:))))))

هرچی بیشتر به سال جدید نزدیک میشیم حس میکنم همه چیز پر رنگ تر میشه امروز دور و برم همه چیز تو جنب و جوش بود همه چیز رنگی و بوسیدنی و در آغوش گرفتنی بود بقیه دور هم جمع شده بودن و میخندیدن و از ۱۴٠٠شون میگفتن منم دفتر چرمیمو بغل کرده بودم و لم داده بودم زیر آفتاب کم‌جون و با ایندیلا زمزمه میکردم: Et je rame rame, rame rame je rame sur les eaux دستامو دراز میکردم رو به آسمون و اشکال ابرا رو تجسم میکردم یکیشون شبیه یه سر بود با موهای فرفری، فرفری:)))) ابرا از کجا میدونستن من دلخسته موهای فرم درحالی که خودم ندارمشون؟ بعد ایندیلا و ابرا رفتم سراغ دفترم و اولین چیزی که توش ثبت کردم این بود "-مقدمه: هیچ میدانی که شاعر شده من؟ " پ.ن: حقا که این چندماه تمرین خط جواب داده.

امشب بر خلاف همه شب گردیای دیگه آهنگای من غالب نشد و آهنگ یه شخص عزیز دیگه که از قضا ترکی دوست بود غالب شد، حقیقتش خوشگذشت مخصوصا که اصل "بستنی واجبه" توش به خوبی رعایت شد و رقصای اختراعی بچه ها، انقدر خندیده بودم تا وقتی رسیدم خونه طبق معمول اون لبخند بزرگ ِ رو لبام بود، ولی سکوت محض با صدای قهقهه های بچه ها تو ماشین خیلی فرق داشت، مثل حس رفتن از یه بُعد به یه بُعد دیگه، مثل حسی که همه اعضای بدنت منقبض میشن و یه سوتی تو گوشات جولان میده همون حس در هر صورت مثل همیشه خودمو تو آب غرق کردم و الان درحالی تایپ میکنم که سانت به سانت پوستم بجز مچ دستام زیر آب داغه، داغ. گرماش داره نفوذ میکنه به زیر پوستم و آرامش وصف نشدنی ای داره:)))) این عادت بردن گوشی موقع غرق کردن وجودم تو آب داغم بد عادتی شده ولی کی میتونه از گوش دادن به پلی لیست روح‌نواز موقع غرق شدن بگذره؟ معلومه که اون شخص من نیستم صدای خنده های بچه ها و خودم هنوز تو گوشم و سرامیکایی که بخار روشون نشسته میپیچه

و آهنگ منتخب امشب به افتخار عزیز ترکی دوست:

بهم یاد آوری کرد که ببین تو هرکاری کنی، هرراهی بری هر انتخابی کنی همیشه یه عده هستن بخوان حرف بزنن، کسایی که بجای مغزاشون دهناشون رو میجنبونن، پس بیخیال بیخیال، کی حوصله قانع کردن و توجیه کردن بقیه رو داره قشنگم؟ همون خنده و لبخند تاسف آمیز کفایت میکنه

و چنان میکوشم که از ته چاه ردی به ابرها بزنم... دست من جان دارد تا به فردای قیامت بنویسد اما چشم من میخوابد:)

اینجارو، اومدم دیدم طهور بانو دوباره دس به قلم شده و اینو برام کشیده پ.ن: فقط بالاش که آهنگ فرزاد فرخه، د آخه بایدم میبود:))))))))))))) -یادگاری مجدد ِ دوست‌داشتنی از طهورای قشنگ-

برای مونلایت : ) https://eitaa.com/moonlightpyo

بازم برای مونلایت : ) https://eitaa.com/moonlightpyo

فرانسوی؟ زک؟ اینا خیلی دوس‌داشتنین ممنونم:>>>

اینطوری بگم که، فکر نمیکردم دست و مو و پیشونی البته با یه لباس ساده سفید خوابیده روی یه صندلی، و، و صد البته با اون پاچین بلند سبز که آروم آروم قدم برمیداره بتونن انقدر مدهوش کننده باشن و دست دست دست، محض رضای خدا از دستای من چه کارا که برنمیاد، از دستام و تکون های ریز و درشت اونروزشون راضیم ای وای حالا درسته لبخندای من کناربکش نیستن تو هر موقعیتی ولی این یه لبخند دیگس اصلا اینو باید گذاشت تو کوله پشتی و منجمد کرد برای این راه طاقت فرسا نهایتا پاک نشدنی بود قشنگم رها نکردنی بود، آندِلیبیل قشنگم، Indélébile، ای وای من

طبیعتا اینجا الان باید گرم میبود ولی سرده، بیش از حد صدای تَق تَق قدمای بقیه میاد و قدمای من نشستن سرجاشون و باید نگاه منتظرمو بدوزم به دیوار تا تکلیفم معلوم شه