🖋 بسم الله الرحمن الرحیم ♥️ ✒️ اللهم صلی علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم 🌹 کتاب صحیفه سجادیه یکی از کتب ارزشمند شیعه پس از قرآن کریم و نهج‌البلاغه و حاوی ۵۴ دعا و مناجات امام سجاد علیه‌السلام در طول امامت آن حضرت است. عصر امامت امام سجاد(ع)، عصر اختناق و خفقان و یکی از ادوار بسیار سخت و طاقت‌فرسا برای شیعه بوده است. عصری که حاکمان اموی امام سجاد(ع) را مجبور به در پیش گرفتن سیاست تقیه کردند.[1] در این حضرت زین‌العابدین(ع) در قالب دعا که در حقیقت پیوندی معنوی میان انسان و پروردگار است، رسالت خویش را انجام داد. دعاهای امام سجاد(ع) در «صحیفه سجادیه» که شامل 54 دعا از ایشان است گردآوری شده و به عنوان اثری ارزشمند، نسل به نسل منتقل شده است. این کتاب ارزشمند از همان قرون اولیه توجه مسلمانان را به خود جلب کرده است به گونه‌ای که علاوه بر شروح و ترجمه‌های متعددی که بر آن نوشته شده، عظمت آن در کلام بزرگان به تصویر کشیده شده است. بسیاری از بزرگان در وصف این کتاب ارزشمند عباراتی زیبا و قابل تامل و پر محتوا بیان کرده‌اند که توجه به آن‌ها می‌تواند بسیار سودمند باشد. این سخنان تکان دهنده بدون شک موجب توجه بیشتر به این کتاب شریف خواهد شد و شاید کمی از محجوریت آن بکاهد. این کتاب ارزشمند و پرمحتوا نزد بزرگان و علمای دین همواره از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است و بر خواندن دعای آن تأکید داشتند .[1] محمد جعفری، سید حسین، تشیع در مسیر تاریخ، ترجمه سید محمد تقی آیت اللهی، ص 391.

✨♻️ اعتبار صحیفه سجادیه ♻️✨ صحیفه سجادیه به عنوان یک مجموعه ادعیه، پس از قرآن و نهج البلاغه در رتبه سوم قرار دارد و از اعتبار خاصی برخوردار است به گونه ای که از همان قرون اولیه مورد توجه قرار گرفته است. اعتبار این کتاب شریف و عظمت آن سبب شده که بزرگان، این کتاب را به عنوان «اخت القران»(خواهر قرآن )، «زبور آل محمد؟(ص)» و «انجیل اهل بیت)علیهم السلام)» نام گذاری کنند. 1 استاد شهید مطهری : «صحیفه سجادیه دعاهای بسیار معتبری است هم از نظر سند و هم از نظر مضمون از زین العابدین علی بن الحسین(ع) که علمای شیعه از صدر اسلام به این کتاب توجه کرده اند، و بعد از قرآن تنها مجموعه ای است که از اواخر قرن اول و اوایل قرن دوم هجری به صورت یک کتاب در دست بوده است... بنابراین بعد از قرآن، قدیم ترین کتاب شیعی که از اول به صورت کتاب به وجود آمده و الآن در دست ماست، صحیفه سجادیه است که جناب زید بن علی بن الحسین در جنگ با امویان، همین کتاب همراهش بود و آن را به کسی سپرد،. ..» شهید مطهری(ره) در جای دیگری می نویسد: «این اثر جاوید که به نام «زبور آل محمد» معروف شده است، از نیمه دوم قرن اول به صورت مکتوب دست به دست نقل و روایت شده است. که معتبرترین و مقدس ترین منابع ما بعد از قرآن در حدیث، کتب اربعه، در خطبه ها نهج البلاغه و در ادعیه صحیفه سجادیه است.[2] 📚[1]. آقا بزرگ تهرانی، همان، ج 15، ص 18 و جزایری، سید نعمت الله، قصص الانبیاء (قصص قرآن) ترجمه فاطمه مشایخ، ص 766. [2]. مطهری، مرتضی، فلسفه اخلاق، ص 36.

✨♻️ صحیفه کلامی برتر از کلام بشر ♻️✨ فصاحت و بلاغت این کتاب همواره مورد توجه فصحا و بلغای عرب بوده است به گونه ای که علاوه بر شیعیان، اهل سنت نیز بعضاً برخی از ادعیه آن را در کتاب های خویش آورده اند.[1] صاحب تفسیر طنطاوی در باره صحیفه می نویسد: «من هر چه در این کتاب مطالعه می کنم می بینم این کتاب بالاتر از کلام مخلوق و پایین تر از کلام خالق است؛ راستی چه کتاب کریمی است.»[2] شهید مطهری(ره) صحیفه سجادیه را از معجزات اسلام دانسته و معتقد است: «این اسلام بود که در دامن خویش شاگردانی تربیت کرد که این گونه معجزه آسا سخن گفته اند». ایشان می نویسد: «اگر ما هیچ دلیل دیگری غیر از دعاهایی که از علی بن ابی طالب(ع) و زین العابدین(ع). ..نداشتیم و اسلام در چهارده قرن چیز دیگری نداشت، همین که توسط دو تن از شاگردهای اسلام از آن دنیای بدویت و جهالت دو اثر این چنینی ظاهر شده کافی است. آن قدر این ها اوج و رفعت دارد که اصلًا اعجاز [است]، جز این چیزی نیست.»[3] سید بن طاووس این کتاب را در زمره آثار مهم دعایی بر شمرده که افراد عادی از آوردن چنین عباراتی عاجزند.[4] ابن شهر آشوب با اشاره به حکایتی از مردی بصری، به عظمت این کتاب از جهت بلاغی اشاره کرده و می نویسد: «نزد مردی بلیغ از اهالی بصره از صحیفه سجادیه سخن به عمل آمد او گفت: «خذوا عنی حتی املی علیکم» از من بگیرید تا بر شما املا کنم. کنایه از این که من هم همانند زین العابدین(ع) از این گونه عبارات می توانم بیان کنم. سپس قلم به دست گرفت و سر به زیر انداخت اما سر بلند نکرد و از دنیا رفت».[5] 📚[1]. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج6، ص 177-178 و ج 11، ص 192. [2]. صحیفه سجادیه، چاپ شیخ حمد آفرندی به نقل از مقدمه آیت الله مرعشی نجفی و متن نامه های طنطاوی که از 318 ـ 322 درج گردیده است. [3]. مطهری، مرتضی، آزادی معنوی، ص 61. [4]. سید بن طاووس، فتح الابواب، ص 76. [5]. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ج3، ص 279.

