✅ ️ تصویری از حاج قاسم سلیمانی، در کنار فرماندهان شهید حزب الله، شهیدان حاج إبراهيم محمد عقيل "الحاج عبد القادر"، أحمد محمود وهبي "الحاج أبو حسين سمير"، وسام حسن طويل "الحاج جواد" و سيد مصطفى بدرالدين "السيد ذو الفقار"... @monji265

شهید ابراهیم عقیل هم مانند‌ حاج قاسم در ۶۳ سالگی به شهادت رسید! ‏چه رازی هست در این سن که اکثر شهدای شاخص مقاومت در این سن به شهادت میرسند...؟! پیامبر اکرم (ص)در ۶۳ سالگی به شهادت رسید حضرت علی (ع) در ۶۳ سالگی به شهدت رسید و جمعی از فرماندهان و شیعیان و مریدانشان که در ۶۳ سالگی شهید شدند قاسم سلیمانی ۶۳ ساله ‏فخری زاده ۶۳ ساله ‏اسماعیل هنیه ۶۳ ساله ‏سردار زاهدی ۶۳ ساله ‏فوآد شکر ۶۳ ساله ‏ایرلو ۶۳ ساله ‏ابراهیم رییسی ۶۳ ساله چه سریست خدا می داند.... @monji265

