فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
جامعه باید تمیز بشه که امام زمان(عج) بیاد
@montzeran
پادکست صوتی «داستان یک عهد با امام زمان».mp3
7M
پادکست صوتی «داستان یک عهد با امام زمان».
@montzeran
محفوظ ماندن اعمال خوب و بد انسان
اعمال انسانها از کوچک و بزرگ محفوظ است و هیچ چیز آنها را از بین نمیبرد و تا روز قیامت بر ما مجسم می شود که یا به صورت نعمتهای بهشتی یا عذابهای جهنمی می باشد باید به این امر معتقد باشیم که اعمالمان در قیامت بر ما عرضه خواهد شد.
به اندازه مثقالی سنگینی اعمال خوب و بدمان را در قیامت خواهیم دید حتی اگر به قدر ذره ایی هم اگر باشد آن را خواهیم دید قرآن که آمده و نازل شده است برای هدایت ما آمده است تا ما را بسازد راه را نشان دهد پس چرا به سمت چاه می رویم؟ ما قالبا دین را بلد هستیم اما بدان عمل نمیکنیم .
هر انسانی اعمالش ملازم خودش است و از او جدا نیست آیه داریم که به کنایه میگوید ما اعمالتان را به گردنهایتان آویخته ایم و این اعمال به روح و قلبتان آمیخته است و همیشه هست.
عمل انسان مثل پرنده است وقتی حرف میزنید این عمل میپرد اما بالای سرتان هست این پرنده ایی است که از شما پریده است اما جدا نمیشود، روز قیامت از درونتان نامه عملتان را بیرون می آورند بهشت و جهنم مال اعمال خودتان است از بیرون که بهشت و جهنم را درست نکرده اند.
کتاب که در قرآن آمده است منظورش نامه
عمل است روز قیامت نامه عمل را باز می کنند و مردم اعمالشان را می بینند و فریادشان بلند می شود هرچه کرده اید در این نامه حاضر است حال بهتر نیست خودتان در این شبها قبل از اذان صبح بیدار شود و با خدا حرف بزند خلوت نماید و بگوید خدایا من با این اعمال چه کرده ام اگر مرا نیامرزی من چه کنم از خدا آمرزش بخواهید .
قرآن دائما می خواهد که ما را بیدار کند
غذای جسم غذای مشترک انسان و حیوان غذای ما فقط این مرغان و نباتات نیست اینها غذای مشترک بین انسان و حیوان است گرگ بیابان هم بره می خورد اما او خام و ما پخته روباه کوهستان هم مرغ می خورد او خام و ما پخته اش را گوسفند هم جو گندم می خورد اما او خام و ما آن را آرد می کنیم و نان میپزیم و می خوریم اینها همش غذای مشترک بین ما و حیوان است دنبال غذای مخصوص خودتان باشیددنبال عرفان با خدا باشید .
زمین وقتی زیر آسمان رفت و آفتاب به نباتات خورد از درونش غذا تولید میشود و انسان هم تا زیر آسمان نرود نمیتواند برای جانش غذا تهیه کند.
غذای روح و وحشیگری امروز انسانهای بی دین
این انسان هم بدن و هم روح دارد و هر دو نیاز به غذادارد اگر به این بدن که جسم است غذا نرسد درنده می شود و اگر هم به روح غذا نرسد و روح به خدا نرسد روح هم درنده میشود.
غذای روح را نیز باید از آسمان گرفت باید از مغزهای روحانی و نبوت گرفت غذای جان و روحتان از آسمان می آید تا از مغزهای مرتبط با آسمان غذا برای روحتان نگیرید صورت انسانی پیدا نمیکنید.
امروز د ردنیا علمها فراوان و مغزهای دانشمندان فراوانی هستند؛ اما از آدمیت خبری نیست به جایش وحشیگری بی امان است که امروز شاهدیم که همه جا را آتش جنگ روشن نموده اند و به جان هم افتاده اند و هر روز به هر بهانه ایی در شرق و غرب آتش جنگ افروزی است دیروز شمشیر بود امروز بمب و موشک هست این که تمدن نیست این توحش است.
