حضرت امام خمینی(ره) که رضوان خدا بر او باد یه نسخه داده،محشرِ...

میگه: اون حسِ حسادتِ میگه اونو اذیت کن،بهش توهین کن،دشمن خودت بگیرش،جلو پاش سنگ بنداز تا رشد نکنه ولی تو بیا بر خلاف اون حس،بهش خوبی بکن؛دوست خودت بگیرش؛کمکش کن...

نسبت به اونی که حسودیت میشه،به خودت و بقیه صفات خوبشُ یادآوری بکن..‌ زبون خودتُ به خوب گفتن از اون وادار کن... تو موفقیتش بهش کمک بکن...

ممکنه اوایل سخت باشه و فکر کنی داری تظاهر می کنی ولی کم کم برات قابل پذیرش میشه...

می خوای حس حسادتت از بقیه از بین بره؛برای اون بنده خدایی که نسبت بهش حسادت داری دعا بکن موفق بشه...

تا می تونید بهش محبت کنید... تا می تونید براش دعا کنید... تا می تونید ذکر خیرش رو بر زبانتون جاری کنید... کم کم این حسِ در وجود شما کم میشه تا زمانی که ان شاالله برطرف بشه...

امام علی(ع) یه حدیث کلیدی دارن...  «مَنْ رَضِیَ بِحَالِهِ لَمْ یَعتَوِرْهُ الْحَسَدُ؛ «کسی که به آنچه دارد،راضی باشد؛حسد دامان او را نمی گیرد»

خدایا ما را از هر گونه صفات نا پسند مبرا بگردان...🤲

خدایا ریشه صفت رذیله حسادت را در ما بخشکان...🤲

خدایا به ما توفیق بندگی و عبودیت خالصانه مرحمت بگردان...🤲

به رسم همیشگی فرو الی الحسین(ع)...

یاحق