✨♻️ صحیفه، گنجینه معرفت و معنویت ♻️✨ علما و بزرگان، صحیفه سجادیه را به عنوان گنجینه ای از علوم و معارف اسلامی و از ذخائر با ارزش بشری شمرده اند, و معتقدند عالی ترین اندیشه معنوی در این دعاهاست. یکی از جنبه هایی که سبب شده این کتاب ارزشمند را زبور آل محمد (ص)، خواهر قرآن و انجیل اهل بیت(ع) بنامند، محتوای عالی و مفاهیم ارزشمند آن بوده است. سید نعمت الله جزایری در این رابطه می نویسد: «مفاهیم صحیفه سجادیه آن قدر با ارزش و والاست که آن را «اخت القرآن» نامیده اند هم چنان که نهج البلاغه را «اخ القران» خوانده اند.»[14] وی به تبلور روح ایمان در این کتاب شریف اشاره دارد و معتقد است این گنجینه ارزشمند به سیراب کردن تشنگان دریای حقیقت پرداخته است.[1] امام خمینی(ره) در زمان هدیه کتاب صحیفه سجادیه به نوه خویش، سید علی، در نامه ای خطاب به ایشان، به معارف الهی این کتاب و نعمت هایی که در این سفره معنوی در اختیار انسان ها قرار گرفته، اشاره دارد. ایشان می نویسد: «صحیفه کامله سجادیه، نمونه کامل قرآن صاعد[2] است و از بزرگ ترین مناجات های عرفانی در خلوت گاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است؛ آن کتابی است الهی که از سرچشمه نور خداوند نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیای بزرگ و اوصیای عظیم الشأن را به اصحاب خلوت گاه الهی می آموزد. کتاب شریفی است که سبک بیان معارف الهیه اصحاب معرفت را چون سبک قرآن کریم بدون تکلف الفاظ، در شیوه دعا و مناجات برای تشنگان معارف الهیه بیان می کند. این کتاب مقدس چون قرآن کریم سفره الهی است که در آن، همه گونه نعمت موجود است و هرکس به مقدار اشتهای معنوی خود از آن استفاده می کند...»[3] علامه حسن زاده آملی آرزو کرده است که این کتاب شریف به عنوان متن درسی در حوزه های علمیه تدریس شود تا معارف اصیل اسلامی از این طریق احیا شود. ایشان می نویسد: «... در نظر این کمترین، انجیل اهل بیت و زبور آل محمد (صحیفه کامله سجادیه) در اعداد کتب درسی درآیند که نقش خوبی در احیای معارف اصیل اسلامی است؛ البته فهم و تعلیم و تعلّم آن ها بدون معرفت به علوم ادبی و معارف نقلی و عقلی و عرفانی صورت پذیر نیست.»[4] شاید آیت الله خامنه ای به همین جهت اشاره دارند که شایسته است کسانی روی کتاب صحیفه سجادیه کار کنند.[5] صاحب تفسیر طنطاوی پس از دریافت کتاب صحیفه سجادیه از طرف آیت الله مرعشی نجفی به نکاتی تامل برانگیز در مورد این کتاب اشاره کرده است. ایشان می نویسد: «...صحیفه سجادیه را کتابی یگانه یافتم که مشتمل بر علوم و معارف و حکمت هایی است که در غیر آن یافت نمی شود.حقا که این از بدبختی ما (اهل سنت) است که تا کنون به این اثر گران بهای جاوید از میراث های نبوت و اهل بیت دست نیافته ایم.»[6] 📚[1]. جزایری، پیشین، ص 770. [2]. حضرت امام این تعبیر را در مواردی برای ادعیه ای که از ائمه(ع) وارد شده است، ذکر فرموده اند؛ ر.ک: امام خمینی، صحیفه نور، ج 21، ص 396. .[3] امام خمینی، پیشین، ج21، ص 209-210. [4]. حسن زاده آملی، حسن، رساله نور علی نور، ص 11. [5]. ماهنامه پاسدار اسلام، شماره 10، مهرماه 1361، صفحه 13. [6]. صحیفه سجادیه، چاپ شیخ حمد آفرندی به نقل از مقدمه آیت الله مرعشی نجفی و متن نامه های طنطاوی که از 318 ـ 322 درج گردیده است.

✨♻️ صحیفه سجادیه شامل ادعیه کامله ♻️✨ برخی از بزرگان به تمایز و تفاوت دعاهای صحیفه سجادیه نسبت به سایر دعاهایی که از ائمه علیهم السلام به دست ما رسیده (دعاهای ماثور) اشاره کرده اند. سید نعمت الله جزایری اشاره می کند: که اگر چه هر دعا و راز و نیازی فی نفسه مطلوب است اما مسلماً دعاهای ماثور که از طریق ائمه علیهم السلام به ما رسیده، سایه وحی و پرتو درخشان و تفسیر و تاویل وحی الهی می باشند و گنجینه های معارف ربانی و دژهای مستحکم حکمت هستند و در راس این ادعیه دعاهای صحیفه سجادیه قرار دارد.[1] سید جعفر شهیدی معتقد است این ادعیه در مقابل دعاهای ائمه دیگر، کامل ترند. ایشان در وجه تسمیه این صحیفه به «صحیفه کامله سجادیه» پس از ذکر احتمالاتی چند می نویسد: «آن چه به طور حدس در این باره می توانیم بگوییم این است که این مجموعه از آن جهت «کامله» گفته شده که دستوری کامل برای درخواست حاجات بنده از خدای تعالی است. .. این ادعیه در مقابل دعاهای ائمه دیگر، به کامله ملقب شده است.»[2] فاضل اصفهانی در مقدمه خود بر صحیفه سجادیه می نویسد: «به راستی که دعاهای مولایمان زین العابدین(ع) با وجود کثرتش از دعاهای دیگر معصومین علیهم السلام به خاطر انواع تضرعاتش و اظهار تذلّل و بیچارگی در پیشگاه خدای تعالی که در دیگر دعاها نظیر ندارد، متمایز و متفاوت است. .. و اضافه می کند که خدای تعالی هر یک از ائمه علیهم السلام را به مزیت و خصوصیتی اختصاص داده که در دیگری نیست به طور مثال شجاعت را به امیر المؤمنین(ع). .. داده و رقّت قلب و سوز و گداز را در دعاهای زین العابدین(ع) به ویژه در صحیفه کامله قرار داده است».[3] 📚[1]. جزایری، پیشین، ص 770. [2]. شهیدی، پیشین، ص 191. [3]. قرشی، باقر شریف، تحلیلی از زندگانی امام سجاد؟ع؟، ترجمه محمد رضا عطایی، ص 232..

