نه تو میمانی ، نه اندوه و نہ هئچ یک از مردم این آبادی ..
به حباب نگرآن لب یک رود قسم و به کوتآهی آن لحظہ شادی کہ گذشت ،
غصہ هَم خوآهد رفت ،، آنچنآنی کہ فقط خآطره ای خوآهد ماند ، لحظہ هآ عریانند ،، بہ تن لحظہ خود جامه اندوہ مپوشآن هرگز ،
زندگی ذرہ کاهیست کہ کوهش کردیم ،،
زندگی نام نکوهیست کہ خارش کردیم ،،
زندگی نیست بہ جز نمنم بآران بهار
زندگی نیست بہ جز دیدن یار
زندگی نیست بہ جز عشق
بہ جز حرف محبت بہ کسی
ورنہ هر خار و خسی ، زندگی کرده بسی
زندگی تجربہ تلخ فراوان دارد ،،
دو سه تا کوچہ و پس کوچہ و اندازہ یک عمر بیابان دارد ،
مآ چہ کردیم و چہ خواهیم کرد در این فرصت کم ...
💞 تو را تا ته خاطرآتم کشیدم ،، به زیبآیی تو کسی رو ندیدم !
𝟫𝟢𝟣