سلام آقا جان صبح را با نفس گرم تو آغاز کنم، که جهان بی نفس گرم تو یخبندان است. 🌿السلام علیک یا اباصالح المهدی 🌿

نه غزل نوشته بودم نه ترانه ای سُرودم که به حُرمت ِسکوتم تو به دیدنم بیائی #فریدون_مشیری

صبحتون پر از انرژی مثبت حس حالتون خوب خوب آخر هفته‌تون عالی

تنها فیلم به یادگار مانده از مرحوم علامه امینی رضوان الله تعالی علیه: باید متحد شد باید متفق شد... اهل سنت برادرهای ما هستند هیچ اختلافی نیست در این برادری...

یک نکته مهم در زندگی... این داستان جالب و آموزنده را بشنوید.

‏به بابام میگم این عکستون با مامان قشنگه پست بذار اینستا... میگه به کسی چه عکسای ما قشنگ شده؟:

✨شب جمعه است ، هدیه به ارواح رفتگانمان و ارواح جمیع مومنین و مومنات یک فاتحه (حمد) با سه قل هو الله با سه صلوات و یک مرتبه آیه الکرسی بخوانیم.

ترانه " خیال کردی " اجرا از: دارا و ایرج خواجه امیری

ای ملائک كه به سنجیدن ما مشغولید بنویسید كه اندوه بشر بسیار است🥺... #حامد_عسکری

♨️آثار فوق العاده نماز اول وقت 👌 #سخنرانی بسیار شنیدنی 🎙حجت الاسلام والمسلمین عالی

🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 🌸 توصیف لحظه جان دادن 🌸 ✍️يک تعبير اميرالمومنين (ع) در خطبه ی 109 نهج البلاغه دارد که توصيف هنگام سکرات است . اين مطلب را اززبان کسی می شنويم که به جزئيات اين راه آگاه بوده است . حضرت مي فرمايند : آن هنگام قابل توصيف نيست . از يک طرف سکرات موت و سختي جان دادن و از طرف ديگر غم و اندوه فرصت هايي که فرد از دست داده است تمام وجود او را مي گيرد . درآن لحظات سخت اعضاء بدن سست مي گردد و رنگ آنها تغيير مي کند . با لحظه لحظه زياد شدن آثار مرگ در پيکر، زبان از کار مي افتد ( يعني اولين عضوي است که از کار مي افتد ) و قدرت سخن گفتن سلب مي گردد . ولي همچنان اعضاء خانواده ي خود را با چشم نگاه مي کند و با گوش هاي خود مي شنود ، عقل او نيز سالم است . فکر مي کند که عمر خود را به چه چيزهايي گذرانده و در چه راهي روزگار خود را تباه کرده است . به ياد اموالي مي افتد که با خون دل آنها را جمع کرده و کاري به حلال و حرام آن نداشته است . اين نشان مي دهد که حضرت کساني را توصيف مي کند که اهل دنيا هستند . و حالا بايد برود و جوابگوي اين اموال باشد . لذت و استفاده ي آن براي ديگران و حساب پس دادن و بدبختي آن براي او مانده است . مرگ همچنان بر اعضاء بدن او چيره مي گردد تا آنجا که گوش او نيزمانند زبان از کار مي افتد . و فقط به خانواده ي خود نگاه مي کند و حرکت زبان آنها را مي بيند ولي ديگر صدايي نمي شوند . پس از مدتي چشم او نيز از کار مي افتد و روح از بدن خارج مي شود. مرداري خواهد شد در بين خانواده ي خود به طوري که از نشستن نزد او وحشت مي کنند و از نزديک شدن به او دوري مي نمايند . در اين حال ديگر نه گريه کننده اي او را ياري مي کند و نه کسي به او جواب مي دهد . سپس او را برداشته و بسوي آخرين منزلگاه يعني قبر مي برند و او را آنجا تنها گذاشته و به دست اعمال خود مي سپارند و از ديدار او براي هميشه چشم مي پوشند . اين آن لحظه سکرات و قمرات است که حضرت امير(ع) توصيف کرده و لحظه ی سختي است. 📚خطبه ی 109 نهج البلاغه