✨♻️ #صحیفه، #مدرسه_اخلاق_و_تربیت ♻️✨ بزرگان ما همواره به نقش تربیتی و درس آموزی این کتاب شریف اشاره کرده اند و در حقیقت این کتاب را مشعل هدایتی دانسته اند که بشریت همواره به آن احتیاج دارد. آیت الله سید محمد باقر صدر در مقدمه کتاب صحیفه سجادیه می نویسد: «صحیفه سجادیه را باید به عنوان بزرگ ترین عمل اجتماعی متناسب با ضروریات مرحله ای که مسئولیت رهبری آن به عهده امام بود، معرفی کرد علاوه بر این یگانه میراث فرهنگ الهی، یک منبع بزرگ مکتبی و یک مشعل هدایت ربانی و یک مدرسه اخلاق و تربیت اسلامی است که با گذشت روزگاران پایدار می ماند و انسانیت پیوسته به این میراث محمدی و علوی نیازمند است و هر چه گمراهی های شیطان و فریبندگی دنیا فزون تر گردد، نیاز به آن بیشتر می شود.»[1] آیت الله جعفر سبحانی، صحیفه سجادیه را مکتب عالی تربیت، درس زندگی و بسیار آموزنده معرفی کرده و درباره امام سجاد(ع) و اثر می نویسد: «...به تقاضای شرایط حاکم بر جامعه آن روز، از طریق دعا و نیایش توانسته است، جوهر عرفان و توحید را در قالب دعا ریخته و وظایف مسلمانان را در شدیدترین شرایط روشن سازد. آن شیفته دعا و نیایش، از طریق دعا به ما می آموزد که چگونه با خدا راز و نیاز کنیم و چگونه او را تنزیه بنماییم و چگونه درهای توبه را به روی خود بگشاییم و با جامعه به چه نحوی رفتار نماییم و راه نیکی به پدر و مادر و فرزندان و دوستان و همسایگان چیست؟ و سلوک انسان وارسته چگونه باید باشد؟ این کتاب به راستی یک مدرسه الهی است که همه نوع آموزش های اخلاقی، اجتماعی و سیاسی در آن هست و به یک معنا مکتب نمونه تربیت است که سید ساجدان با الهام از نیاکان و الهام الهی آن را پی ریزی کرده است.»[2] 📚[1]. صحیفه سجادیه، مقدمه ص 13 به قلم آیت الله سید محمد باقر صدر. [1]. خاکسار، منصور، فرهنگ صحیفه سجادیه، ص.

#صحیفه_سجادیه در کلام بزرگان 👇👇👇

حضرت امام خمینی(ره) نیز از کتاب صحیفه سجادیه به عنوان قرآن صاعد یاد کردند و فرمودند: ⚜️ «صحیفه کامله سجادیه، نمونه کامل قرآن صاعد است و از بزرگترین مناجات عرفانى در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است؛ ⚜️ آن کتابى است الهى که از سرچشمه نور اللَّه نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیاى بزرگ و اوصیاى عظیم الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهى مى‏آموزد.» (صحیفه امام، ج۲۱،ص۲۰۹)

رهبر معظم انقلاب مدظله‌العالی نیز در دیدار جمعی از کارکنان در تاریخ ۲۳ تیرماه سال ۱۳۷۲ فرمودند: ✨ «همچنین من به شما جوانان توصیه مى‌کنم که بروید صحیفه‌ سجادیه را بخوانید و در آن تدبر کنید. ♻️ خواندن بى‌توجه و بى‌تدبر کافى نیست. با تدبر خواهید دید که هریک از دعاهاى این صحیفه‌ سجادیه و همین دعاى مکارم‌الاخلاق، یک کتاب درس زندگى و درس اخلاق است».

علاوه بر بزرگان دین، برخی دانشمندان نیز درباره کتاب صحیفه سجادیه مطالبی گفته‌اند؛ از جمله پروفسور آنه ماری شیمل که عرفان‌پژوه، اسلام‌پژوه و شرق‌شناس آلمانی است و آثار متعددی در زمینه الهیات، عرفان و فرهنگ اسلامی به زبان‌های مختلف تألیف کرده، می‌گوید: «من خودم همواره دعاها، احادیث و اخبار اسلامی را از اصل عربی آن می‌خوانم؛ بخش کوچکی از کتاب مبارک صحیفه سجادیه را به آلمانی ترجمه و منتشر کرده‌ام». این نویسنده به تأثیر شگرف ترجمه این کتاب بر یک خانم کاتولیک متعصب اشاره کرده و می‌نویسد: «این خانم کاتولیک وقتی فهمید من دعاهای اسلامی را ترجمه می‌کنم، دلگیر شد که مگر در مسیحیت و در مکتب مقدسه خودمان کمبودی داریم که تو به ادعیه اسلامی روی آوردی؟! وقتی کتابم چاپ شد، یک نسخه برای او فرستادم. یک ماه بعد تلفن زد و گفت: صمیمانه از هدیه این کتاب متشکرم، زیرا هر روز به جای دعا آن را می‌خوانم» (ماهنامه پیام زن، فروردین ۱۳۸۱، ص۳۲، مقاله بانوی شرق شناس ترجمه محبوبه پلنگی).

