان فقط خود را شایسته خلافت مى دانست و معتقد بود شخصى همانند او ـ با آن عظمت خانوادگى و معنوى ـ باید زمام امور مسلمین را به دست گیرد. به هر حال، با توجّه به شواهد تاریخى یکى از اهداف قیام امام حسین(علیه السلام) تشکیل حکومت اسلامى و در واقع بازگرداندن خلافت اسلامى به جایگاه اصلى خویش بود، تا در پناه آن عدل و داد گسترش یابد، حق احیا شود و باطل و پلیدى و بدعت ها نابود گردد. پشتیبانى و اعلام آمادگى مردم کوفه و تأکید و اصرار آنان بر این امر، حجّت را بر امام(علیه السلام) تمام کرد که باید با نیروى چند ده هزار نفرى بر ضدّ حاکم غاصب و فرمانرواى ستمگرى مانند یزید قیام کند و از این رو به سمت کوفه آمد و قبل از آن نیز توسّط سفیر خویش جناب مسلم از همراهى کوفیان با خبر شد.(8) 📚پی نوشت:  (1). تحف العقول، ص 170 و بحارالانوار، ج 97، ص 79. (2). صحیفه امام، ج 21، ص 3. (3). صحیفه امام، ج 21، ص 4. (4). احتجاج طبرسى، ج 2، ص 77-78. (5). احتجاج طبرسی، ج2، ص 77ـ78. (6). الامامة و السیاسة، ج 1، ص 211. (7). موسوعة کلمات الامام الحسین(علیه السلام)، ص 265. (8). گرد آوري از کتاب: عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب عليه السلام‏، قم‏، 1388 ه. ش‏، ص 249.تاریخ انتشار: « 1401/05/08 » @mohammadjavad_karimi

سلام خدا بر محرم(۳) باید های عزاداری حسینی ✅نقش عاطفه در استمرار حادثه عاشورا هم در خود حادثه و هم در ادامه و استمرار حادثه، #عاطفه یک نقش تعیین کننده ای ایجاد کرده است که باعث شد مرزی بین جریان شیعی با جریان های دیگر پیدا شود. حادثه عاشورا، خشک و صرفا استدلالی نیست، بلکه در آن عاطفه با عشق و محبت و ترحُّم و گریه همراه است. قدرت عاطفه، قدرت عظیمی است, لذا ما را امر می کنند به گریستن, گریاندن و حادثه را تشریح کردن. زینب کبری(س) در کوفه و شام منطقی حرف می زند، اما مرثیه می خواند. امام سجّاد (ع) بر روی منبرِ شام، با آن عزّت و صلابت بر فرق حکومت اموی می کوبد، اما مرثیه می خواند. این مرثیه خوانی تا امروز ادامه دارد و باید تا ابد ادامه داشته باشد تا عواطف متوجه بشود. در فضای عاطفی و در فضای عشق و محبت است که می توان خیلی از حقایق را فهمید که در خارج از این فضاها نمی توان فهمید. این همان چشمه جوشانی است که ازظهر روز عاشورا شروع شد. از همان وقتی که زینب کبری(س) - طبق نقلی که شده است- بالای «تلِ زینبیه»رفت و خطاب به پیغمبر عرض کرد: یا محمدا ! صلّیٰ علیکَ ملیکُ السَّماء، هٰذا حسینٌ مُرمَّلٌ بالدِّماء، مقطَّعُ الأعضاء، مَسلُوبُ العِمٰامَةِ و الرِّداء. او خواندن روضه ی امام حسین علیه السلام را شروع کرد و ماجرا را با صدای بلند گفت. ماجرایی که می خواستند مکتوم بماند. این چشمه از همان روز شروع به جوشیدن کرد و تا امروز همچنان جوشان است. این حادثه عاشورا است(۱). 📚 مآخذ: ۱- بیانات رهبر معظم انقلاب آیت الله سید علی خامنه ای در دیدار با روحانیون استان کهگیلویه و بویراحمد در آستانه محرم، ۱۷ خرداد ۱۳۷۳. @mohammadjavad_karimi