امروز د ردنیا علمها فراوان و مغزهای دانشمندان فراوانی هستند؛ اما از آدمیت خبری نیست به جایش وحشیگری بی امان است که امروز شاهدیم که همه جا را آتش جنگ روشن نموده اند و به جان هم افتاده اند و هر روز به هر بهانه ایی در شرق و غرب آتش جنگ افروزی است دیروز شمشیر بود امروز بمب و موشک هست این که تمدن نیست این توحش است.
گرسنگی روحی بشر
امروز بشرگرسنگی روحی دارد، روح گرسنه است شکمها پر است و مغزهای بی دین این جنگها را به راه می اندازند بشر امروز روحا تشنه فضایل اخلاقی است و در یک کلمه بشر روحا گرسنه ی خداست تا خدا را به بشر ندهند و مرتبط نشود همش وحشیگری است.
آرمش دنیا با ظهور امام عصر (عج) و یاد خدا "الابذکر الله تطمئن القلوب" دلها آرام می شود این خداست که دلها را آرام میکند تا آن پدر بشر که اینک در پس پرده است نیاید این بشر آرام نخواهد شد ، او که آمد یک آسایش جهانی بر دنیای جسم و روح بشر پیدا می شود باید دعا کنیم که خدا غرجش را نزدیک کند.
چهار برنامه اساسی
انسان باید چهار مرحله را انجام دهد و این را برنامه خود نماید:
1-اول بشنود.
2-بعد بفهمد
3-بعد با یقین باورکند
4- عمل نماید امروز ما خوب
میشنویم، خوب هم میفهمیم، و خوب هم باور و یقین داریم؛ اما در آخرین مرحله که عمل است عمل نمیکنیم و در عمل گرفتار هستیم.
اعمال نیک یا بد انسان، در دنیا و آخرت دارای نتیجه بوده و همچون بذری است که در جهان کاشته میشود; اگر بذر گل باشد، نتیجهاش گل و اگر خار باشد نتیجهاش خار خواهد بود. از آیات قرآن کریم استفاده میشود که هر کس مرتکب گناه و کار بدی شود، جزای آن را در قیامت خواهد دید. (مانند آیات: 7 ـ 8/زلزله; 39 ـ 41/نجم; 90/نمل; 27/یونس، ...) مگر اینکه توبه کند و در همین دنیا از گناه پاک شود و نقایص خود را با اعمال صالح جبران نماید. قرآن کریم در آیه 54 سوره انعام میفرماید: "...پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر کرده که هر کس از شما به نادانی کار بدی کند و آنگاه به توبه و صلاح آید، پس وی آمرزندة مهربان است." همچنین اگر لایق شفاعت باشد، مورد شفاعتِ شفاعت کنندگان قرار میگیرد. خداوند در قرآن عدهای از کسانی را که شفاعت شافعان شامل حال آنها نمیشود نام برده است.( ر.ک: مدثر 43 ـ 48. ) امّا گنهکارانی که از فضل و رحمت خدا استفاده نکنند و با بار گناه وارد قیامت شوند، چه اعمال نیک و بد آنها مساوی باشد و یا یکی از دیگری بیشتر باشد به میزان جرم و گناهشان در جهنم میمانند، تا وقتی از آلودگی و گناه پاک شوند و آنگاه وارد بهشت میشوند; فقط عدهای همچون کفّار و منافقین برای همیشه در جهنم باقی خواهند ماند، همانگونه که بهشتیان برای همیشه در بهشت خواهند بود.( پیام قرآن، آیتاللّه مکارم شیرازی، ج 6، ص 483، نشر مدرسة الامام امیرالمؤمنین. )
انسانها در طول حیات خود با توجه به باورهایی که دارند، عمل می کنند. از نظر قرآن و عقل، برخی اعمال خوب و صالح اند و برخی اعمال بد و ناصالح. رفتار و منش انسان با دیگران گاهی خوب است و گاهی بد. در نگرش قرآن کارهای خوب و بد انسان، در مرحله اول به خود او بازگشت می کند. اگر کسی حتی به دیگران بدی کند، اولین کسی که متضرر می شود، خود اوست و در حقیقت او به خود زیان رسانده است. به عبارت دیگر، خداوند در دنیا و آخرت با ما آن گونه عمل می کند که ما با دیگران برخورد کرده ایم. پذیرش این نکته مهم تربیتی می تواند آثار بسیار با عظمتی در رفتار و اعمال ما داشته باشد. در این زمینه آیات و روایات زیادی وجود دارد که ما در ذیل به برخی از آیات شریفه قرآن اشاره خواهیم نمود.