#دعای_1_صحیفه_سجادیه_ 👇👇👇👇

#متن_دعای_اول_صحیفه_سجادیه وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِیدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ: (۱) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ کانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ یکونُ بَعْدَهُ (۲) الَّذِی قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ. (۳) ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَی مَشِیتِهِ اخْتِرَاعاً. (۴) ثُمَّ سَلَک بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لَا یمْلِکونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیهِ، وَ لَا یسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَی مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ. (۵) وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا ینْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ. (۶) ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِی الْحَیاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَداً مَحْدُوداً، یتَخَطَّی إِلَیهِ بِأَیامِ عُمُرِهِ، وَ یرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّی إِذَا بَلَغَ أَقْصَی أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَی مَا نَدَبَهُ إِلَیهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ، «لِیجْزِی الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یجْزِی الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی». (۷) عَدْلًا مِنْهُ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، وَ تَظاهَرَتْ آلَاؤُهُ، «لا یسْئَلُ عَمَّا یفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ». (۸) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَی مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَیهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِی مِنَنِهِ فَلَمْ یحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِی رِزْقِهِ فَلَمْ یشْکرُوهُ. (۹) وَ لَوْ کانُوا کذَلِک لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِیةِ إِلَی حَدِّ الْبَهِیمِیةِ فَکانُوا کمَا وَصَفَ فِی مُحْکمِ کتَابِهِ: «إِنْ هُمْ إِلَّا کالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا». (۱۰) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُکرِهِ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِیتِهِ، وَ دَلَّنَا عَلَیهِ مِنَ الْإِخْلَاصِ لَهُ فِی تَوْحِیدِهِ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّک فِی أَمْرِهِ. (۱۱) حَمْداً نُعَمَّرُ بِهِ فِیمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَی رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ. (۱۲) حَمْداً یضِی‏ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ یسَهِّلُ عَلَینَا بِهِ سَبِیلَ الْمَبْعَثِ، وَ یشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، «یوْمَ تُجْزی‏ کلُّ نَفْسٍ بِما کسَبَتْ وَ هُمْ لا یظْلَمُونَ»، «یوْمَ لا یغْنِی مَوْلًی عَنْ مَوْلًی شَیئاً وَ لا هُمْ ینْصَرُونَ». (۱۳) حَمْداً یرْتَفِعُ مِنَّا إِلَی أَعْلَی عِلِّیینَ فِی کتَابٍ مَرْقُومٍ یشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ. (۱۴) حَمْداً تَقَرُّ بِهِ عُیونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْیضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ. (۱۵) حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِیمِ نَارِ اللَّهِ إِلَی کرِیمِ جِوَارِ اللَّهِ. (۱۶) حَمْداً نُزَاحِمُ بِهِ مَلَائِکتَهُ الْمُقَرَّبِینَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِیاءَهُ الْمُرْسَلِینَ فِی دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِی لَا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ کرَامَتِهِ الَّتِی لَا تَحُولُ. (۱۷) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَی عَلَینَا طَیبَاتِ الرِّزْقِ (۱۸) وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِیلَةَ بِالْمَلَکةِ عَلَی جَمِیعِ الْخَلْقِ، فَکلُّ خَلِیقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَی طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ. (۱۹) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَیهِ، فَکیفَ نُطِیقُ حَمْدَه‌ام مَتَی نُؤَدِّی شُکرَهُ! لَا، مَتَی. (۲۰) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی رَکبَ فِینَا آلَاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَیاةِ، وَ أَثْبَتَ فِینَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ، وَ غَذَّانَا بِطَیبَاتِ الرِّزْقِ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ. (۲۱) ثُمَّ أَمَرَنَا لِیخْتَبِرَ طَاعَتَنَا، وَ نَهَانَا لِیبْتَلِی شُکرَنَا، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِیقِ أَمْرِهِ، وَ رَکبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ، فَلَمْ یبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ، وَ لَمْ یعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَکرُّماً، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْماً.

