۳۰ آبان ۱۴۰۲ 👆 و اکنون ۳۰ آبان ۱۴۰۳ روزگار زده رو دور تند ! عجیب تند ! منم نفس نفس زنان از پا افتاده و فقط با چشمان حسرت زده رد شدن روزها و ساعت ها را به تماشا نشستم! همین. 🍃

اگر طبق آموزه‌های توییتری و شبکه‌های اجتماعی زندگی کنیم، عملاً هیچکس برامون باقی نمی‌مونه... بالاخره یک روز خودمون رو هم از دست می‌دیم. رابطه‌‌ها و دوستی‌ها نیازمند گذشت، سازش، مفاهمه، مهربانی و پذیرفتن تفاوت‌ها هستند. [جدایی اخرین و سخت‌ترین گزینه است.]

بسی حق !!👌

نیاسائید... زندگی در گذر است بروید و دلیری کنید قبل از اینکه بمیرید... 🍃

وقت دلیری و تصمیم های سفت و سخت حواستون به اونی که چسبیده به دل و مغزتون باشه!! ثانیه ی اول تصمیم خودش رو میرسونه! عجیبم کارش رو بلده! همون که گفت: فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ رو میگم!! 🍃

‏به پیر مِیکده گفتم: کجاست باده نابت؟ به خنده گفت: که رندان ز چای روضه بنوشند! 🍃

عرب، درد شدید حاصل از بارداری را «مُخاض» می‌گوید. مردان در زمان مخاض زنان‌، بیشترین ملاطفت و مراعات را با آنها می‌کنند. او را چون ملیکه‌ای ظریف در حریرهای نرم و ابریشم گرم می‌پیچند و خوراک خوب و مطبوع برایش فراهم می‌کنند؛ زنان در زمان مخاض، قدم جز بر گلبرگ‌های لطیف نازکین و فرش‌های مخملین نمی‌گذارند. کنیزکان این‌سو و آن‌سو می‌دوند و بیشتر از همیشه ناز بانو را می‌کشند. قرآن درباره مریم می‌گوید که «چون درد مخاض بر او عارض شد، او را در خلوتی تنها به زیر سایه‌سار نخلی بلند هدایت کردیم.» سپس چشمه‌ای از آب بهشتی از زیرپاهایش جوشید و ده‌ خرمای بهشتی از نخل فرو افتاد. زن مخاض باید در رفاه باشد. نقل است که مادر ما حضرت صدیقه طاهره فرمود؛ چون پشت درب بودم و اراذل آنسو به‌فریاد‌های بلند اضطرابم می‌دادند، ناگهان درد مخاض بر من عارض شد... دردانه آفرینش و یگانه دختر رسول‌الله، مخاض خویش را نه تخت‌های حریرپیچ و نه بر سایه‌سار نخلی بلند، که با تکیه بر دربی نیم‌لق و سوخته گذراند. همین. روضه کافیست. ببخشید. مریم؛ آیه ۲۳ بحارالأنوار؛ ج۵۳؛ ص ۱۹

شهر رویایی من...🌱 🍃

اینستاگرام از مخرب‌ترین چیزهاییه که آدم می‌تونه ازش استفاده کنه... صبح تا شب روایت‌های غیرواقعیِ مردم از زندگی‌هاشون رو می‌بینی. و به طور فاجعه‌آمیزی ازشون الگو می‌گیری و به قدری در توهم غرق میشی. که اصلاً یادت می‌ره خودت کی هستی، چی هستی، کجا هستی، باید چیکار کنی.!؟

دلخوشی روزهای بی قراری ما🌱 یک سال از آمدنت در روزهای پر تب و تاب دل نگرانی مان گذشت. تو همان طفل صغیری بودی که دلم میخواست با متولد شدنت اذان گوی نوه ها از تخت بیماری بلند شود و در گوش نازکت علی ولی الله زمزمه کند و بغض کند و چشم هایش قرمز شود. ولی حیف و صد حیف که دعاهایم ذخیره‌ی قیامتم شد و تقدیر این بود که تو ، نهمین نوه، بدون اذان آقاجون مهربون پا به دنیا بگذاری و حسرتی ابدی بر دل من باقی بماند... خیر کثیر ما که زهرا نامیده شدی تولدت مبارک 🍃❤️ بماند به یادگار برای بزرگی ات. 🍃

خاطره بازی !! 🍂 این عمر، به طرز عجیبی روی دور تند، خیلی تند، خیلی خیلی تند 😭در حال گذر است. بنویسید، بسازید ، بکارید ، تربیت کنید ، چیزی جاودان از خود به جا بگذارید... که ناگهان خیلی خیلی خیلی زود ، دیر می‌شود 🍃

هَمِه دُنبالِ اَنارِ شَبِ یَلدا و دِلَم مَستِ اَنگورِ ضَریحَت شُدِه‌اِی شاه‌ِنَجَف 🍃

چِقَدَر جای تو خالی ست ... خدا می داند ... 🍃

طولانی ترین شب سال با پنهانی ترین بغض ها در پَسِ خنده ها گذشت ... و شما که جایت خالی که نه ، سبز بود از ردپای محبت هایت و شاید همین مهربانی هایت نگذاشت هیچکس حرفی از تو به میان بیاورد امشب ... هیچکس جرات شکستن بغض پنهان دیگران را نداشت ولی عجیب جایت خالی بود ،،، عجیب... اینکه هوای دل هم و هوای دل بچه ها را داریم را دوست دارم ،،، عجیب...🍃🌱 🍃