قبل از بحث اصلی، یه داستان رو به عنوان مقدمه مطلب میارم. (5)

داستان اینطور بود که : « یه مرد ثروتمند روستایی گله گوسفنداشو میاره کوه و دشت برای چرا؛ ظهر یه کباب حسابی میپزه، بیشتر از سهم خودش. تو بیابان یه سگ پیداش میشه از گرسنگی دم تکون دادن؛ مردک هم با این که از غذاش اضافه مونده، پیش چشم اون سگ گرسنه، گوشت ها رو میندازه تو چاهی که اون نزدیکی بوده... سگ که ناامید شده یه نگاه به آسمان میندازه و میره... (6)

۷ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»: إنَّ المَرأَةَ ريحانَةٌ وَ لَيسَتْ بِقَهرَمانَةٍ، فَدارِها علي كُلِّ حالٍ وَ أَحسِنِ الصُّحَبَةَ لَها لِيَصفُو عَيشُكَ. «زن، يک ريحانه است👉 نه قهرمان و متوليّ امور. تو در هر حال با او مدارا کن و با خوش‌رفتاري، زندگي را در کام خود شيرين نما.» (وسائل، ج ۱۴، ص ۱۲ (4)

گذشت... تا اینکه مرد عصری به خونه‌ش برمیگرده. احساس گرسنگی شدید بهش دست میده... بعد اون کباب مفصل تعجب می کنه چطور باید گشنه‌ش بشه. (7)

غذا براش میارن... با حرص و ولع شروع می کنه به خوردن... اما وقع ما وقع... سیر نمی شه... گرسنگیش برطرف نمیشه!! (8)

کارش تو خونه میشه خوردن و خوردن... دریغ از سیر شدنش. پسراش کلافه میشن از وضع پیش اومده... بیرونش میکنن... میاد شهر یه گوشه گدایی؛ با یه دستش گدایی با اون یکی نان خوردن... (9)

دو جور بیماری هست؛ یکی « استسقاء polydipsia» که هرچی آب می خوره تشنگی برطرف نمیشه. یکی « مرض جوع The Hunger» که شخص هرچقدر غذا بخورد سیر نخواهد شد و آنقدر می خوره تا از خوردن خسته بشه اما سیر نمیشه (10)

این مردک بی وجدان که غذای اضافه رو که در واقع سهم اون زبون بسته بود عمداً میندازه تو چاه، بیماری دومی نصیبش میشه... (11)

پیامبران فرمودند: النَّبِيُّ ص مَنْ أَكَلَ وَ ذُو عَيْنَيْنِ يَنْظُرُ إِلَيْهِ وَ لَمْ يُوَاسِهِ ابْتُلِيَ بِدَاءٍ لَا دَوَاءَ لَه «هرکس چیزی بخورد و صاحب دو چشمی به او نگاه کند و او را سهیم نکند به دردی مبتلا می شود که درمان ندارد» مجموعة ورام، ج1، ص: 47 (12)

حالا مطلبی از موضوع قابل توجه و تذکر هست .... « اشتها / شهوت » هردو یه ریشه لغوی دارن... هردو خواسته *نفْس هستن... 👈👈👈ولی شهوت حساس‌تر، خطرناک‌تر و مورد نیازتر...❗️ (13)

خدا مهربونی زیاد داره الزمر 💎قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ 🔹ﺑﮕﻮ : ﺍﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﻛﺮﺩﻳﺪ ! ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﻮﻣﻴﺪ ﻧﺸﻮﻳﺪ ، ﻳﻘﻴﻨﺎ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ ؛ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ؛(53) (19)

درگه او درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آی (18)