#ترجمه_دعای_اول وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ #دعای_آنحضرت است که به #سپاس و #ثنای خدای عزّوجلّ شروع می‌کرد آن هنگام که در عرصه‌گاه دعا قرار می‌گرفت، پس می‌گفت: (1) همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست؛ آن وجود مبارکی که اوّل است، بی‌آنکه اوّلی پیش از او بوده باشد؛ و آخر است، بی‌آنکه آخری پس از او باشد. (2) دیدۀ بینندگان از دیدنش کوتاه و گمان وصف‌کنندگان از ستودنش، ناتوان است. (3) موجودات را به قدرتش آفرید، آفریدنی بی مانند؛ و آفریده‌ها را به اراده‌اش ساخت، ساختنی بی مثال. (4) آن‌گاه، همۀ آن‌ها را در مسیر خواستۀ خود راهی کرد و در راه محبتش برانگیخت. قدرت پس رفتن، به سوی مرزهایی که آنان را از آن‌ها پیش انداخت، ندارند؛ و توان پیش رفتن به سوی حدودی که آنان را از آن‌ها پس انداخت، ندارند. (5) از رزق و روزی‌اش، برای هر یک از جانداران، خوراکی معلوم و قسمت شده قرار داد. سهم کسی را که فراوان داده، احدی نمی‌تواند بکاهد؛ و نصیب کسی از آنان را که کاسته، هیچ‌کس نمی‌تواند بیافزاید. (6) آن‌گاه در زندگی برای او زمانی معین، مقدّر فرمود؛ و پایانی محدود قرار داد؛ که با ایام عمرش به سوی آن پایان، قدم برمی‌دارد و با سال‌های زندگی‌اش به آن نزدیک می‌شود تا هنگامی‌که به پایان زندگی‌اش برسد و پیمانۀ حساب عمرش را تمام و کامل دریافت کند؛ او را به سوی آنچه از پاداش بسیار، یا عذاب دردناک، فراخوانده بود، ببرد؛ «تا به خاطر عدالتش، بدکاران را به علّت کردار ناپسندشان و نیکوکاران را به سبب کار نیکشان، پاداش بخشد». (7) این [جزا دادن] از عدالت اوست؛ پاک و مبارک است نام‌های حضرتش و پی‌درپی است نعمت‌هایش. «از آنچه انجام می‌دهد، بازخواست نشود، ولی همگان در پیشگاهش بازخواست شوند». (8) همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که اگر بندگانش را از شناختِ سپاس‌گزاری‌اش بر آنچه که از عطایای پیاپی‌اش که محض امتحان کردنشان به آنان عنایت فرمود و نعمت‌های پیوسته‌ای که بر آنان کامل کرد، به چاه محرومیّت می‌انداخت؛ در عطایا و نعمت‌هایش، دخل و تصرّف می‌کردند و او را سپاس نمی‌گزاردند؛ و روزیش را به فراوانی هزینه می‌کردند و به شکر عنایاتش برنمی‌خاستند. (9) اگر چنین بودند [که شکرگزاری نمی‌کردند]، از حدود انسانیّت بیرون می‌رفتند و به مرز حیوانیّت می‌رسیدند. در نتیجه به این صورت بودند که در کتاب محکمش وصف کرده: «آنان جز مانند چهارپایان نیستند؛ بلکه آنان گمراه‌ترند!». (10) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که وجودش را به ما شناساند و شکرش را به ما الهام کرد و درهای دانش را به پروردگاری‌اش به روی ما گشود و ما را بر اخلاص ورزی در یکتایی‌اش راهنمایی کرد و از انحراف در دین و تردید در دستورش، دور داشت. (11) خدا را ستایش می‌‌کنم، ستایشی که با آن، در گروه ستایش‌گران از بندگانش زندگی کنم و با آن ستایش بر هر که به خشنودی و گناه بخشی‌اش پیشی جسته، سبقت گیرم. (12) ستایشی که به سبب آن، تاریکی‌های برزخ را بر ما روشن کند؛ و به وسیلۀ آن، راه رستاخیز را بر ما آسان فرماید؛ و به کمک آن، رتبه‌های ما را نزد گواهان روز قیامت بلند گرداند. «روزی که هر وجودی، به خاطر آنچه مرتکب شده، پاداش داده شود و مورد ستم قرار نگیرد»؛ «روزی که هیچ دوستی، چیزی از عذاب را از دوستش برطرف نکند و این گنه‌کاران حرفه‌ای از جانب کسی یاری نشوند». (13) سپاسی که از سوی ما، «در پرونده‌ای که کردار نیکان در آن رقم خورده و مقرّبان درگاهش گواهان آنند»، به سوی اعلا علیّین بالا رود. (14) ستایشی که چون دیده‌ها در قیامت خیره شود، سبب روشنی دیده ما شود؛ و هنگامی‌که چهره‌ها سیاه گردد، به نورانیّت آن صورت‌های ما به سپیدی رسد. (15) ستایشی که ما را از آتش دردناک خدا آزاد و در جوار کریمانه‌اش جای دهد. (16) ستایشی که به وسیلۀ آن، همدوش فرشتگان شویم؛ و در پیشگاه رحمتش، جای را بر آنان تنگ کنیم؛ و به سبب آن، در سرای جاودانی که از بین نمی‌رود و محل کرامتش که دگرگونی نمی‌پذیرد، با پیامبران مرسل او همراه شویم. (17) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که زیبایی‌های آفرینش را برای ما برگزید و روزی‌های پاکیزه را به سوی ما روان ساخت.

(۲۲) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی دَلَّنَا عَلَی التَّوْبَةِ الَّتِی لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَینَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَینَا (۲۳) فَمَا هَکذَا کانَتْ سُنَّتُهُ فِی التَّوْبَةِ لِمَنْ کانَ قَبْلَنَا، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ، وَ لَمْ یکلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً، وَ لَمْ یجَشِّمْنَا إِلَّا یسْراً، وَ لَمْ یدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لَا عُذْراً. (۲۴) فَالْهَالِک مِنَّا مَنْ هَلَک عَلَیهِ، وَ السَّعِیدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَیهِ (۲۵) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِکلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَی مَلَائِکتِهِ إِلَیهِ وَ أَکرَمُ خَلِیقَتِهِ عَلَیهِ وَ أَرْضَی حَامِدِیهِ لَدَیهِ (۲۶) حَمْداً یفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ کفَضْلِ رَبِّنَا عَلَی جَمِیعِ خَلْقِهِ. (۲۷) ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَکانَ کلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَینَا وَ عَلَی جَمِیعِ عِبَادِهِ الْمَاضِینَ وَ الْبَاقِینَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِیعِ الْأَشْیاءِ، وَ مَکانَ کلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً أَبَداً سَرْمَداً إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ. (۲۸) حَمْداً لَا مُنْتَهَی لِحَدِّهِ، وَ لَا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لَا مَبْلَغَ لِغَایتِهِ، وَ لَا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ (۲۹) حَمْداً یکونُ وُصْلَةً إِلَی طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَی رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِیعَةً إِلَی مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِیقاً إِلَی جَنَّتِهِ، وَ خَفِیراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِیراً عَلَی طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِیتِهِ، وَ عَوْناً عَلَی تَأْدِیةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ. (۳۰) حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِی السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِیائِهِ، وَ نَصِیرُ بِهِ فِی نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُیوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِی حَمِید

