eitaa logo
حضرت آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی رحمت الله علیه
729 دنبال‌کننده
200 عکس
809 ویدیو
5 فایل
🌼آقا مجتبی تهرانی رحمه‌الله علیه:من هر چه دارم از استادم امام خمینی ره دارم. 🔻مجموعه مباحث آقا مجتبی تهرانی (ره) در اخلاق و معارف اسلامی . 📔 گزیده بیانات 🔹️عکس نوشته کلیپ تصویری 📽 کلیپ صوتی 🔊 🏷 https://mojtabatehrani.com
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ 📍 صفات آزادگی❗️ 📌 روایت از امام علی(ع) است که می فرماید: «إِنَّ الْحَيَاءَ وَ الْعِفَّةَ مِنْ خَلَائِقِ الْإِيمَانِ»1️⃣؛ حیا و عفّت از خوهای ایمانی است؛ این نکته اوّل که بحث مکتبی مطرح است. خوب دقّت کنید! در این روایت اوّلِ بحث، بحث مکتبی است که حیا و عفّت خوی ایمانی است؛ امّا بعد «وَ إِنَّهُمَا لَسَجِيَّةُ الْأَحْرَارِ وَ شِيمَةُ الْأَبْرَارِ»؛ و این دو صفت، صفت آزادگان است؛ صفت احرار است. 📌احرار چه کسانی هستند؟ انسان های آزاده. بحث انسانیّت است. البتّه نه آن هایی که از انسانیّت آزاد شده اند؛ این دو مطلب است؛ یک وقت می گویی: می خواهیم از انسانیّت او را آزاد کنیم و یک وقت می گویی: می خواهیم از اسارت حیوانیّت او را آزاد کنیم. 📌 صحبت از آن هایی است که از نظر انسانی آزاده هستند نه اینکه از انسانیّت آزاد شده اند؛ آن ها کسانی هستند که از نظر حیا بر همگان تقدّم دارند. هرچه حیا بیشتر، آزادگی انسانی بیشتر؛ چون عقل انسان سرجاتر است. از این طرف هرچه نعوذبالله بی حیاتر از نظر اعمال حیوانی آزادتر؛ لذا دست انسان به هر جنایتی آلوده می شود. 1️⃣ غررالحکم، ص 239 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📗 📝 جلسه هشتم @agamojtabatehrani
﷽ 📍 هدایتِ خود سر❗️ 📌 روایتی است از پیامبراکرم(ص) که می فرماید: «قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: عِبَادِي كُلُّكُمْ ضَالٌّ إِلَّا مَنْ هَدَيْتُه»1️⃣؛ خدا فرموده است: ای بندگان! این را بدانید که همۀ شما اگر مِنهای من باشید، گمراهید. 🔻خودسَر نمی توانید به خدا برسید، مگر آنکه من شما را راهنمایی کنم. «هدایت»؛ یعنی ساختن به دستِ من؛ یعنی من شما را بسازم. 1️⃣ بحارالأنوار، ج 5، ص 198 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه ششم @agamojtabatehrani
💠انسان منهای خدا گمراه است 🔹️🔹️➖🔸️🔸️ روایتی است از پیامبراکرم(صل الله علیه وآله و سلم) که می‌فرماید: «قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: عِبَادِي كُلُّكُمْ ضَالٌّ إِلَّا مَنْ هَدَيْتُه»[*]؛ 📌خدا فرموده است: ای بندگان! این را بدانید که همۀ شما اگر مِنهای من باشید، گمراهید.خودسَر نمی‌توانید به خدا برسید، مگر آنکه من شما را راهنمایی کنم. «هدایت»؛ یعنی ساختن به‌دستِ من؛ یعنی من شما را بسازم. لذا در جلسات قبل به «خداساخته» تعبیر کردم که البتّه این هدایت، اعمّ از «تشریعی» و «تکوینی» است: «وَهَدَیناٰهُ النَّجْدَیْن»[1]؛ و امثال این آیات که من قصد ندارم وارد این بحث بشوم. 📌در ادامۀ روایت می‌فرماید: «وَ كُلُّكُمْ فَقِيرٌ إِلَّا مَنْ أَغْنَيْتُهُ وَ كُلُّكُمْ مُذْنِبٌ إِلَّا مَنْ عَصَمْتُهُ».[2] فقط جملۀ اوّل مورد استشهادم بود که مربوط‌به خود خدا است. حالا بیاییم یک‌مرتبه پایین‌تر؛ یعنی کسانی که خداساخته هستند و مأموریت دارند دیگران را بسازند که منظور، انبیای عظام(علیهم السلام) هستند. ➖🔻➖🔻➖🔻➖ @agamojtabatehrani
﷽ 📍 روش دعا❗️ 📌 در روایتی است که امام باقر(ع) تشریف داشتند و شخصی نزد حضرت بود. یک دفعه آن شخص شروع کرد با خدا مناجات کردن. به اصلاح حالی به او دست داده بود! گفت: «اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ جَمِيعِ خَلْقِك»1️⃣؛ خدایا! ما را از تمام مردم بی نیاز کن. حالا جریان چه بوده، نمی دانم. «فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(ع): لَا تَقُلْ هَكَذَا!»؛ حضرت فرمودند: این طور نگو که درست نیست. «وَ لَكِنْ قُل!»؛ بلکه این طور بگو: «اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ شِرَارِ خَلْقِك»؛ خدایا! ما را از انسان هایی که شرّ هستند، بی نیاز کن؛ نه از همۀ مردم. 🔻 به قول ما حضرت علّت آن را هم با این جمله به او فرمودند: «فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا يَسْتَغْنِي عَنْ أَخِيهِ»؛ مؤمن از برادر مؤمنش هیچ وقت بی نیاز نیست. زندگی ما اجتماعی است و همه با هم رابطه داریم. نمی شود رابطه نباشد، 🔹️ امّا باید این رابطه با آدم های خوب باشد نه شرّ؛ باید مؤمن در جامعه از این اشرار بی نیاز باشد؛ لذا حضرت می فرمایند: این طور بگو و این طور دعا کن. 1️⃣ بحارالأنوار، ج 75، ص 172 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه ششم @agamojtabatehrani
﷽ 📍 صفات آزادگی❗️ 📌 روایت از امام علی(ع) است که می فرماید: «إِنَّ الْحَيَاءَ وَ الْعِفَّةَ مِنْ خَلَائِقِ الْإِيمَانِ»1️⃣؛ حیا و عفّت از خوهای ایمانی است؛ این نکته اوّل که بحث مکتبی مطرح است. 🔰خوب دقّت کنید! در این روایت اوّلِ بحث، بحث مکتبی است که حیا و عفّت خوی ایمانی است؛ امّا بعد «وَ إِنَّهُمَا لَسَجِيَّةُ الْأَحْرَارِ وَ شِيمَةُ الْأَبْرَارِ»؛ و این دو صفت، صفت آزادگان است؛ صفت احرار است. احرار چه کسانی هستند؟ انسان های آزاده. بحث انسانیّت است. البتّه نه آن هایی که از انسانیّت آزاد شده اند؛ این دو مطلب است؛ یک وقت می گویی: می خواهیم از انسانیّت او را آزاد کنیم و یک وقت می گویی: می خواهیم از اسارت حیوانیّت او را آزاد کنیم. صحبت از آن هایی است که از نظر انسانی آزاده هستند نه اینکه از انسانیّت آزاد شده اند؛ آن ها کسانی هستند که از نظر حیا بر همگان تقدّم دارند. هرچه حیا بیشتر، آزادگی انسانی بیشتر؛ چون عقل انسان سرجاتر است. از این طرف هرچه نعوذبالله بی حیاتر از نظر اعمال حیوانی آزادتر؛ لذا دست انسان به هر جنایتی آلوده می شود. 1️⃣ غررالحکم، ص 239 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📗 📝 جلسه هشتم @agamojtabatehrani
﷽ 📍 دعای غریق❗️ 📌 در روایت دیگری هست که عبدالله بن سنان نقل می کند. آن هایی که اهل روایت هستند، عبد الله بن سنان را می شناسند؛ او از اصحاب وارستۀ امام صادق(ع) است. این اصحاب، عدّه ای هستند مثل عبد الله بن سنان و زرارة که جزو کمّلین هستند. عبدالله بن سنان نقل می کند: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع): سَتُصِيبُكُمْ شُبْهَةٌ فَتَبْقَوْنَ بِلَا عَلَمٍ يُرَى وَ لَا إِمَامٍ هُدًى»1️⃣؛ برایتان یک سری مسائل پیش می آید که به قول ما دو پهلو هستند. 🔰در آنجا است که به قول ما «پیشوایی» باید شما را هدایت کند تا بتوانید آن مسائل را برطرف کنید، درحالی که آن موقع، از «خداساختگان» کسی نیست که به او دسترسی داشته باشید؛ به تعبیر دیگر یک فِلشی به سوی راه مستقیم ندارید و متحیّر می مانید که چه کنید. «لَا يَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِيقِ»؛ هیچ کس از این مسائل شبهه ناک، رهایی و نجات پیدا نمی کند، مگر آن کسی که خدا را به دعای «غریق» بخواند. 📌این عبارت، چه بسا زیبا هم هست و جنبۀ کنایی دارد؛ مثلِ کسی که فرض کنید، در امواج گرفتار شده و می خواهد نجات پیدا کند؛ چه کار می کند؟ خدا را صدا می کند که نجاتم بده! لذا تعبیر به دعای «غریق» می کنند. عبد الله بن سنان می گوید به حضرت عرض کردم: «كَيْفَ دُعَاءُ الْغَرِيق؟»؛ آیا ممکن است دعای غریق را به ما بگویید که ما این طور دعا کنیم که بعد، راه برایمان باز شود و شبهات برایمان حلّ شود و راحت شویم؟ حضرت به او فرمودند: «يٰا اللَّهُ يٰا رَحْمَانُ يٰا رَحِيمُ يٰا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِك». 1️⃣بحارالأنوار، ج 92، ص 326 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه ششم @agamojtabatehrani
﷽ 📍 حبّ امام علی (ع) ❗️ 📌 من این روایت را بخوانم، که چه‌بسا بعضی‌ها هم آن را خوانده باشند امّا به مغزش نرسیده‌اند. سعید بن جبیر از ابن‌عبّاس نقل می‌کند که پیغمبر‌اکرم(ص) فرمودند: «إِنَّ حَلْقَةَ بَابِ‌ الْجَنَّةِ مِنْ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ عَلَى صَفَائِحِ الذَّهَبِ»؛ حلقۀ درب بهشت از یاقوت سرخ و بر صفحۀ زرّین است. 🔻این را به‌مقداری که به ذهن می‌رسد باز کنم. بنا شد بهشت هشت درب داشته باشد، گویی هر دربی هم حلقه‌ای دارد؛ چون تعبیر «صَفَائِحِ الذَّهَبِ»؛ آمده؛ یعنی صفحه‌های زرّین و چه‌بسا هر صفحه‌ای متناسب با همان درب باشد. پس حلقۀ یاقوتی است که بر این صفحه‌ها هست. «فَإِذَا دُقَّتِ الْحَلْقَةُ عَلَى الصَّفْحَةِ»؛ اگر شما سابقاً دیده باشید، زنگ نبوده و درب‌ها این‌طور بوده که رویشان حلقه‌ای بوده که با آن روی در می‌زدند. این، باعث می‌شد که درب باز بشود و انسان وارد شود. در مورد درب بهشت هم، وقتی این حلقه روی این صفحه زده بشود و حرکت کند، «طَنَّتْ»؛ صدا بلند می‌شود، «وَ قَالَتْ یَا عَلِیٌّ»؛1️⃣ صدایی هم که بلند می‌شود، یا علی(ع) است. پس درب بهشت، حلقه‌ای دارد که سرخ است و روی صفحه زرّین هم هست. وقتی روی این صفحه بخورد، صدایی که بلند می‌شود تا درب باز شود یا علی(ع) است. 🔰من نمی‌خواهم وارد خصوصیّات بشوم، ولی اشاراتی را بیان می‌کنم. چه‌بسا اینجا اشاره باشد به نیرویی که در انسان است و هر یک از قوا را حلقه‌وار احاطه کرده و بعد از برخوردش با قواست که فعل صادر می‌شود. امّا این نیرو چیست؟ مثلاً من قوّۀ باصره دارم، ولی چه موقع از آن استفاده می‌کنم؟ وقتی که دلم بخواهد. چه وقت از نیروی شنوایی استفاده می‌کنم؟ موقعی که دلم بخواهد. 📌تا اینجای بحث، گفتیم درب‌های بهشت به‌حسب ظاهر همین قوا مثل عقل، واهمه، متخیّله و این‌هاست. وقتی حسنات فرستاده می‌شود، بهشت‌ساز هستند. امّا قلب و دل که مخزن محبّت است بر هر یک از صفحات؛ یعنی نیروها قرار گرفته است. مطلب جدید این است. 📌 همین دل است که اگر سراسرش را محبّت امام‌علی(ع)‌‌گرفته باشد، وقتی بر این صفحات بخورد، طنینش یا علی(ع) باشد، آن‌موقع این قوا درب بهشت می‌شوند و آن‌وقت است که درب بهشت باز می‌شود. اینجاست که می‌فهمیم جایگاه ولایت کجاست. اینکه تعبیر روایت، یاقوت حمرا است، با اینکه یاقوت خودش قرمز است، امّا کنارش صفت قرمز آمده و آن هم به‌صورت حلقه، این‌ها تشبیهات و چه‌بسا تشبیه معقول به محسوس است. قلب ما هم همین‌طور است؛ قلب صنوبری ما رنگش قرمز است و مخزن خون هم هست و خون را به سراسر وجود پمپ می‌کند. 📌 این، هر پمپی که می‌زند، با یا علی(ع) است؛ یعنی سراسر روحش را حبّ امام‌علی(ع) گرفته است؛ بنابراین، توحید زیربناست و بعد از آن، نبوّت و امامت است. امّا آن نقطه وسط و حساس‌ترین مطلب، حبّ امام‌علی(ع) است. 📌 حالاست که می‌فهمیم چرا باید در چنین شبی، از نظر این عالم مادّی و به‌حسب ظاهر، پیکره‌ای که مجسمۀ ولایت بود، در خانۀ کعبه متولّد می‌شد؛ چون باید او و حبّ او باشد تا درب‌ها باز شود. او که نباشد، خبری نیست؛ بنابراین، به همان بحث‌هایی برمی‌گردیم که سابقاً داشته‌ام و همۀ این‌ها با «یَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ»؛2️⃣ ارتباط پیدا می‌کند. پس چه کسی است که قوایش درب‌های بهشتی هستند؟ کسی که حبّ امام‌علی(ع) در تمام قوایش نفوذ کرده است. چنین کسی هشت درب بهشت همراهش هستند؛ عقلش درب بهشت است، وهمش درب بهشت است، تخیّلش درب بهشت است، قوای ظاهری او، همه و همه. سراسر وجودش صفحاتی زرّین است و بر هرکدام حلقه‌ای از حبّ امام‌علی(ع) است. 1️⃣ بحارالانوار، ج 8، ص 122؛ ج 39، ص 235 2️⃣ [ياد كن‏] روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان فرا مى‏خوانيم. سورۀ اسراء، آیۀ 71 〰️〰️〰️〰️〰️ @agamojtabatehrani متن کامل در سایت: https://mojtabatehrani.com/حب-علی-علیه-السلام،-نوای-درب-بهشت/
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎞 حب امیر المومنین علی علیه السلام @agamojtabatehrani رحمه الله علیه mojtabatehrani.ir 🌹🌹🌹🌹
﷽ 📍 خود سازی مرکز و اول آن ؛ الله❗️ 📌 در خودسازی و دیگرسازی، مرکز و اوّل آن، الله است، بعد هم انبیای عظام(ع)، بعد اولیا(ع)، بعد هم همین دستورالعملی که آن ها داده اند، بدون دخالت سلیقۀ نفوس. 🔻 «نفس» نمی تواند در ساختن خودش، دخالت بکند. «خدا» باید در ساختن نفس، دخالت بکند؛ چون خودش نفس را به وجود آورده است. این، همان حرف اوّل بحث من بود که یک بحث کلامی است. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه ششم @agamojtabatehrani
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
💐🌸ولادت با سعادت امام علی علیه السلام مبارک باد 🌸💐 آثار محبّت امام علی(ع) در کلام پیامبر(ص) 🎞 @agamojtabatehrani متن کامل در سایت: https://mojtabatehrani.com/آثار-محبّت-امام-علیع-در-کلام-پیامبرص/
﷽ 📍 طبق دستور❗️ 📌 ما باید در همان چهارچوبه ای که انبیا و اولیا(ع) می فرمایند، حرکت کنیم. حالا اگر بخواهیم این مطلب را در یک قالب عرفانی بریزیم، این است که آنچه انسان را به قرب الهی می رساند، «تعبّد» است و تعبّد، به معنای سرسپردگی به چیزی است که مولا می خواهد؛ یعنی «خواستۀ خود» کنار برود و خدا مطرح بشود. این تعبیر در مسائل معرفتی است که فعلاً نمی خواهم وارد این مسائل بشوم و واقعیّت هم همین است. حالا یک وقت سوء برداشت نشود که مثلاً فرض کنید یک عبادتی را انتخاب بکنم که از آن لذّت ببرم. 💠 در واقع این هم «خودخواهی» است، نه «خداخواهی». آن چیزی را باید انجام بدهی که مولایت گفته است؛ نه آن چیزی را که دلت می خواهد. بعضی ها می گویند: «این نماز به دلم نچسبید». برو دنبال کارت! نمازی که به دلت بچسبد، نمازی نیست که خدا می خواهد؛ این نمازی است که خودت می خواهی. بله، راجع به «سرور در عبادت» قبلاً بحث کردم که بحث آن جدا است. «سرور در عبادت»؛ یعنی خوشحالم از اینکه خدا به من توفیق داد و توانستم این کار را انجام بدهم. در اینجا، خوشحالی برای عنایت الهی است؛ نه اینکه در اطاعتم، عبادتم، تطهیرم، ترفیعم و یا هرکدام از این مسیرهای خودسازی، دنبال این باشم که اموری را انتخاب کنم که از آن ها لذّت ببرم. توجّه کنید؛ باید دنبال این باشم که انبیا و اولیا(ع) چه دستوری دادند و طبق دستور آن ها عمل کنم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه ششم @agamojtabatehrani
📚 #مجموعه_ادب_الهی 📖 #کتاب_مبانی_تربیت 🏷 جلسه ششم 🏞 #پوستر #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani.ir
﷽ 📍 طبق دستور❗️ 📌 ما باید در همان چهارچوبه ای که انبیا و اولیا(ع) می فرمایند، حرکت کنیم. حالا اگر بخواهیم این مطلب را در یک قالب عرفانی بریزیم، این است که آنچه انسان را به قرب الهی می رساند، «تعبّد» است و تعبّد، به معنای سرسپردگی به چیزی است که مولا می خواهد؛ یعنی «خواستۀ خود» کنار برود و خدا مطرح بشود. این تعبیر در مسائل معرفتی است که فعلاً نمی خواهم وارد این مسائل بشوم و واقعیّت هم همین است. 📌📌حالا یک وقت سوء برداشت نشود که مثلاً فرض کنید یک عبادتی را انتخاب بکنم که از آن لذّت ببرم. در واقع این هم «خودخواهی» است، نه «خداخواهی». آن چیزی را باید انجام بدهی که مولایت گفته است؛ نه آن چیزی را که دلت می خواهد. بعضی ها می گویند: «این نماز به دلم نچسبید». برو دنبال کارت! نمازی که به دلت بچسبد، نمازی نیست که خدا می خواهد؛ این نمازی است که خودت می خواهی. 📌بله، راجع به «سرور در عبادت» قبلاً بحث کردم که بحث آن جدا است. «سرور در عبادت»؛ یعنی خوشحالم از اینکه خدا به من توفیق داد و توانستم این کار را انجام بدهم. در اینجا، خوشحالی برای عنایت الهی است؛ نه اینکه در اطاعتم، عبادتم، تطهیرم، ترفیعم و یا هرکدام از این مسیرهای خودسازی، دنبال این باشم که اموری را انتخاب کنم که از آن ها لذّت ببرم. توجّه کنید؛ باید دنبال این باشم که انبیا و اولیا(ع) چه دستوری دادند و طبق دستور آن ها عمل کنم. 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📖 🏷 جلسه ششم @agamojtabatehrani
﷽ 📍 حداقل دعاهای قرآنی را به قصد دعا بخوانید❗️ 📌 یک وقت خدا با تو حرف می زند و یک وقت تو باید با خدا حرف بزنی. همیشه كلام خدا را گوش كنم و خودم با او حرف نزنم؟! با آنکه وقتی كلام الهی اثر عالی روی من می گذارد که من پاسخ گوی آن كلام باشم. روایتی را انتخاب كردم که بر حرف هایم دقّت کرده و یک وقت اشتباه نکنید. نمی شود که همه اش کلام الهی را فقط گوش كنید؛ خب تو هم باید یك چیزی بگویی. سر تا پای تو احتیاج است. یک چیزی بخواه؛ اگر چه در قالب آیات خود قرآن باشد. كلام خود او را استخدام كن و با او حرف بزن. متن بعضی از آیات به ما یاد می دهد كه چگونه با او حرف بزنیم و چه چیزی از او بخواهیم. آن را به قصد دعا بخوان، نه به قصد تلاوت قرآن. كما اینكه ما در قنوت داریم: (رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ) 1️⃣ (رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ) 2️⃣ همه اش این گونه است. بقیه را از روایت امام‌باقر(ع) می خوانم: «أَ مَا تَسْمَعُ لِقَوْلِ اللَّهِ لِنَبِیِّهِ قُلْ ما یَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُكُمْ»؛3️⃣ حرف خود خدا را نشنیدید كه پروردگار اگر دعا ها و خواسته های شما نباشد، به شما اعتنا نمی کند؟ 1️⃣ پروردگار ما! در دنیاو در آخرت به ما نیکی عطا فرما و ما را از آتش حفظ بفرما. سورۀ مبارکۀ بقره، آیۀ 201 2️⃣ پروردگار ما! بعد از اینکه ما را هدایت کردی دلهای ما را به پستی متمایل نکن و از جانب خودت به ما رحمت ارزانی دار که همانا تو بسیار بخشنده هستی. سورۀ مبارکۀ آل عمران، آیۀ 8 3️⃣بحار الأنوار، ج 82، ص117 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه دوم @agamojtabatehrani
🍃🍃🍃 فرو رفتن در باطل قسمت چهارم (۴): ریشه هاى درونى فرو رفتن در باطل گرایش به گناهان و کردار ناپسند، ریشه اصلى فرو رفتن در باطل است . جاذبه گناه ، انسان را به یادآورى ، تخیل و سخن گفتن درباره آن وا مى دارد. شخصى که زشتى ها و ناپسندى ها را با آب و تاب حکایت مى کند به قطع ، پیش از آن ، افکارش در همان امور سیر کرده است و این همه ، در نیروى افسار گسیخته شهوت بشر ریشه دارد. (۵): پیامدهاى زشت فرو رفتن در باطل ۱ – ریختن قبح گناه نقل خطا و باز گفتن رفتارهاى ناپسند، زشتى آن ها را نزد گوینده و شنونده از بین مى برد. انسان درستکار از نقل گناه و شنیدن آن نیز شرمگین مى شود و روشن است که حکایت تباهى ها، آرام آرام ، این احساس شرم را از میان خواهد برد و وقتى زشتى عملى در نظر انسان کمرنگ شد، براى انجام آن جرات مى یابد. ۲ – تشویق به گناه یادآورى رفتارهاى زشت ، نیروى شهوت انسان را تحریک کرده ، میل و رغبت بر انجام گناه را افزایش مى دهد و از آن جا که نفس عمل خطا بوده است ، این تهییج در خارج از مرزهاى الاهى و حریم انسانى صورت مى پذیرد. ۳ – اشاعه زشتى ها نقل گناه و نشان دادن راه انجام آن ، افزون بر این که زشتى گناه را از بین مى برد، شنونده را به بدى سوق داده ، به انجام گناه راهنمایى مى کند. چه بسا که فکر ارتکاب آن گناه ، به ذهن شنونده خطور نکرده یا راه انجام آن را نمى دانسته ؛ اما با شنیدن حکایت گناه ، به هر دو نکته دست یافته است ؛ یعنى هم جرات انجام آن کار و هم دستورالعمل اجراى آن را مى آموزد. ادامه دارد.... اخلاق الاهی جلد چهارم آفات زبان//استاد ایت الله مجتبی تهرانی 🍃🍃🍃➖➖➖🍃🍃🍃 🌹کانال درس اخلاق🌹 ✨✨✨✨✨ 🆔 @dars_akhlaq
