و شيخ صدوق از حضرت صادق (ع) روايت كرده كه هر كه يك روز از آخر ماه رجب روزه بگيرد، حق تعالى او را ايمن گرداند از شدت سكرات مرگ و از ترس بعد از مرگ و از عذاب قبر ايمن گرداند و بدان كه از براى روزه گرفتن بيست و چهار روز از رجب ثواب زيادى رسيده ؛ از جمله آنكه ، ملك الموت به صورت جوانى با لباس خوب با قدحى از شراب بهشت ، وقت قبض روح او حاضر مى شود، و آن شراب را به او بدهد تا سكرات مرگ بر او آسان شود.

و از حضرت رسول صلى الله عليه و آله مرويست كه هر كس در شب هفتم رجب چهار ركعت نماز بخواند در هر ركعت حمد را يك مرتبه و توحيد را سه مرتبه و سوره فلق و ناس را و بعد از فراغ ده مرتبه صلوات بفرستد و ده مرتبه تسبيحات اربعه بخواند حق تعالى او را در سايه عرش جاى مى دهد و به او ثواب روزه دار ماه رمضان عطا مى كند و برايش ملائكه استغفار مى كند تا از اين نماز فارغ شود و جان دادن و فشار قبر را بر او آسان گرداند و از دنيا بيرون نرود مگر اينكه جاى خود را در بهشت ببيند و حق تعالى او را از فزع اكبر ايمن گرداند.

و شيخ كفعمى از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده است كس ‍ هر كه هر روزه ده مرتبه اين دعا را بخواند حق تعالى چهار هزار گناه كبيره او را بيامرزد و او را از سكرات مرگ و فشار قبر و هول قيامت نجات دهد و از شر شيطان و لشكرهاى او محفوظش بدارد و دينش ادا شود، و غم و همش ‍ زايل گردد اين دعا اين است : اعددت لكل هول لا اله الا الله ، و لكل هم و غم ما شاء الله ، و لكل نعمة الحمد لله ، و لكل رخاء الشكر لله ، و لكل اعجوبة سبحان الله ، و لكل ذنب استغفر الله ، و لكل مصيبة انا لله و انا اليه راجعون ، و لكل ضيق حسبى الله و لكل قضاء و قدر توكلت على الله ، و لكل عدو اعتصمت بالله ، و لكل طاعة و معصية لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم . و بدان نيز كه از براى اين ذكر شريف ، هفتاد مرتبه فضل عظيم است از جمله آنكه وقت مردن او را مژده و بشارت دهند و آن ذكر اين است : يا اسمع السامعين و يا ابصر الناظرين و يا اسرع الحاسبين و يا احكم الحاكمين .

شيخ كلينى از حضرت صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: از قرائت اذا زلزلت الاءرض زلزالها ملول نشويد زيرا كه هر كه اين سوره را در نوافل خود بخواند حق تعالى زلزله بر او وارد نسازد و او را به زلزله و صاعقه و به آفتى از آفات دنيا نميراند، و در وقت مردن او ملكى كريم از نزد حق تعالى بر او نازل شود و بالاى سر او بنشيند و بگويد: اى ملك الموت ، نسبت به ولى خدا مدارا كن زيرا كه او مرا بسيار ياد مى كرد.

عقبه دوم عديله عند الموت است يعنى عدول كردن از حق به باطل در وقت مردن و آن چنانست كه شيطان نزد محتضر حاضر شود و او را وسوسه كند و به شك اندازد تا او را از ايمان بيرون برد و از اين جهت است كه در دعاها استعاذه از آن شده و جناب فخر المحققين ، رحمة الله فرموده كه هر كس بخواهد از آن سالم بماند استحضار كند ادله ايمان و اصول خمسه را با ادله قطعيه و صفاى خاطر و بسپرد آنرا به حق تعالى كه در وقت حضور موت به او رد فرمايد به اين طريق و بعد از ذكر عقايد حقه بگويد:

اللهم يا ارحم الراحمين انى قد اءودعتك يقينى هذا و ثبات دينى و اءنت خير مستودع و قد اءمرتنا بحفظ الودايع فرده على وقت حضور موتى . پس بر حسب فرمايش آن بزرگوار خواندن دعاى عديله معروف و استحضار معنى آن در خاطر براى سلامت جستن از خطر عديله عندالموت نافع است . و شيخ طوسى رحمة الله از محمد بن سليمان ديلمى روايت كرده است كه به خدمت حضرت صادق صلى الله عليه و آله عرض كردم كه شيعيان تو مى گويند: كه ايمان بر دو قسم است : يكى مستقر و ثابت و ديگر آنكه به امانت سپرده شده است و زايل مى گردد، پس مرا دعائى بياموز كه هر گاه آنرا بخوانم ايمانم كامل گردد و زايل نشود. فرمود كه بعد از هر نماز بگو: رضيت بالله ربا و بمحمد صلى الله عليه و آله نبيا و بالاسلام دينا و بالقرآن كتابا و بالكعبة قبلة و بعلى وليا و اماما و بالحسن و الحسين و على بن الحسين و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمد والحسن بن على و الحجه بن الحسن صلوات الله عليهم اءئمة ، الله انى رضيت بهم اءئمة فارضنى لهم انك على كل شى ء قدير.