(18) و ما را با تسلّط بر همۀ موجودات برتری داد. در نتیجه، همۀ موجوداتش بر اساس قدرت حضرتش، فرمان‌بردار ما هستند؛ و در سایۀ عزّتش، در گردونۀ اطاعت از ما قرار دارند. مشاهده شرح های این فراز > ﴿19﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَيْهِ ، فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ لَا ، مَتَى. (19) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که درِ احتیاج و نیاز ما را از غیر خود بست؛ پس چگونه قدرتِ سپاس‌گزاری او را داریم؟ یا چه زمانی می‌توانیم به ادای شکرش اقدام کنیم؟ هیچ گاه! (20) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که در پیکر ما ابزار گشودن اندام را سوار کرد و آلات بستن آن‌ها را قرار داد و ما را با روان‌های زنده، از زندگی بهره‌مند ساخت و اعضای انجام دادن کار را در وجود ما استوار کرد و با روزی‌های پاکیزه خوراک داد و با احسانش ما را بی‌نیاز کرد و با عطایش به ما سرمایه بخشید. (21) آنگاه دستوراتش را متوجّه ما فرمود تا فرمان بردن ما را بسنجد؛ و از محرّمات بر حذرمان داشت تا شکر‌کردنمان را بیازماید؛ پس از این همه عنایت، از مسیر دستورش روی‌گرداندیم؛ و بر مرکب سخت و سنگین محرّماتش سوار شدیم. با این همه به کیفرش نسبت به ما شتاب نورزید؛ و بر انتقام گرفتن از ما عجله نکرد؛ بلکه به رحمت و کرمش، از سر خشنودی و رضایت، با ما معامله کرد؛ و به مهربانی و بردباری‌اش، بازگشت ما را از مسیر گناه انتظار کشید. (22) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که ما را به بازگشت و توبه از گناه، راهنمایی کرد؛ توبه‌ای که آن را جز از طریق احسانش به دست نیاوردیم؛ و اگر از فضل و احسان بی‌شمارش، غیر این عنایت را که عبارت از بخشیدن نعمت توبه و بازگشت است، به حساب نیاوریم، محقّقاً آزمایشش دربارۀ ما نیکو و احسانش در حقّ ما بزرگ و بخشش او بر ما عظیم است. (23) روش وجود مقدّسش در برنامه توبه دربارۀ کسانی که پیش از ما بودند، چنین نبود؛ آنچه را در عرصه‌گاه توبه، در طاقت و توان ما نبوده، از دوش جان ما برداشته؛ و جز به اندازه قدرت و وسعمان به ما تکلیف نفرموده؛ در میان آن همه تکالیف سخت، ما را جز به تکالیف آسان وا نداشته؛ و در این زمینه، برای هیچ یک از ما دلیل و بهانه‌ای باقی نگذاشته است. (24) بنابراین، هلاک شونده از ما، کسی است که در میدان مخالفت با او هلاک گردد؛ و سعادتمند از ما کسی است که به سوی او اشتیاق داشته باشد. (25) و خدا را ستایش، به همۀ آن ستایشی که نزدیک‌ترین فرشتگان به او و بزرگوارترین مخلوقاتش نزد او و پسندیده‌ترین ستایشگران آستان او، حضرتش را ستوده‌اند. (26) ستایشی که از دیگر ستایش‌ها، برتری جوید، مانند برتری پروردگار، به همه مخلوقاتش. (27) سپس او را ستایش، به جای همۀ نعمت‌هایی که او بر ما و به تمام بندگان گذشته‌اش و همۀ آنانی که هستند و می‌آیند، دارد، ستایشی به عدد تمام اشیایی که دانشش بر آن‌ها احاطه دارد و ستایشی به جای هر یک از اشیا به چندین برابر؛ ستایشی ابدی و همیشگی تا روز قیامت. (28) ستایشی که مرزش را پایانی و شمارۀ آن را حسابی و پایانش را نهایتی و مدّتش را سرآمدی، نباشد. (29) ستایشی که رشتۀ اتّصال به طاعت و بخشش و عامل رضایت و خشنودی‌اش و وسیلۀ آمرزشش و راهی به سوی بهشتش و حفاظت کننده از کیفرش و امان از خشمش و مددکاری بر طاعتش و مانع و سدّی از نافرمانی‌اش و کمکی بر ادای حق و عهد و پیمانش، باشد. (30) ستایشی که به وسیلۀ آن، در گروه سعادتمندان از دوستانش، به خوشبختی و سعادت برسیم؛ و به سبب آن با شمشیر دشمنانش در سلک شهیدان قرار گیریم. همانا او یار بندگان و خدای ستوده خصال است.

. 🔴 توصیه امام زمان "سلام الله علیه" به صحیفه سجادیه 🔶 محدث عظیم الشان، مرحوم مجلسی اول می نویسد: 🔹 در اوایل جوانی مایل بودم نماز شب بخوانم اما نماز قضا بر عهده‌ام بود و به همین دلیل احتیاط می‌کردم و نمی‌خواندم. 🍀 خدمت شیخ بهائی "رحمه الله" عرض نمودم، فرمود: نماز قضا بخوان، اما من با خود می گفتم نماز شب خصوصیات خاص خود را دارد و با نمازهای واجب فرق می‌کند. 🌹 یک شب بالای پشت بام خانه ام در خواب و بیداری بودم که امام زمان "سلام الله علیه" را در بازار خربزه فروشان اصفهان در کنار مسجد جامع دیدم. با شوق و شعف نزد او رفتم و سوالاتی کردم: از جمله خواندن نماز شب. فرمود: "بخوان!" 💠 عرض کردم: یابن رسول الله! همیشه دستم به شما نمی‌رسد! کتابی به من بدهید که به آن عمل کنم. 🌹 فرمود: برو از آقا محمدتاج کتاب بگیر! در خواب گویا او را می‌شناختم، رفتم کتاب را از او گرفتم و مشغول خواندن بودم و می‌گریستم که از خواب بیدار شدم. 🔹 از ذهنم گذشت که شاید محمدتاج همان شیخ بهائی است و منظور امام از تاج، این است که شیخ بهایی ریاست شریعت را در آن دوره به عهده دارد. ⭕️ نماز صبح را خواندم و خدمت ایشان رفتم. دیدم شیخ با سید گلپایگانی مشغول مقابله صحیفه سجادیه است. 🔹 ماجرا را برایش نقل کردم. فرمود: ان شاءالله به چیزی که می خواهی می‌رسی. 🔹 بعد ناگهان یاد جایی که امام را در آن ملاقات کرده بودم، افتادم و به کنار مسجد جامع رفتم. در آنجا آقا حسن تاج را دیدم که از آشنایان قدیمم بود. ✅ مرا که دید گفت: "ملامحمدتقی! من از دست طلبه ها به تنگ آمده‌ام. کتاب را از من می‌گیرند و پس نمی‌دهند. بیا برویم خانه یک سری کتب به تو بدهم." مرا به خانه‌اش برد، در اتاقی را باز کرد و گفت: "هر کتابی را که می‌خواهی بردار!" ⭕️ کتابی را برداشتم، ناگهان دیدم همان کتابی است که دیشب در خواب دیده بودم. "صحیفه سجادیه" بود. به گریه افتادم. برخاستم و بیرون آمدم. 🔹 گفت: باز هم بردار! گفتم: همین بس است. 🌷 پس شروع نمودم به تصحیح و مقابله و آموختن صحیفه سجادیه به مردم و چنان شد که از برکت این کتاب، بسیاری از اهل اصفهان مستجاب الدعوه شدند. ♦️ مرحوم مجلسی دوم می‌فرماید: ✅ مجلسی اول چهل سال از عمر خود را صرف ترویج صحیفه کرد و انتشار این کتاب توسط او باعث شد که اکنون خانه‌ای نیست که صحیفه در آن نباشد. 💢 این حکایت بزرگ باعث شد بر صحیفه شرح فارسی بنویسم که عوام و خواص از آن بهره‌مند شوند. 📚 بحارالأنوار،‌ ج 110‌، ص 51

#ظهور_رواج_صحیفه دعاهای یومیه امام سجاد علیه السلام از صحیفه سجادیه دعای روز یکشنبه بنام خدائی که جز بفضل و رحمتش بچیزی امیدوار نیستم و از غیر عدل و دادش از چیزی نمیترسم و جز بقول او وكتاب وحی (او) بچیزی اعتماد ندارم و جز برشتۀ اخلاص و محبت او بچیزی چنگ نمیزنم بتو پناه میبرم ای خدای صاحب عفو و خشنودی از ظلم و تعدی خلق و از تغييرات وحوادث روزگار و غم و اندوه پی در پی و پیش آمدهای سخت و ناگوار و از اینکه عمرم بسر آید و خود را مهیا و آماده سفر آن جهان نکرده باشم و از تو میطلبم که رهبری کنی بهر خیر و صلاح و اصلاح امورم بفرمائی و از تو یاری میطلبم که مرا با هر چه فتح و فیروزی و کامروائی است مقرون سازی و تنها از تو خواهانم که مرالباس عافیت کامل از هر رنج وغم و درد بپوشانی و سلامتی دائم از هر درد والم عطا کنی و بتو پناه میبرم ای خدا از وسوسه های شیاطین و در پناه سلطنت حضرتت از ظلم و وجور سلاطين امان میجویم پس تو نماز و روزه وطاعتم بپذیر و فردا و پس فردای مرا نیکوتر از این ساعت و این روزم قرارده و مرا میان خویش و قبیله وقومم عزیز گردان و از هر شری در خواب و بیداری محفوظم بدار که توئی خدای بهترین نگهبان خلق و مهربانترین اهل عالم خدایا بدرگاه تو آمده و بیزاری میجویم از امروز و همیشه ایام بعد آن از يكايك شرك و كفر و کجروی  بدرگاهت باخلاص دعا میکنم که در معرض اجابت قرار گیرد و عمری بر طاعتت پایداری میکنم با مید ثواب تو، پس درود فرست بر محمد (ص) که بهترین خلق تو که خواننده خلق بسوی معرفت و توحید تست وما را عزيز گردان بعزت ابدی خود که ذلت در پی آن نیست و محفوظ دار بدیده عنایت خود که خواب نخواهد داشت و کارم را بریدن از خلق و توجه کامل بحضرتت بپایان آر و عمرم را بآمرزش و مغفرت خودختم کن که تو ایخدا بخلق بسیار بخشنده و مهربانی #ظهور_رواج_صحیفه با نشر و ارسال برای دیگران در رواج صحیفه تا محقق شدن ظهور حجت کوشا باشیم #صحیفه_مهجوریت_حکومتها #همراه_با_صحیفه

.

وصیت مولایمان سیدالشهدا به دختر بزرگوارشان حضرت سکینه سلام الله علیها شیخ ابراهیم کفعمی رحمةالله‌علیه در مصباح نقل می‌کند: عصر عاشورا وقتی حضرت سکینه علیهاالسلام در گودی قتلگاه، پیکر قطعه‌قطعه‌شده‌ی پدر را شناخت و در آغوش گرفت، از شدّت مصیبت، غش کرد و در آن حال شنید که امام حسین علیه‌السلام می‌فرمایند: "شيعتي مهما شربتم عذب ماءٍ فاذكروني؛ أو سمعتم بغريب أو شهيد فاندبوني؛ ليتكم في يوم عاشورا جميعاً تنظروني؛ كيف أستسقي لطفلي فأبوا أن يرحموني..." ای شیعیانم! هرگاه آب گوارا نوشیدید، تشنگی مرا یاد کنید؛ و هرگاه سخنی از غریب یا شهیدی شنیدید، بر غربت من نوحه و گریه کنید؛ ای کاش در روز عاشورا بودید و مرا می‌دیدید؛ که چگونه برای فرزند کوچکم، آب طلب کردم، اما بر من رحم نکردند... مصباح (کفعمی)، ص۷۴۱ فرسان الهیجاء (محلاتی)، ص۳۷۵ @montzeran

🏴 ۱۲ محرم طبق نقلی سالروز شهادت حضرت زین العابدین، امام سجاد سلام الله علیه به قلب داغدار حضرت بقیة الله الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف تسلیت 🏴 ☑️ عزای طولانی چهل ساله امام سجادعلیه‌السلام...😭 ●از امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده که حضرت امام زین العابدین علیه السلام مدت قریب چهل سال در حالی که روزها روزه و و شبها ایستاده به عبادت بود بر پدرش امام حسین علیه السلام گریه کرد. هنگامی که وقت افطار فرا می رسید غلام ایشان خوراکی و آشامیدنی آن حضرت را حاضر می کرد و در مقابل ایشان می نهاد و می گفت ای مولای من افطار کن حضرت سجاد علیه السلام می‌فرمود: پسر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله گرسنه کشته شد پسر پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله با لب تشنه شهید شد آن بزرگوار همچنان این سخنان را می فرمود و گریه می کرد تا این که غذای آن حضرت به وسیله اشک چشمش تر می شد و آب آشامیدنی آن بزرگوار با اشک چشمش ممزوج می گردید. حضرت سجاد علیه السلام همیشه این حال را داشت تا به خداوند عزوجل ملحق شد (از دنیا رفت). 📜بحارالانوار ، ج۴۵ ، ص۱۴۹ @montzeran