1. نتیجه خوبیها و بدیها متوجه خود انسان است: مَنْ عَمِلَ صَالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا جاثیه/15؛ هر کس کار شایسته ای به جا آورد، برای خود به جا آورده است و کسی که کار بد کند، به زیان خود اوست.
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
2. اگر می خواهید خداوند شما را ببخشد، شما نیز دیگران را ببخشید: وَلْیعْفُوا وَلْیصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ نور/22؛ آنها باید عفو کنند و چشم بپوشند ایا دوست نمی دارید خداوند شما را ببخشد؟
منتظران گناه نمیکنند
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی 2. اگر می خواهید خداوند شما را ببخشد، شما نیز دیگران را بب
3. اگر می خواهید به یتیمان شما رحم کنند، به یتیمان دیگران رحم کنید: وَلْیخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیةً ضِعَافاً خَافُوا عَلَیهِمْ فَلْیتَّقُوا اللَّهَ نساء/9؛ کسانی که اگر فرزندان ناتوانی را از خود به یادگار بگذارند و از اینده آنان می ترسند، باید (از ستم به یتیمان مردم) بترسند.
قال رسول الله صلی الله علیه وآله: تحننوا علی ایتام الناس یتحنن ایتامکم؛ به یتیمان مردم محبت کنید تا یتیمان شما مورد محبت واقع شوند.
4. به دیگران جا بدهید تا خداوند به شما جا بدهد: إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا یفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ مجادله/11؛ هنگامی که به شما گفته می شود مجلسی را وسعت بخشید (و به تازه واردها جا بدهید)، وسعت بخشید؛ خداوند (بهشت را) برای شما وسعت می بخشد.
5. به پیمان الهی وفا کنید تا خداوند نیز بر پیمان خویش وفا کند: أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ بقره/40؛ به پیمانی که با من بسته اید وفا کنید تا من نیز به پیمان شما وفا کنم.
6. خدا را یاری کنید اگر می خواهید خداوند شما را یاری کند: إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکُمْ محمد/7؛ اگر (ایین) خدا را یاری کنید، خداوند (نیز) شما را یاری خواهد کرد
7. کسانی که می خواهند دیگران را گمراه کنند، خود را گمراه ساخته اند: وَدَّتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یضِلُّونَکُمْ وَمَا یضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ آل عمران/69؛ جمعی از اهل کتاب (از یهود) دوست داشتند (و آرزو می کردند) شما را گمراه کنند. آنها گمراه نمی کنند، مگر خودشان را.
8. منافقان فقط خود را فریب می دهند: یخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ بقره/9؛ (منافقان می خواهند) خدا و مؤمنان را فریب دهند؛ در حالی که جز خودشان را فریب نمی دهند.
9. وقتی داخل خانه ای می شوید به خودتان سلام کنید: ... فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیوتاً فَسَلِّمُوا عَلَی أَنْفُسِکُمْ نور/61؛ و هنگامی که داخل خانه ای شدید، بر خویشتن سلام کنید.
در مورد اینکه چرا خداوند فرموده به خود سلام کنید، چند وجه گفته شده و از جمله گفته اند که وقتی انسان به دیگران سلام کند، در حقیقت به خود سلام کرده است.
حضرت علی علیه السلام فرمود: »قل خیراً تذکر بخیر«؛ خوبی بگو (و خوب رفتار کن) تا با خوبی یاد شوی.