و از چيزهائى كه براى اين عقبه سودمند است مواظبت به اوقات نمازهاى واجب است .

و در حديثى است كه در مشرق و مغرب عالم اهل بيتى نيست مگر آنكه ملك الموت در هر شبانه روز در اوقات نماز پنج مرتبه به ايشان نظر مى كند پس هر گاه كسى را كه مى خواهد قبض روح كند از كسانى باشد كه مواظب اوقات نماز است پس ملك الموت به او شهادتين را تلقين كند و شيطان را از او دور سازد.

و روايت شده كه حضرت صادق (ع) براى شخصى نوشت كه اگر بخواهى كارت بخوبى پايان پذيرد و بخوبى جانت گرفته شود پس حق خدا را بزرگ شمار و نعمتهاى او را در راه گناه مصرف مكن و از حلم خدا مغرور مشو و هر كس كه مرا ياد كند و اظهار دوستى ما كند چه راست گويد يا دروغ گرامى بدار زيرا اگر دروغ گويد ضررش به خود او مى رسد.

حقير گويد:كه براى عاقبت بخير شدن و از شقاوت به سعادت رسيدن خواندن دعاى يازدهم صحيفه كامله : يا من ذكره شرف للذاكرين تا آخر، و خواندن دعاى تمجيد كه در كافى و غيره نقل شده سودمند است و حقير در كتاب باقيات الصالحات ساعات آن را نقل كرده ام ، و همينطور خواندن نمازى كه در يكشنبه ذى القعده وارد شده ، و مداومت به اين ذكر شريف خوب است : ربنا لا تزغ قلوبنا بعد اذ هديتنا و هب لنا من لدنك رحمة انك انت الوهاب (8) و تسبيح حضرت زهراء را ادامه دهد و انگشتر عقيق در دست كند به ويژه اگر بر آن نقش محمد نبى الله و على ولى الله باشد و خواندن سوره قد افلح المؤ منون در هر جمعه ، و خواندن هفت مرتبه بعد از نماز صبح و نماز مغرب : بسم الله الرحمن الرحيم لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم ، و آنكه در شب بيست و دوم رجب هشت ركعت نماز گزارد و در هر ركعت حمد يك مرتبه و قل يا ايها الكافرون هفت مرتبه بخواند و بعد از فراغ ده مرتبه صلوات بفرستد و ده مرتبه استغفار كند.

و سيد بن طاووس از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده كه هر كه در شب ششم شعبان چهار ركعت نماز گزارد و در هر ركعت حمد يك مرتبه و پنجاه مرتبه توحيد بخواند روح او را با سعادت بگيرد و قبرش را وسيع گرداند و از قبر خود بيرون شود در حاليكه صورتش مثل ماه باشد. و مى گويد اشهد اءن لا اله الا الله و اءشهد اءن محمدا عبده و رسوله . مؤ لف گويد: كه اين نماز بعينه نماز حضرت اءميرالمؤ منين (ع) است كه فضيلت بسيار دارد و من در اين مقام شايسته و مناسب ديدم دو حكايت ذكر كنم :

(حكايت اول :)) نقل است كه فضيل بن عياض كه يكى از رجال طريقت است شاگردى داشت كه اءعلم شاگردان او محسوب مى شده ، وقتى ناخوش شد، هنگام احتضار، فضيل به بالين او آمد و نزدش نشست و شروع به خواندن يس كرد، آن شاگرد محتضر گفت : اى استاد اين سوره را مخوان پس فضيل ساكت شد و به او گفت : بگو لا اله الا الله گفت : نمى گويم چون از آن بيزارم پس با اين حال مرد. فضيل از مشاهده اين حال بسى درهم شد، و به منزل خود رفت و بيرون نيامد؛ پس در خواب ديد كه او را به سوى جهنم مى كشند. فضيل از او پرسيد كه تو اءعلم شاگردان من بودى چه شد كه خداوند معرفت را از تو گرفت و به عاقبت بد مردى ؟ گفت : براى سه چيز كه در من بود اول نمامى و سخن چينى دوم حسد سوم آنكه من بيمارى داشتم كه به طبيبى مراجعه كرده بودم ، او به من گفته بود كه در هر سال يك قدح شراب بخور كه اگر نخورى اين بيمارى در تو باقى خواهد ماند. پس من به دستور آن طبيب شراب مى خوردم . به خاطر اين سه چيز پايان كار من بد شد و به آن حال مردم .