# دوازدهم محرم‌الحرام سال ‌۶۱ هجرى قمرى🏴🏴 🏴انتقال اهل بيت (ع) به زندان عبيدالله 🔴عبيدالله بن زياد دستور داد كه اهل بيت (ع) را به زندان برگردانند و توسط ‏قاصدان خبر قتل امام حسين (ع) را در همه جا منتشر كرد.‏ طبري نقل كرده است كه پس از شهادت امام حسين (ع) و ورود ‏كاروان اسيران به كوفه، عبيدالله دستور داد آنان را زنداني كنند، اهل بيت (ع) در زندان به ‏سر مي‌بردند كه ناگهان سنگي در زندان افتاد و به آن نامه‌اي بسته شده وقتي نامه را ‏گشودند در آن نوشته بود كه پيكي تندرو به سوي شام نزد يزيد رفته است و جريان شما ‏را براي او گزارش كرده‌اند، آن قاصد در فلان روز از كوفه بيرون رفت و در فلان روز به كوفه ‏مي‌رسد پس اگر صداي تكبير شنيدند بدانيد فرمان كشتن شما را آورده است و اگر صداي ‏تكبير نشنيديد امان و سلامتي است انشاءالله.‏ 🔴هنوز دو يا سه روز به بازگشت آن پيك مانده بود كه باز سنگي در ميان زندان افتاد و در آن ‏نامه‌اي بود كه در آن نوشته شده بود اگر وصيتي داريد بكنيد كه در فلان روز در انتظار ‏بازگشت آن پيك خواهيم بود! آن روز فرا رسيد ولي صداي تكبير شنيده نشد و يزيد نوشته ‏بود كه اسيران را به دمشق روانه كنند.‏ 🔴عبيدالله بن زياد به يزيد نامه‌اي نوشت و او را از شهادت حسين (ع) و اهل بيت (ع) با خبر ‏ساخت، چون آن نامه به دست يزيد رسيد و از مضمون آن اطلاع حاصل كرد، در جواب آن ‏نامه به عبيدالله دستور داد كه سر مقدس امام حسين (ع) و سرهاي ساير شهدا را به ‏همراه اسيران و لوازمي كه با خود دارند به شام گسيل دارد. ابن زياد دستور داد تا سر ‏مقدس امام حسين (ع) را در ميان كوچه‌هاي كوفه بگردانند.‏ 📚برگرفته از سایت مرکز تعلیمات اسلامی واشنگتن @montzeran

🟣🟡 ایمان و کفر 🟡🟣 🟫 احترام خدا به ملاقات مومنین امام صادق عليه السّلام فرمود: 🔶 چون دو مؤمن يك ديگر را در آغوش كشند رحمت خدا آنها را فرا گيرد و چون بيكديگر چسبند و از آن جز رضاى خدا نخواهند و غرض دنيوى نداشته باشند، بآنها گفته شود: آمرزيده شديد، عمل را از سر گيريد (كنايه از اينكه نامه گناهان گذشته شما باطل شد) 🔷 و چون با يك ديگر وارد گفتگو شوند، فرشتگان با هم گويند: از آنها دور شويد كه رازى دارند و خدا بر آنها پرده انداخته است. اسحاق گويد: عرضكردم: قربانت گردم، بنا بر اين گفتار آنها نوشته نشود، در صورتى كه خداى عز و جل فرمايد: «كلمه‌اى نگويد جز آنكه رقيب و عتيدى نزد وى حاضر باشند،۱۸ سوره ۵۰» 🔶 امام صادق عليه السّلام آه عميقى كشيد، سپس گريست تا اشكش ريشش را تر كرد و فرمود: همانا خداى تبارك و تعالى براى احترام آن دو مؤمن بفرشتگان دستور داد كه چون بملاقات يك ديگر روند، از آنها دور شوند، و اگر چه فرشتگان الفاظ‍‌ آنها را ننويسند و سخنشان را ندانند، ولى خداى داناى راز و نهان‌تر از راز سخن آنها را بداند و حفظ‍‌ كند. 📚کافی ج۲ ص ۱۸۴ #ایمان #کتاب_ایمان_و_کفر #عجیب #برادر_مومن @montzeran

🏴حزن و اشک بی پایان امام سجاد علیه السلام ◼️هیچ غذایی نزد امام سجاد علیه السلام نمی‌آوردند مگر آنکه می‌گریست. یکی از خادمان به ایشان گفت می‌ترسم از فرط گریه جان شما بخطر بیافتد! 🖤فرمود: حزن و داغ مرا جز خدا کسی نمی‌فهمد. هروقت یاد فرزندان فاطمه(سلام الله علیها) میافتم، بغض و گریه گلویم را می‌گیرد‌. ◼️روزی یکی از خادمانِ حضرت گفت: آیا برای گریه شما پایانی است؟ بیش از حد گریه می‌کنید! ◼️حضرت فرمود: وای بر تو. یعقوب نبی یکی از فرزندان خود (یوسف نبی) را از دست داد در حالی‌که فرزندش در قید حیات بود، اما یعقوب نبی آنقدر گریست تا نابینا شد. من چگونه آرام بگیرم در حالی پیش چشم من پدرم و برادرانم و عمویم و هفده نفر از بنی‌هاشم را کُشتند. 📚 مناقب ابن شهر آشوب، ۳/۳۰۳ @montzeran

#پایداری_در_ولایت_اهل‌بیت_علیهم‌السلام 🏴 امام زين العابدين عليه‌السلام فرمودند: منْ ثَبَتَ عَلَى وَلاَيَتِنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اَللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ. ☑️ كسى كه در غيبت قائم ما بر موالات و دوستی ما پايدار باشد، خداى تعالى اجر هزار شهيد از شهداى بدر و اُحد به وى عطا فرمايد. 📘كمال الدين، ج۱، ص۳۲۳ #بحرمة_الحسین_علیه‌السلام #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @montzeran