دنیا بیدار شده @monji265

صفات محمدی (2) لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ﴿سورة الأحزاب ٢١﴾ قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى نيكوست 🔻...وَ كَانَ إِذَا لَبِسَ جَدِيداً أَعْطَى خَلَقَ ثِيَابِهِ مِسْكِيناً وَ كَانَ لَهُ عَبَاءٌ يُفْرَشُ لَهُ حَيْثُ مَا يُنْقَلُ تُثَنَّى ثَنْيَتَيْنِ يَلْبَسُ خَاتَمَ فِضَّةٍ فِي خِنْصِرِهِ الْأَيْمَنِ يُحِبُّ الْبِطِّيخَ وَ يَكْرَهُ الرِّيحَ الرَّدِيَّةَ وَ يَسْتَاكُ عِنْدَ الْوُضُوءِ وَ يُرْدِفُ خَلْفَهُ عَبْدَهُ أَوْ غَيْرَهِ وَ يَرْكَبُ مَا أَمْكَنَهُ مِنْ فَرَسٍ أَوْ بَغْلَةٍ أَوْ حِمَارٍ وَ يَرْكَبُ الْحِمَارَ بِلَا سَرْجٍ وَ عَلَيْهِ الْعِذَارُ يَمْشِي رَاجِلًا وَ حَافِياً بِلَا رِدَاءٍ وَ لَا عِمَامَةٍ وَ لَا قَلَنْسُوَةٍ وَ يُشَيِّعُ الْجَنَائِزَ وَ يَعُودُ الْمَرْضَى فِي أَقْصَى الْمَدِينَةِ ُجَالِسُ الْفُقَرَاءَ وَ يُؤَاكِلُ الْمَسَاكِينَ وَ يُنَاوِلُهُمْ بِيَدِهِ وَ يُكْرِمُ أَهْلَ الْفَضْلِ فِي أَخْلَاقِهِمْ وَ يَتَأَلَّفُ أَهْلَ الشَّرَفِ بِالْبِرِّ لَهُمْ يَصِلُ ذَوِي رَحْمَةٍ مِنْ غَيْرِ أَنْ يُؤْثِرَهُمْ عَلَى غَيْرِهِمْ إِلَّا بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ لَا يَجْفُو عَلَى أَحَدٍ يَقْبَلُ مَعْذِرَةَ الْمُتَعَذِّرِ إِلَيْهِ وَ كَانَ أَكْثَرَ النَّاسِ تَبَسُّماً مَا لَمْ يَنْزِلْ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ أَوْ لَمْ تَجْرِ عِظَةٌ وَ رُبَّمَا ضَحِكَ مِنْ غَيْرِ قَهْقَهَةٍ لَا يَرْتَفِع‏ عَلَى عَبِيدِهِ وَ إِمَائِهِ فِي مَأْكَلٍ وَ لَا فِي مَلْبَسٍ مَا شَتَمَ أَحَداً بِشَتْمَةٍ وَ لَا لَعَنَ امْرَأَةً وَ لَا خَادِماً بِلَعْنَةٍ وَ لَا لَامُوا أَحَداً إِلَّا قَالَ دَعُوهُ وَ لَا يَأْتِيهِ أَحَدٌ حُرّاً وَ عَبْداً وَ أَمَةً إِلَّا قَامَ مَعَهُ فِي حَاجَتِهِ لَا فَظٌّ وَ لَا غَلِيظٌ وَ لَا صَخَّابٌ فِي الْأَسْوَاقِ وَ لَا يَجْزِي بِالسَّيِّئَةِ السَّيِّئَةَ وَ لَكِنْ يَغْفِرُ وَ يَصْفَحُ وَ يَبْدَأُ مَنْ لَقِيَهُ بِالسَّلَامِ وَ مَنْ رَامَهُ بِحَاجَةٍ صَابَرَهُ حَتَّى يَكُونَ هُوَ الْمُنْصَرِفَ مَا أَخَذَ أَحَدٌ يَدَهُ فَيُرْسِلَ يَدَهُ حَتَّى يُرْسِلَهَا وَ إِذَا لَقِيَ مُسْلِماً بَدَأَهُ بِالْمُصَافَحَةِ وَ كَانَ لَا يَقُومُ وَ لَا يَجْلِسُ إِلَّا عَلَى ذِكْرِ اللَّهِ... ♦️...و وقتی جامه نویی می پوشید جامه کهنه خود را به تهیدستی می داد و عبایی داشت که به هر کجا سفر می کرد می گشود و دولا پهن می کرد انگشتری نقره در انگشت کوچک دست راست خود می کرد، هندوانه دوست می داشت و از بادِ زبون بدش می آمد و هنگام وضو مسواک می زد و بنده خود یا دیگران را پشت چهارپای خود سوار می کرد، هر اسب یا استر یا الاغی را که فراهم بود سوار می شد و بر الاغ زین نمی گذاشت و بر آن دهنه می بست، پیاده و پا برهنه بدون هیچ ردا و عمامه و کلاه قدم می­زد و مردگان را تشییع می کرد و در دورترین جاهای شهر به دیدار بیماران می رفت و با فقیران هم­نشین و با تهیدستان هم غذا میشد و با دست خود به آنان غذا می­داد و اهل فضیلت را در اخلاقی که داشتند ارج می­نهاد و با شرافتمندان به نیکی انس می گرفت، صله رحم می کرد اما خویشان خود را بر دیگران ترجیح نمی داد مگر به سبب فرمان خداوند و به کسی جفا نمی­کرد و عذر معتذر را می پذیرفت و بیش از همه مردم لبخند بر لب داشت مگر آنکه قرآن نازل میشد یا اندرز می فرمود و گاه نیز بدون اینکه قهقهه بزند می خندید، در خوراک و پوشاک بر بندگان و کنیزان خود برتری نمی ورزید، هرگز کسی را شماتت نکرد (دشنام نداد) و هیچ زن و هیچ خادمی را لعنت نگفت و هیچ کسی را ملامت نکرد و فقط در این شرایط می فرمود: او را واگذارید و هر آزاد یا بنده یا کنیزی نزدش می آمد برای کمک به او به راه می افتاد، تندخو و بداخلاق نبود و در بازارها فریاد نمی کرد و جواب بدی را با بدی نمی داد بلکه در می گذشت و چشم می پوشید، و هر کس را می دید در سلام پیشتاز بود و هر کس برای کاری نزد ایشان می آمد آنقدر شکیبایی می کرد تا خودش برود، با هر که دست می داد دست خود را بیرون نمی کشید تا او دستش را بکشد و هرگاه مسلمانی را می دید خود نخست با او دست می دا و، بدون (ذکر الله) یاد خدا نه می نشست و نه بر می خاست... مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)/ج‏1/ص145 و 146 و 147 بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏16/ص226 منتهی الآمال جلاء العیون صفحه 2️⃣ از 3️⃣ @monji265

