دردم امد سوختم، اما نگفتم که بمان من تورا با زور نه، با دل فقط میخواستم

انگار آخرین زخمیِ جنگم یه سرباز تو سکوت غمگینِ سنگر(((((:

ولی من الان باید بندِ نقابم رو پشت سر گره کور میزدم، میوفتادم راسته‌ی بازار، دنبالِ حاج آقا معتمدی تا خبرِ نشستِ پنهونیِ آخر هفته تو مسجدِ محل رو ازش بگیرم. و از زیر چادرم یه دسته عریضه‌ی لول شده بیرون میووردم و میذاشتم زیرِ دَخلش و پِچ و واپچ طور میگفتم: «باباسید گفتن، هشت، باغستان!» بعد از حجره فرش فروشی بیرون زدنی، میخوردم به تو…

چه بگویم که دلم از همه رنجید و هنوز ناگزیرم به همین زندگی تکراری...

دیدم که برنداشت کسی نعشم از زمین خود نعشِ خود به شانه گرفتم گریستم - عفیف‌ باختری

برای زندگی کردن در این گوشه‌ی دنیا ، آدم باید از فولاد باشد تا دوام بیاورد.. - سیمین دانشور

مرا به یاد خواهی آورد، آنگاه که از یاد رفته‌ای.

چیزی که احتمالاً الان بهش نیاز داریم شهامت دوست نداشته شدنه، با این حال نیاز ما به دوست داشته شدن و تایید دیگران، باعث می‌شه به روحمون آسیب بزنیم و تراش برداریم تا یه ورژن بی‌عیب و نقص از خودمون بسازیم و بخاطر همینه که همیشه از خودمون ناراحت و ناراضی هستیم. -Daily dose of sunshine

_

هر رهگذری محرم ِاسرار نگردد صحرایِ نمک‌زارِ چمن‌زار نگردد

هر جا ک رسیدی رفاقت مکن ای‌دوست .. هر بی‌سر و بی‌پا ، یارِ وفادار نگردد (: