- بسم‌الله .

‌ ؛ ما را به آغوش بکش : ) .

‌ میگفت واسه دنیا اشک نریزید ! دنیا رو خدا بهتون میده ؛ واسه چیزی اشک بریزید که نورانیت داشته باشه ، خاصیت داشته باشه ، ارزش داشته باشه .. مثل اشک واسه خود اهل بیت مثل اشکی که واسه گناهات میریزی ! [ ایناست که قیمتی‌اند . ]

- بسم‌الله .

-

چه چیز بود چه موقع را از من نپرس ، من فقط میدانم که این حب حسین ع را از زمان ِطفولیت‌ دچار شدم ؛ مزه‌ی این حب را هم اگر بپرسی جوابی ندارم ، جز آنکه بگویم عشقی از جنس ِزمین نیست و از جایی مبارک و آسمانی به قلوب رسوخ میکند . . أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیْناً .

-

‌میگفت خاصیتِ شب دلتنگیه ، دلتنگي برای کسیکه عشقش میونِ مویرگ‌های قلبت پیچیده و ریشه دوونده ، همون عشق دو طرفه‌ای که واسه اولین‌بار همه‌مون تجربه‌ش کردیم ؛ « حٌسین » . . آره ! حسین عشق اول و موندگارِ همهٔ ما دلداده‌هاست ؛ همون عشقی که میلیون‌ها کیلومتر فاصله‌هم مانع دل‌کندنِ ازش نشد . . راستی اونایی که اهل کرب‌وبلان ، شبا چجوری خواب‌شون میبره ؟ اصلا خواب به چشم‌شون میاد وقتی‌که دلبری کردنِ گنبد طلای قمرالعشیرة رو تو آسمون‌شب میبینن ؟ با چه حالی از بین‌الحرمین پا پس میکشن‌و راهیِ خونه‌هاشون میشن ‌؟ تا چشماشونُ میبندن که بخوابن ، اولین تصویری که میاد تو ذهن‌شون کدوم کنج دنجِ حرمه ؟ یقینا خواب‌شونم خواب حرمِ ! آخه آخرین تصویری که قبل خواب تو لایه‌لایهٔ چشم‌شون قاب میکنن ، گنبد دل‌ربای شماست . . اصلا ساکن‌های کربلاء ، دلتنگي چندسالهٔ مارو میفهمن ؟ ضجه زدنامون ، واسه دیدنِ کربلاتُ میفهمن ؟ آرزوی دیدنِ خواب صحن و سراتُ میفهمن ؟ بغض گلوگیر به‌وقت « حسین‌حسین » گفتنامونو میفهمن ؟ التماس‌هامون به امام‌رضا ، واسه جور شدن کربلاء مونو میفهمن ؟ تشویشِ « نکنه امسالم جا بمونمِ » قبل هر اربعین‌ُ میفهمن ؟ نه ، کربلاییا دلتنگ نمیشن . . یا اگه‌ بشن ذوبِ فراق نمیشن ! مثل همون زنِ عربی که تا گره میوفته به‌کارش دست‌به‌سر زنان میدوئه سمتِ حرم آقا ابوفاضل . . یا پیرمرد عصابه‌دستی که تکیه میده به دیوار بین‌الحرمینُ سفارش شب‌اول‌قبرشو بهت میکنه ! ولی ما ایرانیا ، شب که میشه زیادی دلتنگ‌ آغوشِ همیشه بازِ شما و برادرتون میشیم . . ما که دستمون نمیرسه به کربلاء ، شما جای مارو خالی کن لابه‌لایِ زائرا . [ یا لیتنی هناك فی کربلاء : ) ]

- بسم‌الله .

‌ ؛ می‌خوام بیام این اربعین ، جای ِرقیه . .

در نماز حضور ِقلب یعنی بدانید که مقابل ِ چه کسی ، چه می‌گویید ؛ و بدانید با کسی ، درحال صحبت هستید و این اذکار را صرفاً برای بیان ندانید ، بلکه با کلمه‌ به کلمه‌اش معاشقه می‌شود کرد . این برای خودتان دنیا و آخرت به ارمغان دارد و طراوت زندگی از همین نمازهای ِبا [ حضور قلب ] است .

- بسم‌الله .