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

أَلسَّلامُ‌عَلَیکَ‌یاعَليِ‌ابنِ‌مُحَمَّدأَیُّهَاالهادي(ع)🌹

☀️از امیرالمومنین عليه السلام سؤال شد كه كدام يك از اين دو برترند: «عدالت» يا جود و بخشش؟ امام عليه السلام در جواب فرمودند: عدل، هرچيزى را در جاى خود قرار مى‏ دهد ولى سخاوت و بخشش آن را از مسيرش فراتر مى ‏برد. (اضافه بر اين) عدالت، قانونى است همگانى ولى جود و بخشش جنبه خصوصى دارد بنابراين، عدل، شريف ‏تر و برتر است. 📚نهج البلاغه، #حکمت ۴۳۷ @monji265

🔺🔺برای کارگران معدن طبس دعا کنید معدن طبس به علت نشت گاز دچار سانحه شده و تا الان ۳۰ نفر ب رحمت خدا رفتند

تو عالم ذر خودمون انتخاب کردیم که در آخرالزمان باشیم @monji265

وَقَدْ حَدَّثَنَا بَكْرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّيْرَفِيُّ بِمَرْوَ، ثنا عُبَيْدُ بْنُ قُنْفُذٍ الْبَزَّارُ، ثنا يَحْيَى بْنُ عَبْدِ الْحَمِيدِ الْحِمَّانِيُّ، ثنا قَيْسُ بْنُ الرَّبِيعِ، ثنا حَكِيمُ بْنُ جُبَيْرٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ صلوات الله علیه قَالَ: إِنَّ ‌أَوَّلَ ‌مَنْ ‌شَرَى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ صلوات الله علیه ... 🔸یحیی بن عبد الحمید از قیس بن الربیع از حکیم بن جبیر از امام سجاد صلوات الله علیه روایت کرد که فرمود: نخستین کسی که جان خود را فروخت تا خشنودی خدا را به دست آورد، علی بن ابی طالب صلوات الله علیه بود ... منبع :المستدرك على الصحيحين - ط العلمية ۳ #لیله‌المبیت @monji265

صفات محمدی (3) لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ﴿سورة الأحزاب ٢١﴾ قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى نيكوست ♦️...و هرگاه در نماز بود و کسی می آمد و نزدش می نشست نماز خود را کوتاه می کرد و به او رو می کرد و می فرمود: آیا احتیاجی داری؟ بیشتر اوقات در نشستن ساق های خود را جمع می کرد و همان جایی می نشست که آخر مجلس بود و بیشتر اوقات رو به قبله می نشست و چون کسی به محضرش می رسید به او احترام می گذاشت چه بسا جامه اش را نیز در می آورد و بالشی را که زیر پایش بود به مهمان اختصاص می داد و در خشم و خشنودی سخنی نمی فرمود جز حق و خیار را با رطب و نمک می خورد و در میان میوه های آبدار هندوانه و انگور را بسیار دوست داشت و بیشترین غذایی که می خورد آب و خرما بود و شیر را با خرما می آمیخت و به آن می فرمود «أطیَبَین» (یعنی دوچیز طیب) و از غذاها گوشت را بسیار دوست می داشت و ثرید (آبگوشت،خورش) را با گوشت می خوردو کدو تنبل دوست داشت و گوشت شکار را می خورد اما خود شکار نمی کرد و نان و روغن می خورد و از گوشتِ گوسفند بالای پاچه و کتف را دوست می داشت و از خوراک ها کدو را و از خورش­ها سرکه و روغن را و از خرماها خرمای مغزپُر را و از سبزیجات کاسنی را و بادروج و خُرفه را و همیشه شوخی می کرد ولی جز حق و حقیقت نمی فرمود. مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)/ج‏1/ص145 و 146 و 147 بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏16/ص226 منتهی الآمال جلاء العیون صفحه 3️⃣ از 3️⃣ @monji265