﷽ 📍 اذن در دعا در روایت معصومین(ع)❗️ 📌 در نامه ای كه به عنوان وصایای امام علی(ع) به فرزندش امام حسن(ع) است، در این مضمون داریم که چند جمله اش را در این جلسه می خوانم و چند جمله اش را در جلسۀ بعد به مناسبت بحث بیان می کنم: «وَ اعْلَمْ أَنَّ الَّذِی بِیَدِهِ خَزَائِنُ مَلَكُوتِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَۀِ قَدْ اذن لِدُعَائِكَ». دقّت کنید! چون ادب، اقتضای همین معنا را می كند. او باید اذن بدهد تا من با او صحبت كنم و بعد هم از او بخواهم. بدان آن موجودی كه ملكوت دنیا و آخرت در دست قدرت اوست، به تو اذن داده كه او را بخوانی و طلب كنی. «وَ تَكَفَّلَ لِإِجَابَتِكَ»؛ خودش هم متكفّل شده كه چیزی را كه بخواهی به تو بدهد. «وَ أَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ لِیُعْطِیَكَ وَ هُوَ رَحِیمٌ كَرِیم »؛ و امر كرده كه از مسائلی كه مورد نظرت هست، از او تقاضا كنی و او هم به تو عطا كند. «لَمْ یَجْعَلْ بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ مَنْ یَحْجُبْكَ عَنْهُ».خوب دقّت كنید! چقدر زیباست! او هیچ چیزی را بین خودش و تو قرار نداده؛ یعنی خدا بین خودش، من و تو برای اینكه او را بخوانی و از او تقاضا كنی هیچ مانعی قرار نداده است؛ او هیچ حجابی قرار نداده است. ممكن است که من مانعی بر سر راه بگذارم امّا او هیچ مانعی نگذاشته است. این مطلب خیلی لطیف است که بیان کردم و بعداً در بحثمان به آن می رسیم. «لَمْ یَجْعَلْ»؛ یعنی خدا قرار نداده، «بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ مَنْ یَحْجُبْكَ عَنْهُ»؛1️⃣ او حجاب قرار نداده است؛ هر چه حجاب هست برای من و توست. 1️⃣ بحار الأنوار، ج 74، ص204 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 📕 📝 جلسه سوم @agamojtabatehran
﷽ 📍 علت ابتلائات دنیویه❗️ 📌ابتلائات دنیویه نسبت به مومنین در سنت حق تعالی حتمی است. خداوند مومنین را مورد آزمایش قرار می دهد. 🔸️ میزان و دلیل ابتلائات دنیویه به مقدار قرب و بُعد مومنین نسبت به خداوند است. ابتلاء صورت می گیرد به دلیل اِعراض تعلقی قلب از دنیا و اقبال تعلقی قلب به حق تعالی. 🔸️ اینکه عرض می‏کنم جهت دارد. خداوند روی آن لطف، رحمت و عنایتی که به دوستانش دارد آن ها را دچار ابتلائات دنیویه می کند. حالا این رشتۀ محبت ضعیف باشد یا قوی فرقی نمی کند، ابتلاء هم نسبت به مؤمنین متوسط و ضعیف می باشد و هم نسبت به انبیاء و اولیا و کُمَّلین از اولیا که رشتۀ محبت آن ها شدید و قوی است. 🔸️خداوند افرادی را که ایمان آن ها در حد متوسطی می باشد، برای اینکه ایمان این ها تحت جاذبۀ مظاهر دنیویه قرار نگیرند و تضعیف نشود یا نعوذبالله قطع نشود اینها را مبتلا می‏کند. نسبت به انبیا و اولیا تضعیف یا سقوط ایمان مطرح نیست بلکه ابتلا در مورد اینها به این جهت است که قوی هستند اما قوی تر بشوند شدید هستند اما اشد بشوند حالا هر تعبیری که شما بکنید. 📕 @agamojtabatehrani